Νέοι ψάλτες και ιερό αναλόγιον

vasilis

Πέτρου Βασίλειος
Ανοίγω ένα νέο θέμα γιατί τις τελευταίες μέρες έχω ακούσει σε συζητήσεις διάφορα για τους νέους ψάλτες και την αντιμετώπισή τους από τους έμπειρους.

Γενικά ορισμένοι ψάλτες που είναι χρόνια στο ιερό αναλόγιο έχουν μια σνομπ συμπεριφορά προς τους νέους και όταν ένας νέος που θέλει να αποκτήσει εμπειρία προσπαθήσει να παρυσφρήσει σε έναν ψαλτικό χορό, οι παλαιότεροι δεν τον αφήνουν με τίποτα επικαλούμενοι τα λάθη και τα φαλτσάκια που κάνει κυρίως λόγω άγχους.

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το φαινόμενο, πρέπει οι παλαιότεροι να αγκαλιάζουν τους νέους και να παραχωρούν σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερο χρόνο στους μικρούς σε μια θεία λειτουργία ακόμη και αν το ηχητικό αποτέλεσμα στην αρχή δεν είναι το τέλειο ή θα πρέπει οι νέοι να εκπαιδεύονται σε δευτεροκλασάτες λειτουργίες που οι παλαιότεροι δεν καταδέχονται να πάνε και μετά να μεταβαίνουν στην κύρια λειτουργική ζωή;
 
Σαφώς και "πρέπει οι παλαιότεροι να αγκαλιάζουν τους νέους και να παραχωρούν σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερο χρόνο στους μικρούς σε μια θεία λειτουργία, ακόμη και αν το ηχητικό αποτέλεσμα στην αρχή δεν είναι το τέλειο". Δέστε τι συνέβαινε στο Πατριαρχείον, αλλά και στις άλλες ενορίες της Κωνσταντινουπόλεως, και τι αποτελέσματα είχαμε.
 

mmamais

Μαμάης Μιχάλης
Κ εγώ ρε παιδιά συμφωνώ με το Κωνσταντίνο. Πως θα βελτιωθεί κανείς αν δε πέσει στα βαθιά κατ' ευθείαν.

Θυμάμαι τον εαυτό μου σκεφτόμουν "ότι και να γίνει φταίει ο πρωτοψάλτης". Δηλ. "Δε πρέπει να ντρέπομαι. Ο πρωτοψάλτης ξέρει τις δυνατότητες μου. Ότι μου δώσει θα το πω όπως μπορώ. Αν δε το πω καλά αυτός φταίει, αυτός ας ντραπει".

Συμφωνείτε?
 

kostaeri

Μπουσδέκης Κώστας
Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το φαινόμενο, πρέπει οι παλαιότεροι να αγκαλιάζουν τους νέους και να παραχωρούν σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερο χρόνο στους μικρούς σε μια θεία λειτουργία ακόμη και αν το ηχητικό αποτέλεσμα στην αρχή δεν είναι το τέλειο ή θα πρέπει οι νέοι να εκπαιδεύονται σε δευτεροκλασάτες λειτουργίες που οι παλαιότεροι δεν καταδέχονται να πάνε και μετά να μεταβαίνουν στην κύρια λειτουργική ζωή;
Κατά τη γνώμη μου, επιβάλλεται οι παλαιότεροι να "αγκαλιάζουν" τους νεότερους με κάποιες προυποθέσεις όμως. Πρώτον, ότι ο νεότερος δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό αλλά και ζήλο. ¨Οχι ερχόμαστε κυριακή πρωί μόνο 8.30-9 κ θέλουμε να ψάλλουμε κιόλας. Δεύτερον, καλό ειναι να εκπαιδεύονται σε καθημερινές (όχι δευτεροκλασάτες) λειτουργίες από την άποψη ότι εκεί έχει λιγότερο κόσμο κ έχεις περισσότερα περιθώρια για λάθη. Αλλά κ τις Κυριακές ακόμα, μπορούν να πουν καποια τροπάρια αναλόγως με τις δυνατότητές τους. Αυτό το κρίνει ο πρωτοψάλτης, οπως ειπε κ ο Μιχάλης, που ξέρει τις γνώσεις του καθενός.
Επίσης, όπως και στο πατριαρχείο, ο καθένας έχει το ρόλο του, δε μπορεί το παιδάκι να πει χερουβικό ή ο άλλος δοξαστικό ή ο τρίτος άξιον εστί, γιατί τοτε δε θα μείνει κ τιποτα για τον ψάλτη!

Λάθη γίνονται κ πρέπει να γίνονται γιατί μόνο έτσι μαθαίνουμε. Κανείς δεν έψαλλε ξαφνικά κατευθείαν! Ξεκινάμε σιγά σιγα΄ απο ισοκράτημα και προχωρούμε...

