Κυριακή ΙΑ' Ματθαίου Ήχος β', Εωθινόν ΙΑ' (04/09/2016) - Πατριαρχικός Ναός Αγίου Γεωργίου

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
1) Είναι ανακριβής στις βάσεις του. Ψάλλει χαρακτηριστικά χαμηλότερα σε σχέσει με την δοθείσα βάση στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Μερικές φορές κάποια μόρια. Κάποιες άλλες έως και μισό ημιτόνιο.Γίνεται εύκολα αντιληπτό και είναι ενοχλητικό για τον ακροατή
Σύμφωνοι.
2) Έχει πρόβλημα στον ρυθμό. Σε μέλη που ψάλλονται με ταχύτητα "λαχανιάζει" , δεν μπορεί να ακολουθήσει, ψάλλει άγαρμπα και επιβραδύνει.
Εδώ έχω ένσταση. Το έχω ξαναπεί και ξαναϋποδείξει, σε ΚΑΜΙΑ παλαιά ηχογράφηση από τη νύχτα της Αναστάσεως δεν υπάρχει αυτό το κοπάνημα που δεν καταλαβαίνει κανείς τίποτα. Καλά κάνει και ψάλλει όπως τα ξέρει. Αυτός είναι ο μόνος πλέον πατριαρχικός εκεί μέσα, παρά τις αδυναμίες του, και αυτόν θα έπρεπε να έχει ο τοποτηρητής ως νυμφαγωγό στο ύφος, αφού άλλοι δομέστιχοι δεν υπάρχουν με πολυετή θητεία στο Πατριαρχείο. Μπορεί να έχει τις αδυναμίες του, αλλά κάποια πράγματα τα έχει υιοθετήσει σωστά με τη μακροχρόνια τριβή.
3) Δεν μπορεί να συμψάλλει.
Ο καλός μουσικός πρέπει απαραίτητα να μπορεί να συνυπάρξει. Ο καλός μουσικός έχει τα αυτιά του τεντωμένα και ακούει προσεκτικά τον συνεργάτη του και ψάλλει με τρόπο που να αναδικνύει την συνεργασία και όχι την προσωπική αντίληψη περί μουσικής. Τουτέστιν, το εγώ έρχεται δεύτερο.
Η ικανότητα κάποιου να μπορεί, μουσικά, να συνεργαστεί επιτυχώς είναι μείζονος σημασίας. Δείχνει ωριμότητα, βάθος κατανόησης και μια αρετή πολύ απαραίτητη για τον μουσικό και δει τον ψάλτη, ταπεινοφροσύνη και μετριοπάθεια.
Σε αυτό διαφωνώ απολύτως. Με τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη έψαλλαν εν ενί στόματι. Προφανώς κάτι άλλο φταίει αν δεν ακούγεται ομοιογένεια.
Για να μην μακρυγορώ, θέλω να τονίσω ότι ο λαμπαδάριος μου αρέσει πολύ σαν ψάλτης. Έχει στιγμές που είναι πραγματικά εκπληκτικός. Με όμορφη βαθιά φωνή και πολύ ωραίο ύφος. Απλά καταλαβαίνω γιατί δεν επιλέχτηκε για πρωτοψάλτης.
Εμένα πάλι καθόλου, αλλά όχι για αυτά που λέτε.
Όσο για το τρίτο από τα προβλήματα αυτό της ικανότητας της μουσικής συνεργασίας θα πω το εξής: Αν μπορεί κάποιος δεν μπορεί να συνεργαστεί και να παράγει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα είτε παραιτείται εφόσον νοιώθει ότι θίγεται η μουσική του ακεραιότητα, είτε προσπαθεί να διορθωθεί και να προσαρμοστεί ώστε στο τέλος να μην υπάρχει χασμωδία και αταξία. Από ότι βλέπω τόσο απο προσωπικές παρατηρήσεις όσο και από σχόλια φίλων εδώ στο ψαλτολόγιο ισχύει το δεύτερο μάλλον.
Και μέσα σε 2-3 χρόνια, δηλαδή, θα αντικατασταθούν ΟΛΟΙ οι Πατριαρχικοί ψάλτες με εξωτερικούς, χωρίς τη δυνατότητα διά ζώσης μυήσεως στο ύφος του Πατριαρχείου; Δεν είμαστε σοβαροί! Ακούστηκε, βέβαια, ότι κάποιοι το μεθόδευσαν έτσι ώστε να παραιτηθεί λόγω ευθιξίας, με έτοιμο και όνομα του αντικαταστάτη του, αλλά καλά κάνει ο άνθρωπος και κρατάει Θερμοπύλες.
Δηλαδή ο Ναυπλιωτης με τον Αστερη.....έχουν κοινά?μην τρελαθούμε....
Πάρα πολλά. Άλλωστε, η ψαλτική του Αστέρη πλησιάζει πάρα πολύ στην ψαλτική του Σάββα Αβραμίδη και του Γεωργίου Δάφφα, που κατά γενική ομολογία μιμούνταν το ψάλσιμο του Ναυπλιώτη. Αυτό που ενοχλεί τους κατηγόρους του είναι το ότι είναι τενόρος στη λυρική σκηνή, με αντίστοιχη φωνητική τοποθέτηση, αλλά στις τεχνικές λεπτομέρειες είναι γνήσιος διάδοχος του ύφους του Ναυπλιώτου, το οποίο τολμώ να πω ότι εν πολλοίς επανέφερε. Ιδίως στα τελευταία χρόνια που ασχολήθηκε αποκλειστικά με το αναλόγιο. Πχ, ποιος άλλος ιεροψάλτης κάνει αυτή την κορύφωση στις υψηλές συχνότητες με τόσο γεμάτη φωνή, πρακτική που προσδίδει αρχοντιά στην εκτέλεση;
 
Last edited:

athinaios

Νέο μέλος
Ενδιαφέρον θα ηταν να ακουστούν και απόψεις για τον β δομεστικο του ΠΠΝ.περνα απαρατήρητος αλλα θεωρώ οτι αξίζει προσοχής.
.
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Δεν υπάρχεις!
Όσο δεν υπάρχει βέβαια και το ύφος που συνέχεια αναφέρεις...το υφος!υφος;
Απλά είναι η απέριττη ερμηνεία οπως πολυ σωστα ερμηνεύει ο κ.Νεοχωρίτης και όχι τα τενορίστικα στοιχεία με την πλήρως παραμόρφωση της φωνής στα οποια εξελίχθηκε,οπως και στα γαίδουρι-στικα πετάγματα και απότομα κοψίματα....
Δηλαδή ο Ναυπλιωτης με τον Αστερη.....έχουν κοινά?μην τρελαθούμε....
Domesticus είσαι αρχηγος!αρχηγός στον κόσμο σου!
Παραβλέποντας τὰ προσωπικὰ σχόλια, δὲν μὲ πολυαπασχολοῦν, ἄλλωστε ὁ domesticus scholae palatinae ἦταν ὄντως ἀρχηγός:wink:.

