Lawler
σελ. 51
dance mania
[...“The Lesser Writings” στο κεφάλαιο “Medical Historical Dissertation on the helleborism of the ancients”.
Σ’ αυτό το σύγγραμμα εκτός των άλλων επισημαίνει και την πληροφορία του Διοσκουρίδη για την θεραπεία των θυγατέρων του Πρωτέα, που είχαν εκδηλώσει μανιακές κρίσεις, από τον Μέλαμπο, κατά την Μυκηναϊκή εποχή, με την χρήση του Ελλεβόρου του μέλανος.]
http://www.homeopathic-therapy.com/i...s-meletes.html
''ο Μελάμπους θεράπευσε από τη μανία τους τις κόρες του Προίτου, τις Προιτίδες. Αυτές έκαναν το λάθος να περιγελάσουν το ξόανο της θεάς Ήρας, οπότε η Ήρα τους ενέβαλε δαιμονική τρέλα (μανία), από την οποία τις θεράπευσε ο Μελάμποδας, εκτός από την Ιφινόη, που πέθανε. Μετά από αυτό, ο Προίτος πάντρεψε την Ιφιάνασσα με τον Μελάμποδα και τη Λυσίππη με τον αδελφό του Μελάμποδα, τον Βίαντα.''
''Στην ελληνική μυθολογία με τη συλλογική ονομασία Προιτίδες επονομάζονται οι τρεις (κατ' άλλες πηγές δύο) θυγατέρες του Προίτου, βασιλιά της Τίρυνθας, και της Σθενεβοίας (ο Όμηρος την ονομάζει Άντεια). Σύμφωνα με την κυρίαρχη εκδοχή τα ονόματα των Προιτίδων ήταν: Λυσίππη, Ιφινόη και Ιφιάνασσα.
Οι Προιτίδες όταν ήταν νέες έκαναν το λάθος να περιγελάσουν το ξόανο της θεάς `Ηρας, οπότε η θεά τους ενέβαλε δαιμονική τρέλα (μανία). Το αποτέλεσμα ήταν να αφήσουν τους γονείς τους και να περιφέρονται ολόγυμνες στην ύπαιθρο χώρα. Απελπισμένοι οι γονείς τους έβγαλαν επίσημη ανακοίνωση ότι θα πάντρευαν τη μεγαλύτερη με όποιον τις θεράπευε. Μετά από διάφορες αποτυχημένες απόπειρες αποθεραπείας, και αφού η Ιφινόη πέθανε, κατάφερε να γιατρέψει τις άλλες δύο ο Μελάμποδας με καθαρμούς, και συγκεκριμένα λούζοντάς τις στα ιαματικά νερά του ποταμού της Τριφυλίας Ανίγρου. Μετά από αυτό, ο Προίτος πάντρεψε την Ιφιάνασσα με τον Μελάμποδα και τη Λυσίππη με τον αδελφό του Μελάμποδα, τον Βίαντα.''
[W}
Strabo, Geography 8.3
μυθεύουσι δ᾽ οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ τῶν τετρωμένων Κενταύρων τινὰς ἐνταῦθ᾽ ἀπονίψασθαι τὸν ἐκ τῆς Ὕδρας ἰόν, οἱ δ᾽ ἀπὸ τοῦ Μελάμποδα τοῖς ὕδασι τούτοις καθαρσίοις χρήσασθαι πρὸς τὸν τῶν Προιτίδων καθαρμόν: ἀλφοὺς δὲ καὶ λεύκας καὶ λειχῆνας ἰᾶται τὸ ἐντεῦθεν λουτρόν. φασὶ δὲ καὶ τὸν Ἀλφειὸν ἀπὸ τῆς τῶν ἀλφῶν θεραπείας οὕτως ὠνομάσθαι.