ή θα πρέπει οι νέοι να εκπαιδεύονται σε δευτεροκλασάτες λειτουργίες που οι παλαιότεροι δεν καταδέχονται να πάνε και μετά να μεταβαίνουν στην κύρια λειτουργική ζωή;




δε νομίζω ότι υπάρχουν δευτεροκλασάτες λειτουργίες κ οι κυριακάτικες ή μεγάλες εορτές είναι η κύρια λειτουργική ζωή. Καταλαβαίνω πώς το εννοείς απλά δεν είναι ωραία η διατύπωση.
 

Ψάλτης εν Χίω

Νέο μέλος
Κ εγώ ρε παιδιά συμφωνώ με το Κωνσταντίνο. Πως θα βελτιωθεί κανείς αν δε πέσει στα βαθιά κατ' ευθείαν.

Θυμάμαι τον εαυτό μου σκεφτόμουν "ότι και να γίνει φταίει ο πρωτοψάλτης". Δηλ. "Δε πρέπει να ντρέπομαι. Ο πρωτοψάλτης ξέρει τις δυνατότητες μου. Ότι μου δώσει θα το πω όπως μπορώ. Αν δε το πω καλά αυτός φταίει, αυτός ας ντραπει".

Συμφωνείτε?
Συμφωνώ απολύτως:wink: Εδώ στην Χίο, στις αγροτικές ενορίες, έτσι και σταυρώσουμε κανα "παστελά" (σημ:όσοι προσυλυτίζονται ενθουσιωδώς είτε στο κυνήγι, είτε στο ψάρεμα είτε στή ψαλτική αλλά γρήγορα απογοητεύονται:D και τα παρατάνε) έτσι λοιπόν έλθει κανας "λαμπριάτικος ψάλτης" κάνουμε ανάσταση! Ο νέος θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση. Απ' τη μικρή εμπειρία μου (αν και έχω ξεσχολίσει ένα παπά κι ένα αριστερό και ετοιμάζεται κι ένας ακόμη) πρέπει να προστατεύεις απ' τις κακοτοπιές (π.χ: δύσκολα προσόμοια) αλλά και να δρας σα σκαλωσιά (ένα κόλπο: η φωναχτή σκέψη) στον αρχάριο ψάλτη. Εδώ και χρόνια, η στρατηγική μου: "Tσοβόλα, δώστα όλα"! Αν και στα μνημόσυνα και στις δημοφιλείς ακολουθίες, μου βάζουνε τις φωνές ο Παπάς και κανένας μερακλής επίτροπος να μην "τεμπελιάζω", στις υπόλοιπες Κυριακές νοιάζομαι για τους προσύλυτους εταίρους στο ψαλτήρι: Toυς τα χαρίζω όλα, τους κάνω μάλιστα και ισοκράτημα και λέω μόνο τα παπαδικά, άντε και το Δοξαστικό. Κάτι ακόμα: Για μένα, η Εκκλησία έχει μια μεγάλη αποστολή, να μαζεύει τα απολωλότα: τους ψυχοπαθείς:)cool: είχα άφθονους τέτοιους τα τελευταία χρόνια..) τους ζητούντες γενικά παρηγοριά. Όποτε έρχεται λοιπόν κανα ψώνιο μουσικόφιλος σκέφτομαι την εντολή: "Toν ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω"
Θυμάμαι, σε έναν Εσπερινό Σαββάτου, να έχει μπει στο Ψαλτήρι ένας ευήθης ιδιώτης(με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου). Κάθε ένα λεπτό, με εκλιπαρούσε κοιτάζοντας απ' τους παχείς φακούς των γυαλιών του: "-Nα πω και γω κάτι μπάρμπα; Δώς και σε μένα!" Σταμάτησα στη μέση τον προοιμιακό και του τον παρέδωσα! Όταν κατάφερε να ολοκληρώσει αυτό που στα αυτιά των ακροατών είχε καταντήσει ακατάληπτο ψέλλισμα, στράφηκαν τα μάτια του πάνω μου και μου λέει- για την ακρίβεια μου το είπε άλλες 200 φορές μέχρι ο παπάς να σημάνει την απόλυση: "- Α υ τ ά έ χ ε ι η ζ ω ή ! !" Όταν βγήκα απ' το ναό, η γλώσσα μου είχε ματώσει απ' το δάγκωμα που της έκανα για να μη ξεραθώ από το γέλιο. Φανταστείτε να είστε ανεβασμένοι στο στασίδι, και σε απόσταση αναπνοής να σε κοιτάει στα μάτια ένας άνθρωπος "με ειδικά χαρίσματα" ο οποίος επιμένει να σου τονίζει: ''-Τί να κάνουμε φίλε! Αυτά έχει η ζωή!"
 

Bασίλης

Παλαιό Μέλος
Συμφωνώ απολύτως:wink: Εδώ στην Χίο, στις αγροτικές ενορίες, έτσι και σταυρώσουμε κανα "παστελά" (σημ:όσοι προσυλυτίζονται ενθουσιωδώς είτε στο κυνήγι, είτε στο ψάρεμα είτε στή ψαλτική αλλά γρήγορα απογοητεύονται:D και τα παρατάνε) έτσι λοιπόν έλθει κανας "λαμπριάτικος ψάλτης" κάνουμε ανάσταση! Ο νέος θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση. Απ' τη μικρή εμπειρία μου (αν και έχω ξεσχολίσει ένα παπά κι ένα αριστερό και ετοιμάζεται κι ένας ακόμη) πρέπει να προστατεύεις απ' τις κακοτοπιές (π.χ: δύσκολα προσόμοια) αλλά και να δρας σα σκαλωσιά (ένα κόλπο: η φωναχτή σκέψη) στον αρχάριο ψάλτη. Εδώ και χρόνια, η στρατηγική μου: "Tσοβόλα, δώστα όλα"! Αν και στα μνημόσυνα και στις δημοφιλείς ακολουθίες, μου βάζουνε τις φωνές ο Παπάς και κανένας μερακλής επίτροπος να μην "τεμπελιάζω", στις υπόλοιπες Κυριακές νοιάζομαι για τους προσύλυτους εταίρους στο ψαλτήρι: Toυς τα χαρίζω όλα, τους κάνω μάλιστα και ισοκράτημα και λέω μόνο τα παπαδικά, άντε και το Δοξαστικό. Κάτι ακόμα: Για μένα, η Εκκλησία έχει μια μεγάλη αποστολή, να μαζεύει τα απολωλότα: τους ψυχοπαθείς:)cool: είχα άφθονους τέτοιους τα τελευταία χρόνια..) τους ζητούντες γενικά παρηγοριά. Όποτε έρχεται λοιπόν κανα ψώνιο μουσικόφιλος σκέφτομαι την εντολή: "Toν ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω"
Θυμάμαι, σε έναν Εσπερινό Σαββάτου, να έχει μπει στο Ψαλτήρι ένας ευήθης ιδιώτης(με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου). Κάθε ένα λεπτό, με εκλιπαρούσε κοιτάζοντας απ' τους παχείς φακούς των γυαλιών του: "-Nα πω και γω κάτι μπάρμπα; Δώς και σε μένα!" Σταμάτησα στη μέση τον προοιμιακό και του τον παρέδωσα! Όταν κατάφερε να ολοκληρώσει αυτό που στα αυτιά των ακροατών είχε καταντήσει ακατάληπτο ψέλλισμα, στράφηκαν τα μάτια του πάνω μου και μου λέει- για την ακρίβεια μου το είπε άλλες 200 φορές μέχρι ο παπάς να σημάνει την απόλυση: "- Α υ τ ά έ χ ε ι η ζ ω ή ! !" Όταν βγήκα απ' το ναό, η γλώσσα μου είχε ματώσει απ' το δάγκωμα που της έκανα για να μη ξεραθώ από το γέλιο. Φανταστείτε να είστε ανεβασμένοι στο στασίδι, και σε απόσταση αναπνοής να σε κοιτάει στα μάτια ένας άνθρωπος "με ειδικά χαρίσματα" ο οποίος επιμένει να σου τονίζει: ''-Τί να κάνουμε φίλε! Αυτά έχει η ζωή!"

Ακριβώς αυτό κάνω και εγώ.

Πανω και από τα τυπικα, την ερμηνεία, την τάξη, τους Μπερεκέτηδες και τουσ Πέτρους.... το σημαντικότερο όλων είναι όσοι ερχονται στην εκκλησία να παίρνουν χαρά και αγάπη..... δίνουμε λοιπόν αβερτα.......... όπως το είπες Τσοβόλα δώστα όλα............γιατί εγώ είμαι λιγότερο ψυχοπάθης;;;;;
 

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
Ακριβώς αυτό κάνω και εγώ.

