[Ανακοίνωση] Πέθανε ο Talip Ozkan

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος
Στις 27 Μαΐου 2010 πέθανε ο μεγάλος δεξιοτέχνης του σαζιού (ταμπουρά) Talip Ozkan.

http://www.youtube.com/watch?v=kUUMPXFgtFw

Πληροφορίες λένε ότι στην κηδεία του στη Σμύρνη, δημοσία δαπάνη, παραβρέθηκε και εκφώνησε επικήδειο ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας. (Όποιος ξέρει κάτι πιο θετικά ας μας διαφωτίσει).
 

haris1963

παλαιότατο μέλος
Στις 27 Μαΐου 2010 πέθανε ο μεγάλος δεξιοτέχνης του σαζιού (ταμπουρά) Talip Ozkan.

http://www.youtube.com/watch?v=kUUMPXFgtFw

Πληροφορίες λένε ότι στην κηδεία του στη Σμύρνη, δημοσία δαπάνη, παραβρέθηκε και εκφώνησε επικήδειο ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας. (Όποιος ξέρει κάτι πιο θετικά ας μας διαφωτίσει).

Ὁ Talip εἶχε μεγάλο πρόβλημα μὲ τὸ ἀλκοὸλ. Τὴν τελευταία τοὐλάχιστον εἰκοσαετία, μπῆκε πολλὲς φορὲς σὲ κέντρα ἀποτοξίνωσης, ἀλλὰ δυστυχῶς ξανακυλοῦσε ἐπανειλημμένως. Πρὸ δεκαετίας περίπου, ἔχασε καὶ τὸν ἀδελφό του ἀπό τὴν ἴδια αἰτία (ἦπαρ).

Ἦταν γλυκὺς, εὺγενὴς καὶ ἀρχοντικὸς ἄνθρωπος, μὲ βαθειὲς ἐθνομουσικολογικὲς γνώσεις ποὺ τὶς περνοῦσε μὲ μεράκι καὶ δεξιοτεχνία στὸ παίξιμὸ του. Εἶχα γράψει παλαιότερα:
6. O Talip Ozcan είναι μέγας εθνομουσικολόγος, ειδικευμένος στη μουσική της "Λευκής Θάλασσας" (των παραλίων του Αιγαίου) και ειδικά στο ζεϊμπέκικο. Ο τρόπος που παίζει είναι διδασκαλία! Εδώ, σε ένα κομμάτι που συναντιέται σε αρκετούς λαούς στην ανατολική Μεσόγειο, σε μας είναι το "Έχασα μαντήλι"
Ὅσοι τὸν γνωρίσαμε ἔστω καὶ λίγο, τὸν ἀγαπήσαμε γιὰ τὴν τεράστια μουσικὴ του προσωπικότητα ποὺ συνδυάζονταν μὲ ἀνθρώπινη ζεστασιὰ καὶ μεγάλα μεράκια ποὺ μόνο στὴν "καθ' ἠμᾶς ἀνατολὴ" συναντᾷ κανεὶς.

Τρία πράγματα θυμᾶμαι καθαρὰ ἀπὸ τὶς συναντήσεις μας (γνωριστήκαμε ἀπό τὸν Ross Daly) πρὸ δεκαετίας
:

α. Ὅταν τὸν ῥώτησα γιά τὴν πατρότητα τῆς μουσικῆς τῆς "Λευκῆς Θάλασσας" (Αἰγαῖο, ἰωνικὰ παράλια), χωρίς διασταγμὸ μοῦ ἀπάντησε πώς οἱ Τοῦρκοι τὴν βρῆκαν τὴν μουσικὴ αὺτὴ στὶς περιοχές αὐτές ὅταν τὶς κατέκτησαν, ἦταν ρωμαίικη μουσικὴ, "βυζαντινὴ" ὅπως τόνισε. Τὸ νὰ τὸ ἀκούσῃς αὐτὸ ἀπὸ στόμα Τούρκου εἶναι μεγάλη ἱστορία!

β. Τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ τρόπος ποὺ τραγουδοῦσα καὶ μοῦ εἶχε ζητήσει νὰ τοὺ στείλω στὸ Παρίσι ὅπου ζοῦσε παρτιτοῦρες με μουσικὴ, νὰ τὰ ἑτοιμάσῃ καὶ νὰ πάω ἐκεῖ νὰ ἠχογραφήσουμε δίσκο. Δυστυχῶς κατόπιν μπλέχτηκα μὲ ἄλλα καὶ χαθήκαμε. Ἀκόμα τὸ μετανοιώνω...

γ. Ἀπό τὸ μεσημέρι ἕως τὸ βράδυ ποὺ ἔπαιζε ρεσιτάλ, ἤπιε σχεδόν δύο μπουκάλια οὖζο τῶν 750 ml καὶ παρ' ὅλα αὐτὰ ἔπαιξε ἄψογα καὶ συναρπαστικὰ. Βέβαια ὁ ὀργανισμός του θὰ εἶχε ἄλλη γνώμη...

Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ τοῦ κοσμοπολίτη καὶ ἰδιαίτερα σημαντικοῦ ἀνθρώπου!

Χάρης
 
Last edited:

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος
Ὁ Talip εἶχε μεγάλο πρόβλημα μὲ τὸ ἀλκοὸλ. Τὴν τελευταία τοὐλάχιστον εἰκοσαετία, μπῆκε πολλὲς φορὲς σὲ κέντρα ἀποτοξίνωσης, ἀλλὰ δυστυχῶς ξανακυλοῦσε ἐπανειλημμένως. Πρὸ δεκαετίας περίπου, ἔχασε καὶ τὸν ἀδελφό του ἀπό τὴν ἴδια αἰτία (ἦπαρ).

Πάντως νομίζω πως δεν πέθανε από κύρωση του ύπατος, αλλά από καρκίνο (το τσιγάρο μαθαίνω πως το είχε κόψει εδώ και χρόνια...)


Ἦταν γλυκὺς, εὺγενὴς καὶ ἀρχοντικὸς ἄνθρωπος, μὲ βαθειὲς ἐθνομουσικολογικὲς γνώσεις ποὺ τὶς περνοῦσε μὲ μεράκι καὶ δεξιοτεχνία στὸ παίξιμὸ του.

Είχε Ph.D. στην εθνομουσικολογία, χωρίς φυσικά αυτό να τον εμποδίζει να έχει βιωματική σχέση με την παράδοση [του], ενώ ταυτόχρονα να μπορεί να ανασυνθέτει δημιουργικά γνώση και βίωμα σε μουσική δημιουργία.


α. Ὅταν τὸν ῥώτησα γιά τὴν πατρότητα τῆς μουσικῆς τῆς "Λευκῆς Θάλασσας" (Αἰγαῖο, ἰωνικὰ παράλια), χωρίς διασταγμὸ μοῦ ἀπάντησε πώς οἱ Τοῦρκοι τὴν βρῆκαν τὴν μουσικὴ αὺτὴ στὶς περιοχές αὐτές ὅταν τὶς κατέκτησαν, ἦταν ρωμαίικη μουσικὴ, "βυζαντινὴ" ὅπως τόνισε. Τὸ νὰ τὸ ἀκούσῃς αὐτὸ ἀπὸ στόμα Τούρκου εἶναι μεγάλη ἱστορία!

Διάλεξα το ίδιο κομμάτι για link, χωρίς να θυμάμαι το παλαιότερο post του Χάρη, επίτηδες. Για να γνωρίσουμε έναν Τούρκο να λέει και να παίζει τόσο ωραία ένα κομμάτι που πολλοί ίσως να θεωρούσαμε "ελληνικό". Για το κομμάτι αντιγράφω από το βιβλίο του Γιώργου Κωνστάντζου "Τα τραγούδια της Πόλης" (Τόμος Δ-Τεύχος Α'):" Έχει καταγραφεί στη Σμύρνη το 1877 από τον Ν.Φαρδύ, σε μελωδία διαφορετική από αυτήν που το τραγουδάμε σήμερα. Η μεταγενέστερη αυτή μελωδία είναι ίδια με αυτήν που μεταχειρίστηκε ο Αρμένιος συνθέτης Διχράν Τσοχατζιάν στην οπερέττα του "Λεμπλεμπιτζή Χορχόρ Αγάς" του 1880. Δεν είναι σίγουρο ότι πρόκειται για πρωτότυπη σύνθεση ή χρησιμοποίηση παλαιότερης παραδοσιακής μελωδίας. Και τη δεύτερη αυτή μελωδία κατέγραψε ο Φαρδύς στο τρίτο τετράδιο του (1888-90)."

Έλληνες και Τούρκοι τραγουδάνε και αγαπάνε μια μελωδία ενός Αρμένη συνθέτη. Ποιανού είναι η μουσική (οέο); Εδώ είχα σκοπό να γράψω πολλά. Αλλά ακούγοντας ξανά τον Ozkan, αλλάζω γνώμη. Δεν χρειάζεται.

Εγώ δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά. Τον γνώρισα από τις ηχογραφήσεις, τα βιντεάκια του youtube, και τις διηγήσεις φίλων που τον ζήσανε. Εντούτοις νιώθω μια αδιόρατη θλίψη για τον θάνατό του... Κάτι λείπει... Αιωνία του η μνήμη.



ΥΓ-Οι έχοντες άκρες στην Τουρκία μάθετε παρακαλώ τα καθέκαστα της κηδείας του, γιατί εκεί θα ήθελα να σχολιάσω...
 

PetrosEfesios

Μέλος
επισυνάπτω ένα αγαπημένο μου κομάτι,
παίζει και τραγουδάει ο ίδιος (κατά τον συνήθη τρόπο του)

..στην μνήμη του
 

Attachments

  • 01 A?is_ ?aybasina Bostan Ektim.mp3
    13.7 MB · Views: 51

Studio Atonai Chroai

Νέο μέλος
Είχα την τύχη να σπουδάσω την τέχνη του Ταμπουρά και του Ταμπούρ υπό την επίβλεψη του δάσκαλου και μεγάλου δεξιοτέχνη κου Talip Ozkan. Από το 1989, μέχρι που, οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν λόγω της ασθένειας συνεργαστήκαμε ανελλιπώς, ποικιλόμορφα και δημιουργικά (σεμινάρια master class, συναυλίες, έρευνα – μελέτη λαϊκών παραδόσεων κλπ). Θεωρώ ότι είναι ο μέγιστος ερμηνευτής – όχι μόνο της γενιάς του – διότι στην αισθητική της δεξιοτεχνίας του κατάφερε να συνδυάσει «ως πολίτης του κόσμου των φτωχών και κατατρεγμένων» την διαχρονικότητα της προοδευτικής και αυθεντικής λαϊκής προσδοκίας με την άρτια τεχνική πένας και θέσεων δακτυλοθεσίας, κατά βάση «απαλλαγμένος», από τα στενά ιδεολογικά πρότυπα της μοιρολατρίας και της αποδοχής του αναπόφευκτου της εξαθλίωσης των απλών ανθρώπων. Γνώστης της ιστορίας των αγώνων του λαού της Ανατολίας, των λαών όλου του κόσμου, αλλά και του λαού της Ελλάδας ειδικότερα (ίσως και με αφορμή την καταγωγή της γυναίκας του) εμπνεόταν και έθετε στρατευμένα την τέχνη που κατείχε στην διάθεση των λαών ( πχ Dark Fire, συναυλίες για την Παλαιστίνη, το Κουρδικό ζήτημα κ.α.) σε κάθε γωνιά της γης.
Επίσης, αγαπητέ συνάδελφε Αντώνη Αετόπουλε, η κηδεία του έγινε με δαπάνη του TRT Σμύρνης, η σωρός του τοποθετήθηκε μπροστά από την είσοδο του κτιρίου (TRT Σμύρνης) όπου διαδραματίστηκε πραγματικό λαϊκό προσκύνημα και δια στόματος του γενικού διευθυντή (υπουργός πολιτισμού) TRT αναγγέλθηκε την ώρα της λήξης της τελετής ενός λεπτού σιγή.
Τέλος, καλό θα ήταν όταν αναφερόμαστε στο έργο και την προσφορά ενός καλλιτέχνη να μην ασχολούμαστε καθόλου με στοιχεία που αφορούν οτιδήποτε πέραν αυτού.

