Ένα από τα σπουδαιότερα δέιγματα μουσικής συγγραφής του μακαριστού Βασιλάκη Νικολαΐδη είναι οι δυο τόμοι των Κοινωνικών του. Αποτελούν ένα μείγμα δικών του και κλασσικών συνθέσεων (μετά συντμήσεων) που συνήθιζαν να ψάλλονται στο Πατριαρχείο (εμπεριέχονται και τα "Αινείτε" Ιωάννου συντετμημένα). Ειδικά τα δικά του "Αινείτε" είναι πλουσιότατα σε θέσεις πολλαπλές, μπερεκέτια που λένε.
Η επιβεβαιωμένη είδηση είναι (για όσους δεν την γνωρίζουν) ότι τα προσωπικά (εννοώ οι προσωπικές συνθέσεις) Κοινωνικά του Βασιλείου Νικολαΐδου είναι επιθεωρημένα υπό Πρίγγου.
Φυσικά όλα αυτά είναι πρόλογος για να παρακινήσουμε όποιον ευγενή τα κατέχει να τα προσφέρει στο Ψαλτολόγιον.
Και -μεταξύ μας- για μένα είναι το αρτιότερο σύγχρονο πατριαρχικό "Κοινωνικάριο" που έχει υπάρξει. Κομψοτέχνημα και πληρέστατο!
Και όλα αυτά μέχρις επιτέλους δεί το φως κάποια τυπογραφικά επεξεργασμένη επανέκδοση των έργων Νικολαΐδου. Φοβάμαι ότι δεν τους έχει δοθεί η πρέπουσα αξία, ακόμα και από τους ανήκοντες στο πατριαρχικό ιδίωμα και ύφος. Είναι ατόφια πατριαρχική παράδοση μετά κλασσικών θέσεων. Είναι από το ίδιο πανί με τα έργα Πρίγγου και Στανίτσα. Μπορούν να καλύψουν -στο μέτρο των όσων έχουν κυκλοφορήσει βέβαια- ένα αναλόγιο που φιλοδοξεί να είναι "πατριαρχικό". Αν ανυπομονούμε για τη δακτυλογράφηση των έργων Βουδούρη που αποτελεί το πατριαρχικό κελάρι ας πούμε, ο Νικολαΐδης είναι φαγητό στο πιάτο και καλομαγειρεμένο.
Να συμπληρώσω ότι στη σειρά των δικών του "Αινείτε" ο αείμνηστος Νικολαΐδης έχει από τρία (και άνω) σε κάθε ήχο, εκ των οποίων το πρώτο είναι απλούν και σύντομον, κατάλληλο για τους πάντες -και για ταχύπλοες λειτουργίες- χωρίς να υστερεί σε μελωδικότητα των αργοσυντόμων του που έπονται -αν θυμάμαι καλά.
Κάποιοι λένε μάλιστα ότι η "επιθεώρησις Πρίγγου" ήταν πιο ενεργή από το σύνηθες κι ότι "έχει βάλει και το χεράκι του". Και μόνον η προσωπική όμως έγκρισις Πρίγγου για το έργο λέει πολλά...
Εγώ όταν προ εικοσαετίας είχα διαβάσει στα βασικά του το έργο, θυμάμαι ότι τα "Αινείτε" μού θύμιζαν εντόνως Στανίτσα και Πρίγγο στο δέσιμο και στην ύφανσή τους.
Η επιβεβαιωμένη είδηση είναι (για όσους δεν την γνωρίζουν) ότι τα προσωπικά (εννοώ οι προσωπικές συνθέσεις) Κοινωνικά του Βασιλείου Νικολαΐδου είναι επιθεωρημένα υπό Πρίγγου.
Φυσικά όλα αυτά είναι πρόλογος για να παρακινήσουμε όποιον ευγενή τα κατέχει να τα προσφέρει στο Ψαλτολόγιον.
Και -μεταξύ μας- για μένα είναι το αρτιότερο σύγχρονο πατριαρχικό "Κοινωνικάριο" που έχει υπάρξει. Κομψοτέχνημα και πληρέστατο!
Και όλα αυτά μέχρις επιτέλους δεί το φως κάποια τυπογραφικά επεξεργασμένη επανέκδοση των έργων Νικολαΐδου. Φοβάμαι ότι δεν τους έχει δοθεί η πρέπουσα αξία, ακόμα και από τους ανήκοντες στο πατριαρχικό ιδίωμα και ύφος. Είναι ατόφια πατριαρχική παράδοση μετά κλασσικών θέσεων. Είναι από το ίδιο πανί με τα έργα Πρίγγου και Στανίτσα. Μπορούν να καλύψουν -στο μέτρο των όσων έχουν κυκλοφορήσει βέβαια- ένα αναλόγιο που φιλοδοξεί να είναι "πατριαρχικό". Αν ανυπομονούμε για τη δακτυλογράφηση των έργων Βουδούρη που αποτελεί το πατριαρχικό κελάρι ας πούμε, ο Νικολαΐδης είναι φαγητό στο πιάτο και καλομαγειρεμένο.
Να συμπληρώσω ότι στη σειρά των δικών του "Αινείτε" ο αείμνηστος Νικολαΐδης έχει από τρία (και άνω) σε κάθε ήχο, εκ των οποίων το πρώτο είναι απλούν και σύντομον, κατάλληλο για τους πάντες -και για ταχύπλοες λειτουργίες- χωρίς να υστερεί σε μελωδικότητα των αργοσυντόμων του που έπονται -αν θυμάμαι καλά.
Κάποιοι λένε μάλιστα ότι η "επιθεώρησις Πρίγγου" ήταν πιο ενεργή από το σύνηθες κι ότι "έχει βάλει και το χεράκι του". Και μόνον η προσωπική όμως έγκρισις Πρίγγου για το έργο λέει πολλά...
Εγώ όταν προ εικοσαετίας είχα διαβάσει στα βασικά του το έργο, θυμάμαι ότι τα "Αινείτε" μού θύμιζαν εντόνως Στανίτσα και Πρίγγο στο δέσιμο και στην ύφανσή τους.
Last edited by a moderator: