Λιτή στην ενοριακή πράξη

[giorgosgoudi]

Δεν είπα ότι διαφέρει από το στιχηραρικο αλλά από το ειρμολογικο.

Διαφωνώ με τη γενίκευση ότι αφού έγινε κάποτε στην ακολουθία των παθών γιατί να μη γίνει και κάπου αλλού.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν χαρακτήρισα έγκλημα την ιδέα να γίνει έτσι μια αρτοκλασία. Κατ' εσάς όμως είναι μάλλον το να κόψει κάποιος μερικές φράσεις από έναν ύμνο που τυπικά είναι προαιρετικός, διότι δεν είναι υποχρεωτική ακολουθία η λιτή.

Παρατηρώ όμως ότι μια απλή ανταλλαγή εμπειριών και ιδεών αντιμετωπίζεται συστηματικά με πνεύμα επίθεσης.

 

[Shota]

Κατ' εσάς όμως είναι μάλλον το να κόψει κάποιος μερικές φράσεις από έναν ύμνο που τυπικά είναι προαιρετικός, διότι δεν είναι υποχρεωτική ακολουθία η λιτή.

Άλλο η λιτή η οποία προβλέπεται από το τυπικό του Βιολάκη στο μεσονυκτικό, και άλλο η αρτοκλασία η οποία όντως δεν είναι υποχρεωτική, αν και περιγράφεται στη Προθεωρία. Σε κάθε περίπτωση το κόψιμο των φράσεων από ένα ήδη μικρό σε έκταση ύμνο είναι βανδαλισμός και αυθαιρεσία. Όμως γίνονται. Ας γράφουν δικά τους στιχηρά αντί να καταστρέφουν αυτά των παλαιών μελωδών.

Παρατηρώ όμως ότι μια απλή ανταλλαγή εμπειριών και ιδεών αντιμετωπίζεται συστηματικά με πνεύμα επίθεσης.

Που ακριβώς;

 

[giorgosgoudi]

Εμένα εξίσου αυθαίρετο θα μου φανεί αν βγει ο αρχιμανδρίτης στη λιτανεία για την αρτοκλασία ψάλλοντας το ιδιομελο ειρμολογικα!

 

[Shota]

Εμένα εξίσου αυθαίρετο θα μου φανεί αν βγει ο αρχιμανδρίτης στη λιτανεία για την αρτοκλασία ψάλλοντας το ιδιομελο ειρμολογικα!

Κάποτε οι ιερωμένοι ήξεραν να πουν το αργό Φως ιλαρόν. Σήμερα όλοι ψάλλουν τον Σακελλαρίδη. Πόσοι λένε το αργό Δεύτε προσκυνήσωμεν; 0.

 

[Shota]

Επίσης το στιχηρό ανήκει στον χορό. Το λέει ο Βιολάκης.

 

[zoslen]

Κάποτε οι ιερωμένοι ήξεραν να πουν το αργό Φως ιλαρόν. Σήμερα όλοι ψάλλουν τον Σακελλαρίδη.

(Βασικά άπαντες οι ιερείς λένε το φως ιλαρόν σε ματζόρε! Καμία σχέση με β ήχο... Ούτε την κλίμακα δεν πετυχαίνουν...)

 

[π. Μάξιμος]

(Βασικά άπαντες οι ιερείς λένε το φως ιλαρόν σε ματζόρε! Καμία σχέση με β ήχο... Ούτε την κλίμακα δεν πετυχαίνουν...)

Αὐτή εἶναι ἡ βούληση τοῦ συνθέτη καί δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τόν β΄ ἦχο πού φαντάζεσθε. Ἄλλωστε καί τό ἀρχαῖον ποσῶς εἶναι β΄ ἦχος. Πρβλ. ἐδῶ κι ἐδῶ.

Πάντως, γενικῶς (καί Γενικῶς) ἔχετε ξεφύγει... ἀνακατέψατε ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς καί δέν συμμαζεύεται... Γράφονται φανταστικά καί ἀνυπόστατα πράγματα... ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ βέβαια !!!

 

[Shota]

Ενδιαφέρουσα περίπτωση παρουσιάζει το πατριαρχικό Ιεροδιακονικόν του 1849. Ενώ στον εσπερινό την λιτή την προβλέπει δεμένη με την αρτοκλασία και ακολουθούν τα απόστιχα, στις λεπτομερές διατάξεις της αρτοκλασίας γίνεται στο τέλος αμέσως η απόλυσις. Εκεί η αρτοκλασία προβλέπεται μάλλον στο τέλος του όρθρου όπως σημειώνεται και στο Τυπικό του Κωσταντίνου Πρωτοψάλτου. Από κει ίσως και η συνήθεια να ψάλλεται κατά την αρτοκλασία πάντα το «Θεοτόκε παρθένε» και όχι το σχετικό απολυτίκιο της Δεσποτικής η Θεομητορικής εορτής.

 

[π. Μάξιμος]

Ενδιαφέρουσα περίπτωση παρουσιάζει το πατριαρχικό Ιεροδιακονικόν του 1849. ...

Ἡ ΤΑΞΙΣ ΕΠΙ ΕΥΛΟΓΗΣΕΙ ΑΡΤΩΝ στίς σελ. 98-100 ἀφορᾶ σέ μεμονωμένη / χωριστή / ξεκάρφωτη ( ) "ἀρτοκλασία" παντός χρόνου καί καιροῦ.. καί ὄχι συνδεδεμένη μέ ἑσπερινό ἤ ὄρθρο.

Το «Θεοτόκε παρθένε» προέρχεται ἀπό τήν τάξη τῆς Ἀγρυπνίας ...

 

[Shota]

Το «Θεοτόκε παρθένε» προέρχεται ἀπό τήν τάξη τῆς Ἀγρυπνίας ...

Εννοούσα αυτό. Ο άλλος λόγος είναι ίσως η μεταφορά της αρτοκλασίας από το τέλος του εσπερινού• τα απολυτίκια έμειναν στη κανονική θέση τους, ενώ υπήρχε ανάγκη για το καλυπτήριο ύμνο της αρτοκλασίας.

 

[Shota]

Στη σλαβονική μετάφραση του Τυπικού του Κωνσταντίνου Πρωτοψάλτου η αρτοκλασία στο τέλος του όρθρου δεν υπάρχει, αλλά γράφεται «Ευλογημένη η βασιλεία». Τώρα δεν ξέρω αν όντως κατά λάθος η «ευλόγησις» έγινε «ευλόγησις των άρτων», αλλά η έκφραση «ευλόγησις» εμφανίζεται και στην περιγραφή της ακολουθίας του Αγ. Γεωργίου.

 

[π. Μάξιμος]

Εννοούσα αυτό. Ο άλλος λόγος είναι ίσως η μεταφορά της αρτοκλασίας από το τέλος του εσπερινού• τα απολυτίκια έμειναν στη κανονική θέση τους, ενώ υπήρχε ανάγκη για το καλυπτήριο ύμνο της αρτοκλασίας.

Αὐτός εἶναι ὁ (μόνος) λόγος...

Στη σλαβονική μετάφραση του Τυπικού του Κωνσταντίνου Πρωτοψάλτου η αρτοκλασία στο τέλος του όρθρου δεν υπάρχει, αλλά γράφεται «Ευλογημένη η βασιλεία». Τώρα δεν ξέρω αν όντως κατά λάθος η «ευλόγησις» έγινε «ευλόγησις των άρτων», αλλά η έκφραση «ευλόγησις» εμφανίζεται και στην περιγραφή της ακολουθίας του Αγ. Γεωργίου.

Σέ δύο περιπτώσεις τοῦ ΤΚΠ, Πάσχα καί Ἁγ. Γεωργίου, ἐννοεῖται «Ευλογημένη η βασιλεία» (καί τό, Χριστός ἀνέστη, μετὰ τῶν Στίχων αὐτοῦ).
Μᾶλλον κατά λάθος η «ευλόγησις» έγινε «ευλόγησις των άρτων», γιατί στήν α΄ ἔκδοση τοῦ 1838 ἀναγράφει τό Πάσχα «Εὐλογήσαντος τοῦ ἰερέως, καί τό, Χριστός ἀνέστη κλπ.», ἐνῶ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου τίποτε...