Κοινωνικό και πότε αυτό ολοκληρώνεται

[tsak77]

Το "Κοινωνικό" είναι ένα από τα θέματα που δεν θα κλείσει ποτέ. Απ' όσο γνωρίζω, το κοινωνικό σταματάει με το που πει ο ιερέας "Μετα φόβου". -ή καλύτερα όταν ανάψουν τα φώτα στην ωραία πύλη - αν εισαι μονος πες το "Δειπνου σου" για να τελειώνεις... αν όμως είσαι σε χορό κανε μία παύση (προς Θεού όχι απότομη) και συνέχισε. Φυσικά κατανυκτικά με ευλάβεια αφού οι πιστοι θα κοινωνίσουν.

Κοιτάξτε αυτό που έστειλε ο Βασίλης http://www.analogion.com/forum/attachment.php?attachmentid=28&d=1195392319 νομίζω ότι έχει μία λογική.

Ψάλτε κοινωνικά όσο μπορείτε. Καθε Κυριάκη αν πείτε διαφορετικό πάλι δεν θα προλάβετε να τα ψάλλετε όλα.

Συμφωνώ και επαυξάνω

Θα ψάλλετε τα υπόλοιπα στον ουρανό

Ας ελπίσουμε να είμαστε εκεί...

 

[Λάτρης Β.Μ.]

Αν δεν το έχω ολοκληρώσει όταν α ιερέας έχει βγει για να κοινωνήσουν οι πιστοί ή για κήρυγμα, το συνεχίζω κατά την ώρα της μετάληψης. Αν το τελειώσω πριν ολοκληρωθεί η μετάληψη, τότε ψάλλω σε αργό ρυθμό το τροπάριο ''Του δείπνου σου''.

 

[Δημήτριος Γιαμαλής]

Εγώ πάντως που το είχα ψάξει (κυριως στα βιβλία του κ. Φουντούλη) το ορθό είναι να λέγεται ο ψαλμός ολόκληρος και πριν και μετά το μετα φόβου. 'Οντας τυχερός έχω στην κατοχή μου τους περισσότερους ψαλμούς μελοποιημένους απο το βιβλίο της Σιμωνόπετρας Ψαλτήριον τερπνόν.

Και παραθέτω και το εξής: Σε μια Κυριακή που είχαμε Αρχιερατική λειτουργία Χοροστατούντος ενοσ Mητροπολιτη ο οποιοσ ειναι άριστος γνώστης τυπικού και διατάξεων, ο αριστερός άρχισε μετα το "μετα φόβου.." να λεει "του δείπνου σου.." και ο μακαριώτατος τον διέκοψε και του έκανε και παρατήρηση λέγοντας του οτι αυτο είναι της Μ. Πέμπτης το κοινωνικό.

Προσωπική εκτίμιση: ΜΑΛΛΟΝ όπως της πασχαλινές Κυριακές λέμε εκλογές στίχων απο το ψαλτήριο (Σωμα Χριστού κλπ) έτσι για τις υπόλοιπες καθιερώθηκε το "του δείπνου σου..", αρχικα σας εκλογές και αργότερα ως μεμονομένος στίχος

 

[domesticus]

Και παραθέτω και το εξής: Σε μια Κυριακή που είχαμε Αρχιερατική λειτουργία Χοροστατούντος του κ.κ. Ιεροθέου Ζιχνών και Νευροκοπίου (άριστος γνώστης τυπικού και διατάξεων) ο αριστερός άρχισε μετα το "μετα φόβου.." να λεει "του δείπνου σου.." και ο μακαριώτατος τον διέκοψε και του έκανε και παρατήρηση λέγοντας του οτι αυτο είναι της Μ. Πέμπτης το κοινωνικό.

Ἡ παρατήρηση ἔγινε δημοσίως, ἐνώπιον ὅλων, μὲ δεσποτικὸ τρόπο;

Μετὰ τὴν παρατἠρηση ποὺ εἰσέπραξε ὁ ἀτυχὴς συνάδελφος, τὶ τελικὰ ὑπέδειξε ὁ ἐν λόγῳ δεσπότης γιὰ νὰ ψαλλεῖ;

 

[Γιώργος Μ.]

