Η προηγούμενη γενιά Ιεροψαλτών, αναφέρω στη Θεσσαλονίκη χαρακτηριστικά τους, Νέστορα Παπαλεξίου, Ζαχαρία Πασχαλίδη, Δήμητριο Μαυρίδη, Κώστα Αλεξίου, Παναγιώτη Ξυνό και πολλούς άλλους, όχι μόνο πήγαιναν & έψαλαν στον Εσπερινό του Σαββάτου, αλλά και στους Εσπερινούς μεγάλων Δεσποτικών, Θεομητορικών εορτών αλλά και Αγίων!
Οικονομικά, οι αποδοχές των Ιεροψαλτών εκείνης της περιόδου ήταν, μικρότερες από τις σημερινές!
Υπήρχε όμως πνεύμα προσφοράς, αυταπάρνησης και σεβασμός στο έργο που επιτελούσαν.
Η αποχή των περισσοτέρων Ιεροψαλτών της εποχής μας από τους Εσπερινούς ακόμα και του Σαββάτου ο οποίος τυγχάνει Αναστάσιμος, έχει τα αίτιά της στη γενικότερη κρίση & απαξίωση που ζούμε.
Δεν είναι λόγος απουσίας μας απ' τον Εσπερινό η παρουσία μικρού αριθμού πιστών. Είναι παρόντες και άυλα όντα που με τα χοικά μάτια (του πόσα δίνεις για να ρθω) δεν φαίνονται!
Για να μην "το παίζουμε Κινέζοι", φταίνε & οι Προιστάμενοι που δεν επιβάλλουν έστω & εναλλάξ, την παρουσία στον Αναστάσιμο Εσπερινό του ενός Ιεροψάλτη τουλάχιστον.
Επίσης, παρατηρείται το φαινόμενο την ώρα του Εσπερινού να τελούνται Ιεροπραξίες - Μυστήρια. Εδώ, η απαξίωση βρίσκεται στο Ζενίθ της!
Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Όταν το κατανοήσουμε & το πιστέψουμε τότε ίσως, να αρχίσουμε δειλά - δειλά να συμμετέχουμε τουλάχιστον στους Αναστάσιμους Εσπερινούς των Σαββατόβραδων!
'Εως τότε, έρρωσθε & γρηγορείτε!