Πανω και από τα τυπικα, την ερμηνεία, την τάξη, τους Μπερεκέτηδες και τουσ Πέτρους.... το σημαντικότερο όλων είναι όσοι ερχονται στην εκκλησία να παίρνουν χαρά και αγάπη..... δίνουμε λοιπόν αβερτα.......... όπως το είπες Τσοβόλα δώστα όλα............γιατί εγώ είμαι λιγότερο ψυχοπάθης;;;;;

θα συμφωνήσω με την πρακτική της πλούσιας φιλοξενίας (ο πατέρας μου λέει χαρακτηριστικά:"το αναλόγιο δε γράφει στην ΄πλάτη το όνομα κανενός"). Με την εξής επιφύλαξη όμως: ο κατέχων το αναλόγιο ιεροψάλτης έχει την ευθύνη τόσο για την ποιότητα όσο και για την κατά τάξην τέλεση του ιεροψαλτικού μέρους της ακολουθίας...Ετσι καλό θα ήταν να "τσεκάρει" σε κάτι απλό τον νεοαφιχθέντα παρεπιδημούντα φιλοξενούμενο (αν είναι τέτοια η περίπτωση) ή σε άλλη περίπτωση τον μαθητή του... κι αν δει, ότι εχει τη δυνατότητα να πει το κομμάτι που πρόκειται να του δώσει διαφυλλάσοντας κάποια στοιχειώδη ποιότητα, τότε -και μόνο τότε- να δώσει ευχαρίστως κι αυτό και περισσότερα. Αλλιώς έχει υποχρέωση να μην το δώσει! Κινδυνευει βέβαια να χαρακτηριστεί αφιλόξενος (μου έχει συμβεί κάποιες φορές να μου κολλήσουν αυτή τη "ρετσινιά" γί' αυτό το λόγο, εκ πείρας μιλώ) ωστόσο νομίζω ότι πάνω από την φιλοξενία είναι ο σεβασμός προς την διακονία που μας αντείθεται και προς το εκκλησίασμα που μας την ανέθεσε...
 

Bασίλης

Παλαιό Μέλος
θα συμφωνήσω με την πρακτική της πλούσιας φιλοξενίας (ο πατέρας μου λέει χαρακτηριστικά:"το αναλόγιο δε γράφει στην ΄πλάτη το όνομα κανενός"). Με την εξής επιφύλαξη όμως: ο κατέχων το αναλόγιο ιεροψάλτης έχει την ευθύνη τόσο για την ποιότητα όσο και για την κατά τάξην τέλεση του ιεροψαλτικού μέρους της ακολουθίας...Ετσι καλό θα ήταν να "τσεκάρει" σε κάτι απλό τον νεοαφιχθέντα παρεπιδημούντα φιλοξενούμενο (αν είναι τέτοια η περίπτωση) ή σε άλλη περίπτωση τον μαθητή του... κι αν δει, ότι εχει τη δυνατότητα να πει το κομμάτι που πρόκειται να του δώσει διαφυλλάσοντας κάποια στοιχειώδη ποιότητα, τότε -και μόνο τότε- να δώσει ευχαρίστως κι αυτό και περισσότερα. Αλλιώς έχει υποχρέωση να μην το δώσει! Κινδυνευει βέβαια να χαρακτηριστεί αφιλόξενος (μου έχει συμβεί κάποιες φορές να μου κολλήσουν αυτή τη "ρετσινιά" γί' αυτό το λόγο, εκ πείρας μιλώ) ωστόσο νομίζω ότι πάνω από την φιλοξενία είναι ο σεβασμός προς την διακονία που μας αντείθεται και προς το εκκλησίασμα που μας την ανέθεσε...

Ναι......χμ......χμ......... Δύσκολη τοποθέτηση...

Κατ'αρχάς δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Το θέμα που ανακύπτει εδώ και με έχει βασανίσει πολλάκις...... έιναι η εκτίμηση της τέχνης....και επειδή μάλλον δεν το λέω καλά στα ελληνικά στα αγγλιστί appreciation of art....
Αν το εκκλησίασμα σας είναι απαιτητικό πάω πάσο........αλλά αν τα τελευταία 20 χρόνια έχει τραγικά ακούσματα.... με το να δώσεις αβέρτα στους κυρίους δίπλα σου να ψάλλουν δεν χάθηκε και ο κόσμος (που δεν χαμπαρίζει μία....) αλλά αντιθέτως έκανες μια ψυχή χαρούμενη......

Στην άλλη όψη του νομίσματος θα μου πεις με το να υποτιμάς το "ακροατήριο" το εκκλησίασμα δηλαδή, υποτιμάς την ίδια τη τέχνη και δίκιο θα έχεις.............

Συνεχώς αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στις δύο συμπεριφορές αλλά παντα κλίνω προς την κουβαρνταδόρικη φιλοξένεια..... μπόρει να είμαι και λάθος......
 

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
"Ναι......χμ......χμ......... Δύσκολη τοποθέτηση...

Κατ'αρχάς δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Το θέμα που ανακύπτει εδώ και με έχει βασανίσει πολλάκις...... έιναι η εκτίμηση της τέχνης....και επειδή μάλλον δεν το λέω καλά στα ελληνικά στα αγγλιστί appreciation of art....
Αν το εκκλησίασμα σας είναι απαιτητικό πάω πάσο........"