http://nlp.perseus.tufts.edu/hopper/...=*proiti/dwn
[Ο μύθος λεει πως οι κόρες του βασιλιά της Τίρυνθας Προίτου, Λυσίππη, Ιφινόη και Ιφιάνασσα, καυχήθηκαν ότι ήσαν ωραιότερες από τη θεά Ήρα και περιφρόνησαν τη λατρεία του Διονύσου. Η σύντροφος του Δία δε συγχώρεσε την αλαζονεία τους και σάλεψε τα λογικά τους, με συνέπεια να πιστέψουν πως ήσαν δαμάλες και τρέχοντας σε βουνά και λιβάδια της Πελοποννήσου, μεταδίδανε μανία παιδοκτονίας στις γυναίκες της Αργολίδας. Κάποτε φτάσανε στο σπήλαιο των Αροάνιων, όπου τις βρήκε ο Μελάμποδας και τις θεράπευσε. Στη συνέχεια τις οδήγησε στο χωριό Λουσσοί.]
~~~~~~
Γιορτή προς τιμή του Διονύσου στο Άργος
www.theogonia.gr/latreia/.../agrania.htm
Η γιορτή αναφέρεται από τον Hσύχιο, σχετιζόμενη με τις τρεις θυγατέρες του Προίτου, τη Λυσίππη, την Ιφινόη και την Ιφιάνασσα
~~~~~~~
ΛΟΥΣΟI. ΣΠΗΛΙΑ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ ΚΑΙ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΚΙΝΕΤΤΑΣ: Σπηλιά στην οποία οι κόρες του Προίτου, κυνηγημένες από το Μελάμποδα, βρίσκουν καταφύγιο καθώς ξεφεύγουν από τη Σικυώνα. Εδώ τις βρίσκει αργότερα ο μάντης και τις οδηγεί σε μια τοποθεσία ονομαζόμενη Λουσοί, όπου με εξαγνισμούς και μυστικές τελετές κατορθώνει να τις γιατρέψει από την τρέλα. Όταν επιστρέφουν στην Αργολίδα ο Μελάμποδας παίρνει για γυναίκα του τη Λυσίππη και παντρεύει τον αδερφό του Βίαντα με την Ιφιάνασσα (έτσι ανεβαίνουν και οι δυο στους θρόνους που τους είχε υποσχεθεί ο Προίτος). Σύμφωνα με τη μαρτυρία ορισμένων συγγραφέων, η ίαση των Προιτίδων στους Λουσούς είναι άμεση ενέργεια της Άρτεμης.
Δρόμοι του Παυσανία
~~~~~
Μελάμπους ο Αργείος: μαγεία, ιατρική και πολιτική εξουσία
Ομιλία του Ιατρού Παναγιώτη Ν. Τσελφέ, στην τελετή απονομής «Βραβείων Ανδρέα Λεούση», 31 Ιανουαρίου 2010, στο Σύλλογο Αργείων «Ο Δαναός».
''Ο Προίτος τώρα, γιος του Άβαντα, συμβασιλιάς της Αργολίδας μαζί με τον Ακρίσιο, είχε παντρευτεί τη Σθενέβοια, που του είχε κάνει τρεις κόρες ονομαζόμενες Λυσίππη, Ιφινόη και Ιφιάνασσα – μερικοί ωστόσο ονομά*ζουν τις δύο νεότερες Ιππονόη και Κυριάνασσα. Είτε επειδή είχαν προσβάλει τον Διόνυσο είτε επειδή είχαν προσβάλει την Ήρα με την υπερβολική κλίση τους στις ερωτοδουλειές είτε επειδή είχαν κλέψει χρυσάφι από το άγαλμα της στην Τίρυνθα, την πρωτεύουσα του πατέρα τους, οι κόρες του Προίτου προσβλήθηκαν και οι τρεις από θεϊκή μανία, και περιφέρονταν έξαλλες εδώ κι εκεί στα βουνά, σαν αγελάδες που τις έχει τσιμπήσει η μύγα, όπου συμπεριφέρονταν με τρόπο εντελώς αχαλίνωτο και ρίχνονταν στους ταξιδιώτες.''
http://argolikivivliothiki.gr/2010/04/01/μελάμπους-ο-αργείος-μαγεία-ιατρική-κα/
Ο Μελάμπους, όταν έμαθε τα νέα, πήγε στην Τίρυνθα και προσφέρθηκε να τις θεραπεύσει, με τον όρο ότι ο Προίτος θα του κατέβαλλε για αμοιβή το ένα τρίτο του βασιλείου του.