Ἡ παρατήρηση ἔγινε δημοσίως, ἐνώπιον ὅλων, μὲ δεσποτικὸ τρόπο;

Δυστυχώς, domesticus, γίνεται και το αντίστροφο. Πρέπει να ανοιχθεί ένα θέμα γι' αυτό.

 

[Δημήτριος Γιαμαλής]

Ἡ παρατήρηση ἔγινε δημοσίως, ἐνώπιον ὅλων, μὲ δεσποτικὸ τρόπο;

Μετὰ τὴν παρατἠρηση ποὺ εἰσέπραξε ὁ ἀτυχὴς συνάδελφος, τὶ τελικὰ ὑπέδειξε ὁ ἐν λόγῳ δεσπότης γιὰ νὰ ψαλλεῖ;

Ο Δεσπότης το έθεσε σαν παρατήρηση πολυ διακριτικά και ευγενικά που ίσως να μην έγινε κατανοητό και απο ολόκληρο το εκκλησιασμα(το πολυ πολυ να το κατάλαβαν όσοι ήταν εκει γύρω για να μεταλάβουν). Εξ' άλλου η ενορία είναι μικρή και ο εν λόγω Δεσπότης πολυ απλός και ταπεινός. Μετά ανέλαβα εγώ και έψαλα ολοκληρο τον 148ο Ψαλμό διοτί ο αριστερός όντας πρακτικός τα έχασε για μια στιγμή αν και δεν παρεξηγήθηκε.

 

[dkalpakidis]

Περί "Του δείπνου σου..." και άλλων.
Από την Ανθολογία του Χουρμουζίου 1824. Δείτε τί λέει πάνω από το "Είδομεν το φώς"...
Συνεπώς ακόμη έλεγαν Κοινωνικό μέχρι το "Σώσον ο Θεός τον λαόν σου".

 

[MTheodorakis]

Τὸ «Τοῦ δείπνου σου...» ἀγνοεῖται καὶ ἀπὸ τὸ τυπικὸ τοῦ π. Γ. Ρήγα σ. 130.

 

[dimskrekas]

Τὸ «Τοῦ δείπνου σου...» ἀγνοεῖται καὶ ἀπὸ τὸ τυπικὸ τοῦ π. Γ. Ρήγα σ. 130.

Στώμεν καλώς! Φαντάζομαι διάφορα μειράκια και όχι μόνο να διαβάζουν τους διαλόγους εδώ και αλλού, και να δογματίζουν ότι ΚΑΚΩΣ απαγγέλλεται ο ύμνος ''Του δείπνου σου...'' ακόμα και στο Πατριαρχείο, στο Όρος, στις περισσότερες εκκλησίες. Η αδιακρισία και η ακρισία ελλοχεύει αν δεν είναι προφανής, και οι κίνδυνοι ισχυρότατοι. Καλή, άριστη και ποθητή η έρευνα, αλλά κ ο σεβασμός στη φύση του διαμορφωμένου τυπικού επιβάλλεται. Διαφορετικά εμφιλοχωρούν προσωπικές ερμηνείες, και γενικώς πνεύμα ''περιεργείας ή και αργολογίας'', εκκινούμενο από προσωπική κενοδοξία που αντιστρατεύεται το απαρέγκλητο επίταγμα: Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε!

Δ.

 

[dkalpakidis]

Στώμεν καλώς! Φαντάζομαι διάφορα μειράκια και όχι μόνο να διαβάζουν τους διαλόγους εδώ και αλλού, και να δογματίζουν ότι ΚΑΚΩΣ απαγγέλλεται ο ύμνος ''Του δείπνου σου...'' ακόμα και στο Πατριαρχείο, στο Όρος, στις περισσότερες εκκλησίες. Η αδιακρισία και η ακρισία ελλοχεύει αν δεν είναι προφανής, και οι κίνδυνοι ισχυρότατοι. Καλή, άριστη και ποθητή η έρευνα, αλλά κ ο σεβασμός στη φύση του διαμορφωμένου τυπικού επιβάλλεται. Διαφορετικά εμφιλοχωρούν προσωπικές ερμηνείες, και γενικώς πνεύμα ''περιεργείας ή και αργολογίας'', εκκινούμενο από προσωπική κενοδοξία που αντιστρατεύεται το απαρέγκλητο επίταγμα: Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε!
Δ.

α'. Βλέπεις πουθενά στο ΤΜΕ "Του δείπνου σου";
β'. Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις εάν "εμφιλοχωρούν προσωπικές ερμηνείες, και γενικώς πνεύμα ''περιεργείας ή και αργολογίας'', εκκινούμενο από προσωπική κενοδοξία";
γ. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όσα επιχειρήματα θέλετε αλλά όχι να προσβάλλετε τους συνομιλητές σας στο Ψαλτολόγιον.

 

[pasapoyn]

Σε συζήτηση που είχαμε τις προάλλες με τον κυρ Δημοσθένη Παϊκόπουλο ανέφερε πως τη περίοδο που ήταν δομέστικος στο πατριαρχείο ψαλλόταν το κοινωνικό και κατά τη διάρκεια της μετάληψης. Η απαγγελία του 'του δείπνου σου' είναι νεώτερη προσθήκη.

Σπανιότερα, όταν μεταλάμβανε μεγάλος αριθμός πιστών ήταν στη διακριτική ευχέρεια του πρωτοψάλτη να ξεκινήσει τη ψαλμώδηση του πολυέλαιου της ημέρας, σε αργότερη χρονική αγωγή (και μας έψαλε την αρχή του 'Δούλοι Κύριον', όπως τον έλεγε ο Πρίγγος ).

 

[Nikolaos]

Υπάρχει εγκύκλιος του Πατριαρχείου που απαγορεύει τα κρατήματα;

Ναί, υπάρχει. Βλέπε π. χ.∙

http://www.analogion.com/Patriarchal_Encyclical_To_Chanters.pdf

καί στο κεφ. Δ’.


Γαβριήλ

Διάβασέ το πιο καλά."Άμα τη εξόδω των Αγίων" λέει όχι γενικά.

 

[Γιώργος Μ.]

Καλή, άριστη και ποθητή η έρευνα, αλλά κ ο σεβασμός στη φύση του διαμορφωμένου τυπικού επιβάλλεται. Διαφορετικά εμφιλοχωρούν προσωπικές ερμηνείες, και γενικώς πνεύμα ''περιεργείας ή και αργολογίας''

β'. Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις εάν "εμφιλοχωρούν προσωπικές ερμηνείες, και γενικώς πνεύμα ''περιεργείας ή και αργολογίας'', εκκινούμενο από προσωπική κενοδοξία";
γ. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όσα επιχειρήματα θέλετε αλλά όχι να προσβάλλετε τους συνομιλητές σας στο Ψαλτολόγιον.

Δημήτρη Κ., όταν λέει

...ο σεβασμός στη φύση του διαμορφωμένου τυπικού επιβάλλεται. Διαφορετικά εμφιλοχωρούν....

= υπάρχει δυνατότητα να αναπτυχθούν, να παρεισφρύσουν, γενικά και αόριστα, δεδομένης της "ανθρωπείας ροπής". Δεν αναφέρεται νομίζω στην παρούσα συζήτηση και τους παρόντες συνομιλητές, οπότε ας μην προκαλούμε (πρόσθετα) βάσανα.

 

[stapaman]

Δημήτρη Κ., όταν λέει
= υπάρχει δυνατότητα να αναπτυχθούν, να παρεισφρύσουν, γενικά και αόριστα,

δεδομένης της "ανθρωπείας ροπής".

Εύστοχη παρατήρηση τόσο εκ μέρους του Δ. Σκρέκα, όσο και του Γιώργου Μ., ο οποίος απεικόνισε με δυο μόνο λέξεις την ουσία των προβλημάτων: "ανθρώπινη ροπή".

Ίσως το κακό στην όλη ιστορία που εξετάζουμε, αλλά και γενικότερα στο Τυπικό να βρίσκεται στο ότι άνθρωποι οι οποίοι ουδεμία επιστημονική κατάρτιση έλαβαν πάνω σε αυτό προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα ανακύπτοντα ζητήματα με επιστημονικό ( τρόπο, βασισμένοι (ή μήπως ταμπουρωμένοι σε ό,τι διάβασαν ή άκουσαν ή ακόμα και στην προσωπική τους ενασχόληση και αντίληψη επί κάποιων πραγμάτων άσχετα αν η τελευταία είναι, κάποιες φορές, προϊόν δογματισμού ή παρερμηνείας κάποιων πραγμάτων.

Καλή μεν η έρευνα και ο προβληματισμός, αλλά πέρα από προσωπικές (ή μέχρι κάποια κλίμακα "συλλογικές") γνώμες, (σ)τάσεις, ή ακόμα και προσωπικές συμπάθειες, θα πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας ότι (αντιγράφω από αλλού) :

...οι Χριστιανοί είναι απλοί πιστοί, όχι σπουδαστές λειτουργικής. Θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην αυθεντία της Εκκλησίας, εμπιστοσύνη που εμπνέεται συν τοις άλλοις και από την φοβερή σταθερότητα σε όλη την εκκλησιαστική ζωή.

Το Τυπικό εξάλλου παρέχει ελαστικότητα σε κάποια πράγματα, δίνοντας χώρο για ένα εύμορφο πάντρεμα παράδοσης αλλά και ζωντανής λειτουργικής πράξης, πράγμα που απεικονίζεται πολύ εύγλωττα και στο "Εγκόλπιον Αναγνώστου και Ψάλτου", όπου ο πολυσέβαστος π. Κων/νος Παπαγιάννης σημειώνει πως κατά την διάρκεια της Θ. Κοινωνίας, μπορούν να ψαλούν αμφότερα, τόσο το Κοινωνικό, όσο και το "Του δείπνου σου"...

Συνεπώς στο Τυπικό υπάρχει χώρος για προβληματισμούς, αναζητήσεις και έρευνα, φτάνει όμως να υπάρχουν κοινά αποδεκτές πρακτικές, όπως αυτές καθορίζονται (και πρέπει να καθορίζονται) από την κοινή βούληση εν μέσω της Εκκλησίας, δλδ. με Συνοδικές Αποφάσεις, και όχι να γίνεται η λειτουργική ζωή χώρος εφαρμογής προσωπικών αναζητήσεων και θέσεων, οι οποίες οδηγούν τόσο σε απορία τους πιστούς που βλέπουν σήμερα από ενορίας εις ενορίαν (μικρότερες ή μεγαλύτερες) διαφοροποιήσεις, όσο και σε de facto κατακερματισμό της λειτουργικής ενότητας της Εκκλησίας.

 

[dkalpakidis]

Ίσως το κακό στην όλη ιστορία που εξετάζουμε, αλλά και γενικότερα στο Τυπικό να βρίσκεται στο ότι άνθρωποι οι οποίοι ουδεμία επιστημονική κατάρτιση έλαβαν πάνω σε αυτό προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα ανακύπτοντα ζητήματα με επιστημονικό ( τρόπο, βασισμένοι (ή μήπως ταμπουρωμένοι σε ό,τι διάβασαν ή άκουσαν ή ακόμα και στην προσωπική τους ενασχόληση και αντίληψη επί κάποιων πραγμάτων άσχετα αν η τελευταία είναι, κάποιες φορές, προϊόν δογματισμού ή παρερμηνείας κάποιων πραγμάτων.

Μπορείς να μας πείς 1ον σε ποιους αναφέρεσαι?
Διότι εγώ απλά μελετάω το εκκλησιαστικό τυπικό και δεν κάνω επιστημονική δουλειά. Ούτε άρθρα γράφω, ούτε εργασίες επιστημονικού επιπέδου.
Υπάρχουν πολλοί όμως που έχουν εντρυφήσει στο εκκλησιαστικό τυπικό και την λειτουργική. και μάλιστα συμμετέχουν στο Ψαλτολόγιον.

Καλή μεν η έρευνα και ο προβληματισμός, αλλά πέρα από προσωπικές (ή μέχρι κάποια κλίμακα "συλλογικές") γνώμες, (σ)τάσεις, ή ακόμα και προσωπικές συμπάθειες, θα πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας ότι (αντιγράφω από αλλού) :
Το Τυπικό εξάλλου παρέχει ελαστικότητα σε κάποια πράγματα, δίνοντας χώρο για ένα εύμορφο πάντρεμα παράδοσης αλλά και ζωντανής λειτουργικής πράξης, πράγμα που απεικονίζεται πολύ εύγλωττα και στο "Εγκόλπιον Αναγνώστου και Ψάλτου", όπου ο πολυσέβαστος π. Κων/νος Παπαγιάννης σημειώνει πως κατά την διάρκεια της Θ. Κοινωνίας, μπορούν να ψαλούν αμφότερα, τόσο το Κοινωνικό, όσο και το "Του δείπνου σου"...

Δεν αναιρώ τίποτα από το "Εγκόλπιον Αναγνώστου και Ψάλτου" το οποίο τηρώ.
Προτιμώ να ψάλλω Κοινωνικό βασισμένος και στο "Εγκόλπιον του Αναγνώστου".
Το θέμα μας εδώ είναι πότε τελειώνει το κοινωνικό...
Και παλαιότερα πάντως υπήρχαν τα μεγαλυνάρια σε άλλο σημείο και το άκαιρο του πράγματος αφού επισημάνθηκε αφαιρέθησαν καλώς από το Νέον Εγκόλπιον.

Συνεπώς στο Τυπικό υπάρχει χώρος για προβληματισμούς, αναζητήσεις και έρευνα, φτάνει όμως να υπάρχουν κοινά αποδεκτές πρακτικές, όπως αυτές καθορίζονται (και πρέπει να καθορίζονται) από την κοινή βούληση εν μέσω της Εκκλησίας, δλδ. με Συνοδικές Αποφάσεις, και όχι να γίνεται η λειτουργική ζωή χώρος εφαρμογής προσωπικών αναζητήσεων και θέσεων, οι οποίες οδηγούν τόσο σε απορία τους πιστούς που βλέπουν σήμερα από ενορίας εις ενορίαν (μικρότερες ή μεγαλύτερες) διαφοροποιήσεις, όσο και σε de facto κατακερματισμό της λειτουργικής ενότητας της Εκκλησίας.

Βέβαια καλό είναι τις συνοδικές αποφάσεις να τις τηρούμε γενικώς και όχι αποσπασματικά. Γιατί στο συγκεκριμένο σημείο μόνο κοινή πρακτική δεν υπάρχει.
Εφ' 'όσον ισχύον είναι το ΤΜΕ - το οποίο μάλλον θυμόμαστε όποτε θέλουμε- γιατί κανείς δεν απάντησε εάν το ισχύον ΤΜΕ ( προβλέπει το τροπάριον της Μεγάλης Πέμπτης σε αυτό το σημείο;

 

[petrosgrc]

 

[neoklis]

Από που είναι το απόσπασμα;

 

[dimskrekas]

Από που είναι το απόσπασμα;

Με βιβλίο αλλοδαπού και αλλοδόξου ομοιάζει...


Δ.

Υγ Ωραία η Σιναϊτική γραμματοσειρά..

 

[filomousos]

(..) Ἀπερχόμενος δὲ μεταλαβεῖν, λέγε τοὺς παρόντας στίχους.
Συμεὼν τοῦ Μεταφραστοῦ

Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν·
Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ·
πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον.
ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος.

Τὸ Τροπάριον·

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.
Τοὺς παρόντας στίχους·Θεουργὸν Αἷμα φρίξον, ἄνθρωπε, βλέπων·
ἄνθραξ γάρ ἐστι τοὺς ἀναξίους φλέγων·
Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ με καὶ τρέφει·
θεοῖ τὸ πνεῦμα, τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως.

Τὰ τροπάρια ταῦτα·

Ἔθελξας πόθῳ με, Χριστέ, καὶ ἠλλοίωσας τῷ θείῳ σου ἔρωτι· ἀλλὰ κατάφλεξον πυρὶ ἀΰλῳ τὰς ἁμαρτίας μου, καὶ ἐμπλησθῆναι τῆς ἐν σοὶ τρυφῆς καταξίωσον, ἵνα τὰς δύο σκιρτῶν μεγαλύνω, Ἀγαθέ, παρουσίας σου.

Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; Ἐὰν γὰρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τὸν νυμφῶνα, ὁ χιτών με ἐλέγχει ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καὶ δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων. Καθάρισον, Κύριε, τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς μου καὶ σῶσόν με, ὡς φιλάνθρωπος.
Καὶ τὴν παροῦσαν εὐχήν·

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, μὴ εἰς κρῖμὰ μοι γένοιτο τὰ Ἅγια ταῦτα διὰ τὸ ἀνάξιον εἶναί με, ἀλλ᾿ εἰς κάθαρσιν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος, καὶ εἰς ἀῤῥαβῶνα τῆς μελλούσης ζωῆς καὶ βασιλείας. Ἐμοὶ δὲ τῷ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι· τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου.
Καὶ πάλιν·

Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.(...)

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/prayers/service_communion_translation.htm

 

[dkalpakidis]

Αντιγράφω από τα "Τελετουργικά Θέματα", ΤΟΜΟΣ Γ' του μακαρίτου λειτουργιολόγου Ιωάννου Φουντούλη (σελ. 67 κ.ε.):

"... Ο κίνδυνος να αλωθεί το κοινωνικό είναι εμφανής και η ανάγκη συγκρατήσεως της παραδόσεως είναι άμεση. Ως γνωστόν, Κοινωνικόν είναι καίριος στίχος ψαλμού επιλεγόμενος και αναφερόμενος είτε στην θεία κοινωνία ως προτρεπτικός σ' αυτήν, είτε στην εορτή. Ψάλλεται αργώς και μετά μέλους, ή, κατά την αρχαία τάξη, ως εφύμνιο του ψαλμού από το οποίο λαμβάνεται, ενώ στιχολογούνται οι στίχοι του ίδίου πάντοτε ψαλμού του εφυμνίου. Αποσκοπεί δε η ψαλμωδία του κοινωνικού στην κάλυψη του χρόνου που απαιτείται για τη μετάληψη κλήρου και λαού. Το δεύτερο αυτό έχει λησμονηθεί, γιατί κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας ή μετετίθετο η θεία κοινωνία του λαού μετά την απόλυση της Λειτουργίας, ή, συνηθέστερα, δεν προσήρχοντο στην θεία κοινωνία οι χριστιανοί παρά μόνο κατά τις μεγάλες εορτές. Η πλήθυνση κατά τους νεωτέρους χρόνους της προσελεύσεως των χριστιανών στην θεία μετάληψη, έφερε τους ψάλτες σε αμηχανία περί του πρακτέου και ή επαναλαμβάνουν τον ύμνο της Μεγάλης Πέμπτης "Του δείπνου σου του μυστικού" κατά κόρον, ή, μή καταλλήλως καθοδηγούμενοι , ψάλλουν οτιδήποτε, όπως και κατά την κοινωνία των Ιερέων ή σιωπούν και προκαλείται χασμωδία, αταξία και θόρυβος. Το Τυπικό ορίζει ποιο κάθε φορά είναι το Κοινωνικό.
Ομοίως η ανάγνωση των ευχών της μεταλήψεως αντί κοινωνικού είναι πράξη αντιλειτουργική. Οι ευχές είναι ιδιωτικές ευχές και λέγονται κατ' ιδίαν από τους μέλλοντες να κοινωνήσουν πιστούς προ της Θείας Λειτουργίας. Και οι ευχές της ευχαριστίας μετά την μετάληψη λέγονται πάλι κατ' ιδίαν μετά από την Θεία Λειτουργία και κοινωνία. Η Θεία Λειτουργία έχει ενσωματωμένη σ' αυτή και την προπαρασκευή για τη θεία μετάληψη (ευχή προ του "Πάτερ ημών" και ευχή κεφαλοκλισίας) και την ευχή της ευχαριστίας "μετά το πάντας μεταλαβείν". Αρκούν αυτά για την ώρα της συνάξεως."