και πώς θα του μάθεις αδερφέ μου του εκκλησιάσματος να είναι απαιτητικό και να εκτιμά την τέχνη(και το έργο του καλού ψάλτη που του την προσφέρει,) αν δεν του δώσεις όχι Τέχνη, (πρώτος εγώ δεν είμαι Ο ΤΕΧΝΙΤΗΣ και Ο ΨΑΛΤΑΡΟΣ δες σχετικά και την υπογραφή μου),αλλά μια μέση τουλάχιστον ποιότητα???
πώς θα βοηθήσεις αυτούς τους λίγους που έρχονται στην Εκκλησία να συνεχίσουν να έρχονται αν αφήνεις - με την δικαιολογία της προσωπικής του χαράς τον κάθε (Εντελως) Κακοφωνίξ και (εντελώς) Ασχετίξ -να τους βασανίζουν τα αυτιά???

"αλλά αν τα τελευταία 20 χρόνια έχει τραγικά ακούσματα.... "

δεν με ενδιαφέρει τι ακούσματα προσέφεραν στους πιστούς οι εκάστοτε προκάτοχοί μου... αυτοί θα δώσουν στο Θεό λόγο για τη δική τους διακονία... όπως κι εγώ για τη δική μου....και στο κάτω -κάτω επειδή αυτοί (υποθετικά μιλώντας) επί 20 χρόνια βασάνιζαν το ακροατήριο αφήνοντας κάθε καρυδιας καρύδι να ψάλλει, πρέπει να συνεχίσω να το κάνω κι εγώ???

"με το να δώσεις αβέρτα στους κυρίους δίπλα σου να ψάλλουν δεν χάθηκε και ο κόσμος (που δεν χαμπαρίζει μία....)"

αδερφέ μου αυτή τη γνώμη έχεις για το ακροατήριό σου???
κι όμως... σε πληροφορώ ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πολλοί "χαμπαρίζουν" (δεν ξέρουμε όλοι μας από μαγειρική. Αλλά όλοι μπορούμε να ξεχωρίσουμε ένα καλομαγειρεμένο και καλοπροσεγμένο πιάτο φαγητό -όσο απλό κι αν είναι- από ένα νερόπλυμα...)*


"αλλά αντιθέτως έκανες μια ψυχή χαρούμενη......"

κι εμένα αδερφέ ξέρεις πόσο χαρούμενο θα με έκανε το να τελέσω την Θ. Λειτουργία??? ή να οδηγήσω αεροπλάνο????αλλά δεν με αφήνουν επειδή δεν έχω τα προσόντα (εν προκειμένω χειροτονία ή γνώσεις πλοήγησης) Με ποιά λογική λοιπόν να αφήσω κι εγώ αυτόν που στερείται ΠΑΝΤΕΛΩΣ φωνής και γνώσεων να ψάλλει??? απλά και "μόνον για να χαρεί"???
παραποιώντας κείμενα και νοήματα και έργα τέχνης Αγίων ανδρών που άντεξαν στους αιώνες???

να διευκρινήσω για άλλη μια φορά ότι αυτές οι θέσεις μου αφορουν περιπτώσεις όπου η έλλειψη γνώσεων και φωνής είναι παντελής και εμφανής. Αντίθετα σε περιπτώσεις κατά τις οποίες διαφυλάσσεται μια σχετική ποιότητα, ΤΑΣΣΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΛΟΥΣΙΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ
----------------
* χαρακτηριστική -αν και αναφέρεται σε έναν Γίγαντα της Β. Μουσικής- είναι η περίπτωση που διασώζεται από το συγγραφέα μιας εκ των βιογραφιών του Στανίτσα:
"Έλεγε μια γιαγιά Πολίτισσα που είχε έρθει στην Ελλάδα όταν την απέλασαν: Εσεις εδω παιδάκι μου ψάλτες δεν έχετε...Είχαμε εμείς στην Πόλη κάτι ψάλτες...Έναν Στανίτσα κι ένα Πρίγγο που όταν έψαλλαν ανέβαιναν στον Ουρανό, ανέβαζαν κι εμάς μαζί, κι έκαναν τα ψαλτήρια να χορεύουν...."
Η γιαγιά αν και άσχετη με τη μουσική μπορούσε να ξεχωρίσει το "άριστο" απ' το "καλό" και το "μέτριο".....
 
Last edited:

mmamais

Μαμάης Μιχάλης
Εγώ όταν βρεθεί κανένας χειρότερος απο μένα (κατα τα φαινόμενα) δε του δίνω να πει κάτι που θα το σκοτώσει. Προτιμώ να τον στεναχωρήσω παρά να γίνει μπάχαλο στην ακολουθία.

Αν είμαστε παραπλήσιοι κ είμαι εγώ ο "κανονικός" ψάλτης λέμε λίγο πολύ τα μισά και θα πω τα πιο.....βαριά "Χερουβικό κτλ" ή θα τα πούμε χορωδιακά αν ξέρει μουσική.

Αν είναι πολύ καλύτερός μου του παραχωρώ τη θέση.
Θυμάμαι όταν ακόμα δεν ήξερα απολύτως τίποτα πήγαινα στο Πέτρο το Παπαεμμανουήλ στη Ανάληψη στη Θεσσαλονίκη.
Μια μέρα λίγο πριν το Χερουβικό τον βλέπουμε να κατεβαίνει απο τη θέση του. Ποιός ήρθε ρε παιδιά??? Ο Καραμάνης (με ένα άσπρο κοστούμι, λεπτομέρεια)

Τον βάλαμε στη μέση, ε καταλαβαίνετε στα 100 παρά κάτι τι μπορεί να πει κανείς, παρ όλα αυτά ο Πέτρος του παραχώρησε θέση.

Παρεπιπτόντως μια άλλη φορά ήρθε ο Σουρλαντζής, Θεός σχωρές τον, με το κασετοφωνάκι του αλλά με τίποτα δε δέχθηκα να κάτσει στη μέση.

Τελος πάντων, τα λέω αυτά για να δικαιολογήσω τις αντιλήψεις μου. Απ όπου μάθει κανείς....
 

Αθωνίτης

Παλαιό Μέλος
Θυμάμαι, σε έναν Εσπερινό Σαββάτου, να έχει μπει στο Ψαλτήρι ένας ευήθης ιδιώτης(με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου). Κάθε ένα λεπτό, με εκλιπαρούσε κοιτάζοντας απ' τους παχείς φακούς των γυαλιών του: "-nα πω και γω κάτι μπάρμπα; Δώς και σε μένα!" Σταμάτησα στη μέση τον προοιμιακό και του τον παρέδωσα! Όταν κατάφερε να ολοκληρώσει αυτό που στα αυτιά των ακροατών είχε καταντήσει ακατάληπτο ψέλλισμα, στράφηκαν τα μάτια του πάνω μου και μου λέει- για την ακρίβεια μου το είπε άλλες 200 φορές μέχρι ο παπάς να σημάνει την απόλυση: "- Α υ τ ά έ χ ε ι η ζ ω ή ! !" Όταν βγήκα απ' το ναό, η γλώσσα μου είχε ματώσει απ' το δάγκωμα που της έκανα για να μη ξεραθώ από το γέλιο. Φανταστείτε να είστε ανεβασμένοι στο στασίδι, και σε απόσταση αναπνοής να σε κοιτάει στα μάτια ένας άνθρωπος "με ειδικά χαρίσματα" ο οποίος επιμένει να σου τονίζει: ''-Τί να κάνουμε φίλε! Αυτά έχει η ζωή!"

Αυτο επρεπε να γραφει στα ευτράπελα και αστεία
 

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Θα πρέπει να ομολογήσω πως και εγώ είμαι διστακτικός αν δεν ξέρω τον άλλον. Και για να μην φανώ αφιλόξενος εννοείται ότι πάντα δίνω κάτι, αλλά μέχρι να ακούσω 2-3 φράσεις και να σιγουρευτώ ότι όλα βαίνουν καλώς με τον επισκέπτη το εγκεφαλικό το έχω παρά πόδας :p Εννοείται πως αν είναι καλός του δίνω να πει και τα κόκκινα, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αλλά αν δεν είναι, τι να του δώσεις να πει; Όχι μόνο θα δυσανασχετήσει ο κόσμος, αλλά θα τα ακούσεις και από τον Προϊστάμενο, και δίκιο θε να'χει...
Η διασφάλιση της ευταξίας του αναλογίου και της ποιότητας του ακούσματος είναι ανάγκη σοβαρή και ευθύνη μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να κλείνουμε κατάμουτρα την πόρτα σε όποιον επισκέπτη έρθει στο αναλόγιό μας. Αν μη τι άλλο, μια ευκαιρία την αξίζει ...:cool:
 

vagelis

Antonia Xristoforaki Linardaki.
Καλλιτερος ή χειροτερος (δεν εννοω τελειως ασχετος) απο μενα , οποιος
συναδελφος (ανεξαρτητου ηλικιας) βρεθει στον Ιερο Της Αγιας Βαρβαρας στο
Ηρακλειω Της Κρητης οπου ψαλλω του παραχορω την θεση και μπορει να ψαλλει οτι θελει .
Για τα αγαπητα μελη του φορουμ , ισχυει διαρκης προσκληση (για οποιο τυχον
βρεθει στο Ηρακλειο) .
 

tb---

τσοπάνης
Ίσως το 3μερο να είμαι στην νήσο , οπότε θα φροντίσω να περάσω για κανα ισοκράτημα...

