Κανόνες Κυριακής Μυροφόρων

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
Μια "περίεργη" διάταξη του ΤΜΕ είναι και η παράλειψη των Κανόνων των Κυριακών του Πεντηκοσταρίου.
Νομίζω θα ήταν σκόπιμο να ψαλλεί και ο Κανόνας των Μυροφόρων την επόμενη Κυριακή τουλάχιστον 4 τροπάρια σε κάθε ωδή
(τα 4 τελευταία ίσως, πάντως μαζί με το Δοξαστικό και το Θεοτοκίον).
Διότι αλλιώς το θέμα της ημέρας που είναι η εορτή των Μυροφόρων παρασιωπάται στο μεγαλύτερο μέρος του όρθρου.
Ασφαλώς σε τέτοια περίπτωση πρέπει να συμβαδίσει και η θ' ωδή...
 
Last edited:

kostaeri

Μπουσδέκης Κώστας
Γίνεται, να ειναι των μυροφόρων ή του τυφλού κ να μη λες τον κανονα της εορτής της ημέρας?

νομίζω πρέπει να λέγονται και οι δύο κανόνες
 

Hristakis

Παμπάλαιο φθορικό μέλος
Ένα από τα θέματα που δεν "χώνεψα" ποτέ στο νέο τυπικό...αν έχει κάποιος εύκολη πρόσβαση ας δει αν ισχύει το ίδιο στο τυπικό του Κωνσταντίνου πρωτοψάλτου...
Υ.Γ.αν είναι δυνατόν να μην ψαλλούν οι κανόνες ανήμερα της εορτής...λένε κάποιοι "μα θα ψαλλούν στα μεθέορτα"...δεν έχει καμία σχέση όμως αυτό το "τεκμήριο" με θέματα τυπικού καθότι δεν είναι δυνατόν να ψαλλούν κανόνες στα μεθέορτα χωρίς να ψαλλούν καθόλου την κύρια ημέρα...άγνωστα πράγματα τα οποία όμως έχουν επιβιώσει και άντε να πείσεις κόσμο και κοσμάκι....
 
Last edited:

Hristakis

Παμπάλαιο φθορικό μέλος
Τὸ νέον τυπικὸν ποὺ ἀναφέρετε εἰς τὴν ἐρώτησίν σας εἶναι κάποιο διαφορετικὸν ἀπὸ τὸ τυπικὸν τοῦ Βιολάκη; καὶ ἂν ναί, ποιό ὀνομάζετε "νέον τυπικόν";
Καλώς όρισες...."Νέον" εντός εισαγωγικών φυσικά σε σχέση με το του Αγ.Σάββα.Επίσης και το του Γεωργίου Ρήγα αναφέρει την παλαιότερη τάξη...
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Μετά ἀπό ἕνα χρόνο ἄς ἐπανέλθουμε στό ἐπίκαιρο αὐτό θέμα. Τώρα πλέον καί ὁ ἀγαπητός μας Χριστάκις καί πάρα πολλοί ἔχουν σαφῆ γνώση τοῦ ὅρου «Τυπικόν» καί τῶν διαχωρισμῶν πού πρέπει νά γίνονται, κυρίως ὅταν ἀναφερόμεθα σέ πηγές καί σέ ἐτήσια βοηθήματα.

Ὄντως τό ΤΑΣ (τοῦ 1658 στήν σελ. 144) προβλέπει τόν κανόνα τῶν Μυροφόρων εἰς η΄, τό δέ ΤΓΡ εἰς ς΄. Τό ΤΚΠ τόν καταργεῖ χωρίς ἐξήγηση καί τό ΤΜΕ (σελ. 377) σέ ὑποσημείωση ἀναφέρει ὅτι «καταλιμπάνεται συνήθως σήμερον, ὡς ἀναγινωσκόμενος ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις». Καί ὅτι αὐτό συμβαίνει καί τίς ἄλλες Κυριακές, Παραλύτου, Σαμαρείτιδος καί Τυφλοῦ.

Τό θέμα δέν εἶναι ἁπλό. Τό ἐξετάζει καί τό ἀναλύει καί ὁ π. Κ. Παπαγιάννης στό ΣΤ (σελ. 670, ὑποσ. 1334).
Ὁ κανών τῶν Μυροφόρων ἐκτός τοῦ εἱρμοῦ καί τῶν Δόξα, Καὶ νῦν, ἔχει σέ κάθε ᾠδή κυμαινόμενα τροπάρια ἀπό 6 μέχρι 10. Ἀπό αὐτά μόνον τά δύο τελευταῖα ἀναφέρονται στό θέμα τῆς Κυριακῆς. Στήν ζ΄ καί η΄μάλιστα κανένα. Πρέπει, λοιπόν, νά προσεχθεῖ ποιά θά ἐπιλεγοῦν, προκειμένου νά ψαλεῖ καί ὁ κανών τῶν Μυροφόρων. Τοῦτο ὀρθῶς ἐπισημαίνει τό ΤΞ[ηροποτάμου] (πρβλ. ΣΤ, σελ. 458, ὑποσ. 911).

Στήν περίπτωση πού κάποιοι θά ἤθελαν νά ψάλλουν καί τόν κανόνα τῶν Μυροφόρων τήν Κυριακή, καταλιμπανομένου τοῦ εἱρμοῦ, ἐκτός τῶν Δόξα, Καὶ νῦν, θά πρέπει νά ἐπιλέξουν 4 ἤ τά 2 τροπάρια ἀπό τόν κανόνα, δηλ. γιά εἰς δ΄ ἤ ς΄.

Αὐτή τήν ἐπιλογή θά δώσω. Ἄν ψαλεῖ εἰς δ΄ μόνον τά δύο τελευταῖα τροπάρια μετά τῶν Δόξα, Καὶ νῦν.

Κανὼν τῶν Μυροφόρων. Ποίημα Ἀνδρέου Κρήτης.
ᾨδὴ α'. Ἦχος β'.
Τὴν Μωσέως ᾠδήν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τὸν Σταυρόν σου τιμῶ, καὶ τὴν Ταφὴν δοξάζω ἀγαθέ, καὶ ὑμνῶ καὶ προσκυνῶ τὴν Ἔγερσίν σου, καὶ ἀνακράζω· Σὺ ἡμῶν Θεός, καὶ δοξάζομέν σε.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Εὐφραινέσθω Σιών, ἀγαλλιάσθω καὶ ὁ οὐρανός· ἐξανέστη Χριστός, νεκροὺς ἐγείρας ὑμνολογοῦντας· Σὺ ἡμῶν Θεός, καὶ δοξάζομέν σε.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὀθονίοις εἰλήσας, Ἰωσὴφ τὸ σῶμά σου Χριστέ, ἐν μνημείῳ τῷ καινῷ, κατέθετό σε τὴν σωτηρίαν· νεκροὺς δὲ ὡς Θεὸς ἐξανέστησας.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Προλαβοῦσαι τὸν ὄρθρον, αἱ Γυναῖκες εἶδον τὸν Χριστόν, καὶ τοῖς θείοις Μαθηταῖς, ἐβόων· Ὄντως Χριστὸς ἀνέστη· δεῦτε σὺν ἡμῖν ἀνυμνεῖτε αὐτόν.
Δόξα...​
Παναγία Τριάς, μία Θεότης, ἄναρχε μονάς, ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱός, καὶ θεῖον Πνεῦμα, σῷζε τὸν κόσμον. Σὺ ἡμῶν Θεός, καὶ δοξάζομέν σε.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Τὴν ἀρχαίαν ἀράν, ἐν γαστρί σου λύσασα Σεμνή, ἀνεβλάστησας ἡμῖν, τὴν εὐλογίαν, βρέφος τεκοῦσα· οὗτος γὰρ Θεός, εἰ καὶ σάρκα φορεῖ.

ᾨδὴ γ'. Στειρωθέντα μου τὸν νοῦν.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Προσκυνῶ σου τὸν Σταυρόν, ἀνυμνῶ καὶ τὴν ταφήν, τιμῶ τὰ Πάθη, καὶ τοὺς ἥλους τῶν χειρῶν, καὶ τὴν λόγχην Ἰησοῦ, καὶ τὴν Ἀνάστασιν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἀναστάντος σου Χριστέ, συνετρίβησαν μοχλοί, καὶ πύλαι Ἄδου, καὶ θανάτου τὰ δεσμά, διελύθησαν εὐθύς, φόβῳ τοῦ κράτους σου.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Θεοδόχε Ἰωσήφ, δεῦρο στῆθι μεθ' ἡμῶν, Ἀνέστη κράζων, Ἰησοῦς ὁ λυτρωτής, ὁ ἐγείρας τὸν Ἀδάμ, τῇ εὐσπλαγχνία αὐτοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Εὐφραινέσθω σὺν ἡμῖν, Μαθητῶν ἡ δωδεκάς, σὺν Μυροφόροις γυναιξί, καὶ Ἰωσήφ, καὶ τοῖς ἄλλοις Μαθηταῖς, καὶ Μαθητρίαις Χριστοῦ.
Δόξα...​
Σὺν Πατρὶ καὶ τὸν Υἱόν, καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ εὐθές, τὴν μίαν φύσιν, προσκυνῶ καὶ ἀνυμνῶ, τοῖς προσώποις διαιρῶν, καὶ τῇ οὐσίᾳ ἑνῶν.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Μακαρία εἶ Σεμνή, ἡ ἐκ ῥίζης Ἱεσσαί, ἐξ ἧς ἡ ῥάβδος, καὶ τὸ ἄνθος ὁ Χριστός, κατὰ σάρκα δι' ἡμᾶς, ἀναβλαστήσασα.

ᾨδὴ δ'. Τὴν ἐκ Παρθένου σου γέννησιν.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος, καὶ σκυλεύσας τὸν ᾍδην, καὶ ζωώσας τοὺς νεκρούς, καὶ ἀφθαρσίαν πηγάσας μοι, τῇ σῇ Ἐγέρσει, λῦσόν μου τὰ δεσμὰ τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων· δύνασαι γὰρ ὅσα θέλεις ἐκπληροῦν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὄντως αἰσχύνθητε ἄνομοι· ὁ Χριστὸς γὰρ ἀνέστη, καὶ συνήγειρε νεκρούς, κράζων, θαρσεῖτε, νενίκηκα ἐγὼ τὸν κόσμον, πείσθητε οὖν αὐτῷ, ἢ σιγήσατε πλάνοι, ἀθετοῦντες τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ Μυροφόροις τό, Χαίρετε, ἀναστὰς ἐκ τοῦ τάφου, προσφωνήσας ἀγαθέ, καὶ Ἀποστόλοις, κηρύξατε τὴν Ἔγερσίν μου, λῦσόν μου τὰ δεσμά, τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων· δύνασαι γὰρ ὅσα θέλεις ἐκπληροῦν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἰωσὴφ τὸν εὐσχήμονα, ζηλωτὴν εὐσεβείας, βουλευτὴν καὶ μαθητήν, σὺν Μυροφόροις τιμήσωμεν καὶ Ἀποστόλοις, κράζοντες σὺν αὐτοῖς, καὶ πιστῶς ἀνυμνοῦντες τοῦ Σωτῆρος τὴν Ἀνάστασιν φαιδρῶς.
Δόξα...​
Ὑπερουσίου Θεότητος, τὴν ἀμέριστον δόξαν, τίς ἰσχύσει ἐξειπεῖν· ἓν γὰρ τῇ φύσει ὑπάρχουσα, Τριὰς ὑμνεῖται, ἄναρχος, συμφυής, ὡς μονὰς ἐν Τριάδι ὑμνουμένη, ὑποστάσεσιν ἁπλαῖς.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Τὸν ἐν γαστρί σου σκηνώσαντα, ἀλοχεύτως τεκοῦσα, Μητροπάρθενε ἁγνή, ἀκαταπαύστως ἱκέτευε, ὡς Θεοτόκος, λῦσαί μου τὰ δεσμὰ τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων· δύνασαι γὰρ ὅσα θέλεις βοηθεῖν.

ᾨδὴ ε'. Τὴν ἀχλὺν τὺς ψυχῆς μου.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον, ποῦ σου, ᾍδη τὸ νῖκος, ὁ Ἀδὰμ συνεκβοάτω· συντέτριψαι ζωώσει, τοῦ ἐγείραντος νεκρούς.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, τὸ μνῆμα καταλαβοῦσαι, τοῦ ζωώσαντος τοὺς κάτω, φωνῆς ἤκουον λεγούσης· Ἐξανέστη ὁ Χριστός.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τῶν εὐσεβῶν Μυροφόρων, τὴν μνήμην ἐπιτελοῦντες, καὶ πάντων τῶν Μαθητῶν σου, ἐν τῇ φαιδρᾷ σου Ἐγέρσει, ἀνυμνοῦμέν σε Χριστέ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τὸν εὐσχήμονα πάντες, τιμήσωμεν ἐπαξίως, ὃς τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθεῖλε, καὶ ἐκήδευσε πιστῶς.
Δόξα...​
Σὲ τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα, καὶ τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Πνεῦμα, προσκυνῶ τρεῖς ὑποστάσεις καὶ ἓν τὰ τρία πιστεύω, οὐσιότητι μιᾷ.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Σὲ τὴν ἀσπόρῳ κυήσει, γεννήσασαν ὑπὲρ φύσιν, τὸν καινίσαντα τὴν φύσιν, Χριστὸν τὸν μόνον Δεσπότην, ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοί.

