Μ. Σάββατον πρωί: τελετουργίες συνδεόμενες με το «Ανάστα ο Θεός»

Μακρυγιάννης

Κανάλια Μαγνήσιας
Να με συγχωρούν οι κ.κ. διαχειριστές και τα μέλη του φόρουμ δεν θέλω να προσβάλω κανέναν αλλά το βρήκα σε ιστοσελίδα ειδησεων και δεν μπορώ να αντισταθώhttp://www.zougla.gr/greece/article/ktipisan-stasidia-ston-kolindro-pierias

σήμερα το είδα. Παρακαλώ δείτε το όλο:confused:
 
Last edited:
Εχει ξανασυζητηθει. Και αλλου γινονται... τι το επαναφερεις και κατοπιν εορτης;
 

Μακρυγιάννης

Κανάλια Μαγνήσιας
να υπάρχει ως αρχείο, άλλωστε ζήτησα συγγνώμη εκ των προτέρων
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Σχετικό θέμα: Τάξη του αποστόλου στη λειτουργία του Μ. Σαββάτου

Ὑπῆρχε ἕνα βίντεο ἀπό ναό Θεσσαλονίκης πού δέν μπορῶ νά βρῶ (ἴσως ἔχει ἀποσυρθεῖ).

Ὄντως γίνονται πολλά κατά τόπους, παράτυπα, ἀχαρακτήριστα, ὑπερβολικά, μέ ἀποκορύφωμα αὐτό πού βλέπουμε...

Δυστυχῶς γιά προφανεῖς λόγους... αὐτά ἀναπαράγονται καί πολλαπλασιάζονται... δείγματα τῶν καιρῶν...

ΥΓ. Μήπως στόν τίτλο ἔπρεπε νά γράψω «τερατουργίες»;:mad::(

 

Π. Δαβίδ

Γενικός συντονιστής
Εγώ προτείνω να εφαρμοστεί το μεγάλο Σάββατο ένα έθιμο των Νεστοριανής αποχρώσεως Καθολικών του Μαλαμπάρ (Ινδία) (Syro-Malabar rite): Κατά τη διάρκεια της λεγομένης νηστείας των Νινευιτών (περίπου την εβδομάδα πριν την Κυριακή του Ασώτου) ένα ξύλινο σκάφος, καλοχτισμένο με πλώρη, πρύμνη, κατάρτια και ξάρτια, έχοντας από τη μία πλευρά ένα ομοίωμα του Ιωνά που τον εξέμεσε το θαλάσσιο κήτος, σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου, και στο κατάστρωμα ξύλινα ομοιώματα από ναυτικούς με δυτική ενδυμασία, έχει γίνει για αιώνες το κέντρο της έλξης στην μεσημβρινή λιτανευτική πομπή. Μέσα στο διογκούμενο πλήθος της ανθρωπότητας το θέαμα κάνει κάποιον να φανταστεί ότι η θάλασσα είναι πολύ αγριεμένη, τα κύματα να χτυπούν στις πλευρές του πλοίου και τους ισχυρούς ανέμους να έχουν σχίσει τα πανιά.
Η πόλη λέγεται Kuravilangad και υπάρχει παλαιός ναός της Παναγίας εκεί και για να μη νομίσετε ότι πήρα ληγμένα χάπια, να και το σχετικό βιντεάκι: http://www.youtube.com/watch?v=LaO9Kyult9k.
Εμείς λέω να το κάνουμε στους ναούς όταν διαβάζεται η προφητεία του Ιωνά και να ψάλλουμε όπως ψάλλουν και αυτοί στα Αραμαϊκά "Maran, mrahim illan" (Κύριε, ελέησον ημάς!), Maran, qabbil ba’uthan (Κύριε, πρόσδεξαι τας δεήσεις ημών!). "En, Mar" (Ναι, Κύριε)!!!!
 
Last edited:

Λάτρης Β.Μ.

Παράφωνος ερασιτέχνης!
Χριστέ μου.... τι φρικαλεότητες ήταν αυτές...:eek::eek:

Για μια στιγμή νόμιζα ότι γινόντουσαν τελετές εξορκισμών με αυτές τις κραυγές και τα ντάπα-ντούπα...

Έχω δει άλλα και άλλα, αλλά αυτό πια κι αν ήταν...

ΠΟΙΑ ΣΧΈΣΗ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΈΧΟΥΝ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΜΕ ΤΗ ΛΙΤΌΤΗΤΑ - ΣΟΒΑΡΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΡΘΌΔΟΞΟΥ ΤΥΠΙΚΟΎ;;;;;;;;;

Συγνώμη που φωνάζω, αλλά αυτό αγγίζει τα όρια της τρέλας για να μη πω της βλασφημίας...

Ε πια...
 