~~~~
Ελένη Παλαντζιάν
Χορική ποίηση και τελετουργία
Ο Λουκιανός50 αναφέρει ότι δεν υπάρχει καμία τελετή χωρίς χορό. Έτσι οι
Προιτίδες “χορούς ίσταν γυναικων”51. Όσον αφορά τις μυητικές τελετουργίες, οι
χοροί διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο. Μέσω του χορού και του τραγουδιού οι μύστες
μαθαίνουν την παράδοση της φυλής τους και τις θρησκευτικές τελετές, που έχουν
σχέση μ’ αυτή52.
50 Λουκιανός, “Περί ορχήσεως” 15
51 Βακχυλίδης, 11. 112
52 Calame C., (1977), σ. 13
Κατά τον Calame79, ο μύθος είναι ιδρυτικός της τελετής των Αγριωνίων, στην
οποία εμπλέκεται και ο Διόνυσος. Και ο Burkert80 συσχετίζει το μύθο των Προιτίδων
με την τελετή των Αγριωνίων. Τα Αγριώνια ή Αγριάνια γιορτάζονταν στη Θήβα,
στον Ορχομενό, στο Άργος και αλλού81, αλλά ο τρόπος εορτασμού ποίκιλλε από
περιοχή σε περιοχή. Χωρίς να επεκταθώ σε λεπτομερή περιγραφή, θα αναφέρω μόνο
ότι, στις περισσότερες περιοχές, στη γιορτή αυτή εμπλεκόταν ο Διόνυσος και
χαρακτηριστικό της γιορτής ήταν η ωμοφαγία. Ο Calame συσχετίζει τις Προιτίδες με
τις Μαινάδες, τις τροφούς και ακόλουθους του Διονύσου, που εκδήλωναν τη
θρησκευτική τους μανία με κραυγές, τραγούδια, μανιώδεις χορούς και μουσική.
Πάνω στη μανία τους ξερίζωναν δέντρα ή κατασπάραζαν θηρία που τις σάρκες τους
τις καταβρόχθιζαν ωμές82. Το όνομα του Διονύσου ωμηστής – ωμοφάγος παραπέμπει
σ’ αυτή την τελετή, πίσω από την οποία, κατά τον Burkert83 κρύβεται και ο μύθος των
Προιτίδων.
79 Calame, C., (1977), σσ. 134-135
80 Burkert W., Homo Necans, (1983), σσ. 168-179
81 Calame C., (1977), σ. 135
82 Grimal P., (1991)
83 Burkert W., Αρχαία ελληνική θρησκεία, (1993), σ. 461
www.philology.gr/stuff/proitides.pdf
~~~~~~
Choruses of Young Women in Ancient Greece: Their Morphology, ... - Σελίδα 117 - Α
books.google.gr/books?isbn=0742515257
Claude Calame, Derek Collins, Janice Orion - 2001 - Drama
Proitides
http://books.google.gr/books?id=Dhf...a=X&ei=j57UUJ79M5DItAbKkoHYDQ&ved=0CDYQ6AEwAQ
~~~~
Keywords: MID9451, Armento, France, Paris, Musée du Louvre, Cp 710 (1. Inv.), terracotta, vase painting red figured, 390BC/380BC, Eumenides Painter, altar, sword, spear, piglet, blood, purification, animal (its blood) as means of purification, Apollon, Artemis, Erinys, Klytaimestra, Orestes, Proitides, Artemis 1382, Erinys 63, Orestes 48, Proitides 524p, I.2.a.Opfer.gr. 354a, II.3.a.Reinigung.gr. 69b,
Dating: 390BC/380BC
Creator: Institution or individual who owns the object
Publisher: LIMC Basel
Rights: To order this picture, please apply to the institution or individual who owns the object
Bibliography: RVAp I 97, 229; J. H. Huddilston, Die griechische Tragödie im Lichte der Vasenmalerei² 1900, 75 Abb. 8; Roscher ML III 1 (1897–1902) 983 Abb. 3; Trendall APS 22, 1; Kossatz-Deißmann, A., Dramen des Aischylos auf westgriechischen Vasen (1978) 107f, Taf. 20, 2.
http://www.iconiclimc.ch/visitors/treeindex.php?source=114&term=Proitides 524p
~~~~~~~~~~
Πενίδου Αθανασία
Ἄρτεμις Βραυρωνία, Ἄρτεμις Ὀρθία: η φύση της
θεάς και οι λατρείες της.
2009
Υπάρχουν αρκετοί μύθοι της Άρτεμης, οι οποίοι φαίνεται πως έχουν περιεχόμενο
μυητικό. Ένας τέτοιος μύθος είναι και αυτός που αιτιολογεί τη λατρεία της Άρτεμης
Ἡ μερασίας ή Ἡ μέρας, στους Λουσούς της Αρκαδίας113. Κατά τον μύθο, οι Προιτίδες
ασέβησαν προς τη θεά Ήρα με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν με οίστρο και να
καταδικαστούν σε αέναη περιπλάνηση. Κατά μία εκδοχή ο πατέρας τους προσέφερε
θυσία στην Άρτεμη, η οποία θεράπευσε τις κοπέλες, και αυτές στη συνέχεια
οδηγήθηκαν στο γάμο. Είναι ξεκάθαρη εδώ η αντιστοιχία του μύθου με τα στάδια της
μυητικής τελετής, και η κατάσταση αγριότητας των νεανίδων παραπέμπει στο
δεύτερο στάδιο της περιθωριοποίησης, ώσπου στο τέλος τα κορίτσια ‘δαμάζονται’
και ολοκληρώνουν το πέρασμά τους από την παρθενική εφηβεία στο τρίτο στάδιο,
την ενήλικη ζωή και τον έγγαμο βίο. Η ίδια η προσωνυμία της Άρτεμης άλλωστε
δηλώνει αυτή την ‘εξημέρωση’ των ανώριμων ερωτικά κοριτσιών και την υποταγή
τους στο ζυγό του γάμου114. Επιπλέον η Ήρα, προς την οποία ασέβησαν οι Προιτίδες,
είναι η κατεξοχήν προστάτιδα του γάμου και της μητρότητας115. Φαίνεται λοιπόν πως
το περιεχόμενο του μύθου αυτού που εξηγεί τη λατρεία της θεάς είναι μυητικό.
Επιπλέον, αρκετές από τις λατρείες της Άρτεμης αιτιολογούνται από μύθους οι
οποίοι βασίζονται στο μοτίβο της απαγωγής ή του βιασμού της κοπέλας ενώ αυτή
χορεύει. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά την εφηβική ηλικία το κορίτσι, λίγο προτού
μεταβεί στο στάδιο της ενηλικίωσης, έχει αρχίσει να διεγείρει την ερωτική επιθυμία,
όμως αρνείται ακόμη να ενδώσει σε έναν άνδρα, προκαλώντας έτσι τη βίαιη
αντίδρασή του. Η βία αυτή που ασκεί ο άνδρας έχει ερμηνευτεί μεταφορικά ως η
‘εξημέρωση’ του αδάμαστου σεξουαλικά κοριτσιού, και λέγεται πως οι μύθοι που
ακολουθούν το σχήμα αυτό παρουσιάζουν συμβολικά τη μύηση της κοπέλας μέσω
του γάμου στην ενήλικη ζωή. Η μύηση αυτή γίνεται μέσα από μια βίαιη πράξη -στην
πραγματικότητα η διακόρευση της κοπέλας θεωρείται πράξη βίας-, που στο μύθο
συμβολίζεται με τον βιασμό ή την απαγωγή και παραπέμπει στο μεταιχμιακό στάδιο
(liminality-liminal period116) πριν από τη μετάβαση του μυουμένου στη νέα
κατάσταση117. Το μοτίβο αυτό συναντάται, όπως είδαμε, σε αρκετούς μύθους στους
οποίους εμφανίζεται η θεά. Παράδειγμα αποτελεί ο μύθος της Ελένης, την οποία
απήγαγε ο Θησέας από το ιερό της Άρτεμης Ὀ ρθίας. Στον Ομηρικό Ύμνο στην
Αφροδίτη (117-125), η θεά, έχοντας πάρει τη μορφή θνητής, αφηγείται στον Αγχίση
πώς την απήγαγε ο Ερμής, ενώ αυτή χόρευε προς τιμήν της Άρτεμης. Παρομοίως και
στον μύθο της Άρτεμης Λιμνάτιδος, νεαρές Λακεδαιμόνιες κοπέλες βιάστηκαν στο
ιερό της θεάς από Μεσσήνιους στρατιώτες, ενώ αυτές την λάτρευαν. Την ίδια τύχη
είχαν και οι κοπέλες της Βραυρώνας, καθώς τις απήγαγαν Λήμνιοι στρατιώτες, ενώ
εκείνες λάτρευαν την Άρτεμη Βραυρωνία118. Τέλος, παρόμοιο θέμα έχει και ο μύθος
της Άρτεμης Καρυάτιδος, σύμφωνα με τον οποίο ο Μεσσήνιος Αριστομένης, κατά
την επιστροφή του από τη μάχη με τους Σπαρτιάτες, απήγαγε τις Καρυάτιδες από το
ιερό της θεάς, τις οποίες επιχείρησαν να βιάσουν οι στρατιώτες του. Οι κοπέλες
αυτοκτόνησαν, κάτι που παραπέμπει στο συμβολικό θάνατο του τρίτου σταδίου των
μυητικών τελετών.
113 Βακχ. Επιν. 11, Παυσ. 8.18.7-8, Στραβ. Γεωγρ. 8.3.19.22-24. Για το ιερό της θεάς βλέπε: Jost 1998:
194-195· Morgan 1998: 417-419· Voyatzis 1998 (a): 135.
114 Για το μύθο και την ερμηνεία του βλέπε: Simon 1985: 162· Κακριδής 1986: 178-181· Seaford 1988:
118-136· Dowden 1989: 71-95· Scalon 1990: 105· Calame 1997: 116-119· Dillan 2002: 67.
115 Calame 1997: 113-123.
116 Για τον όρο βλέπε περισσότερα σε: Cazeneuve 1971: 272· van Straten 1985: 39· Doty 1986: 91-98·
Polinskaya 2003: 109-129.
117 Calame 1997: 93, 112.
118 Ηροδ. 6.138.1-7, Φιλοχ. αποσπ. 3b.328, F.
invenio.lib.auth.gr/record/125798/files/GRI-2011-6244.pdf?version...
