Κατάληξη προοιμιακοῦ ἄνευ ἱερέως

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Ἄνευ ἱερέως, ἀνεξάρτητα ἀπὸ στιχολογία καθίσματος ψαλτηρίου, ὁ προοιμιακὸς καταλήγει σε Δόξα, Καὶ νῦν. Ἀλληλούια Ἀλληλούια Ἀλληλούια Δόξα σοι ὁ Θεὸς γ’. Κύριε ἐλέησον γ’. Δόξα, Καὶ νῦν, ὅπως στὸ μεγάλο ἀπόδειπνο, τὴ β' στάση (μεσώριον) τοῦ μεσονυκτικοῦ καὶ τὶς ὧρες.
 

Manolas

Εμμανουήλ Ονησιφορίδης
Ἄνευ ἱερέως, ἀνεξάρτητα ἀπὸ στιχολογία καθίσματος ψαλτηρίου, ὁ προοιμιακὸς καταλήγει σε Δόξα, Καὶ νῦν. Ἀλληλούια Ἀλληλούια Ἀλληλούια Δόξα σοι ὁ Θεὸς γ’. Κύριε ἐλέησον γ’. Δόξα, Καὶ νῦν, ὅπως στὸ μεγάλο ἀπόδειπνο, τὴ β' στάση (μεσώριον) τοῦ μεσονυκτικοῦ καὶ τὶς ὧρες.
Γιατὶ, ὅμως ''Δόξα, Καὶ νῦν'' μετὰ τὰ τρία Κύριε ἐλέησον; Δὲν θὰ λεχθεὶ στὸ τέλος τῆς στιχολογίας τῶν ἐπόμενων ψαλμῶν; τὸ ἴδιο δὲν ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ μέγα ἀπόδειπνο;
 

Rethymno force 33

Active member
Ἄνευ ἱερέως, ἀνεξάρτητα ἀπὸ στιχολογία καθίσματος ψαλτηρίου, ὁ προοιμιακὸς καταλήγει σε Δόξα, Καὶ νῦν. Ἀλληλούια Ἀλληλούια Ἀλληλούια Δόξα σοι ὁ Θεὸς γ’. Κύριε ἐλέησον γ’. Δόξα, Καὶ νῦν, ὅπως στὸ μεγάλο ἀπόδειπνο, τὴ β' στάση (μεσώριον) τοῦ μεσονυκτικοῦ καὶ τὶς ὧρες.
Κάνουμε την κατάληξη αυτή είτε πρόκειται να ψάλλουμε είτε να διαβάσουμε χύμα το "Κύριε εκέκραξα";
 

Manolas

Εμμανουήλ Ονησιφορίδης
Κάνουμε την κατάληξη αυτή είτε πρόκειται να ψάλλουμε είτε να διαβάσουμε χύμα το "Κύριε εκέκραξα";
ποιός ὁ λόγος νὰ διαβάσουμε τὸ ''Κύριε ἐκέκραξα'';
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Αντί του " Ότι σου εστίν η βασιλεία "που λέει ο ιερέας μετά το "Πάτερ ημών" εμείς λέμε ελλείψει του ιερέως το "Δι' ευχών" ή τίποτα;
Προτιμῶ τὸ «Εἰς τὸ ὄνομα ...» γιὰ τὴν ἀρχὴ μόνο καὶ στὴ συνέχεια ὅλα τῆς ἀκολουθίας πλὴν φυσικὰ τῶν ἐκφωνήσεων. Στὸ τέλος «Δι' εὐχῶν ...».

Μὴν ξεχάσεις νὰ προσθέσεις καὶ τὰ καθίσματα τοῦ Ψαλτηρίου στὴν ἀνάγνωση, ἄν θές. Ὅταν εἴμαστε μόνοι μας καὶ δὲν πιέζει ὁ χρόνος, ἡ ἀνάγνωση τοῦ Ψαλτηρίου ἐμπλουτίζει ὄμορφα τὴν ἀκολουθία μας καὶ προσωπικὰ μὲ ἀναπαύει τὸ περιεχόμενο τῶν Ψαλμῶν. Ἄν σὲ δυσκολεύει ἡ ἀρχαία μπορεῖς νὰ διαβάσεις καὶ ἀπὸ μετάφραση. Καὶ στὸν ὄρθρο τὸ ἴδιο.
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Αντί του " Ότι σου εστίν η βασιλεία "που λέει ο ιερέας μετά το "Πάτερ ημών" εμείς λέμε ελλείψει του ιερέως το "Δι' ευχών" ή τίποτα;

Λέμε «Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν» (Ματ. στ' 13).

Κάνουμε την κατάληξη αυτή είτε πρόκειται να ψάλλουμε είτε να διαβάσουμε χύμα το "Κύριε εκέκραξα";

Ναί, ὅπως στὸ μέγα ἀπόδειπνο.
 

Diogenes

Νέο μέλος
Λέμε «Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν» (Ματ. στ' 13).
Μπορούμε να πούμε αυτήν την κατάληξη σε οποιαδήποτε ακολουθία όταν δεν υπάρχει ιερέας; Δηλ. σε όρθρους, εσπερινούς, παρακλήσεις κλπ.;
 

petrosgrc

Πέτρος Γαλάνης
Μιας και τέθηκε το θέμα, γνωρίζουμε πώς η ευαγγελική φράση "ότι σού εστιν η βασιλεία" κατέληξε να είναι (με διάφορες παραλλαγές) η βάση για τις κατακλείδες των δεήσεων από τον ιερέα;
 

Diogenes

Νέο μέλος
Φυσικά, εἶναι θεία ὑπόδειξη.
Μιας και τέθηκε το θέμα, γνωρίζουμε πώς η ευαγγελική φράση "ότι σού εστιν η βασιλεία" κατέληξε να είναι (με διάφορες παραλλαγές) η βάση για τις κατακλείδες των δεήσεων από τον ιερέα;
Όλο το Πάτερ ημών είναι παράδειγμα (προσ)ευχής, διότι το «οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς » (Μτθ. 6,9) το εκλάμβανα πάντοτε ως «εσείς, λοιπόν, έτσι να προσεύχεστε». Γιαυτό το Πάτερ ημών είναι πρότυπο για όλες τις ευχές της εκκλησίας μας. Συνεπώς το «ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία...» είναι πρότυπο των εκφωνήσεων εφόσον θεωρήσουμε ότι οι δεήσεις έχουν ή είχαν και ευχή.

Ευχαριστώ τον κ. Θεοδωράκη που μού υπενθύμισε αυτήν την σκέψη μου.
 
Last edited:

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
«ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα. αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν»

(Ῥωμ ια’ 36).



«ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν»

(Β’ Τιμ δ’ 18).



«Τῷ δὲ Θεῷ καὶ πατρὶ ἡμῶν ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν»

(Φιλ. δ’ 20).



«αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν»

(Α’ Πετ. ε’ 11).



«αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν»

(Ἀποκ. α’ 6).



«Τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῷ ἀρνίῳ ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἔλεγον· Ἀμήν· καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεσαν καὶ προσεκύνησαν»

(Ἀποκ. ε’ 13-14).



Τριαδολογικὲς ἐκφωνήσεις ὑπάρχουν στὸ Εὐχολόγιον Σεραπίωνος πρὸ τοῦ 350 («...διὰ τοῦ μονογενοῦς σου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, δι’ οὗ σοὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ νῦν καὶ εἰς τοὺς σύμπαντας αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν»)



καὶ στὶς ἀκολουθίες τῶν Ἀποστολικῶν διαταγῶν περὶ τὸ 380 («...διὰ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν, δι’ οὗ σοὶ δόξα, τιμὴ καὶ σέβας ἐν ἁγίῳ Πνεύματι εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν»).
 
Top