Πέραν αὐτοῦ διαφωνῶ πλήρως μὲ τὸ σχόλιό σου περὶ τοῦ νῦν Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου κ. Ἀστέρη. Ἀσφαλῶς καὶ βεβαίως ἔχουν κοινὰ, ἄλλωστε ἀνδρώθηκαν μουσικὰ καὶ ὑπηρέτησαν ψαλτικὰ στὸν ἴδιο γεωγραφικὸ χῶρο. Τὸ στιβαρὸ ψάλσιμο τοῦ Ἀστέρη καὶ ἡ φωνητική του δεινότητα ἤδη λείπει ἐντόνως ἀπὸ τὸ πατριαρχικὸ ἀναλόγιο. Ἡ δὲ προσπάθεια ἀποκοπῆς τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου κ. Ἀστέρη ἀπὸ τὴν πατριαρχικὴ παράδοση προκειμένου νὰ δικαιολογηθεῖ τὸ χάσμα καὶ ἡ ριζοσπαστικὴ ρήξη τῆς πρόσκλησης τοῦ κ. Νεοχωρίτη, ἀποτελεῖ σφάλμα. Κι ἀναρωτιέμαι ποὺ βρίσκονταν ὅλοι οἱ ὑποτιμητὲς τοῦ κ. Ἀστέρη πρὶν ὁ ἴδιος καταπέσει ὡς δρὺς ξυλευομένη ὑπ' ἀνδρῶν. Οἱ πλεῖστοι μόνο ἐπαινετικὰ σχόλια ἔγραφαν καὶ ἔσω καὶ ἔξω. Τώρα οἱ μὲν πρῶτοι σιγοῦν ἀνοικείως, οἱ δὲ δεύτεροι βυσσοδομοῦν.

Όπως και να 'χει πάντως, καθένας από τους δύο σεβαστούς ψάλλοντες (με τις αδυναμίες του ο καθένας) γράφει την ιστορία του κι ας το δεχτούμε έτσι. Οι ηχογραφήσεις όντως θα δείχνουν το τί πραγματικά έκανε ο καθένας.

Πάντως για να είμαστε ειλικρινείς, η παράδοση που ας πούμε εκπροσωπεί ο Α΄ Δομέστικος (γιατί έτσι έχει τεθεί), δεν αποτελεί και προϊόν διδασκαλίας από τον έναν Πρωτοψάλτη στον άλλον. Πόσοι και πόσοι έχουν κληθεί έξωθεν και άφησαν την προσωπική τους σφραγίδα από αιώνες κι όχι μόνο οι Πρίγγος, Στανίτσας και Αστέρης. Θα κολλήσουμε στον νυν προσκληθέντα που στο κάτω κάτω είναι και πολύ καλός; Μήπως να κατακρίνουμε και την αλλαγή στη μελοποιία των παπαδικών μελών από τον 17ο αιώνα ως μή κατάλληλη; Ή μήπως οι αλλαγές των παραπάνω αναφερομένων και των προκατόχων τους δεν ήταν αλλαγές;

Στο τέλος μετά από χρόνια, κανείς δεν θα θυμάται και θα μείνει μια γραφική διαφωνία ύφους, οπότε...

Ἡ ἱστορία ἔχει γραφεῖ στὴν ψαλτικὴ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ ὅλοι (;) ἀπολαμβάναμε στοιχεία τοῦ Ναυπλιώτη μέχρι πρὸ ὁλίγων μηνῶν. Ὁ κ. Νεοχωρίτης εἶναι ἅριστος ψάλτης, ἀλλὰ χωρὶς τὸ παραπάνω βασικὸ συστατικὸ, κάτι λείπει.

Ὅσο γιὰ τὴν συνέχεια τῆς παράδοσης, θὰ διαφωνήσω. Στοιχεία αὐτῆς συνεχίζουν καὶ σήμερα στὸν Α΄δομέστιχο.Θὰ συμφωνήσω γιὰ τὴν προσωπικὴ σφραγίδα ἀρκεῖ νὰ μπαίνει στὸ ἴδιο χαρτί. Στὴν περίπτωση τοῦ κ. Νεοχωρίτη πιστεύω πὼς μιλᾶμε γιὰ tabula rasa καὶ σφράγισμα σὲ λευκὸ συμβόλαιο. Οἱ ἔσωθεν πλέον φαίνεται πὼς ἴσως «κουράστηκαν» ἀπὸ τὸ βάρος καὶ προτιμοῦν κάτι περισσότερο τοῦ ψαλτικοῦ συρμοῦ, ἐξ οὗ καὶ τὰ περὶ ἤθους, προσευχητικῆς διάθεσης κλπ. Ὁ συναισθηματισμὸς στὴν ψαλτικὴ μας ἔχει φαίνεται εἰσχωρήσει ἀκόμη καὶ στὸ προπύργιο τῆς Μεγάλης Έκκλησίας, πρέπει νὰ «κλαῖμε» τυπτόμενοι κι ἀπ' ἔξω, ὄχι μόνο ἀπὸ μέσα.

Τὸ νὰ μεταφέρετε συνθῆκες τοῦ 17ου αἰ. στὸν 21ο, νομίζω πὼς δὲν ἀπάδει στὴν κριτικὴ σκέψη.

Πάντως διαβάστε, ἄν θέλετε, ἐδῶ κάποια σχετικὰ πράγματα. Εἶναι στ' ἀγγλικὰ ἀλλὰ δὲν νομίζω πὼς θἀ 'χετε πρόβλημα.
 

Lampadarios

Καλαφάτης Θανάσης
Νομίζω πρέπει να βγούμε από το λούκι λες και ψηφίζουμε Αστέρη/Φλοίκο ή Νεοχωρίτη. Δεν χρειάζεται να υπονομεύεται κανείς από τους δυο, πράγμα το οποίο γίνεται απλώς διότι κάποιος αρέσκεται στον έναν.

Σαφώς λείπει πλέον το "στιβαρὸ ψάλσιμο τοῦ Ἀστέρη" όχι επειδή ο Νεοχωρίτης δεν έχει στιβαρή δομή στο ψάλλειν (απεναντίας), αλλά επειδή ο Αστέρης έχει μεγαλύτερο όγκο φωνής, όπως και ο Φλοίκος. Προσωπικά βλέπω το θέμα σαν να έχει αναλάβει ο Πρίγγος μετά τον Ναυπλιώτη.