Last edited:

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Τὸ «Ἀνάστα ὁ Θεὸς κρῖνον τὴν γῆν...» δευτερώνεται πρὸ τῆς στιχολογίας του

(τυπικὰ Μεσσήνης τοῦ ἔτους 1131 σ. 246, Μήλι Σικελίας (Dmitrievskij τ. 1 σ. 884), χφφ. ἁγ. Σάβα 312 ΤΑΣ τοῦ ἔτους 1201 φ. 113v, Τ. Σταυροῦ 73 ΤΑΣ ιγ’ αἰ. φ. 104r, Λειμῶνος 88 ΤΑΣ ιδ’ αἰ. φ. 147v, ΤΑΣ κεφ. με’).
 
Χριστὸς ἀνέστη καὶ Χρόνια Πολλά. Μία σημείωσις σημαντικοτάτη, τὸ Τυπικὸν τῆς Μεσσήνης τοῦ ἔτους 1131, ἔχει ἐξεταστεῖ παλαιογραφικῶς ἑσχάτως ἐκ τοῦ RE MARIO "-ILTYPIKON DEL S SALVATORE DE LINGUA PHARI COME FONTE PER LA STORIA DELLA BIBLIOTECA DEL MONASTERO" ὅπου τίθεται ἀμφιβολία γιὰ τὸ 1131 καὶ ἔχει χρονολογηθεῖ κάποια χρόνια πιὸ μετὰ τοῦ 1131 (ἀτυχῶς διάβασα τὸ ἄρθρο πρὶν χρόνια, καὶ δὲν θυμάμαι ἀκριβῶς τὴν χρονολογίαν, ὅταν τὸ ξαναδιαβάσω θὰ τὴν συμπληρώσω).
 
Last edited:
Χριστός Ανέστη! Επειδή αυτό το δαιμονικό μάλλον έθιμο (της κρούσεως στασιδιών, τυμπάνων, κουτιών κλπ) έχει πάρει διαστάσεις μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει από που προέρχεται και αν η Εκκλησία έχει ποτέ τοποθετηθεί έναντι αυτού. Ευχαριστώ.
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Δὲν ἀναφέρεται σὲ κανένα τυπικό. Εἶναι ἀπαράδεκτη λαϊκὴ παράδοση, μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἀρνητικὲς ἐπιδράσεις τῆς λαογραφίας στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση.
 

Π. Δαβίδ

Γενικός συντονιστής
Δυστυχώς ενώ τις δεκαετίες 70 και 80 δεν πιστεύω να γινόταν "σεισμός" σε άλλους ναούς της Αττικής πλην του Αγ. Κωνσταντίνου Ομονοίας, ήδη έχει γενικευθεί και αντί να "κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰς παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων" υπάρχει παροξυσμός σε θορύβους και άλλες τέτοιες απαράδεκτες θεατρικές εκδηλώσεις και ασέβειες. Ο Κύριος ας μας ελεήσει.

Στην ενορία που υπηρετώ το έθιμο ήταν αρκούντως δημοφιλές μεταξύ των Κυπρίων μεταναστών, ωστόσο λόγω της δικής μου παγερής αντιμετώπισης, μη συμμετοχής στα τελούμενα (πέρα από το σκόρπισμα δάφνης) και κατ' ιδίαν συστάσεων εναντίον του εθίμου, αρχίζει ευτυχώς και ατονεί. Ελπίζω ότι καθώς οι παλαιότεροι μετανάστες αποδημούν εις Κύριον θα εκλείψει. Παρεμπιπτόντως, φαντάζεστε το σοκ των ενοριτών που προέρχονται από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όταν τύχουν πρώτη φορά σε κάτι τέτοιο.

Το θλιβερό είναι ότι ελλείψει κατηχήσεως οι πιστοί το θεωρούν σημαντικώτατο ενώ μπορεί η μυστηριακή των ζωή να είναι ανύπαρκτη. Χρειάζεται υπομονή και έλεγχος εν πνεύματι πραότητος.

ΥΓ Ενδεικτικό της αντιμετώπισης του εθίμου από τον γράφοντα. Δυο ηλικιωμένοι ενορίτες φέτος με ρώτησαν εάν θα κουνήσουμε τους πολυελέους την ώρα του "σεισμού". Τους απάντησα ότι δεν υπάρχει μελέτη επικινδυνότητας (risk assessment) για κάτι τέτοιο και συνεπώς σε τυχόν ατύχημα θα πρέπει να πληρώσουν εκείνοι τα έξοδα ασφαλιστικής εταιρείας κλπ. Επίσης τους ρώτησα "εάν δεν κουνήσουμε τους πολυελέους, ο Θεός δεν θα ακούσει την προσευχή μας;". Δεν επέμεναν μετά από αυτό.
 
Top