Στο Άγιος Άγιος μου φάνηκε κάποια ομοιότητα (βλ. τη γραμμή του αντιφωνου). Όμως αυτό που έχει στην έκδοση του ο Νικολαΐδης είναι κάτι τελειος δυτικό, ενώ βεβαίως αλλιώς ερμηνεύετε ένα κείμενο γραμμένο με ψαλτική σημειογραφία.
https://books.google.nl/books?id=EmbBrvBTPG8C&lpg=PP6&ots=SKTpw12gNU&dq=ανθίμου νικολαΐδου&pg=PA66#v=onepage&q&f=false
Αυτό που βάλατε είναι για τη Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου (εκ του γ΄ τόμου του έργου), ως εναλλακτικό του εκτενέστερου που ψάλλεται συνήθως. Όντως, η μελωδία μοιάζει αρκετά με τα "αρχαία" λειτουργικά Ανθίμου-Ναυπλιώτη.
Για τη Θ. Λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου υπάρχουν λειτουργικά στον α΄ τόμο. Παραθέτω εδώ τη μελωδία για το "Άγιος, άγιος", με τακτοποίηση του ρυθμού [στις εν λόγω εκδόσεις, ως γνωστόν, υπάγονται όλα σε σταθερό μέτρο 4/4 ή 3/4, με αποτέλεσμα να προκύπτουν σοβαροί παρατονισμοί] και με τοποθέτηση της βάσης στον Γα=Φα. Η μελωδία αυτή χρησιμοποιείται και στις δύο εκδόσεις (Νικολαΐδη-Swoboda και Νικολαΐδη-Preyer), με διαφορετικές εναρμονίσεις.
Έχω την αίσθηση ότι η συγκεκριμένη μελοποίηση - είτε είναι στον πλ. δ΄ εκ του Γα, είτε αποτελεί τροποποίηση εκφωνητικής γραμμής - είναι εμπνευσμένη από κάποια παλαιότερη παράδοση. Γενικότερα, ο Νικολαΐδης είναι εξαιρετικά συντηρητικός και, παρά τα όποια προβλήματα μεταγραφής, σπανίως απομακρύνεται από τα παραδοσιακά μέλη (σε αντίθεση με τον Χαβιαρά, που τα τροποποιεί ή και τα αντικαθιστά κατά το δοκούν). Και όταν το κάνει, σημειώνει ότι το συγκεκριμένο κομμάτι είναι σύνθεση του Preyer. Συνεπώς το έργο του έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον όσον αφορά τις μελωδίες που καταγράφει και που προφανώς έψαλλε ο ίδιος μετά τη μαθητεία του στην Κων/πολη.
