η παραπανω τάξη δείχνει ότι μετα την ανάγνωση(
του προκειμενου, ο Διάκονος δε λεει τίποτα. περιμενει την ανάγνωση του στίχου. όμως, λεμε πουθενά στίχο χωρίς να ψαλλουμε κάτι; όχι! άρα ξαναψάλλουμε το προκείμενο κ μετά έρχεται η εκφώνηση "Σοφία"
κ όπως σε όλα τα προκειμενα, 2 φορές σκέτο κ μια μετα στίχου.
το ίδιο πρεπει να συμβαίνει και στη νεκρώσιμη ακολουθία.
το μονο που δεν κολλάει είναι η ένδειξη "Αναγνώστης" πριν το προκείμενο.
απο κει μάλλον κάτι ξεκίνησε χάριν συντομίας.
Εν τάξει. Τότε, γιατί ΔΕΝ εφαρμόζετε αυτή η τάξις της ψαλμωδίας του Προκειμένου στα αναγνώσματα της Προηγιασμένης Θ. Λειτουργίας;
Όπως τα έμαθα εγώ, λέμε λοιπόν:
Ιερεύς: Εσπέρας.
Αναγνώστης: Προκείμενον Ἦχος πλ. α' Ψαλμὸς ια' [ΧΥΜΑ]
Σύ, Κύριε, φυλάξαις ἡμᾶς, καὶ διατηρήσαις ἡμᾶς.
Στίχ. Σώσόν με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος.
Γενέσεως τὸ Ἀνάγνωσμα
Ιερεύς: Σοφία, Πρόσωμεν.
Και το ίδιο για το δεύτερο ανάγνωμα, πρίν το "Κέλευσον.... Σοφία, Ορθοί... Φως Χριστού φαίνει πάσι".
Αυτά τα προκείμενα ΔΕΝ ψάλλονται. Άρα, μου φαίνετε ότι δεν στέκει αυτό το "εννοείτε" ως αναφορά το ψάλσιμο των προκειμένων επειδή γράφει Ήχος τάδε.
Διονύσιε, όταν είπα "έχω ακούσει αυτή την άποψη (από Πατριαρχικούς)", εννοούσα από ιεροψάλται του Οικ. Πατρ. καθώς και ιερείς.
Και τέλος, κατά την δικιά μου γνώμη, συμφωνώ με τον π. Μάξιμο που μας διαφώτισε με την διατριβή του Χριστοδούλου που λέει ότι το "Μακαρία η οδός" είναι "τροπάριον φωταγωγικόν, ψαλλόμενον τρίς ἀπό στίχου." Λέγοντας αυτό, λέω ότι και εγώ από τότε που άρχισα να ψαίλνω κηδείες το "Μακαρία η οδός" το ψαίλνω, γιατί έτσι το έμαθα. Η δε καθ' εαυτού "στίχοι" του Αποστόλου νομίζω ότι είναι "Αἱ ψυχαί αὐτῶν..." και "Πρὸς σέ, Κύριε, κεκράξομαι".
Επίσης, μπορεί κάποιος να μου πη το κεφάλαιο και τον στίχο στους Ψαλμούς όπου βρίσκεται το "Μακαρία η οδός"; Εάν είναι προκείμενον, πρέπει να έχει ψαλμικές ρίζες.
Απόστολος