ᾨδὴ ς'. Βυθῷ ἁμαρτημάτων συνέχομαι ἀεί.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἐσκύλευται ὁ ᾍδης, θαρσεῖτε οἱ νεκροί, καὶ τὰ μνημεῖα ἠνοίχθη, ἐγείρεσθε, βοᾷ ὑμῖν ἐκ τοῦ ᾍδου ὁ Χριστός, ὁ πάντας ἐλθὼν λυτρώσασθαι, ἐκ θανάτου καὶ φθορᾶς.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ Κύριος ἀνέστη σκυλεύσας τὸν ἐχθρὸν καὶ τοὺς δεσμίους ἐκσπάσας, ἀνήγαγε πάντας, καὶ τὸν πρωτόπλαστον Ἀδάμ, αὐτὸν ἀνιστῶν ὡς εὔσπλαγχνος, καὶ φιλάνθρωπος Θεός.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Σινδόνι σε εἱλήσας, κατέθετο Χριστέ, Ἰωσὴφ ὁ εὐσχήμων ἐν μνήματι, μυρίσας δὲ τὸν λυθέντα σου ναόν, τοῦ σώματος, προσεκύλισε, λίθον μέγαν τῇ σορῷ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Γυναῖκες Μυροφόροι, τί σπεύδετε λοιπόν, τί δὲ τὰ μύρα τῷ ζῶντι κομίζετε; ἀνέστη καθὼς προεῖπεν ὁ Χριστός, παυσάσθω ὑμῶν τὰ δάκρυα, μετελθόντα εἰς χαράν.
Δόξα...​
Τριάδα ἐν μονάδι ὑμνήσωμεν πιστοί, σὺν τῷ Υἱῷ τὸν Πατέρα δοξάζοντες, καὶ Πνεῦμα τὸ ὁμοούσιον Υἱῷ, καὶ ὃν ἐν Πατρὶ συνάναρχον, καὶ ἀΐδιον Θεόν.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Γαστρὶ ἀγεωργήτως συνέλαβες Ἁγνή, τῆς ἀφθαρσίας τὸν βότρυν ὡς ἄμπελος, ἐξ οὗ τῆς ἀθανασίας οἱ κρουνοί, ὡς οἶνον ἡμῖν πηγάζουσι, τὴν αἰώνιον ζωήν.

ᾨδὴ ζ'. Τὰ Χερουβὶμ μιμούμενοι.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Σὺ τὸν ναὸν τοῦ σώματος ἤγειρας τὸν λυθέντα, τριήμερον ἐκ τάφου, ὡς ἐπηγγείλω ἀγαθέ, ἵνα ἐν ἀληθείᾳ γνωρίσῃς τὴν δόξαν σου, ἣν ἡμῖν πηγάζεις διὰ τῆς πίστεως, δεσμίους ἀφελῶν οὓς κατεῖχε πάλαι ᾍδης πεπεδημένους.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὢ Ἰουδαίων ἄνοια! ὢ μανία ἀνόμων! Τί ἄπιστον ἰδόντες, οὐκ ἐπιστεύσατε Χριστῷ; ὅτι τοὺς ἀσθενοῦντας ἐν λόγῳ οὐκ ἤγειρεν, ἢ ὅτι πάντα κόσμον αὐτὸς οὐκ ἔσωσε; Πεισάτωσαν ὑμᾶς κἂν οἱ στρατιῶται, οἱ ἀναστάντες ἐκ νεκρῶν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Οἱ νεκρωθέντες φύλακες, νῦν λεγέτωσαν, ὅπως ἐκλάπη ὃν οὐκ εἶδον, οἱ ἀγνώμονες παντί. Εἰ γὰρ ἐξαναστάντα οὐκ εἶδον, οὐκ ᾔσθοντο, πῶς κλαπέντα οὕτω νοῆσαι εἶχόν ποτε: Πεισάτωσαν ὑμᾶς, κἂν ὁ λίθος οὗτος, καὶ τὰ ἐντάφια Χριστοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τί ὡς νεκρὸν φυλάττετε; τί σφραγῖδας τῷ λίθῳ τεθήκατε; Ἑβραῖοι, φόβον φοβούμενοι κλοπῆς, ἰδοὺ ἐν ἀληθείᾳ ὁ τάφος ἐσφράγισται, πῶς οὖν ἐξανέστη, εἰ μὴ Θεός ἦν ὁ Χριστός; Πεισάτωσαν ὑμᾶς οἱ ἐξαναστάντες, καὶ ὁραθέντες τοῖς πολλοῖς.
Δόξα...​
Σὺν τῷ Πατρὶ δοξάζομεν, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, βοῶντες, ἀκαταπαύστῳ τῇ φωνῇ· Τριὰς μοναδικὴ οὐσία, ἐλέησον, σῶσον πάντας, ἡ ἐν τρισὶ προσώποις μονάς, οἰκτίρησον ἡμᾶς, ὁ δεδοξασμένος Θεὸς εἰς τοὺς αἰῶνας.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Ἐν τῇ γαστρί σου Ἄχραντε, πῶς ἐχώρησας βρέφος, ὃν τρέμουσι δυνάμεις, αἱ τῶν Ἀγγέλων ὡς Θεόν; εἰ μὴ ὡς ἠβουλήθη, ὡς οἶδεν, ἐσκήνωσε, πάντας θέλων, σῶσαι τοὺς ἐξ Ἀδὰμ γηγενεῖς, λύσας τὸν Ἀδὰμ τῆς ἀρᾶς ἐκείνης, τῆς διὰ βρώσεως πικρᾶς.