Όσο για την υπαγωγή του Νεοχωρίτη στον "ψαλτικό συρμό" και "συναισθηματισμό", μάλλον είναι άτοπη και δεν μπορούν να εκτιμηθούν τα χαρίσματα που κομίζει, που μπορεί να μην τα απέκτησε εντός του ΠΠΝ αλλά με πολύ σπουδή και μελέτη και τον ΑΝΕΔΕΙΞΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΜΟ ακόμα και πριν την πρόσκληση στην Πόλη. Κι όλα αυτά τα λέω με πλήρη σεβασμό και στον Άρχοντα Αστέρη και τον Δομέστιχο Φλοίκο, τους οποίους επίσης εκτιμώ πολύ.

Για να εκφράσω καλύτερα αυτά που παραπάνω έγραψα περί του Δομεστίκου (και του Πρωτοψάλτου), δεν εννοώ ότι δεν εκπροσωπούν Πατριαρχική ψαλτική, κι ούτε μπορούμε να το πούμε αυτό για κάποιον από τους τέως Πρωτοψάλτες. Αλλά το ότι καλούνταν έξωθεν, όπως και ο Νεοχωρίτης, σημαίνει ότι έρχονταν ως ώριμοι ψάλτες με διαμορφωμένο ύφος και ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΝΤΑΝ όσο μπορούσαν.

Στο κάτω κάτω τί είναι το Πατριαρχικό ύφος; Το να ψάλλεις αργά τα ιδιόμελα και τα προσόμοια; Ή δεν είναι το να ψάλλεις Ιάκωβο την Μ. Εβδομάδα; Είναι το να λες τα ίδια μονότονα και αργόσυρτα "Κύριε ελέησον" στις αιτήσεις; Ή δεν είναι το να ψάλλεις χύμα Λειτουργικά; (Είναι το να ψάλλεις λειτουργικά απ το μυαλό σου χωρίς συνθετική ενότητα;)
Μήπως κολλάμε στις προσωπικές σφραγίδες και φωνητικές ικανότητες; Μήπως πρέπει να βγάλουμε τους φακούς που μας κάνουν να βλέπουμε διαφορές μέσα στη Μουσική; Γιατί μη μου πείτε ότι υπήρχαν σοβαρές διαφορές αν δεν ήταν η επιρροή της δυτικής αισθητικής.

Όσο για τις συνθήκες του 17ου αιώνα που αναφέρθηκα, εννοούσα ότι και τότε άλλαξε η αισθητική της σύνθεσης γιατί η αρχαία μέθοδος σύνθεσης θεωρούνταν βαρετή (Θού Κύριε!!). Πραγματοποιήθηκε απλά μια άλλη αισθητική προσέγγιση σύνθεσης. Αν δούμε το θέμα με παρωπίδες, οι νέες (τότε) συνθέσεις είναι πιο ... ασόβαρες (σε σχέση με τις παλαιές σοβαρές) και συναισθηματικές. Για να μην μιλήσουμε για τις νεότατες (Πρίγγου, Στανίτσα κτλ). Τί να πούμε για την εισαγωγή των περίεργων και καινοτόμων "Πατριαρχικών Λειτουργικών" ή για την ίδια την νέα μέθοδο; Όλα αυτά δεν ήταν "σφράγισμα σὲ λευκὸ συμβόλαιο"; Ήταν απλά κάτι καλό, έγινε και έμεινε, όσο κι αν υπήρχαν διαφωνίες που ποτέ δεν θα δικαιώνονταν τουλάχιστον χρονικά. Τα πάντα ρει!
Με σεβασμό σε όλους. Αθ. Καλαφάτης.
 

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Πατριαρχικό ύφος είναι το να ψάλλεις όπως στον Πατριαρχικό Ναό τα μαθήματα της πατριαρχικής παραδόσεως. Πολύ στενόμυαλο αυτό που λέω, το ξέρω, αλλά είναι ο Ναός που έχουμε πάντα την αναφορά στην παράδοσή μας και οι θητεύσαντες εκεί ως ιεροψάλτες ή κανόναρχοι ή κληρικοί είχαν πάντοτε τη μέριμνα να διαφυλάξουν εκεί μέσα αναλλοίωτα όσα παρέλαβαν από τους προκατόχους τους και να τα προβάλλουν.

Έχω ξαναπεί πως θεωρώ τον κ. Νεοχωρίτη ωραίο ψάλτη, αλλά μέρα με τη μέρα φαίνεται περισσότερο η απόκλισή του με αυτό που λέμε πατριαρχική ψαλτική. Θα επανέλθω, για παράδειγμα, σε αυτό που είχαμε κουβεντιάσει παλαιότερα: την ταχύτητα του Ν' Ψαλμού. Ακόμη και οι ψάλτες στους οποίους βρέθηκε κάποια σύγκλιση, έψαλλαν τρέχοντας μόνο τους στίχους πριν βγει για προσκύνηση το Ευαγγέλιο και μετά επέστρεφαν στον κανονικό χρόνο του μέλους. Ως τώρα θεωρούσα συντομότατο το χρόνο στα κανοναρχάκια των Πρίγγου και Στανίτσα, όπου όμως υπήρχε ρυθμός και ζωντάνια. Τώρα έχουμε περάσει σε άλλα ακούσματα, έναν ιλιγγιώδη αγώνα δρόμου. Και ο Δομέστικος, που προσπαθεί να λέει κάποιες θέσεις αργότερες και με αρχοντιά, εφαρμόζοντας την τακτική πατριαρχικών ψαλτών και ιδίως του Αστέρη, στη δεδομένη κατάσταση δεν γίνεται να συμβαδίσει. Ακόμη, ποτέ μέχρι σήμερα δεν άκουσα από πατριαρχικό ψάλτη φθόγγους θολούς. Όλοι εκφέρονται καθαρά, ίσως με κάποιους λαρυγγισμούς όπως του Ναυπλιώτου, αλλά ποτέ δεν παραμορφώνονται μέσα σε περίεργες αναλύσεις. Σήμερα άκουσα το Δοξαστικό της Ινδίκτου και κουράστηκα να ακούω θολά φωνήεντα που παραμορφώνονται προοδευτικά με την ποιότητα των αναλύσεων. Αυτό δεν είναι απλότης και μεγαλοπρέπεια, που είναι οι έννοιες που χαρακτηρίζουν το ύφος του Πατριαρχείου!

