Ο μουσικοδιδάσκαλος Γ. Χατζηθεοδώρου αναφέρει στην Βιβλιογραφία της Βυζαντινής Μουσικής ότι όλες οι εκδόσεις του Τσικνόπουλου διακρίνονται για την απλότητα και τον σωστό τονισμό. Θα μπορούσε κάποιος αναγνώστης να μας ανεβάσει το Νεώτατον Αναστασιματάριον του (έτος 1895). Θα του ήμουν ευγνώμων!
Νεώτατον Αναστασιματάριον Ανδρέου Τσικνοπούλου - 1895
- Thread starter Ierapetra
- Start date
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Στή μελέτη του «Το Αναστασιματάρον Πέτρου Λαμπαδαρίου και οι Επανεκδόσεις του ...» γράφει (ἀπό ἐδῶ):
Μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα, καὶ ἐπιλέγοντας μεταξὺ ἄλλων ἐκδόσεων τοῦ Ἀναστασιματαρίου τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου τὸ Ἀναστασιματάριο τῆς ἔκδοσης τοῦ Ζαφειροπούλου, ὁ ἔγκριτος μουσικοδιδάσκαλος τῆς Ἀθήνας Ἀνδρέας Τσικνόπουλος τὸ ἐπανεκδίδει –ἀφαιρεῖ τὶς ἀργὲς καταβασίες τῶν εἱρμῶν, κατανυκτικά, μαρτυρικὰ καὶ νεκρώσιμα– τὸ 1895 στὴ σειρὰ τῶν ἐκδόσεών του «Μουσικὴ Βιβλιοθήκη», μὲ δικές του ἐπὶ πλέον ἐπεμβάσεις, ὡς «Νεώτατον Ἀναστασιματάριον[43] τονισθὲν τὸ πρῶτον ὑπὸ Πέτρου τοῦ Πελοποννησίου, ἐπεξεργασθὲν καὶ ἀναλυθὲν ὑπὸ Ζ. Ζαφειροπούλου […] Κατ’ ἁπλούστερον ἐμμελέστερον καὶ κανονικώτερον τρόπον κατά τε τὴν γραφὴν καὶ τὸ μέλος ὑπὸ Ἀνδρέου Β. Τσικνοπούλου»[44]. Τὸ Ἀναστασιματάριο τῆς ἔκδοσης τοῦ Ζαφειροπούλου καὶ κυρίως τοῦ Τσικνοπούλου, θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ἀντικαταστήσει τὸ Ἀναστασιματάριο τῆς ἔκδοσης τοῦ Ἰωάννη, ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει, γιατὶ πρόκειται γιὰ ἐκδόσεις ἀρκετὰ σοβαρές, προσεγμένες, ποὺ παρὰ τὶς ὅποιες παρεμβάσεις, ὄχι μόνο δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴ γνωστὴ παράδοση τοῦ Ἀναστασιματαρίου τοῦ Πέτρου, ἀλλὰ καὶ τὴ βελτιώνουν· δὲν εἶχαν ὅμως τύχη, ἀσφαλῶς γιατὶ δὲν ἦταν ἐκδόσεις τῆς Κωνσταντινούπολης, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀγνοήθηκαν ἐπιδεικτικὰ ἀπὸ τοὺς κύκλους τῆς Κωνσταντινουπόλεως, οἱ ὁποῖοι ποτὲ δὲν τὰ συμπεριέλαβαν στὴν ἀρίθμηση τῆς σειρᾶς ἐκδόσεων τοῦ Ἀναστασιματαρίου τοῦ Πέτρου λαμπαδαρίου.
[43] «Μουσικὴ Βιβλιοθήκη τῆς ἐν Ἀθήναις Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς Σχολῆς Α.Β.Τ. Βιβλίον Δ΄, Νεώτατον Ἀναστασιματάριον, Τονισθὲν τὸ πρῶτον ῾Υπὸ Πέτρου τοῦ Πελοποννησίου, ἐπεξεργασθὲν καὶ ἀναλυθὲν ὑπὸ Ζ. Ζαφειροπούλου, περιέχον Τὰ κεκραγάρια, τὰ Ἀναστάσιμα τοῦ Ἑσπερινοῦ, Ὄρθρου καὶ Λειτουργίας κατ’ ἦχον, μετὰ τῶν Ἀναστασίμων Εὐλογηταρίων Ἀναστ. Ἐξαποστειλαρίων, Ἕνδεκα Ἑωθινῶν, Εἱρμολογικῶν Δοξολογιῶν Μανουὴλ πρωτοψάλτου, καὶ τὸν Πεντάφωνον Βαρὺν ἦχον Γεωργίου τοῦ Κρητός. Ἐπεξεργασθὲν δὲ ἤδη καὶ ἐπιδιορθωθὲν Κατ’ ἁπλούστερον, ἐμμελέστερον καὶ κανονικώτερον τρόπον κατά τε τὴν γραφὴν καὶ τὸ μέλος Ὑπὸ Ἀνδρέου Β. Τσικνοπούλου μουσικοδιδασκάλου. Ἐκδίδοται δαπάνῃ Ν. Μιχαλοπούλου. Ἐν Ἀθήναις παρὰ τῷ ἐκδότῃ Ν. Μιχαλοπούλῳ. Ὁδὸς Αἰόλου – Μεγάλη οἰκία Μελᾶ, ἀριθ. 5, 1895».
[44] «Ἀναστασιματάριον Σύντομον Εἱρμολογικὸν μελοποιηθὲν Ὑπὸ Πέτρου Λαμπαδαρίου τοῦ Πελοποννησίου, καὶ ἐξηγηθὲν ὑπὸ Γρηγορίου Πρωτοψάλτου, ἀναλυθὲν δὲ ὑπὸ Ζ. Α. Ζαφειροπούλου, ἐπεξεργασθὲν ἤδη καὶ ἐπιδιορθὲν κατ’ ἀναλυτικώτερον, ἐμμελέστερον καὶ κανονικώτερον τρόπον, κατά τε τὴν γραφὴν καὶ τὸ μέλος ὑπὸ Α. Β. Τσικνοπούλου, μουσικοδιδασκάλου καὶ Διευθυντοῦ τῆς ἐν Ἀθήναις Μουσικῆς Σχολῆς. Ἐν Ἀθήναις, παρὰ τῷ ἐκδότῃ Ν. Μιχαλοπούλῳ. Ὁδὸς Αἰόλου – Μεγάλη οἰκία Μελᾶ ἀριθ. 5, 1895».
Μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα, καὶ ἐπιλέγοντας μεταξὺ ἄλλων ἐκδόσεων τοῦ Ἀναστασιματαρίου τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου τὸ Ἀναστασιματάριο τῆς ἔκδοσης τοῦ Ζαφειροπούλου, ὁ ἔγκριτος μουσικοδιδάσκαλος τῆς Ἀθήνας Ἀνδρέας Τσικνόπουλος τὸ ἐπανεκδίδει –ἀφαιρεῖ τὶς ἀργὲς καταβασίες τῶν εἱρμῶν, κατανυκτικά, μαρτυρικὰ καὶ νεκρώσιμα– τὸ 1895 στὴ σειρὰ τῶν ἐκδόσεών του «Μουσικὴ Βιβλιοθήκη», μὲ δικές του ἐπὶ πλέον ἐπεμβάσεις, ὡς «Νεώτατον Ἀναστασιματάριον[43] τονισθὲν τὸ πρῶτον ὑπὸ Πέτρου τοῦ Πελοποννησίου, ἐπεξεργασθὲν καὶ ἀναλυθὲν ὑπὸ Ζ. Ζαφειροπούλου […] Κατ’ ἁπλούστερον ἐμμελέστερον καὶ κανονικώτερον τρόπον κατά τε τὴν γραφὴν καὶ τὸ μέλος ὑπὸ Ἀνδρέου Β. Τσικνοπούλου»[44]. Τὸ Ἀναστασιματάριο τῆς ἔκδοσης τοῦ Ζαφειροπούλου καὶ κυρίως τοῦ Τσικνοπούλου, θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ἀντικαταστήσει τὸ Ἀναστασιματάριο τῆς ἔκδοσης τοῦ Ἰωάννη, ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει, γιατὶ πρόκειται γιὰ ἐκδόσεις ἀρκετὰ σοβαρές, προσεγμένες, ποὺ παρὰ τὶς ὅποιες παρεμβάσεις, ὄχι μόνο δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴ γνωστὴ παράδοση τοῦ Ἀναστασιματαρίου τοῦ Πέτρου, ἀλλὰ καὶ τὴ βελτιώνουν· δὲν εἶχαν ὅμως τύχη, ἀσφαλῶς γιατὶ δὲν ἦταν ἐκδόσεις τῆς Κωνσταντινούπολης, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀγνοήθηκαν ἐπιδεικτικὰ ἀπὸ τοὺς κύκλους τῆς Κωνσταντινουπόλεως, οἱ ὁποῖοι ποτὲ δὲν τὰ συμπεριέλαβαν στὴν ἀρίθμηση τῆς σειρᾶς ἐκδόσεων τοῦ Ἀναστασιματαρίου τοῦ Πέτρου λαμπαδαρίου.
