Τό νά δείχνουμε μέ τίς «φατσοῦλες» ὅτι σηκώνονται οἱ τρῖχες τῆς κεφαλῆς μας γιά κάτι πού δέν ξέρουμε, μέ προβληματίζει, γιά νά μήν πῶ κάτι ἄλλο.
Κατ᾿ ἀρχήν προσεφέρετο (προσεκομίζετο) ὁλόκληρος ἄρτος κυκλοτερής. Αὐτό φανερώνει καί ἡ σφραγίδα πού μᾶς δείχνει ἡ μελέτη. Ἐν ἀντιθέσει μέ τήν σημερινή, πού εἶναι μέν στρογγυλή, ἀλλά στόν μέσον ὑπάρχει τετράγωνο σχῆμα, τό ὁποῖον ξεχωρίζεται κοπτώμενο καί αὐτό μόνον προσκομίζεται.
Ἐπίσης ἀπό λειτουργικές μαρτυρίες πού ἔχουμε ἡ κλᾶσις γινόταν σέ δύο μέρη κατά τόν μελισμό (καί ὄχι σέ τέσσερα, ὅπως σήμερα), πού σημαίνει ὅτι καί αὐτό τό τετραμερές ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ εἶναι σαφῶς μεταγενέστερο.
Σαφῶς καί ὑπῆρχαν ἄλλου εἴδους σφραγῖδες —ἄν ὑπῆρχαν ἐξ ἀρχῆς καί ἄν ἡ συγκεκριμένη ἀφορᾶ ὄντως στόν ἄρτο τῆς εὐχαριστίας—.