Ακόμη, ακούσαμε Λειτουργικά χουζάμ. Ο Ραιδεστηνός που τα πρωτοέγραψε σε πολύ πιο κλασική μορφή, τα έβαζε στο αναλόγιό του τα χρόνια που είχε αποχωρήσει από το Πατριαρχείο και ανέθετε στους δομεστίκους του να τα ψάλλουν, κρατώντας ο ίδιος το στόμα του κλειστό για να μην παραβεί την τάξη. Ο Πρίγγος, που τα έφερε στην πιο περίτεχνη και μακαμοειδή αυτή μορφή, ποτέ δεν τα έλεγε μέσα στο Πατριαρχείο, τα θεωρούσε ότι είναι για τα Πανηγύρια των ενοριών. Ο Νικολαΐδης στο Πατριαρχείο έλεγε μόνο πλ. α' και πλ. δ'. Ο Αστέρης άρχισε να βάζει και κάποια άλλα σε περιορισμένη συχνότητα. Ένας ψάλτης, όμως, που όπως είδαμε μέχρι τώρα μπαίνει με τη νοοτροπία της επαναφοράς των μελών στις πρώτες τους καταγραφές, πώς καταδέχεται να καταπατά την παράδοση των Λειτουργικών; Προσωπικά θα προτιμούσα να κρατήσει τα μέλη όπως τα βρήκε, στη μορφή που καταστάλαξαν με την πάροδο των αιώνων από τους πατριαρχικούς ψάλτες, και να αποφύγει τέτοιες επιλογές όντως νεωτεριστικές.
 
Last edited:

Lampadarios

Καλαφάτης Θανάσης
Όλα αυτά που λέτε είναι κατανοητά και δεκτά αφού έτσι κατέληξαν. Εντέλει όμως ο Νεοχωρίτης με τη στάση του καταθέτει νομίζω την εξής προβληματική, που απευθύνεται σε όλους μας τελικά:
Ποιά τελικά είναι τα μαθήματα του Πατριαρχικού ύφους; Ποιό είναι το Πατριαρχικό ύφος;;;
Το Δοξαστικό του Ιακώβου που είπε Μ. Εβδομάδα (που τουλάχιστον δεν το έχω ακούσει από άλλον) είναι ή δεν είναι στο ύφος; Τα λειτουργικά σε χουζάμ όντως "δεν είναι" (αν και όλο και κάποιος θα τα χει πει). Ήταν όμως τα σε "πλ. α΄ εναρμόνιο" λειτουργικά του Χατζηαθανασίου που έλεγε ο Στανίτσας; Και μάλιστα με ισοκρατήματα "δυτικότροπα"; Ήταν πιο σοβαρό αυτό από τα καινοτόμα εκφωνητικά λειτουργικά σε πλ. δ΄;
Και προσθέτω εγω: Από τα παλαιά κοινωνικά ας πούμε γιατί μόνο της Προηγιασμένης του Κλαδά επιβίωσε και κανένα άλλο; Τί το έκανε πιο πατριαρχικό; Και πάλι όλα τα χερουβικά που ακούσαμε και λατρέψαμε από τον Πρίγγο και τον Στανίτσα (εντός ΠΠΝ) ήταν τόσο "πατριαρχικά¨; Ή μήπως η στάση του Ραιδεστηνού που αναφέρεται δεν ήταν (με όλο τον σεβασμό) μια μικρή υποκρισία;
Και να κλείσω με το θέμα του χρόνου: Ο Ν΄ ψαλμός όντως και σε εμένα έκανε εντύπωση από τον Στανίτσα (ενδεικτικά στην ηχογράφηση Κυριακής Ορθοδοξίας του 1961 ;), που όμως από το στίχο "Ραντιείς..." ο Άρχων επαναφέρει το μέλος στο ίδιο "τρέξιμο" με το αρχικό νομίζω.
Όσον αφορά τα στιχηρά των Αίνων, ο χρόνος του Νεοχωρίτη, μου θυμίζει Στανίτσα σε πλ. α΄. Γιατί μόνο αυτά έτσι;
 

Mpanelas Mixail

Μέλος
Ακούστηκε, βέβαια, ότι κάποιοι το μεθόδευσαν έτσι ώστε να παραιτηθεί λόγω ευθιξίας, με έτοιμο και όνομα του αντικαταστάτη του,
;

Ποιοί "μεθόδευσαν" την παραίτηση και υπέρ ποιού ; Αυτά τα συνωμοσιολογικα που γράφετε αληθεια ποιός σας τα λέει;
 

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Ποιοί "μεθόδευσαν" την παραίτηση και υπέρ ποιού ; Αυτά τα συνωμοσιολογικα που γράφετε αληθεια ποιός σας τα λέει;
Αρκεστείτε στο "ακούγεται" και, αν δε σας αρέσει, μην το δέχεστε. Αν ήθελα να κατονομάσω τις πηγές μου, θα το έκανα με σαφέστερη διατύπωση.
 
Last edited:

ἄκουε πολλά λάλει καίρια

Βίας Ι σ. 65,7 (Diels-Kranz)
Αρκεστείτε στο "ακούγεται" και, αν δε σας αρέσει, μην το δέχεστε. Αν ήθελα να κατονομάσω τις πηγές μου, θα το έκανα με σαφέστερη διατύπωση.

Και ο συνάδελφος μπορεί να σου απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, ότι "δεν ακούγεται". Συζήτηση επιπέδου...

Σοβαρέψου.
 

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
ἄκουε πολλά said:
Και ο συνάδελφος μπορεί να σου απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, ότι "δεν ακούγεται". Συζήτηση επιπέδου...

Σοβαρέψου.
Το είπα πρώτος εγώ, πως αν δε θέλει, δεν το δέχεται. Εγώ το άκουσα, και μάλιστα από χείλη υπεύθυνα. Εσύ γιατί είπαμε ότι ρίχνεις το επίπεδό σου και παρεμβαίνεις;
 