καλή δύναμη~~~
 

vagelis

Antonia Xristoforaki Linardaki.
Ίσως το 3μερο να είμαι στην νήσο , οπότε θα φροντίσω να περάσω για κανα ισοκράτημα...

καλή δύναμη~~~

Καλως να ορισεις στην Κρητη . Αν ελθεις στον ναο και εφ'οσον παρεις ταξι ,
πες στο ταξιτζη να σε παει στην Αγια Βαρβαρα στα Καμινια (γηπεδο του ΟΦΗ) .
Βεβαια την Κυριακη θα τρεχουμε αλλα αν ελθεις μπορει να πατησουμε και κανενα φρενο . Την Δευτερα του Αγιου Πνευματος δεν πηγαινω .
 

ΑΛΕΞΙΟΣ ΝΙΚΟΛΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Φωτορεπόρτερ - Οπερατέρ Films Producer
Το καλοκαίρι στην ιδιαίτερη πατρίδα μου πήγα σε μια πολύ γνωστή ενορία όχι για να ψάλλω αλλά να παρακολουθήσω την τελευταία παράκληση της πανάγιας.
Επειδή με γνωρίζουν με φώναξε κάποιος στο αναλόγιο
Ο πρωτοψάλτης ένας μεσήλικας κατά πασά πιθανός 2 λαμπαδαριος εμπειρικός μάλλον ξαφνικά ανοίγει δυο βιβλία το ένα μουσικό και το άλλο με κείμενο έτσι για να υπάρχουν οι νότες αλλά και να παραπλανούνε τους αδαείς
Αρχίζουμε με το θεός κύριος ήχος τέταρτος μικρή παράκληση εάν αυτός ήταν τέταρτος ήχος μακάρι να τον έκανε ο θεός τέταρτο ήχο
Εκτελώ το απήχημα μπαίνω κανονικά θεός κύριος και συνεχίζουμε
Αφού του σέρβιρα τον ήχο στο πιάτο πηρέ γραμμή
Αφού έψαλλα 2 με 3 τροπάρια ίσως και παραπάνω αυτό ήταν δεν μου ξαναέδωσε τίποτα μέχρι το τέλος και σε ρώτησα ρε παιδί μου αν ξέρεις ετσι μου ειπε
Και η δυο παρακλήσεις είναι ένα μάθημα το οποίο το ξέρω απέξω και ανακατωτά
Διότι το έχω διδακτή συνέχεια από τον πατερά μου και τον δάσκαλο μου αλλά τις παρακλήσεις εδώ και 10 χρονιά τις έχω αναλάβει εγώ φυσικά στην ενορία μου.Μηλαω για τον εαυτο μου.
Στο τέλος ο εν λόγω κύριος μου έκανε την εξής παρατήρηση (καλός είσαι αλλά τα λες πολύ γρήγορα)
Ο αριστερός μου έδωσε το χέρι του και μου είπε (έχετε καθαρή φωνή και τα λέτε αργά και καθαρά να μας ξαναρθείτε )
Δείτε την αντίθεση σε αυτά που λέει ο εν λόγω πρωτοψάλτης για μένα ΦΟΒΗΘΗΚΕ μήπως του φάω την θέση λέω?
Μια γυναίκα ξαφνικά είπε ( να κατέβη αυτός να ψάλλει το παιδί )
Εγώ δεν δημιούργησα καμιά κατάσταση. είναι αυτή συμπεριφορά ψαλτού προς τούς φιλοξενούμενους του ψάλτες
Μάλλον εκτός από τα μαθήματα βυζαντινής που χρειάζεται χρειάζεται και τρόπους συμπεριφοράς. διότι εάν έρθει στο αναλόγιο το δικό μου κάποιος ο οποίος είναι καλύτερος από εμένα εγώ θα του δώσω να πει τα περισσότερα και θα χαρώ πολύ για την ωραία χορωδία που θα έχουμε δημιουργήσει
Όχι να έχουμε κάνει σκηνή μέσα σε τόσο κόσμο, αυτός δηλαδή εγώ τι να πω και σε αυτόν που με προσκάλεσε στο αναλόγιο
Αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι τέτοιου είδους πως του ονομάζουμε
Αυτοί είναι η απορία μου
Όπως λέει και ο καλός φίλος γ.χατζηχρονογλου έχουν και αυτοί τα κουσουρια τους αλλά στηρίζουν εκκλησίες.
 
