Αγαπητοί φίλοι,
ο υιός του αειμνήστου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας Δημήτριου Κτενιάδη, κ. Παντελής Κτενιάδης (ο οποίος είναι και αυτός ιεροψάλτης στην Ρόδο) επικοινώνησε μαζί μου και μου έστειλε πλούσιο υλικό για τον πατέρα του.
Για αρχή, αντιγράφω το βιογράφικό του όπως μου το έστειλε με επιστολή..
"Ο πατέρας του, ο αείμνηστος παππούς μου Σταμάτιος Κτενιάδης, ήλθε από τον Πόντο, διωγμένος από τους Τούρκους, με σφουγγαράδικο καϊκι, το οποίο κατά τύχη τον έβγαλε στην Ιερά Μονή Καψά. Κατείχε το δίπλωμα του Δημοδιδασκάλου Ελληνικού Σχολείου. Στον Καψά, επειδή ήξερε Βυζαντινή Μουσική, έμεινε λίγο καιρό ψάλτης. Στην συνέχεια χειροτονήθηκε Ιερέας, και τοποθετήθηκε στους Αρμένους Σητείας. Κατόπιν, υπηρέτησε και ως ιερέας και ως δάσκαλος στους Αρμένους Σητείας,όπου υπηρέτησε πολλά χρόνια, μέχρι που πέθανε από φυματίωση. Με την συγχωρεμένη την γιαγιά μου έκαναν 7 παιδιά, 4 κορίτσια και 3 αγόρια( το ένα αγόρι πέθανε πολύ μικρός). Ο μεγαλύτερος δρόμος των Αρμένων, φέρει ακόμα το όνομα του.
Ο πατέρας μου σε μικρή ηλικία, πήγε στην Αθήνα, κοντά στον αδελφό του Νικόλαο, ο οποίος ήταν έγκριτος δημοσιογράφος και καθηγητής της ιστορίας στην τότε σχολή Βασιλικής Χωροφυλακής. Στην Αθήνα έμαθε Βυζαντινή Μουσική, νομίζω μου είπε σε κάποιο ωδείο.
Στον πόλεμο του 40 τραυματίστηκε από όλμο στην Αλβανία (ήταν κουφός από το αριστερό αυτί και με δυσκολία κίνησης στο αριστερό χέρι). Μπήκε μετά την νίκη των γερμανών στην αντίσταση, με κέντρο τη Μονή Καψά. Προδόθηκαν όμως και αναγκάστηκε να φύγει με υποβρύχιο στην Αίγυπτο όπου έμεινε μέχρι τέλους του πολέμου. Κατόπιν ήλθε στο Ηρακλειο Κρήτης, όπου παντρεύτηκε την μητέρα μου Ελένη, καταγόμενη από το χωριό Χανδρά Σητείας.
Όπως θα δεις στα φωτοαντιγραφα που σου στέλνω, διορίστηκε ως αριστερός ψάλτης στον Άγιο Μηνά, και παράλληλα εκτελούσε χρέη γραμματέως της Αρχιεπισκοπής. Περνούσαμε πολύ καλά, ώσπου το 1949 αρρώστησε από φυματίωση, και επέζησε μετά δυσκολίας, ΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΠΝΕΥΜΟΝΑ. Έτσι γύρισε στο Χανδρά Σητείας, και το 1953 εγκαταστάθηκε στη Σητεία, ως πρωτοψάλτης στην Αγία Αικατερίνη, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1979. Κατόπιν, επειδή έπαθε καρκίνο, συνταξιοδοτήθηκε, έμενε σε νοικιασμένο διαμερισματάκι στη Σητεία τους χειμώνες, και τα καλοκαίρια σε ένα μικρό σπιτάκι που αγόρασε στον Χανδρά. Συνέχισε βέβαια να ψάλλει, αλλά όχι επαγγελματικά πλέον.
Όπως θα δεις στο φωτοαντίγραφο που σου επισυνάπτω, έγινε Άρχων Πρωτοψάλτης στις 2 Φεβρουαρίου 1985. Πέθανε στις 28 Ιουλίου 1992 στο Ηράκλειο Κρήτης."
Θ'ανοίξω νέά θέματα με τα ηχητικά που μου έστειλε ο γιος του κ. Παντελής Κτενιάδης.
