Μακαριστός Μητροπολίτης Πατρῶν Νικόδημος Βαλληνδρᾶς

[nektar]

Εἰς τὸν μακαριστὸν Μητροπολίτην Πατρῶν Νικόδημον Βαλληνδρᾶ (1915-2008), τὴν ἐκλεκτὴν αὐτὴν φυσιογνωμίαν τῆς λειτουργικῆς, ὑμνολογίας, ὑμνογραφίας ἀφιεροῦται ἡ παροῦσα ἀνάρτησις.

Αὐτὸς ὁ λόγιος ψαλτοδεσπότης ἑώρταζε τὴν μνήμην τοῦ Νυκτερινοῦ Μαθητοῦ Νικοδήμου, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα εἶχε λάβει (1939) πρὸ τῆς ἁγιοκατατάξεως (1955) τοῦ Ἀξώτη πατριώτη του, Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (1749-1809). Στὸ Ἅγιον Βῆμα πρωτοδιηκόνησε ὡς ἱερόπαις (~1923) τοῦ ἐν Μοναστηρακίῳ ναϋδρίου τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου, ὅπου τὸν ὡδήγησε ἡ εὐλαβὴς μήτηρ του, καὶ ὅπου εἶδε μετέωρον τὸν ἱερουργοῦντα Ἅγιον πρεσβύτερον Νικόλαον Πλανᾶν (1851-1932), ἐπίσης πατριώτη του ἐκ Νάξου καὶ συνονόματον κατὰ κόσμον. Εἰς τὸ αὐτὸ ναΰδριον ἐλειτούργησε διὰ τελευταίαν φορὰν ὡς ἐφησυχάζων Ἀρχιερεύς, διατηρῶν ἐπ᾿ ἐσχάτων ἀκμαῖον τὸ ἀρχοντικὸν ψαλτικὸν ὕφος αὐτοῦ, ἡμῶν ψαλλόντων, μεγάλη τιμή...

Συνοπτικὰ βιογραφικὰ στοιχεῖα τοῦ μακαριστοῦ ἐδῶ.

Φωτογραφίαι ἐκ τοῦ ἱστολογίου «Μαθητεία» ἐδῶ.

Περὶ τῆς ἐκδημείας κείμενο, φωτογραφίες καὶ βίντεο ἐδῶ.

Τινὰ ἐκ τῶν ποιμαντικῶν καὶ ὑμνογραφικῶν πονημάτων του, ἐδῶ κι ἐδῶ.

Περὶ τῶν σχετικῶν μουσικολογικῶν ἐκδόσεων Μ.Χατζηγιακουμῆ ἐδῶ, κι ἐδῶ.

Ἀκολουθοῦν ὀπτικοποιημένες ἠχογραφήσεις.

Τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἀγάπης


Ἐρχόμενος ὁ Κύριος (Ἦχος α´)


Ἐν ταῖς λαμπρότησι (Ἦχος α´)


Ἀτενίσαι τὸ ὄμμα (Ἦχος πλ. δ´)


Πᾶσα πνοή (Ἦχος α´)


Τὴν σήμερον μυστικῶς (Ἦχος πλ. β´)


Ἠχογραφήσεις ἀπὸ τὴν «συμβολὴ εἰς τὴν τάξιν» ἐδῶ κι ἐδῶ.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου
(ὑπὸ Μητροπολίτου πρ. Πατρῶν Νικοδήμου Βαλληνδρᾶ).
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.​

Χριστὸν τὸν Κύριον ἐν νυκτὶ ἐπεσκέψατο· ἀναγέννησιν ἄνωθεν ἐκδιδαχθεὶς ἐμαθήτευσεν, ὡς κεκρυμμένος ἀπόστολος. Εὐθαρσῶς διεφώνει πρὸς Φαρισαίους καὶ Γραμματεῖς, τὸν Σωτῆρα διώκοντας· Ὃν νεκρὸν καθεῖλεν ἐκ τοῦ σταυροῦ, μύρα τῇ ταφῇ ἐνεγκών, Νικόδημος ὁ ἔνθερμος.