Last edited:

Τσακιτζής

Παλαιό Μέλος
Σαφώς και "πρέπει οι παλαιότεροι να αγκαλιάζουν τους νέους και να παραχωρούν σιγά σιγά όλο και μεγαλύτερο χρόνο στους μικρούς σε μια θεία λειτουργία, ακόμη και αν το ηχητικό αποτέλεσμα στην αρχή δεν είναι το τέλειο". Δέστε τι συνέβαινε στο Πατριαρχείον, αλλά και στις άλλες ενορίες της Κωνσταντινουπόλεως, και τι αποτελέσματα είχαμε.

Ναί Κωνσταντίνε μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου κι εγώ όπως έχουμε πεί και διά ζώσης, πετάω τη σκούφια μου - που λένε - προκειμένου να βοηθήσω τα νέα παιδιά. Τις προάλλες όμως, ακούγοντας Παράκληση από την Αγία Τριάδα Πειραιώς, άκουσα ένα Παιδί που έψαλλε, με μιά ωραία φωνή, αλλά τα Τροπάρια μετά το Ευαγγέλιο που ψάλλονται σε Πλ. του Β΄. Ειρμολογικά, τα έψαλλε σε καθαρό Β΄. Πήρα τηλέφωνο, τον βρήκα και του είπα όσο πιό μαλακά γίνεται, ότι αυτά τα Τροπάρια, δεν ψάλλονται έτσι όπως τα έψαλλε, Ξέρεις τι μου απάντησε ; Δάσκαλε, σας ευχαριστώ που ενδιαφερθήκατε για μένα, αλλά θα πρέπει να ξέρετε, ότι δεν είμαι τυχαίος. Έχω Δίπλωμα Μουσικοδιδασκάλου με Άριστα. Όπως καταλαβαίνεις, του είπα να βάλει το Δίπλωμά του σε μια χύτρα ταχύτητος, να το αφήσει να βράσει 40 μέρες και 40 νύχτες και μετά να πιεί το ζουμί του, μπάς και γίνει Ψάλτης.
 

sokrates

Σωκράτης Μαραγκουδάκης
Δε το καταλαβαίνω... Γιατί να μην ανέβει ο νέος στο αναλόγιο? Δε θα τον βάλει κάποιος να σολάρει, ο δικός μας δάσκαλος τους πρωτοετείς τους δίνει παρτιτούρα και στέκονται δεξιά και αριστερά του αναλογίου, βέβαια έχει προσθέσει και κομμάτια ξύλου για να χωράνε όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Βέβαια το πρόβλημα είναι οι παρτιτούρες αλλά αν υπάρχει όρεξη... Επίσης ο μαθητής ψάλτης δεν έχει την ικανότητα να βγάλει και πολύ φωνή λόγω άγχους (πέρσι ανέβηκα πρώτη φορά σε αναλόγιο και το γνωρίζω καλά) αλλά αν φωνάζει πολύ έχει την οικειότητα ο δάσκαλος να του πεί τι πρέπει να κάνει.Όμως είναι και στον άνθρωπο, αν ο ψάλτης δεν έχει διάθεση να βοηθήσει τους άλλους τότε δεν έχει λόγο να κάνει το δάσκαλο. Και όπως όλοι γνωρίζετε δεν γίνεται να γίνει κάποιος ψάλτης αν δε πάει τη Κυριακή από τον όρθρο έτσι ώστε να αποκτήσει ακούσματα αλλά και... αντοχή στην ορθοστασία.
 

tb---

τσοπάνης
Το τελευταίο διάστημα που έχω ξαναρχίσει να ασχολούμαι με την βυζαντινή μουσική και την ψαλτική τέχνη, 2 διαφορετικά πράγματα κατ εμέ, και τυχαία βρισκόμενος σε 2 κεντρικούς μητροπολιτικούς ναούς των Αθηνών, παρατήρησα ότι :
στον έναν οι ψάλτες είχαν κλειδιά και ο σολέας ήταν κλειδωμένος για οποιονδήποτε,
στον δεύτερο υπήρχε η κλασική κορδέλα .

Για κάποιον που έχει την όρεξη να προσεγγίσει το αναλόγιο, και οι δυο παράμετροι είναι αποτρεπτικοί.

Δεν ξέρω ποιού απόφαση είναι να κλείνει τον σολέα, πάντως είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Και ασφαλώς όποιος προσεγγίζει το αναλόγιο δεν το κάμει πάντα με σκοπό να ψάλει , αλλά για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. π.χ να παρακολουθλησει καλύτερα τα κείμενα των ύμνων ,μιας και δεν ειμαστε όλοι φιλόλογοι ή σπουδαγμένοι, να δει τις αναλύσεις που κάμει ο ψάλτης, να ακουσει , να παρακολουθήσει, κτλ.

Ευχαριστώ~
 
Top