Μελοποιημένη ποίηση

[evangelos]

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΗ ΚΑΝΤΑΔΑ
Απ' το cd "Φιόρα"

Μουσική: Διονύσης Γράψας
Στίχοι: Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Από τα Χ(ε)ίλια δίστιχα
Τραγούδι: Ανδρέας Σγουρόπουλος
Β' φωνή: Δανάη Σγουροπούλου

Αχ, να 'τανε τα χείλη σου νοσταλγική καντάδα,
για να 'χω σαν φιλιόμαστε στο στόμα την Λευκάδα.

Στο ακρωτήρι της Σαπφούς τα κύματα σαν άτια,
τα χείλη σου πανσέληνος κι όλα τ' αστέρια μάτια.

Κυρά Φανερωμένη μου, με τα εκατό καντήλια,
βόηθα να μπω στα χείλη της και σου τα κάνω χίλια.

Η γέφυρα σηκώθηκε τα πλοία να διαβούνε,
μα δεν διαβαίνει το φιλί, τα χείλη αν δεν σμιχτούνε.

Το νυχτωμένο πέλαγος σπαρμένο πυροφάνια
κι εγώ στου νου την σκοτεινιά ψαρεύω χείλη ουράνια.

Κυρά Φανερωμένη μου, με τα εκατό καντήλια,
βόηθα να μπω στα χείλη της και σου τα κάνω χίλια.

 

[evangelos]

Από το CD "ΚΑΦΕ ΡΕΤΡΟ" - μελοποιημένα ποιήματα
απ' το ομώνυμο βιβλίο του Δημήτρη Ε. Σολδάτου
(βραβείο "Λάμπρου Πορφύρα" της Ακαδημίας Αθηνών, 2007)
www.dimsol.blogspot.com
Ερμηνείει η Αναστασία Ζακυνθινού

ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Στην μνήμη της θείας μου, Ευρυδίκης Καββαδά


Είχε προβάλει το φεγγάρι! Μες στ' αλώνι,
δίπλα απ' την σβάρνα, η Ευρυδίκη χτενιζόταν.
Καιροί παλιοί κι αμνημόνευτοι χρόνοι --
τα θερισμένα στάχυα σαν νεκροί κοιμόνταν.

Μουρμουριστά το ρέμα θρύλους διηγιόταν,
βαθιά στον λόγγο γλυκοσπάραζ' ένα αηδόνι,
ζεστό τ' αεράκι στ' άσπρα στήθια της κρυβόταν,
που ο πόθος τα ᾿λιωνε σαν δυο λοφάκια χιόνι.

« Άλλη -- περνώντας στα μαλλιά της το χτενάκι --
στον κόσμο πιο όμορφη δεν είν'» είπ' η Ευρυδίκη.
Αχ, παραφύλαγαν νεράιδες στο ρυάκι

και της αρπάξαν την φωνή -- τι καταδίκη!
Μουγκή γυρνούσε από τότε... Αλήθεια; Ψέμα;
Το ξέρει η νύχτα, το φεγγάρι και το ρέμα!

 

[Γιώργος Μ.]

ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Στην μνήμη της θείας μου, Ευρυδίκης Καββαδά


Είχε προβάλει το φεγγάρι! Μες στ' αλώνι,
δίπλα απ' την σβάρνα, η Ευρυδίκη χτενιζόταν.
Καιροί παλιοί κι αμνημόνευτοι χρόνοι --
τα θερισμένα στάχυα σαν νεκροί κοιμόνταν.

Μουρμουριστά το ρέμα θρύλους διηγιόταν,
βαθιά στον λόγγο γλυκοσπάραζ' ένα αηδόνι,
ζεστό τ' αεράκι στ' άσπρα στήθια της κρυβόταν,
που ο πόθος τα ᾿λιωνε σαν δυο λοφάκια χιόνι.

« Άλλη -- περνώντας στα μαλλιά της το χτενάκι --
στον κόσμο πιο όμορφη δεν είν'» είπ' η Ευρυδίκη.
Αχ, παραφύλαγαν νεράιδες στο ρυάκι

και της αρπάξαν την φωνή -- τι καταδίκη!
Μουγκή γυρνούσε από τότε... Αλήθεια; Ψέμα;
Το ξέρει η νύχτα, το φεγγάρι και το ρέμα!

Μα τι καταπληκτικοί στίχοι!

Έχετε συγγένεια;

 

[evangelos]

Μα τι καταπληκτικοί στίχοι!

Έχετε συγγένεια;

Ευχαριστώ Γεώργιε, είναι πρώτος μου ξάδελφος - θείος για την ακρίβεια. Στο μπλογκ του έχει πολύ όμορφα ποιήματα δουλεμένα πάνω σε κλασικό μοτίβο με ομοιοκαταληξία και μέτρα. Η αγαπημένη μου συλλογή είναι το Καφέ Ρετρό το οποίο περιγράφει την άνιση μάχη των παλιών αξιών και παραδόσεων με τον χρόνο και την σύγχρονη πραγματικότητα, βραβεύτηκε και από την Ακαδημία Αθηνών.

 

[Γιώργος Μ.]

Σπουδαίο έργο και αισθητική έκδοσης! Τα συγχαρητήριά μου (μας) στον εξάδελφο / θείο σου.

Aπό το cd.