Πληροφορείται ο συγκεκριμένος Έλληνας ότι κάποιοι Έλληνες έδωσαν την ζωή τους προκειμένου το ελληνικό αυτό κράτος να γεννηθεί για να εκφράζει αυτός ελεύθερα σήμερα τι σημαίνει ελληνισμός. Η ελληνική σκέψη πρωτοστάτησε στον χώρο της φιλοσοφίας, των αξιών και των ιδεών. Και ελληνική σκέψη δέχθηκε το κήρυγμα του Παύλου στην Αθήνα. Αλλά και μία ελληνική σκέψη πίστευε στις ασεβέστατες ασέλγειες του Δία και των υπολοίπων σαρκολατρών θεοτήτων που ο "πλάνος" Σωκράτης στηλίτευσε. Και από την ελληνική σκέψη πήγασε η απόφαση της καταδίκης του σε θάνατο... Ωστόσο, η ελληνική σκέψη που πρωτοστάτησε στον χώρο των γραμμάτων και της φιλοσοφίας και που ο Ρωμανός καυτηριάζει, δέχθηκε τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του. Ή μήπως η ελληνική σκέψη πλανήθηκε και παρασύρθηκε σε λάθος μονοπάτια; Ιδού λοιπόν ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ κ. ΜΠΕΞΗ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΙΛΙΕΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΠΟΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΩΘΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ (ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΕΜΦΕΤΑΙ ΣΦΟΔΡΑ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ!) ΝΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΑΡΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ!! Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕ:
"Όταν προβαίνουμε σε μία κρίση, συγκρίνουμε δύο ιδέες. Για να είναι λοιπόν σωστή η σύγκριση, είναι φανερό πως οι ιδέες αυτές πρέπει να είναι σαφείς και ευδιάκριτες. Η ΠΛΑΝΗ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΣΑΦΩΝ ΙΔΕΩΝ."
Αλλά επειδή είναι γνωστές οι παγανιστικοσαρκολατρικές απόψεις του ΕΛΛΗΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ κ. ΜΠΕΞΗ, αφού πρώτα μας εξηγήσει και διδάξει με κατανόηση τους πεπλανημένους εμάς και αμαθείς Έλληνες ποιο ακριβώς είναι το ελληνικό ιδεώδες και ο χαρακτήρας της ελληνικής σκέψης, θα του διδάξουμε και εμείς με κατανόηση ότι πόρρω απέχει η ευαγγελική διδασκαλία του Χριστού από τις διεστραμμένες, ειδεχθέστατες σαρκολατρικές συνήθειες και "πίστες" των αρχαίων Ελλήνων και των θεοτήτων τους που ενστερνίζεται και μάχεται μανιωδώς υπέρ αυτών, κατά την Παύλεια διδαχή: «ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ, ἀλλ’ ἐν πνεύματι, εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν· εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι’ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην. εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ Πνεύμα ἐν ὑμῖν. Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέται ἐσμέν, οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν· εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε, μέλλετε ἀποθνῄσκειν· εἰ δὲ Πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε ζήσεσθε». Και επειδή κατά πάσα πιθανότητα δεν θα καταφέρει ούτε να μας εξηγήσει ποιο ακριβώς είναι το ελληνικό πνεύμα και πώς εξελίχθηκε η ελληνική σκέψη διά μέσου των αιώνων και υποτάχθηκε στην ανωτερότητα της διδασκαλίας του Ευαγγελίου του Χριστού, αλλά ούτε θα καταλάβει τι θα διδαχθεί από τον ημέτερο αντίλογο, τον σχετικό με τα ασεβέστατα ήθη και έθιμα των Ελλήνων της αρχαιότητας, ο Ματθαίος (δηλ. το Άγιο Πναύμα) μας υποδεικνύει ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι σε τυφλούς: «ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοί τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται».
Ταύτα έγραψεν η ελληνική ιστορία
σε έναν Έλληνα ιστορικό...