ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ
Παλαιό Μέλος
ΥΓ: Τόσο στο Δύναμις (Γ. Κρητός), όσο και στο "Ταις αγγελικαίς..." ακούγεται, "ν' απαντά αριστερά", ο αείμνηστος Λαμπαδάριος Κ. Λιλιόπουλος, εκτελώντας τα μέλη με υποδειγματική γλυκύτητα ".
Κυριακή προ της Υψώσεως, ζωντανή ηχογράφηση από τον Ι. Ν. της του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης - 1981
- Thread starter ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ
- Start date
ΥΓ: Τόσο στο Δύναμις (Γ. Κρητός), όσο και στο "Ταις αγγελικαίς..." ακούγεται, "ν' απαντά αριστερά", ο αείμνηστος Λαμπαδάριος Κ. Λιλιόπουλος, εκτελώντας τα μέλη με υποδειγματική γλυκύτητα ".
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Δῶστε καί τό λίνκ προέλευσης...
https://www.romfea.gr/diafora/41588-eis-mnimosunon-aionion-xarilaou-taliadorou
Εις μνημόσυνον αιώνιον Χαρίλαου Ταλιαδώρου
Μέ προλάβατε...
Γράφει ὁ συμφοιτητής μου π. Λάμπρος Ἀνδρεάκης!!! (ὁ νεαρός δεξιά στή φωτο - ἦρθε μέ μεταγραφή Ἀθήνα)
Λέει καί τόν Ἀπόστολο!!!
<<Ήταν Σεπτέμβριος του 1981. Φοιτητής στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης “ετών 20”.
Ερχόμενος με το τραίνο από Αθήνα για Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσω μαθήματα στο πανεπιστήμιο, βρίσκομαι έξω από την Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης, Κυριακή προ της Υψώσεως, πριν χτυπήσει η πρώτη καμπάνα, για να λειτουργηθώ και να ακούσω τον μεγάλο Πρωτοψάλτη και δάσκαλό μου ΧΑΡΙΛΑΟ ΤΑΛΙΑΔΩΡΟ.
Μετά τον εξάψαλμο ανεβαίνει, ως είθισται, ο Άρχων στο αναλόγιο, με βλέπει και μ’ ένα νεύμα του με προσκαλεί να ανέβω δίπλα του.
Κάποια αρχαία ρήση λέγει: «ου παντός πλειν εις Κόρινθον». Εκτός από την κατά λέξη πραγματική της έννοια θα μπορούσε να νοηθεί η ρήση αυτή και αλληγορικά.
Δεν είναι δηλαδή για τα κότσια του καθενός η προσπέλαση σ’ έναν τέτοιο μεγάλο Πρωτοψάλτη που επιχειρείται σκέφτηκα.
Όμως υπακούοντας, ανέβηκα στο αναλόγιο και ο Άρχοντας, ο τελευταίος των γιγάντων της Βυζαντινής μουσικής, Χαρίλαος Ταλιαδώρος, μ’ έμαθε να κάνω μακροβούτια στα βαθιά νερά της Βυζαντινής Μουσικής, δίνοντάς μου να αναγνώσω και τον Απόστολο εκείνης της Κυριακής.
Η παρακαταθήκη που μας άφησε ο μεγάλος δάσκαλος και Πρωτοψάλτης Χαρίλαος Ταλιαδώρος, συνοψίζεται στο τρίπτυχο:
Αρχοντιά της Ρωμιοσύνης,
Μεγαλοπρέπεια εκτέλεσης και
Ερμηνευτική απόδοση των Ύμνων.
