Ο Ducoudray και οι απόψεις του για τη μουσική μας

[evangelos]

Δεν έχουμε εδώ να υποθέσουμε τίποτα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και έχουν λογική.
Κατ' αρχήν ό, τι έλξη συμβαίνει με τον φθόγγο γα προς τον δι το ίδιο συμβαίνει και με τον πα προς τον βου και με τον κε προς τον ζω, με δυο λόγια του νενανώ φθόγγου προς τον νεανες φθόγγο.
Ο δεύτερος νεανες(=φθόγγοι ..Νη, βου, Δι, ζω..), κατά τον Πλουσιαδηνό είναι και τέταρτος. Για να ποιεί συμφωνία αυτός ο δεύτερος(=τέταρτος) με τον νενανώ του τετραχόρδου του(=φθόγκοι πα-γα-κε..) αναγκάζει τον χρωμματικό νενανώ να υψώνεται στην φυσική του θέση η οποία είναι του πρώτου ήχου(ανανες).
Έτσι υψώνεται μία δίεση(3 τμήματα) ο νενανώ (αποφθορίζεται) και γίνεται ανανες (πρώτος):

νενανώ-Γα12Δι9Κε12Ζω-νεανές(12+9+12=33 αυξημένο ασύμφωνο τετράχορδο) --> ανανες-Γα9Δι9Κε12Ζω-νεανές(9+9+12=30 τέλειο τετράχορδο)

Αυτή λοιπόν είναι η έλξη του γά προς τον δι (και του πα προς τον βου και του κε προς τον ζω κλπ) και έτσι εξηγείται με την λογική της σοφοτάτης παραλλαγής.

 

[evangelos]

Οι Περιπτώσεις που μπαίνει σπάθη στον γα και στον κε είναι όταν μεταθέσουμε κατά το δια τεσσάρων σύστημα (διπλοπαραλλαγή πρώτου με δευτέρου) τον δεύτερο στον πλάγιο του πρώτου, τότε έχουμε πρώτο με ποιότητα δευτέρου που οι τρεις διδάσκαλοι την δείχνουν με την φθορά του δευτέρου. Εκεί (φθόγγοι Πα Κε) έχουμε πρώτο με ποιότητα δευτέρου (τον τάφον σου Σωτήρ) και στους μέσους έχουμε τρίτο με ποιότητα δευτέρου (Φθόγγοι κάτω Ζω και Γα τα οποία στην εξωτερική ανατολική μουσική ονομάζονται Μπεστεγκιάρ ζω και Σαμπάχ Γα αντίστοιχα). Η Σπάθη στον Κε είναι ήχος δεύτερος και νενανώ στον ίδιο φθόγγο

Σημ. Τα έχουμε συζητήσει επίσης και στα θέματα για Τον Τάφον σου Σωτήρ και για το Μπεστεγκιάρ

 

[haris1963]

Έτσι υψώνεται μία δίεση(3 τμήματα) ο νενανώ (αποφθορίζεται) και γίνεται ανανες (πρώτος):

νενανώ-Γα12Δι9Κε12Ζω-νεανές(12+9+12=33 αυξημένο ασύμφωνο τετράχορδο) --> ανανες-Γα9Δι9Κε12Ζω-νεανές(9+9+12=30 τέλειο τετράχορδο)

Πιο εύκολα αντιληπτή γίνεται αυτή η άποψη, αν αντί για το τετράχορδο Γα-Ζω', χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα το (όμοιο) τετράχορδο Πα-Δι. Τότε, και σύμφωνα με τα νεώτερα θεωρητικά ακόμη, ο Πα έρχεται στη φυσική του θέση, ανεβαίνοντας 4 μόρια (κατά Επιτροπή) ή 3 μόρια (κατά Χρύσανθο-ομοιοδιφωνική θεώρηση). Βέβαια, εδώ να ξαναθυμίσω, ότι με τη χρυσανθινή (ομοιοδιφωνική) θεώρηση υπάρχει πλήρης αντιστοιχία και συμμετρία διαστημάτων ανεξάρτητα από ποιό φθόγγο θα ξεκινά το τρίχορδο, τετράχορδο ή πεντάχορδο, πράγμα που βοηθάει ιδιαίτερα στις μεταβολές ιδιαίτερα των παλαιών μαθημάτων (όντως, ο Χουρμούζιος στις μεταγραφές του, μεταχειρίζεται τους φθόγγους στον β΄ ήχο ως νενανώ κ νεανές, ανεξαρτήτως θέσης στο πεντάχορδο).