~~~~~
Γιάννης Καμπίτσης
Μινυάδες και Προιτίδες (Δωδώνη, Ιωάννινα 1975)
''...για να σταθώ στη μονογραφία του Μινυάδες και Προιτίδες (Δωδώνη, Παράρτημα 3, Ιωάννινα 1975), μια πραγματεία αντάξια της μεγάλης γαλλικής παράδοσης ερευνητών της αρχαίας θρησκείας και μυθολογίας, στην οποίαν άλλωστε ανήκε και ο ίδιος ο Γιάννης Καμπίτσης. Η μελέτη αυτή εξετάζει, αναλυτικά, δύο μυθικά σύνολα, το πρώτο για τις κόρες του Μινύα, βασιλιά του Ορχομενού της Βοιωτίας, και το δεύτερο για τις κόρες του Προίτου, βασιλιά του Άργους. Οι μύθοι αυτοί συνδέονται με την εορτή των Αγριωνίων (που είχε και στους δύο τόπους όπου τελούνταν, στη Βοιωτία και στην Αργολίδα, το ίδιο όνομα) και ανήκουν, μαζί με τον θηβαϊκό μύθο των θυγατέρων του Κάδμου, στην κατηγορία των ‘μύθων αντίστασης’ στην εξάπλωση της λατρείας του Διονύσου. Η κριτική ανάλυση των μυθολογικών δεδομένων, παρ’ όλο που ο μύθος, σε αντίθεση προς τις γενικά συντηρητικές πράξεις λατρείας παύουν να είναι στενές, δηλαδή όταν ο μύθος γίνεται αντικείμενο λογοτεχνικής εκμεταλλεύσεως», επέτρεψε στον συγγραφέα να ανασυγκροτήσει ένα είδος ‘ιστορίας του μύθου’ και να καταλήξει στο εκπληκτικό —αλλά πειστικό— συμπέρασμα, ότι τα διονυσιακά στοιχεία των μύθων των Μινυάδων και των Προιτίδων είναι δευτερογενή και προέρχονται από σύμφυση διαφορετικών διηγήσεων, ενώ «η τελετή των Αγριωνίων και οι σχετικοί μύθοι καθρεφτίζουν ένα ιδιότυπο θρησκευτικό σύστημα, που αποσυντέθηκε στους πρώιμους αρχαϊκούς χρόνους», αλλά συνδέεται αναπόσπαστα με τη λατρεία του Ηραίου της Τίρυνθας.''
Γ. Μ. Σηφάκης
http://webcache.googleusercontent.c...νυάδες+και+Προιτίδες&cd=5&hl=el&ct=clnk&gl=gr
~~~~~~~~~~~
Ἀναθηματικὴ Επιγραφή ἐν Λουσοῖς περὶ Μελάμποδος καὶ Προιτίδων
Μελάμπους τῇδε, νήφουσιν ἐν νάμασιν κρήνης καλλιρρόου τεμένει Ἡμερασίας παρὰ ζαθέῳ ἀριστοπάτορος Ἀρτέμιδος, Προιτίδας ἐκάθῃρε στυγερῆς νούσου παύσας λυσσάδος πλάνης ὀρεσιπλάγκτων τε μανιῶν, Τιρύνθειαι ὅτε Κοῦραι ἱερὸν λιποῦσαι δάπεδον Ἄργους οἰστροπλῆγι δ᾿ ἐλαυνόμεναι κέντρῳ θέον ἀν’ Ἀρκαδίην προσέληνον ὀρεστέραν τε Ἀζανίην, ἦλθόν τε φοιταλέαι ἐπὶ σπέος θεσπέσιον Λουσῶν ἐν ὅροις. Θεός γαρ ἦν τις, θεός, εἴτε πότνια Ἥρα βασίλεια ἢ κάλλιστος Διόνυσος ἁβροκόμης, ὃς Προίτου χολωσάμενος θύγατρας ἄνακτος ἀγρίᾳ πλῆξεν ὀδύνῃ, παρθενίης αἰσχύνας καλὸν εἶδος νοῦν τε τρέψας ἐξέστησε φρενῶν ὀσίων, τισάμενος ὕβριν κόρειόν τε ἀναίδειαν. Ἀλλ᾿ ἥρως ἰητρός, ὃν Ἀπόλλων ἐφίλει, μαντοσύνην γε ἐπίηρον εἰδὼς μύστιδων ἴδρις τε τελετῶν ἰάσατο μαχλοσύνην οὐλομένην ἠδὲ πάρφρονα θυμὸν κνύος τε χροός τοῦθ᾿ ὅπερ τέρεν ἐμίαινεν ἐρατὸν ἄνθος ἤβης.