[43] «Μουσικὴ Βιβλιοθήκη τῆς ἐν Ἀθήναις Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς Σχολῆς Α.Β.Τ. Βιβλίον Δ΄, Νεώτατον Ἀναστασιματάριον, Τονισθὲν τὸ πρῶτον ῾Υπὸ Πέτρου τοῦ Πελοποννησίου, ἐπεξεργασθὲν καὶ ἀναλυθὲν ὑπὸ Ζ. Ζαφειροπούλου, περιέχον Τὰ κεκραγάρια, τὰ Ἀναστάσιμα τοῦ Ἑσπερινοῦ, Ὄρθρου καὶ Λειτουργίας κατ’ ἦχον, μετὰ τῶν Ἀναστασίμων Εὐλογηταρίων Ἀναστ. Ἐξαποστειλαρίων, Ἕνδεκα Ἑωθινῶν, Εἱρμολογικῶν Δοξολογιῶν Μανουὴλ πρωτοψάλτου, καὶ τὸν Πεντάφωνον Βαρὺν ἦχον Γεωργίου τοῦ Κρητός. Ἐπεξεργασθὲν δὲ ἤδη καὶ ἐπιδιορθωθὲν Κατ’ ἁπλούστερον, ἐμμελέστερον καὶ κανονικώτερον τρόπον κατά τε τὴν γραφὴν καὶ τὸ μέλος Ὑπὸ Ἀνδρέου Β. Τσικνοπούλου μουσικοδιδασκάλου. Ἐκδίδοται δαπάνῃ Ν. Μιχαλοπούλου. Ἐν Ἀθήναις παρὰ τῷ ἐκδότῃ Ν. Μιχαλοπούλῳ. Ὁδὸς Αἰόλου – Μεγάλη οἰκία Μελᾶ, ἀριθ. 5, 1895».
[44] «Ἀναστασιματάριον Σύντομον Εἱρμολογικὸν μελοποιηθὲν Ὑπὸ Πέτρου Λαμπαδαρίου τοῦ Πελοποννησίου, καὶ ἐξηγηθὲν ὑπὸ Γρηγορίου Πρωτοψάλτου, ἀναλυθὲν δὲ ὑπὸ Ζ. Α. Ζαφειροπούλου, ἐπεξεργασθὲν ἤδη καὶ ἐπιδιορθὲν κατ’ ἀναλυτικώτερον, ἐμμελέστερον καὶ κανονικώτερον τρόπον, κατά τε τὴν γραφὴν καὶ τὸ μέλος ὑπὸ Α. Β. Τσικνοπούλου, μουσικοδιδασκάλου καὶ Διευθυντοῦ τῆς ἐν Ἀθήναις Μουσικῆς Σχολῆς. Ἐν Ἀθήναις, παρὰ τῷ ἐκδότῃ Ν. Μιχαλοπούλῳ. Ὁδὸς Αἰόλου – Μεγάλη οἰκία Μελᾶ ἀριθ. 5, 1895».
Last edited:
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Ὑπῆρχε στήν Κοβεντάρειο, ἀλλά δέν τό προλάβαμε. Τώρα μόνον 20 σελ. (ἀπό 672).
http://www.kozlib.gr/collections/view.php?id=E12794
http://www.kozlib.gr/collections/view.php?id=E12794