Πάντως, σε μια απλή κίνηση Βου-Γα-Δι (ή και Νη-Πα-Βου ή Δι-Κε-Ζω) θέλει διερεύνηση για το αν πρόκειται για συνήθη κίνηση του φθόγγου νενανώ (λόγω αποφθορισμού του) ή για απλή μετακίνηση λόγω πορείας της μελωδίας (έλξη).

 

[evangelos]

Πιο εύκολα αντιληπτή γίνεται αυτή η άποψη, αν αντί για το τετράχορδο Γα-Ζω', χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα το (όμοιο) τετράχορδο Πα-Δι. Τότε, και σύμφωνα με τα νεώτερα θεωρητικά ακόμη, ο Πα έρχεται στη φυσική του θέση, ανεβαίνοντας 4 μόρια (κατά Επιτροπή) ή 3 μόρια (κατά Χρύσανθο-ομοιοδιφωνική θεώρηση). Βέβαια, εδώ να ξαναθυμίσω, ότι με τη χρυσανθινή (ομοιοδιφωνική) θεώρηση υπάρχει πλήρης αντιστοιχία και συμμετρία διαστημάτων ανεξάρτητα από ποιό φθόγγο θα ξεκινά το τρίχορδο, τετράχορδο ή πεντάχορδο, πράγμα που βοηθάει ιδιαίτερα στις μεταβολές ιδιαίτερα των παλαιών μαθημάτων (όντως, ο Χουρμούζιος στις μεταγραφές του, μεταχειρίζεται τους φθόγγους στον β΄ ήχο ως νενανώ κ νεανές, ανεξαρτήτως θέσης στο πεντάχορδο).

Πάντως, σε μια απλή κίνηση Βου-Γα-Δι (ή και Νη-Πα-Βου ή Δι-Κε-Ζω) θέλει διερεύνηση για το αν πρόκειται για συνήθη κίνηση του φθόγγου νενανώ (λόγω αποφθορισμού του) ή για απλή μετακίνηση λόγω πορείας της μελωδίας (έλξη).

Επίτηδες έβαλα γα-δι-κε-ζω για να δείξω ότι είναι το ίδιο με το πα-βου-γα-δι
Όλοι οι φθόγγοι όταν ανεβαίνουν έχουν ένα φυσικό γκλισάντο, κούτάλα όπως παρατηρεί κι ο Μιχαλάκης. Το πόσο θα ακουστεί όμως και η δίεση εξαρτάται από τις ασυμφωνίες που προσπαθούν να γίνουν συμφωνίες χωρίς να χαλάσει η ποιότητα της παραλλαγής με τις κινήσεις που κάνουν οι ήχοι εν αναβάσει ή καταβάσει. Την όμοια διφωνία στον δεύτερο και τέταρτο την περιγράφει εκτός από τον Χρύσανθο και ο Πλουσαδηνός και έτσι την εξήγησα πιο πάνω, βάζει δηλαδή τον δεύτερο ήχο εκτός από την θέση του δύο φωνές πάνω του τετάρτου και πάνω στον τέταρτο και στον πλάγιο του τετάρτου, αυτό συνεπάγεται όμοια διφωνία με την κοινή λογική.