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Όλα αυτά που λέτε είναι κατανοητά και δεκτά αφού έτσι κατέληξαν. Εντέλει όμως ο Νεοχωρίτης με τη στάση του καταθέτει νομίζω την εξής προβληματική, που απευθύνεται σε όλους μας τελικά:
Ποιά τελικά είναι τα μαθήματα του Πατριαρχικού ύφους; Ποιό είναι το Πατριαρχικό ύφος;;;
Το Δοξαστικό του Ιακώβου που είπε Μ. Εβδομάδα (που τουλάχιστον δεν το έχω ακούσει από άλλον) είναι ή δεν είναι στο ύφος; Τα λειτουργικά σε χουζάμ όντως "δεν είναι" (αν και όλο και κάποιος θα τα χει πει). Ήταν όμως τα σε "πλ. α΄ εναρμόνιο" λειτουργικά του Χατζηαθανασίου που έλεγε ο Στανίτσας; Και μάλιστα με ισοκρατήματα "δυτικότροπα"; Ήταν πιο σοβαρό αυτό από τα καινοτόμα εκφωνητικά λειτουργικά σε πλ. δ΄;
Και προσθέτω εγω: Από τα παλαιά κοινωνικά ας πούμε γιατί μόνο της Προηγιασμένης του Κλαδά επιβίωσε και κανένα άλλο; Τί το έκανε πιο πατριαρχικό; Και πάλι όλα τα χερουβικά που ακούσαμε και λατρέψαμε από τον Πρίγγο και τον Στανίτσα (εντός ΠΠΝ) ήταν τόσο "πατριαρχικά¨;* Ή μήπως η στάση του Ραιδεστηνού που αναφέρεται δεν ήταν (με όλο τον σεβασμό) μια μικρή υποκρισία;
Και να κλείσω με το θέμα του χρόνου: Ο Ν΄ ψαλμός όντως και σε εμένα έκανε εντύπωση από τον Στανίτσα (ενδεικτικά στην ηχογράφηση Κυριακής Ορθοδοξίας του 1961 ;), που όμως από το στίχο "Ραντιείς..." ο Άρχων επαναφέρει το μέλος στο ίδιο "τρέξιμο" με το αρχικό νομίζω.
Όσον αφορά τα στιχηρά των Αίνων, ο χρόνος του Νεοχωρίτη, μου θυμίζει Στανίτσα σε πλ. α΄. Γιατί μόνο αυτά έτσι;
Περί των Λειτουργικών, είναι μέλη που μπήκανε δειλά-δειλά και ακόμη και σήμερα ψάλλονται με φειδώ. Κατ' απαίτησιν του Πατριάρχου να ψάλλονται τα Λειτουργικά, πρώτα μπήκανε τα Πατριαρχικά, στις αρχές της δεκαετίας του '30. Τα ψάλλανε τα κανοναρχάκια εν ενί στόματι, ταυτόχρονα και από τα δύο αναλόγια. Αν και υπάρχει ηχογράφηση σε δίσκο με το Ναυπλιώτη να λέει τα μαχούρ, δεν μαρτυρείται η ψαλμώδησή τους μέσα στον Πατριαρχικό Ναό. Έπειτα, σε ηχογράφηση με τον Πρίγγο την Κυριακή του Παραλύτου του 1956, ακούμε να λέει και τα του πλ. δ' τα χαμηλά και ο Στανίτσας να ψάλλει «Σε υμνούμεν» το δικό του σε πλ. δ'. Ξέρουμε από μαρτυρίες ότι ο Πρίγγος έψαλλε τα Πατριαρχικά, τα του πλ. δ' και τα δικά του σε πλ. α', αυτά που πρωτοεξέδωσε ο Ταλιαδώρος, που είναι στην ουσία μια μίξη Πατριαρχικών και Καννελίδου. Αυτά όλα γίνονταν με φειδώ και με γραμμές λιτές, χωρίς πολλά πολύγοργα. Ο Πρίγγος απέφευγε να ψάλλει τα άλλα Λειτουργικά του θεωρώντας τα για τα Πανηγύρια των ενοριών και μόνο. Ο Στανίτσας κράτησε την ίδια γραμμή, και μόνο σε μία Ακολουθία, κατ' απαίτησιν του Αθηναγόρα, έβαλε το φρύγιο του δασκάλου του και τα είπε με το χορό του Συνδέσμου Μουσικοφίλων. Την ίδια γραμμή κράτησε και ο Νικολαΐδης, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γεωργιάδου: μόνο πατριαρχικά και μαχούρ. Ο Αστέρης επανέφερε το κλιτόν, αλλά με κάποια φειδώ άρχισε να λέει και κάποια συγκεκριμένα σε άλλους ήχους που θεωρούσε σοβαρά. Το φρύγιο τον είπε και αυτός κατ' απαίτησιν του Πατριάρχου και μόνον. Τι κάνει το μέλος πατριαρχικό εν προκειμένω λοιπόν; Μάλλον η διάκριση των πρωτοψαλτών στην επιλογή των μελών, σύμφωνα και με τις απαιτήσεις.

Σχετικά με το Ν' Ψαλμό, δεν αναφερόμουν στην ηχογράφηση Πρίγγου-Στανίτσα όταν μιλούσα για σύγκλιση. Αναφερόμουν σε παλαιότερη κουβέντα που βρέθηκε, προς υπεράσπισιν της πρακτικής του τοποτηρητού, κάποια ηχογράφηση του Χρυσάνθου που ξεκινάει τρέχοντας. Το επεσήμανα και τότε, ότι δεν ψάλλει όλο το μέλος σε αυτό το ρυθμό, το διασταύρωσα και εκ των υστέρων ότι έτρεχε μόνο στους στίχους πριν βγει το Ευαγγέλιο. Οι Πρίγγος-Στανίτσας έχουν σταθερό χρόνο σε όλο το μέλος, ταχύ μεν, αλλά όχι τόσο όσο ο τοποτηρητής.

Σχετικά τώρα με τα Κοινωνικά και τα μέλη της Προηγιασμένης, το θέμα είναι μεγάλο και μας βοηθάει περισσότερο να κατανοήσουμε την έννοια της παράδοσης. Σαφώς και είναι πολλά τα μέλη που έχουν δομή σοβαρή και μεγαλοπρεπή, κάποια όμως έχουν άλλο βαθμό καθιέρωσης. Για μεν τα Κοινωνικά του ενιαυτού ή της εβδομάδος, η καθιέρωση-παγίωση έγκειται στο ότι είναι συγκεκριμένα αυτά που ακολουθούν το άγραφο τυπικό των ήχων της κάθε ημέρας. Και πάλι, είναι δύσκολο να περάσουν τα Χριστούγεννα χωρίς να ακούσεις τις μεγαλοπρεπείς θέσεις του «Λύτρωσιν», του Δανιήλ, ή εορτή του Σταυρού χωρίς το «Εσημειώθη» του Ιωάννου, με την καταπληκτική θέση του ζυγού! Ακόμη και οι σύγχρονοι δάσκαλοι, εκεί εδράζουν τις μελοποιήσεις τους. Για δε τα μέλη της Προηγιασμένης, το "Νυν αι δυνάμεις" σε πλ. β' και το "Γεύσασθε" του Κλαδά είναι τα κατ' εξοχήν καθιερωμένα ήδη από τους χρόνους των πρώτων εκδόσεων, αφού είναι τα μόνα που απαντώνται παντού. Ίσως η να φταίει η κατάνυξη που αποπνέει το πρώτο, που μας προετοιμάζει να γονατίσουμε για να υποδεχθούμε το Βασιλέα της Δόξης και η ενθουσιώδης μεγαλοπρέπεια του α' 4φώνου για το "Γεύσασθε". Κανένα άλλο μέλος πάντως δεν άντεξε σε τέτοιο βαθμό! Και μάλιστα, η διαρκής τριβή ανέδειξε έτι περαιτέρω το μεγαλείο τους, αφού πλέον είναι αδύνατο να ειπωθούν χωρίς τις καθιερωμένες αναλύσεις της πατριαρχικής παραδόσεως! Μάλιστα, αυτός που ευτύχησε να τα ακούσει και να τα απολαύσει στο μεγαλείο τους, θέλει να τα αναπαράγει, αλλά και το κατηρτισμένο μουσικόφιλο εκκλησίασμα τα αποζητούσε. Εδώ βρίσκεται και το όλο νόημα της πατριαρχικής παραδόσεως.