 

[PavlosKouris]

Τεράστιο ανάστημα βυαζαντινομουσικό με κατάρτιση
κ με συνθετικές-μελουργικές ικανότητες.
Ας τον αναπαύσει ο Θεός.Ο Προϊστάμενός μου
ήταν χειροτονία του κ με παρεκάλεσε σήμερα
να πει το απολυτίκιο του Αγ.Νικοδήμου
μετά την Μικρά Είσοδο εις μνήμη του.
Το χάρηκα πολύ.

Μπράβο nektar για τα θαυμάσια αρχεία που
ανεβάζεις κ τη τεράστια προσφορά σου στο σύνολο.

 

[SINGEORGE]

Μεγάλυνον ψυχή μου (Ἦχος α´)


Τὴν Τιμιωτέραν, Θεοτόκε ἡ ἐλπίς (Ἦχος γ´)


Πᾶσα πνοή (Ἦχος πλ. β´)


Εὐλογητάρια Πέτρου Λαμπαδαρίου (Ἦχος πλ. α´)


Ἄστρον ἀνατέταλκεν (Ἦχος α´)


Ἐν ταῖς λαμπρότησι (Ἦχος α´)


Ὁ τῆς ψυχῆς ῥαθυμίᾳ (Ἦχος β´)


Εἱρμοὶ Κανόνος Κυριακῆς Θωμᾶ (Ἦχος α´)


Τρισάγιον (Ἦχος α´)


Εύαγγελικὸν Ἀνάγνωσμα Δοξολογίας Ἁγίου Άνδρέου


Χωρίς άλλα σχόλια, μουσική πανδαισία...

 

[Δημήτρης Μαούνης]

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών, είχε, μέχρι και την κοίμησή του σχεδόν, και μεγάλη διαύγεια πνεύματος, αλλά και μνήμη.
Περί αυτού επιτρέψτε μου την ακόλουθη μαρτυρία. Ο αείμνηστος πατέρας μου στα νιάτα του είχε διατελέσει λαμπαδάριος στους Αγίους Πάντες Καλλιθέας, με Πρωτοψάλτη τον Νικόλαο και μετέπειτα και νυν μακαριστό Επίσκοπο Νικόδημο. Ήταν μικρότερος σε ηλικία από τον πατέρα μου. Μετά την αποχώρησή τους δεν βρέθηκαν ξανά. Ενθυμούμαι, όμως, ότι κατά την εις Επίσκοπο χειροτονία του, το 1965, συνόδευσα τον πατέρα μου στην Εκκλησία όπου τελέσθηκε η χειροτονία του, στην Αγία Ζώνη Κυψέλης (αν δεν κάνω λάθος). Όμως, με τα γνωστά έκτροπα στις χειροτονίες εκείνης της περιόδου, ο πατέρας μου στενοχωρήθηκε πολύ, δεν άντεξε να βλέπει να μετατρέπεται ο Ναός σε αρένα και φύγαμε. Έτσι δεν του δόθηκε τότε η ευκαιρία να τον συναντήσει. Μεγάλος πια ο πατέρας μου, 80ντούτης περίπου, πήγε κάποιο πρωί να εκκλησιασθεί σε κάποιο Ναό της Αθήνας, στον οποίο έτυχε να τελεί την Θ. Λειτουργία ο μακαριστός Νικόδημος. Κατά τη διανομή του αντιδώρου πλησίασε και ο πατέρας μου να λάβει αντίδωρο, με την απόφαση να του δώσει γνωριμία. Η έκπληξή του, όμως, μεταβλήθηκε σε έντονη συγκίνηση, όταν μόλις τον είδε ο μακαριστός, σταμάτησε τη διανομή του αντιδώρου και τον αγκάλιασε, λέγοντάς του: -Βρε Τάσο, πού βρέθηκες εδώ, πόσα χρόνια έχουμε ν' ανταμώσουμε; Ο πατέρας μου το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει ήταν: Δεσπότη μου πώς με γνώρισες μετά από τόσα χρόνια; Και τον πήραν τα δάκρυα. Ο Δεσπότης του ζήτησε να περιμένει να τελειώσει και στη συνέχεια τον πήρε μαζί στον καφέ.
Όταν επέστρεψε στο σπίτι του με κάλεσε και μου το διηγήθηκε και πάλι έντονα συγκινημένος. Ακούς εκεί, να με γνωρίσει μετά από τόσες δεκαετίες και γέρο άνθρωπο!
Ας είναι αιωνία η μνήμη τους!