~~~~~~~~
Κλημέντι
Η περιοχή κατοικείται από το 2.000 π.x. Στην περιοχή «Μαστρογιάννη» εντοπίστηκε Μυκηναϊκός οικισμός το 15ου αι. π.Χ. και στην περιοχή «Θέκριζα» οικισμός του 5ου αι. π.Χ. (Λώλος Γιάννης, «Οι σχέσεις Στυμφάλου και Σικυώνος κατά την αρχαιότητα» περιοδ. «Αίπυτος» τ. 31-33, σελ. 47). Στο ύψωμα «Τσακούθι» φαίνονται σήμερα τα θεμέλια κυκλικού πύργου του 4ου αι. π.Χ. και στη «Θέκριζα» σώζονται τοίχοι ορθογώνιου κτίσματος. Στην περιοχή «Μπάλτιζα» ο Κώστας Σπηλιώτης το έτος 1950 βρήκε χάλκινη επιγραφή του 4ου αι. π.Χ., που σήμερα βρίσκεται στο μουσείο της Αρχαίας Σικυώνας με το παρακάτω κείμενο:
Ἐνθάδε ὑπὲρ Προίτου παίδων ἔκρυψε Μελάμπους βλαψίφρονος μανίας φάρμακα λυσίνοσα.Ἣ τε ἔθανεν παίδων, ὅτε δεῦρ’ ἔμολον διὰ μήνιν Ἥρας, Ἰφινόην ἥδ' ἀγορὰ κατέχει.
Δηλαδή:
Εδώ ο Μελάμπους έκρυψε για χάρη των θυγατέρων του Προίτου τα θεραπευτικά φάρμακα της φρενοβλαβούς μανίας. Αυτή εδώ η αγορά κρατάει (θαμμένη) την Ιφινόη, μια από τις κόρες που πέθανε, όταν έφθασαν εδώ εξ αιτίας της οργής της Ήρας.
http://www.kiato.eu/?%C4%E7%EC%EF%F...D3%E9%EA%F5%FE%ED%E1:%CA%EB%E7%EC%DD%ED%F4%E9
Mykenai. Graffito, s. IVa p. post. (15-197)
(65 words)
Supplementum Epigraphicum Graecum Mykenai. Graffito, s. IVa p. post.WoodheadA.G. 1984 1555 LatinAncient Greek SEG 15 197 Graffito in limine marm., postea in muro inaedificato, ed. A. G. Woodhead, BSA L 1955, 238, c. im. ph. ectypi. Εὐξίθεος Ἐνθάδε ὑπὲρ Προίτου παίδων ἔκρυψε Μελάμπους βλαψίφρονος μανίας φάρμακα λυσίνοσά, ἥ τ᾿ἔθανεν παίδων, ὅτε δεῦρ᾿ ἔμολον διὰ μῆνιν Ἥρας, Ἰφινόην ἥδ᾿ ἀγορὰ κατέχει. Proper Names:
Source: Supplementum Epigraphicum Graecum
Sikyon (in museo). Carmen sepulcrale Iphinoae, s. IVa. (15-195)
(125 words)
Supplementum Epigraphicum Graecum Sikyon (in museo). Carmen sepulcrale Iphinoae, s. IVa.WoodheadA.G. 19841554LatinAncient Greek SEG 15 195 Tabulam aeneam, quae olim sepulcrum Iphinoae in fabulis Proeti-darum celebratae designare credebatur, nuper apud urbem veterem inventam breviter commemorat A. K. Orlandos, Πρακτικά 1952, 394/5, c. im. ph. fig. 11. Vs. 3 corr. id., ibid. 1953, 190. Eandem rem alibi tractare sibi propositum habet. Ἐνθάδε ὑπὲρ Προίτου παίδων ἔκρυψε Μελάμπους βλαψίφρονο
Source: Supplementum Epigraphicum Graecum
http://referenceworks.brillonline.c...ale-s-iiia-20-295-a20_295?s.num=75&s.start=60