 

[haris1963]

Επίτηδες έβαλα γα-δι-κε-ζω για να δείξω ότι είναι το ίδιο με το πα-βου-γα-δι
Όλοι οι φθόγγοι όταν ανεβαίνουν έχουν ένα φυσικό γκλισάντο, κούτάλα όπως παρατηρεί κι ο Μιχαλάκης. Το πόσο θα ακουστεί όμως και η δίεση εξαρτάται από τις ασυμφωνίες που προσπαθούν να γίνουν συμφωνίες χωρίς να χαλάσει η ποιότητα της παραλλαγής με τις κινήσεις που κάνουν οι ήχοι εν αναβάσει ή καταβάσει. Την όμοια διφωνία στον δεύτερο και τέταρτο την περιγράφει εκτός από τον Χρύσανθο και ο Πλουσαδηνός και έτσι την εξήγησα πιο πάνω, βάζει δηλαδή τον δεύτερο ήχο εκτός από την θέση του δύο φωνές πάνω του τετάρτου και πάνω στον τέταρτο και στον πλάγιο του τετάρτου, αυτό συνεπάγεται όμοια διφωνία με την κοινή λογική.

Ναι, βέβαια! Έβαλα τον Χρύσανθο σε αντιπαραβολή με την Επιτροπή. Όλοι οι προ Χρυσάνθου (Κώνστας, Μαρμαρηνός, Πλουσιαδηνός, αλλά και μέχρι τον Γαβριήλ ακόμα) όποτε μιλάνε για διαστήματα ή για "ιδέα ήχου", ταυτίζουν τον δεύτερο με το μέσο του, δηλαδή στην ίδια "κοινή λογική" που περιγράφεις μιλάνε για όμοια διφωνία!

 

[evangelos]

Το μέγεθος των έλξεων το οποίο ακούγεται σαν δίεση δεν είναι πάνω από εναρμόνιο δίεση. Ακόμα και στον λέγετο που φαίνεται να κολάει ο πα στον βου και όντως έτσι είναι, δεν κολλάει τόσο ο πα στον βου αλλά είναι πιο ύφεση και ο βου σαν δευτερότριτος βαρύς που γίνεται για να συμφωνεί με τον βαρύ του τροχού στον κάτω ζω. Διπλοπαραλλαγή δηλαδή.
Μπορείτε να τα διαπιστώσετε όλα αυτά και στο προγραμματάκι μου όπως το έχω κουρδισμένο με δίεση (μοβ κουμπάκια) και ύφεση (μπλε) 3 τμήματα .

 

[evangelos]

Ναι, βέβαια! Έβαλα τον Χρύσανθο σε αντιπαραβολή με την Επιτροπή. Όλοι οι προ Χρυσάνθου (Κώνστας, Μαρμαρηνός, Πλουσιαδηνός, αλλά και μέχρι τον Γαβριήλ ακόμα) όποτε μιλάνε για διαστήματα ή για "ιδέα ήχου", ταυτίζουν τον δεύτερο με το μέσο του, δηλαδή στην ίδια "κοινή λογική" που περιγράφεις μιλάνε για όμοια διφωνία!

Η επιτροπή άκουσε μια από τις περιπτώσεις διπλοπαραλλαγής του β ήχου, αυτού του χαμαιλέοντα ήχου της μουσικής μας, και την έκαμαν κλίμακα. Δεν είναι λάθος αλλά είναι η μισή αλήθεια αφού δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις με αποτέλεσμα όσοι σήμερα ψάλλουν να μπερδεύονται και να φαλτσάρουν επίτηδες.

Όλοι οι Θεωρητικοί περιγράφουν την παραλλαγή-διπλοπαραλλαγή ακόμα κι ο Χρύσανθος λέει για την διπλή παραλλαγή του Πλουσιαδηνού. Στο θεωρητικό του φαίνεται σαν να θέλει να "απλουστεύσει" την μουσική. Αλλάζει την παραλλαγή και εκεί που οι φθόγγοι ήταν 4 με βασικό σύστημα τον τροχό τους έκανε 7 και έδωσε βάση στο διαπασών κατά τα δυτικά πρότυπα.