Τα καθιερωμένα μέλη πληρούνε πάντοτε τα χαρακτηριστικά της απλότητος και της μεγαλοπρεπείας. Όταν ο ψάλτης τα ακούει στο μεγαλείο τους, τα αγαπάει και προσπαθεί να μιμηθεί τις λεπτομέρειες που προσδίδουν τη μεγαλοπρέπεια αυτή. Η συχνή αναπαραγωγή τους από κει και πέρα, δε συνιστά γι' αυτόν ανιαρή μονοτονία, αλλά αναβίωση αυτού που άκουσε και αγάπησε, αλλά και κάθε φορά ανακαλύπτει και άλλο βάθος. Τα ζει κι αυτός και το εκκλησίασμα, όπως ένα αγαπημένο τραγούδι που το ξέρουμε μεν αλλά το ακούμε διαφορετικά κάθε φορά, ακόμη και από τον ίδιο καλλιτέχνη, αποζητώντας μάλιστα και συγκεκριμένες αναλύσεις που αγαπήσαμε. Το εκκλησίασμα στην Πόλη ήταν, μάλιστα, τόσο πεπαιδευμένο μουσικά, ώστε σταματούσε τον ψάλτη αν έλεγε αρλούμπες. Τα πάντα τα ήξερε! Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως οι όποιες εξελίξεις στην πατριαρχική ψαλτική γίνονταν με φειδώ. Ακόμη και ο Πρίγγος έβγαλε βιβλία κλασσικότατα, που απλώς τονίζουν καλύτερα τις ίδιες καθιερωμένες θέσεις των προκατόχων του και καταγράφουν αυτά που διά ζώσης παρέλαβε από το Ναυπλιώτη, χωρίς τις δικές του πιο έντεχνες θέσεις, τις οποίες σε ελάχιστες περιπτώσεις κατέθεσε, και μάλιστα σε υποσημείωση. Και, ενώ στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί ρεύμα θιασωτών της γνησίας πατριαρχικής ψαλτικής, που ακούμε με τις ώρες τους πατριαρχικούς δασκάλους, και συγκλονιζόμαστε, και μελετούμε το έργο τους, και καταγράφουμε τις εκτελέσεις τους προκειμένου να μπορούμε να τις αναπαράγουμε, και αναζητούμε τη γνησιότητα των θέσεων, θλιβόμαστε να βλέπουμε στον κατ' εξοχήν χώρο που επιβίωνε αυτή παράδοση να ψάλλει κάποιος με το δικό του προσωπικό ύφος και τις δικές του επιλογές μαθημάτων και θέσεων, και παράλληλα κάποιους να προσπαθούνε να επαναπροσδιορίσουν τον όρο "πατριαρχική παράδοση" για να χωρέσουν τις προτιμήσεις τους...
 
Last edited:

ἄκουε πολλά λάλει καίρια

Βίας Ι σ. 65,7 (Diels-Kranz)
Το είπα πρώτος εγώ, πως αν δε θέλει, δεν το δέχεται. Εγώ το άκουσα, και μάλιστα από χείλη υπεύθυνα. Εσύ γιατί είπαμε ότι ρίχνεις το επίπεδό σου και παρεμβαίνεις;

Αφήνεις την κουτσουλιά σου και φεύγεις;

Κι ο συνάδελφος από χείλη υπεύθυνα ήκουσε το αντίθετο, ότι η ακρόαση που έσχες δεν ισχύει. Δεν τίθεται θέμα αποδοχής, αλλά θέμα ηθικής.

Όσο για το επίπεδο, ανέβα στον επάνω όροφο για να έχεις μεγαλύτερη θέα ευλογημένε!
 

ἄκουε πολλά λάλει καίρια

Βίας Ι σ. 65,7 (Diels-Kranz)
Περί των Λειτουργικών, είναι μέλη που μπήκανε δειλά-δειλά και ακόμη και σήμερα ψάλλονται με φειδώ. Κατ' απαίτησιν του Πατριάρχου να ψάλλονται τα Λειτουργικά, πρώτα μπήκανε τα Πατριαρχικά, στις αρχές της δεκαετίας του '30. [...] Tην ίδια γραμμή κράτησε και ο Νικολαΐδης, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γεωργιάδου: μόνο πατριαρχικά και μαχούρ. Ο Αστέρης επανέφερε το κλιτόν, αλλά με κάποια φειδώ άρχισε να λέει και κάποια συγκεκριμένα σε άλλους ήχους που θεωρούσε σοβαρά. Το φρύγιο τον είπε και αυτός κατ' απαίτησιν του Πατριάρχου και μόνον. Τι κάνει το μέλος πατριαρχικό εν προκειμένω λοιπόν; Μάλλον η διάκριση των πρωτοψαλτών στην επιλογή των μελών, σύμφωνα και με τις απαιτήσεις.

Συνοψίζοντας, έχουμε τους εξής ήχους:

1. Τα πατριαρχικά - ήχος πλ. α΄.
2. Τα καλούμενα μαχούρ - ήχος πλ. δ΄.
3. Τα εις κλιτόν - ήχος γ΄.
4. Τα καλούμενα εις φρύγιον - ήχος πλ. α΄ και
5. έτερα (συγκεκριμένα) και εις άλλους ήχους, άτινα εθεωρήθησαν σοβαρά υπό του Άρχοντος Πρωτοψάλτου.


Δηλαδή, δειλά-δειλά και με φειδώ... έχουμε τουλάχιστον ακούσει στον Πατριαρχικό Ναό τις πρηγούμενες δεκαετίας λειτουργικά σε... όλους τους ήχους. Προσωπικές συνθέσεις του Στανίτσα (με πολυπολυπολύγοργα), ενετάχθησαν με φειδώ στο πατριαρχικόν ύφος. Τα λειτουργικά σε φρύγιο ενετάχθησαν και αυτά στο πατριαρχικόν ύφος. Τα μαχούρ ύφους πατριαρχικού και αυτά. Όσα εκρίθησαν σοβαρά υπό του Λ. Αστέρη, και αυτά απεδόθησαν δι΄ ύφους πατριαρχικού.

Και το κορυφαίο όλων: Το φταίξιμο πάει πάντα στην απαίτηση του Πατριάρχη, αλλά τελικώς τα μέλη έγιναν πατριαρχικά.