Σ’ αυτή τη στιγμή του αποχωρισμού από τη ζωή αυτή, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Χαρίλαου Ταλιαδώρου, η οδυνηρή βίωση του γεγονότος αυτού, επιβάλει «καθώς πρέπει τοις μαθηταίς» να αναφωνήσουμε όλοι εν ενί στόματι και μια καρδία το «Χριστός σε αναπαύσοι εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξοι σοι…» εκεί στην «λαμπροτέρα ηλίου γή, την μονήν των λευχειμόνων αγγέλων» να υμνεί και να ψάλει ασιγήτως και απαύστως στην ουράνια Θεία λειτουργία όπου ήχος καθαρός εορταζόντων.>>
Ἔχω ἀναμνήσεις ἀπό τίς διηγήσεις τοῦ π. Λάμπρου γιά τόν μακαριστό Ἄρχοντα!
https://www.romfea.gr/diafora/41588-eis-mnimosunon-aionion-xarilaou-taliadorou
Εις μνημόσυνον αιώνιον Χαρίλαου Ταλιαδώρου
Μέ προλάβατε...
Γράφει ὁ συμφοιτητής μου π. Λάμπρος Ἀνδρεάκης!!! (ὁ νεαρός δεξιά στή φωτο - ἦρθε μέ μεταγραφή Ἀθήνα)
Λέει καί τόν Ἀπόστολο!!!
<<Ήταν Σεπτέμβριος του 1981. Φοιτητής στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης “ετών 20”.
Ερχόμενος με το τραίνο από Αθήνα για Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσω μαθήματα στο πανεπιστήμιο, βρίσκομαι έξω από την Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης, Κυριακή προ της Υψώσεως, πριν χτυπήσει η πρώτη καμπάνα, για να λειτουργηθώ και να ακούσω τον μεγάλο Πρωτοψάλτη και δάσκαλό μου ΧΑΡΙΛΑΟ ΤΑΛΙΑΔΩΡΟ.
Μετά τον εξάψαλμο ανεβαίνει, ως είθισται, ο Άρχων στο αναλόγιο, με βλέπει και μ’ ένα νεύμα του με προσκαλεί να ανέβω δίπλα του.
Κάποια αρχαία ρήση λέγει: «ου παντός πλειν εις Κόρινθον». Εκτός από την κατά λέξη πραγματική της έννοια θα μπορούσε να νοηθεί η ρήση αυτή και αλληγορικά.
Δεν είναι δηλαδή για τα κότσια του καθενός η προσπέλαση σ’ έναν τέτοιο μεγάλο Πρωτοψάλτη που επιχειρείται σκέφτηκα.
Όμως υπακούοντας, ανέβηκα στο αναλόγιο και ο Άρχοντας, ο τελευταίος των γιγάντων της Βυζαντινής μουσικής, Χαρίλαος Ταλιαδώρος, μ’ έμαθε να κάνω μακροβούτια στα βαθιά νερά της Βυζαντινής Μουσικής, δίνοντάς μου να αναγνώσω και τον Απόστολο εκείνης της Κυριακής.
Η παρακαταθήκη που μας άφησε ο μεγάλος δάσκαλος και Πρωτοψάλτης Χαρίλαος Ταλιαδώρος, συνοψίζεται στο τρίπτυχο:
Αρχοντιά της Ρωμιοσύνης,
Μεγαλοπρέπεια εκτέλεσης και
Ερμηνευτική απόδοση των Ύμνων.
Σ’ αυτή τη στιγμή του αποχωρισμού από τη ζωή αυτή, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Χαρίλαου Ταλιαδώρου, η οδυνηρή βίωση του γεγονότος αυτού, επιβάλει «καθώς πρέπει τοις μαθηταίς» να αναφωνήσουμε όλοι εν ενί στόματι και μια καρδία το «Χριστός σε αναπαύσοι εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξοι σοι…» εκεί στην «λαμπροτέρα ηλίου γή, την μονήν των λευχειμόνων αγγέλων» να υμνεί και να ψάλει ασιγήτως και απαύστως στην ουράνια Θεία λειτουργία όπου ήχος καθαρός εορταζόντων.>>
Ἔχω ἀναμνήσεις ἀπό τίς διηγήσεις τοῦ π. Λάμπρου γιά τόν μακαριστό Ἄρχοντα!