Κυριακή μετά τα Φώτα (& πλ. Α΄)

vagelis

Antonia Xristoforaki Linardaki.
Επειδη υπαρχει ενα ''μπερδεμα'' για το πως ψαλλεται η ''Τιμιωτερα" οταν εχουν
ψαλλει ως καταβασιες οι ιαμβικες των Θεοφανειων ''Στιβει θαλασσης ..'' , επισυναπτω σχετικο αποσπασμα ορθρου Κυριακης μετα τα Φωτα ( & Πλ.Αου) ,
συν αινους και δοξαστικο . Η ηχογραφηση ειναι ζωντανη και πραγματοποιηθηκε
πριν 40 περιπου χρονια στον Ιερο Ναο Αγιου Γρηγοριου του Παλαμα Θεσ-κης .
Ψαλλει ο Αρχων Πρωτοψαλτης της Αγιωτατης Αρχιεπισκοπης Κων-λεως
Αθανασιος Καραμανης . Αριστερα ο επι πολλα χρονια Λαμπαδαριος του Μιλτιαδης Κατρανιάς .
 

Attachments

  • βλ.ZIP
    6.4 MB · Views: 557

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
Ωραία ηχογράφηση κ. Βαγγέλη.
Για την Τιμιωτέρα τί να πεί κανείς;
Ήχος Β' (κι όχι πλαγιος Β') είναι που χρησιμοποιεί το σκληρό χρωματικό γένος.
Όπως κι άλλα τροπάρια του β' ήχου
λ.χ. Αναβαθμοί, αναστάσιμος κανόνας, Δοξολογία Μανουήλ σύντομη, κ.α.
Μάλλον οι ιαμβικές καταβασίες αποτελούν κάποια εξαίρεση σε αυτήν την πράξη του β' ήχου. Οι οποίες έχουν μεγαλυνάριο σε σκληρό χρώμα.
Πάντως...
Εάν ακολουθούσαμε την ακρίβεια της τάξεως και ψάλλαμε και την θ' ωδή μετά την Τιμιωτέρα (εννοώ Αναστάσιμος πλαγίου α', της εορτής και του Αγίου της ημέρας) τότε η Τιμιωτέρα θα ψαλλόταν σε πλάγιο α' ήχο οπότε δε θα υπήρχε θέμα σε τί ήχο ή σε τί γένος καλύτερα ψάλλεται η Τιμιωτέρα.
Έχουμε όμως και παράδειγμα ψαλμωδίας ενός τροπαρίου με διπλό τρόπο.
Η Τιμιωτέρα στον πλάγιο δ' ψάλλεται και τρίφωνη εκ του Γα αλλά και εκ του Νη ανάλογα με το είδος του κανόνα που ακολουθεί. (λ.χ "Εξέστη επί τούτω" ή "Μυστικώς ει Θεοτόκε"). Ίσως με αυτό το σκεπτικό υπάρχει και άλλη ερμηνεία των όσων ανέφερα παραπάνω (δηλ. να ψαλλεί η Τιμιωτέρα εις ήχον β' με μαλακό- όχι όμως πλάγιος β' με μαλακό χρώμα- και το μεγαλυνάριον).
Επαναλαμβάνω δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ψαλτική παράδοση διότι παλαιότερα δεν υπήρχε λόγος να ακολουθήσει η Τιμιωτέρα τον ήχο των Καταβασιών όπως συμβαίνει τώρα, αφού ακολουθούσε η θ' ωδή.
Φιλικά
Δημήτριος Καλπακίδης
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Βέβαια γιά μᾶς σήμερα πού ψάλλουμε τήν Τιμιωτέρα ἀμέσως μετά τίς καταβασίες εἶναι καλύτερη ἡ ἐπιλογή «να ψαλλεί η Τιμιωτέρα εις ήχον β' με μαλακό- όχι όμως πλάγιος β' με μαλακό χρώμα- και το μεγαλυνάριον», ἀπό τήν τάξη πού ψάλλει ὁ μακαριστός μετά τό «Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου» μακρυά ἀπό τίς καταβασίες.
Ἄν καί παραπέμποντας ἀπό ἐδῶ σέ ὑπάρχον (μεταγενεστέρως αὐτοῦ) θέμα, συμφωνῶ μέ τά ἐξῆς:
Η προσωπική μου επιλογή ήταν ακριβώς αυτή. Τιμιωτέρα σε πλ. του Β΄ με μαλακό χρώμα, ένα αναγκαίο "διάλλειμα" με το μεγαλυνάριο σε σκληρό (το γιατί έπρεπε σώνει και καλά να δανειστεί το σκληρό χρώμα από τον πρώτο Κανόνα, παραμένει μυστήριο) και επιστροφή στο μέλος του Ειρμού με μαλακό. Για αυτό πήρα υπόψη μου ότι, η Τιμιωτέρα (κατά το Τυπικό) ψάλλεται στον ήχο του Ειρμού της Θ' Ωδής. Από τη στιγμή δε, όπου το Μεγαλυνάριο είναι νεωτερισμός (ως προς την τάξη που προβλέπει την ψαλμώδηση του Ειρμού), γιατί να "επισκιάσει" ηχητικά τον Ειρμό;

Ἐγώ μάλιστα θά ἔψελνα μέ μαλακό χρῶμα καί τό μεγαλυνάριο. Ὑπάρχει καταγεγραμμένο.
Ἐκτός ἀπό τόν Χουρμούζιο, πού τόν ἐπικαλεῖται καί ὁ Δ. Καλπακίδης στήν ἄλλη συζήτηση καί τό Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν... τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου ἀπό τόν Εὐθύμη, ἐμεῖς ἀπό μικροί ἔτσι (καλῶς ἤ κακῶς) τό ἀκούσαμε. Ἔτσι τό ἔχει ὁ Ἰω. Σακελλαρίδης στόν Ἁγιοπολίτη, τεῦχος Α΄, Ἐν Ἀθήναις 1903, σελ. 151-153 καί ὁ μαθητής του Σπ. Καψάσκης, Ὑμνωδία..., τόμος Ε΄, Ἑορτολόγιον, σελ.10.

ΥΓ. Συγγνώμη γιά τό ἐκτός θέματος ἐδῶ, ἁπλῶς ἦταν εὐκαιρία καί ἀπό ἐδῶ νά παραπέμψουμε στά ὑπάρχοντα θέματα. Αἰωνία ἠ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ κυρ-Βαγγέλη καί τοῦ Ἄρχοντος Καραμάνη!


 
Top