Αλλά τίνι τρόπω πάντα τα ως άνω μέλη εντάσσονται εις το πατριαρχικόν ύφος;

Διαβάζουμε ξανά προσεκτικά τον κ. Μπουλμπουτζή, ο οποίος δεν αμφισβητεί το ότι τα μέλη ενετάχθησαν στο πατριαρχικό ρεπερτόριο, αλλά επιφυλάσσεται για τι τα κάνει πατριαρχικά:

Μάλλον η διάκριση των πρωτοψαλτών στην επιλογή των μελών, σύμφωνα και με τις απαιτήσεις.


Λες και τα μέλη αυτά τα δίδαξε η λεγόμενη ζώσα πατριαρχική παράδοση...


Οι Πρίγγος-Στανίτσας έχουν σταθερό χρόνο σε όλο το μέλος, ταχύ μεν, αλλά όχι τόσο όσο ο τοποτηρητής.

Δεν υπάρχεις!


Σχετικά τώρα με τα Κοινωνικά και τα μέλη της Προηγιασμένης, το θέμα είναι μεγάλο και μας βοηθάει περισσότερο να κατανοήσουμε την έννοια της παράδοσης. Σαφώς και είναι πολλά τα μέλη που έχουν δομή σοβαρή και μεγαλοπρεπή, κάποια όμως έχουν άλλο βαθμό καθιέρωσης. [...] Εδώ βρίσκεται και το όλο νόημα της πατριαρχικής παραδόσεως.

Το νόημα της πατριαρχικής παραδόσεως είναι ότι κάποια Κοινωνικά με σοβαρή και μεγαλοπρεπή δομή δεν θεωρούνται της πατριαρχικής παραδόσεως, ενώ κάποια λειτουργικά σε παράηχους εκρίθησαν πατριαρχικά. Ακριβέστατη περιγραφή του πατριαρχικού ύφους!!!

Όχι, για να ξέρουμε τι λέμε.


Τα καθιερωμένα μέλη πληρούνε πάντοτε τα χαρακτηριστικά της απλότητος και της μεγαλοπρεπείας. [...]

Ακριβώς. Άρα ούτε λίγο ούτε πολύ μας λες το εξής: Ότι πρωτοψάλτες και λαμπαδάριοι παλαιότερων αιώνων στην Μεγάλη Εκκλησία ετόνισαν μέλη με συνθετική σοβαρότητα και μεγαλοπρέπεια, τα οποία στην εποχή τους θεωρούνταν σύμφωνα προς παραδεδομένη πατριαρχική μουσική παράδοση. Και παρά το γεγονός αυτό, δεν καθιερώθησαν και δεν θεωρούνται του πατριαρχικού ρεπερτορίου, ενώ θεωρούνται τα λειτουργικά, επειδή το απαίτησε ο Πατριάρχης ή επειδή εκρίθησαν σοβαρά υπό του εκάστοτε Άρχοντος Πρωτοψάλτου!

Πρώτη φορά διαβάζει το ψαλτολόγιο τέτοιες αρλούμπες. Keep going

Και, ενώ στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί ρεύμα θιασωτών της γνησίας πατριαρχικής ψαλτικής, που ακούμε με τις ώρες τους πατριαρχικούς δασκάλους, και συγκλονιζόμαστε, και μελετούμε το έργο τους, και καταγράφουμε τις εκτελέσεις τους προκειμένου να μπορούμε να τις αναπαράγουμε, και αναζητούμε τη γνησιότητα των θέσεων,

Μάλιστα! Μάλιστα! Μάλιστα! Τι μαθαίνει κανείς!

Δόξα τω Θεώ!




θλιβόμαστε να βλέπουμε στον κατ' εξοχήν χώρο που επιβίωνε αυτή παράδοση να ψάλλει κάποιος με το δικό του προσωπικό ύφος και τις δικές του επιλογές μαθημάτων και θέσεων,

Τώρα βλέπω ξέχασες τον Πατριάρχη μας, ενώ πριν τον επικαλέστηκες για να ευρύνεις το ρεπερτόριο του πατριαρχικού ύφους...

Λες και ο κάθε πατριαρχικός ψάλτης δεν είχε το ΔΙΚΟ ΤΟΥ προσωπικό ύφος...

Θλίψις είναι αυτά που γράφεις, αγαπητέ. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν φύλακες που κρίνονται σοβαροί και έχουν γνώση.



και παράλληλα κάποιους να προσπαθούνε να επαναπροσδιορίσουν τον όρο "πατριαρχική παράδοση" για να χωρέσουν τις προτιμήσεις τους...

Ποιος προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει τον όρο πατριαρχική παράδοση για να χωρέσουν μέσα διάφορα;
 

Attachments

  • keep-going-.jpg
    keep-going-.jpg
    53.6 KB · Views: 144

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Εντάξει, γνωστό το παιχνίδι σου, να διαστρέφεις κάθε φράση για να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα αποπροσανατολίζοντας τη συζήτηση. Πιστεύω πως είναι αρκετά σαφή αυτά που λέω. Δυστυχώς, κάποιοι είναι κακοπροαίρετοι, τι να κάνουμε! Φυσικά και δεν έχω το χρόνο να ασχοληθώ με τις ειρωνίες και τις προσωπικές επιθέσεις, αυτές τις αφήνω να σε εκθέτουνε. Εγώ μόνο θα προσπαθήσω να άρω κάποιες τρανταχτές παρερμηνείες.

- Περί Λειτουργικών είναι ιστορικώς εξακριβωμένο ότι εισήχθησαν σεπτή Πατριαρχική κελεύσει. Οι ανάγκες της εποχής το απαιτούσαν. Μπήκαν τα Πατριαρχικά και τα του πλ. δ', μαχούρ και χαμηλά. Μέχρι το Νικολαΐδη αυτό δεν άλλαξε. Ο φρύγιος μπήκε μόνο σε 1-2 περιπτώσεις κατά σαφή απαίτηση των Πατριαρχών για συγκεκριμένες εκδηλώσεις και δεν ενσωματώθηκε. Τα άλλα δεν είπα ότι ανήκουν στο ρεπερτόριο, αντιθέτως αντέδρασα στην ψαλμώδηση του χουζάμ. Το αν και τι θα ενσωματωθεί, θα το κρίνει η ιστορία.

- Περί διαφοράς στην ταχύτητα και στο ρυθμό του Ν' μεταξύ Πρίγγου-Στανίτσα και Νεοχωρίτη, νομίζω πως πρέπει να είναι θεόκουφος κανείς για να μην την αντιλαμβάνεται. Αν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στα προφανή, δεν υπάρχει λόγος να κουβεντιάζουμε.

