Ἀπάντηση πρὸς κ. Παναγιώτη Σομάλη:
α) Ἡ ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητος ΟΛΩΝ τῶν νεομαρτύρων, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν γυναικῶν ποὺ ἔπεσαν στὴν Ἀράπιτσα, ἔγινε ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὰ τέλη τοῦ προηγουμένου ἔτους. Κάθε τέτοια παρόμοια πράξη δὲν ἐμπίπτει στὶς ἁρμοδιότητες τοῦ συγγραφέως μιᾶς ἀκολουθίας, καθὼς ἡ συγγραφὴ ἕπεται καὶ ΔΕΝ προηγεῖται τῆς ἀναγνώρισης. Κατανοῶ τὶς ἀμφιβολίες σας, ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι ἀλλουνοῦ "παπᾶ εὐαγγέλιο", δὲν ἀφοροῦν στὴν σύνταξη τῆς παρούσης ἀκολουθίας. Ὁ ὑμνογράφος δὲν προκαλεῖ τὴν ἀναγνώριση ἑνὸς ἁγίου, ἀλλὰ ὑμνογραφεῖ κατόπιν ληφθείσης (ὀρθῶς ἢ ἐσφαλμένως) σχετικῆς συνοδικῆς ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ τῆς Ἐκκλησίας.
β) Ὡς πρὸς τὴν κατακλείδα τοῦ ἀπολυτικίου σᾶς παραπέμπω στὰ ἀπολυτίκια τῶν ἀγίων: Βαρβάρας, Προφήτου Ἠλιού, Τιμίου Προδρόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Τριῶν Ἱεραρχῶν, Παρασκευῆς, Αἰκατερίνης, ὥστε νὰ διαπιστώσετε πὼς δὲν εἶναι ἀπόλυτη ἡ ὕπαρξη αἰτήματος ἢ δοξολογίας.
γ) Ὡς πρὸς τὰ πατριωτικά μου συναισθήματα, σᾶς λέγω ὅτι βεβαίως καυχῶμαι γι' αὐτά, ἀλλὰ ὀ συνδυασμὸς τῶν ἀναφορῶν σὲ πίστη καὶ πατρίδα ἔχει μία ἰδιαιτερότητα στὴν πόλη τῆς Νάουσας, ἡ ὁποία φέρει μόνη, ἂν δὲν κάνω λάθος μαζὶ μὲ τὸ Μεσολόγγι, τὸν τίτλο τῆς ἡρωϊκῆς πόλεως σὲ πανελλήνιο ἐπίπεδο, γεγονὸς ποὺ μὲ "υποχρέωσε" νὰ μὴν ἀδιαφορήσω γιὰ τὸ πατριωτικὸ ἦθος, τὴν φιλοπατρία καὶ ἐκκλησιαστικὴ εὐσέβεια τοῦ τοπικοῦ πληθυσμοῦ, στοιχεῖα ἀδιάσπαστα στὴν πόλη αὐτή, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει πὼς ἀμφισβητοῦνται γιὰ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Στὴν περίπτωση τῶν Ναουσαίων μαρτύρων ἔχουμε τὴν ἑξῆς ἰδιαιτερότητα: προηγήθηκε ἕνας ἔνοπλος ἀγώνας, ἡ πόλη παραδόθηκε ὁλόκληρη στὶς φλόγες (ἐξ οὗ καὶ τὸ Ὁλοκαύτωμα), οἱ δὲ συλληφθέντες, ἐρωτώμενοι, ἐὰν ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀλλαξοπιστήσουν, ἀρνούμενοι τὴν πίστη στὸν Χριστό, γιὰ νὰ σωθοῦν, προέκριναν τὸν θάνατο ὐπὲρ Αὐτοῦ. Ἐθνικὸς ἀγώνας, ὁλοκαύτωμα, αἰχμαλωσία, εὐκαιρία σωτηρίας, καμία ἐξωμοσία, ἀποκεφαλισμὸς καὶ λοιπὰ μαρτύρια, συνθέτουν τὴν πραγματικὴ ἱστορία, γεγονότα ποὺ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ λείπουν ἀπὸ μία ἀκολουθία γιὰ τοὺς ἁγίους μιᾶς ἡρωϊκῆς πόλεως. Ὁ κόσμος ἐδῶ δὲν θέλει νὰ ἀκούει πὼς οἰ νεομάρτυρές του ἦταν μόνον ἅγιοι, ἀλλὰ καὶ ἥρωες.
δ) Γιὰ τὸ ἀλλότριον τῆς παιδείας μου, ὁμολογῶ πὼς δὲν ἔχω κατανοήσει τὸ νόημα τῆς μομφῆς σας. Εἶμαι πτυχιοῦχος, διπλωματοῦχος καὶ διδάκτωρ Θεολογίας μὲ ἐξειδίκευση στὴ δογματική, ἔχω συγγράψει μελέτες, ὀμιλίες, λόγους, εἰσηγήσεις σὲ ἡμερίδες, γιὰ δογματικά, πνευματικά, λειτουργικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα, ἀκολουθίες γιὰ διαφόρους ἁγίους καὶ ἡ Ἐκκλησία μοῦ ἔχει ἐμπιστευθεῖ μία θέση στενοῦ συνεργάτη δίπλα σὲ ἕνα μητροπολίτη καὶ ἕνα ὀφφίκιο στὸ θρόνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου...