Ο Μιχάλης Ττερλικκάς (
http://mousalyra.com.cy/el/viografia_michalis_tterlikkas.html) απ΄όσο ξέρω έκανε μαθήματα βυζαντινής μουσική στον Θεόδουλο Καλλίνικο αλλά δεν τον έχω ακούσει ποτέ να ψέλνει ούτε και το κυπριακό κοινό τον γνώρισε ποτέ ως ψάλτη. Ο Ττερλικκάς έχει κάνει εμφανίσεις παγκόσμια και έχει μελετήσει πάρα πολύ την κυπριακή, λαϊκή μουσική παράδοση. Ο ίδιος εκφράζει την γνήσια φωνή της Κύπρου, έτσι όπως την θέλει η κυπριακή παράδοση. Είναι μια παράδοση που διασώθηκε προφορικά και μέσω άλλων τραγουδιστάδων του λαού. Αφορά την προφορά, που συνδυάζει όλα τα φωνητικά χαρακτηριστικά της κυπριακής διαλέκτου, χωρίς καθόλου κωφώσεις ή στενώσεις των φωνηέντων που παρατηρούνται σε άλλες ελληνικές περιοχές, με ένα στόμφο και μια "σκληρότητα" στην έκφραση.
Αν προσπαθείτε να βρείτε ερμηνευτικές ή άλλες ομοιότητες μεταξύ κυπρίων και ελλαδιτών παραδοσιακών τραγουδιστών μάλλον δε θα βρείτε. Εγκυκλοπαιδικά, η κυπριακή λαϊκή μουσική έχει γραμμές και μελωδίες απλές, που κινούνται στη συντριπτική τους πλειοψηφία σε διατονικούς ήχους (δεσπόζει ό πρώτος με διαφορά, πλάγιος δ', ο πλάγιος α΄[όχι μινόρε], ο τέταρτος, ο τρίτος, ο βαρύς) ενώ κατά πολύ λιγότερα είναι τα δείγματα σε χρώμα (κυρίως πλ.β', σπάνια νενανώ, περάσματα β' ήχου αλλά και δευτερόπρωτου σε ελάχιστα τραγούδια). Τραγούδι σε βαρύ επί του ΖΩ αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι. Οι δε ερμηνευτές που συναντά κανείς με μια βόλτα σε χωριά (κυρίως πρακτικοί μουσικοί) έχουν όλοι το στυλ Ττερλικκά. Οπότε ένας γενικός αφορισμός του τὐπου "Δεν έχει καμία σχέση με παραδοσιακό τραγούδι ο εν λόγω κύριος" είναι μάλλον άστοχος και δείχνει άγνοια για την κατάσταση στην Κύπρο και το εκεί "λαϊκό ύφος". Αυτά τα έγραψα όχι ως θαυμαστής του Ττερλικκά (προσωπικά ουδέποτε υπήρξα), αλλά ως περιγράφων πολύ συνοπτικά την κατάσταση στην Κύπρο όσον αφορά την λαϊκή μουσική παράδοση.
Όποιος ενδιαφέρεται περισσότερο, ας ρίξει μια ματιά στο βιβλίο του Θ.Καλλίνικου "Κυπριακή Λαϊκή Μούσα" στο οποίο καταγράφεται ένα μεγάλο μέρος της Κυπριακής μουσικής παραγωγής μέχρι το 1951 τουλάχιστον, σε Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή σημειογραφία. Είναι κατ΄εμέ η σπουδαιότερη δουλειά του Καλλίνικου παρόλο που έχει μερικά λάθη στις καταγραφές των τραγουδιών (τα οποία κατέγραφε από διάφορους ηλικιωμένους ανθρώπους από περίπου το 1920 μέχρι το 1951 και έτσι τα διέσωσε). Από το βιβλίο αυτό θα πάρετε μια αρκετά ασφαλή εικόνα της γραπτής παράδοσης για τα όσα έγραψα για ήχους και μέλη, ενώ για την προφορική μάλλον θα πρέπει να βρείτε αυθεντικούς κύπριους ερμηνευτές εν δράσει.