- Τα περί αρλουμπών τα επιστρέφω εντόκως. Ο Πρίγγος για να ψάλλει Χερουβικά δικά του, τα κατέθεσε στην επιτροπή λατρείας και εγκρίθηκαν μετά από καιρό. Παρά τα αναρίθμητα Χερουβικά που άφησε σε χειρόγραφα, αυτά που έψαλλε ήταν συγκεκριμένα. Το ίδιο έκανε και με τα Εωθινά, δεν βγήκε στην πρώτη του Ακολουθία να ψάλλει δικές του θέσεις. Άλλα παπαδικά μέλη μπορούνε να ειπωθούν από συνθέσεις παλαιών Πατριαρχικών, αλλά κάποια επικρατούνε περισσότερο, ακόμη και στις παλαιές εκδόσεις. Τι να κάνουμε! Οι άνθρωποι τα αγαπούσαν τα μέλη αυτά και τα λέγανε. Ακόμη και ο Στανίτσας, αυτά που έγραψε στο Πατριαρχείο για να τα ψάλλει με τον εκάστοτε δομέστικό του, ήταν εν πολλοίς αναλύσεις των γνωστών. Ομοίως και το βιβλίο του Γεωργιάδη, έχει διασκευές και συντμήσεις στα γνωστά μέλη. Για να φθάσουμε στο σημείο να μιλάμε για εναλλακτικές επιλογές, πρέπει πρώτα να γίνει κάποιος φορέας της ζώσης παραδόσεως με μακροχρόνια έρευνα στις ηχογραφήσεις και τα χειρόγραφα των πατριαρχικών ψαλτών, αφού δεν υπάρχει πλέον άλλος τρόπος. Και, φυσικά, με απαραίτητη τη διάθεση να αφήσει τις όποιες αποκλίνουσες ψαλτικές πρακτικές στις οποίες είχε συνειθίσει. Δεν αρχίζει τη θητεία του με εξαιρέσεις στον κανόνα!
 
Last edited:

ἄκουε πολλά λάλει καίρια

Βίας Ι σ. 65,7 (Diels-Kranz)
Εντάξει, γνωστό το παιχνίδι σου, να διαστρέφεις κάθε φράση για να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα αποπροσανατολίζοντας τη συζήτηση. Πιστεύω πως είναι αρκετά σαφή αυτά που λέω.

Φυσικά και είναι σαφή αυτά που λες. Αλλά δεν στέκουν.

Όποτε μας συμφέρει τη βγάζουμε λάδι με επίκληση στην επιτροπή λατρείας και στα σεπτά πατριαρχικά κελεύσματα, όποτε όχι, σπεύδουμε να τους κάνουμε τον δάσκαλο.

Άλλοτε φωνασκούμε κατά οθνείων θεωρητικών και επικαλούμεθα την επιτροπή λατρείας, άλλοτε φωνασκούμε κατά της επιτροπής λατρείας.

Γενικά, ότι θέμε κάνουμε!

Η πατριαρχική παράδοση μας ανήκει, κάνουμε υποδείξεις τι είναι και τι δεν είναι και μετά λασπώνουμε κι από πάνω.

Υπάρχουν διάφορα παιγνίδια...
 

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
αυτό, που κάθε δημοσίευση για νέα ηχογράφιση από τον ΠΠΝ, φτάνει να καταλήγει σε συζήτηση και τσακωμό περί καταλληλότητος ή μη του Π. Νεοχωρίτη, να το κοιτάξουμε!
Δεν είναι δική μας δουλειά και δεν μας ρώτησε κανείς.
Ο Παναγιώτατος και οι περί Αυτόν αρμόδιοι αποφάσισαν ποιος θέλουν να Πρωτοψαλτεύσει στο Μοναστήρι-σπίτι τους.
[Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο ΠΠΝ είναι Μονή. Με τους κανόνες λειτουργίας μίας Μονής].
Δεν διάλεξαν κάποιον ούτε τυχαίο, ούτε τυχαία.
Οσοι θεωρούν ότι έχουν κάτι να πάρουν απ' αυτόν ας τον ακούν.
Οι υπόλοιποι είναι ελεύθεροι να μην το κάνουν....

Τα υπόλοιπα περιττεύουν.
 

dimitris

Παλαιό Μέλος
.
Ο Παναγιώτατος και οι περί Αυτόν αρμόδιοι αποφάσισαν ποιος θέλουν να Πρωτοψαλτεύσει στο Μοναστήρι-σπίτι τους.
[Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο ΠΠΝ είναι Μονή. Με τους κανόνες λειτουργίας μίας Μονής].

Τα υπόλοιπα περιττεύουν.
Γιατί τό Πατριαρχεῖο εἶναι στήν Κερασιά ἤ Βίγλα Ἁγίου Ὅρους;
Μήν τά μπερδεύουμε. Ἡ Σκήτη π.χ. Θωμάδων μπορεῖ νά ψάλλει ὅτι θέλει.
Τό Πατριαρχεῖο τυγχάνει ἡ κορωνίς τοῦ Ἔθνους καί ὄχι σπίτι, κελί, σκήτη κλπ.
Ὁ Πρίγγος ἔκανε ὑπακοή καί δέν ἔψαλλε πολλά μαθήματα δικά του.
Ὁ Ναυπλιώτης ἔκανε ὑπακοή καί δέν ἔψελνε τά μαθήματα τοῦ φίλου του Καμαράδου.
Ἡ ὑπακοή εἷναι μεγάλο πράγμα στή Ἐκκλησία.
 

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
Ἡ ὑπακοή εἷναι μεγάλο πράγμα στή Ἐκκλησία.

Σαφώς. Και γι' αυτό οφείλουμε υπακοή στον Παναγιώτατο σε ένα θέμα που είναι απολύτως του Οίκου Του, και που ποτέ δεν ήταν, ούτε θα γίνει, υπόθεση δικιά μας
 

Mpanelas Mixail

Μέλος
Γιατί τό Πατριαρχεῖο εἶναι στήν Κερασιά ἤ Βίγλα Ἁγίου Ὅρους;
Μήν τά μπερδεύουμε. Ἡ Σκήτη π.χ. Θωμάδων μπορεῖ νά ψάλλει ὅτι θέλει.
Τό Πατριαρχεῖο τυγχάνει ἡ κορωνίς τοῦ Ἔθνους καί ὄχι σπίτι, κελί, σκήτη κλπ.
Ὁ Πρίγγος ἔκανε ὑπακοή καί δέν ἔψαλλε πολλά μαθήματα δικά του.
Ὁ Ναυπλιώτης ἔκανε ὑπακοή καί δέν ἔψελνε τά μαθήματα τοῦ φίλου του Καμαράδου.
Ἡ ὑπακοή εἷναι μεγάλο πράγμα στή Ἐκκλησία.

Εσείς ξέρετε κάποιον ανυπάκουο?
 
Top