Θεόδωρος Καρράς
 

farlekas 1980

Παλαιό Μέλος
Πάντως νομίζω πως δεν πέθανε από
κύρωση του ύπατος
, αλλά από καρκίνο (το τσιγάρο μαθαίνω πως το είχε κόψει εδώ και χρόνια...)




Είχε Ph.D. στην εθνομουσικολογία, χωρίς φυσικά αυτό να τον εμποδίζει να έχει βιωματική σχέση με την παράδοση [του], ενώ ταυτόχρονα να μπορεί να ανασυνθέτει δημιουργικά γνώση και βίωμα σε μουσική δημιουργία.




Διάλεξα το ίδιο κομμάτι για link, χωρίς να θυμάμαι το παλαιότερο post του Χάρη, επίτηδες. Για να γνωρίσουμε έναν Τούρκο να λέει και να παίζει τόσο ωραία ένα κομμάτι που πολλοί ίσως να θεωρούσαμε "ελληνικό". Για το κομμάτι αντιγράφω από το βιβλίο του Γιώργου Κωνστάντζου "Τα τραγούδια της Πόλης" (Τόμος Δ-Τεύχος Α'):" Έχει καταγραφεί στη Σμύρνη το 1877 από τον Ν.Φαρδύ, σε μελωδία διαφορετική από αυτήν που το τραγουδάμε σήμερα. Η μεταγενέστερη αυτή μελωδία είναι ίδια με αυτήν που μεταχειρίστηκε ο Αρμένιος συνθέτης Διχράν Τσοχατζιάν στην οπερέττα του "Λεμπλεμπιτζή Χορχόρ Αγάς" του 1880. Δεν είναι σίγουρο ότι πρόκειται για πρωτότυπη σύνθεση ή χρησιμοποίηση παλαιότερης παραδοσιακής μελωδίας. Και τη δεύτερη αυτή μελωδία κατέγραψε ο Φαρδύς στο τρίτο τετράδιο του (1888-90)."

Έλληνες και Τούρκοι τραγουδάνε και αγαπάνε μια μελωδία ενός Αρμένη συνθέτη. Ποιανού είναι η μουσική (οέο); Εδώ είχα σκοπό να γράψω πολλά. Αλλά ακούγοντας ξανά τον Ozkan, αλλάζω γνώμη. Δεν χρειάζεται.

Εγώ δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά. Τον γνώρισα από τις ηχογραφήσεις, τα βιντεάκια του youtube, και τις διηγήσεις φίλων που τον ζήσανε. Εντούτοις νιώθω μια αδιόρατη θλίψη για τον θάνατό του... Κάτι λείπει... Αιωνία του η μνήμη.



ΥΓ-Οι έχοντες άκρες στην Τουρκία μάθετε παρακαλώ τα καθέκαστα της κηδείας του, γιατί εκεί θα ήθελα να σχολιάσω...


Μηπως θες να πεις κιρρωση του ηπατος :) ;
 
Top