Όταν ζούσε ο μακαρίτης Νικόλαος Απτόσογλου (γαμβρός του Χατζηαθανασίου) ήρθε στο Καρλόβασι, και μού 'φερε γύρω στα 20 κιλά στοιχεία Βυζ. Μουσικής και αλφαβητικά, καθώς και τα δοξαστικά του Μιχαλάκη ... να τα στοιχειοθετήσω... Άρχισα λοιπόν και έγραψα τον πρόλογο, τον στοιχειοθέτησα, και συνέχισα με τα μουσικά κείμενα, τελείωσα το δοξαστικό των Γενεθλίων της Θεοτόκου (8 Σεπτ.) και περίμενα να έρθει στη Σάμο να μεθοδεύσουμε την εκτύπωση. Σημειωτέον ότι τα μουσικά στοιχεία, έφταναν - δεν έφταναν για 2-3 σελίδες και όχι για 16 που είναι ένα τυπογραφικό.
Βάλαμε στη σειρά τα δοξαστικά όσα είχαν διασωθεί απ' τον εμπρησμό της Ι.Μ. του Μπαλουκλή, και φτάνοντας στον Μάϊο είδα το συνημμένο για το οποίο ο Απτόσογλου μου είπε: Αυτό θα το καταχωρήσουμε
τιμής ένεκεν.
Συγκινήθηκε όταν είδε το πρώτο δοξαστικό, το τύπωσα πρόχειρα, και έφυγε, για να μην ξαναγυρίσει, αφού τον πρόλαβε ο θάνατος.
Τα χειρόγραφα επεστράφησαν στη χήρα του μέσω του φίλου μου Κων/νου Ζόππα χωρίς να τα φωτοτυπήσω, μου έμειναν ξεχασμένα σε κάποιο συρτάρι το της 8 Σεπτ, το δοκίμιο, και το "Ο των ανάκτων άναξ" του Νικ. Δασκαλάκη.
Εις μνήμην λοιπόν Μιχαλάκη και Δασκαλάκη επισυνάπτονται!
Ε! Να πούμε και το ευτράπελο τού δαίμονος του .... τυπογράφου

. Εκτός της ατζαμοσύνης του, θα ιδείτε πώς γράφτηκε το "ο στερεώσας εν σοφία τους
ουρανούς" που στη θέση των
ο μπήκαν
σ με σπασμένες τις ... ουρίτσες τους, και έγινε " τους
ουσυρανσύς

νγ ο ... στοιχειοθέτης


τρομάρα του!