ᾨδὴ η'. Τὸν ἐν τῇ βάτῳ Μωσεῖ.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Αἱ τοῦ ἡλίου αὐγαί, συνεστέλλοντο φόβῳ, τῶν Χριστοῦ παθημάτων, καὶ ἀνίσταντο νεκροί, καὶ ὄρη ἐκλονεῖτο, καὶ ἐδονεῖτο ἡ γῆ, καὶ ᾍδης ἐγυμνοῦτο.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Οἱ ἐν καμίνῳ ποτέ, τρισμακάριοι Παῖδες, ἀνυψοῦντες τὰς χεῖρας, προετύπουν ἀγαθέ, τὸν ἄχραντον Σταυρόν σου, δι' οὗ καθεῖλες Χριστέ, ἐχθροῦ τὴν δυναστείαν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Κράζει ὁ λίθος αὐτός, αἱ σφραγῖδες βοῶσιν, ἃς ὑμεῖς ἐπιθέντες, κατεστήσατε φρουροὺς φυλάσσοντας τὸ μνῆμα. Ὄντως ἀνέστη Χριστός, καὶ ζῇ εἰς τοὺς αἰῶνας.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὄντως ἀνέστη Χριστός, ἐσκυλεύθη ὁ ᾍδης, ἐνεκρώθη ὁ ὄφις, ἐλυτρώθη ὁ Ἀδάμ, ἐσώθησαν οἱ κάτω. Τί ἀπιστεῖτε λοιπόν, ἐχθροὶ καὶ παραβάται;
Δόξα...​
Σὺν τῷ Πατρὶ τὸν Υἱόν, καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, τὴν ἁγίαν Τριάδα, ἐν Θεότητι μιᾷ, δοξάζομεν βοῶντες· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Ἐν τῇ γαστρί σου Ἁγνή, τὸν ἀείζωον ἄρτον, φυραθέντα ἀφύρτως, ἐν φυράματι ἡμῶν, ἐγέννησας ἀτρέπτως, ἕνα Χριστὸν τὸν Θεόν, ἐν δυσὶ ταῖς οὐσίαις.

ᾨδὴ θ'. Τὴν ὑπερφυῶς σαρκὶ συλλαβοῦσαν ἐν γαστρί.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἐξανέστης Ἰησοῦ, ἐδεσμεύθη ὁ ἐχθρός, ἐσκυλεύθη ὁ ᾍδης, ἐγυμνώθησαν τάφοι, ἠγέρθησαν οἱ κάτω, προσκυνοῦντές σε Χριστέ, ὁ κλέψας τὸν νεκρόν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Δόξα σοι Χριστὲ Σωτήρ, ὁ πηγάσας τὴν ζωήν, καὶ τὸ φῶς ἀνατείλας, τοῖς ἐν σκότει ἀγνοίας, καὶ πᾶσαν καταλάμψας, τῇ Ἐγέρσει σου τὴν γῆν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ εὐσχήμων βουλευτής, ἀνυμνείσθω Ἰωσήφ, μετὰ τῶν Μυροφόρων, καὶ τῶν θείων Μαθητῶν, ὡς κήρυξ ὢν καὶ οὗτος, τῆς Ἐγέρσεως Χριστοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἰωσὴφ τὸν θαυμαστόν, εὐφημήσωμεν πιστοί, συνάμα Νικοδήμῳ, καὶ πισταῖς Μυροφόροις, ὁ Κύριος ἀνέστη, ἐκβοῶντες ἀληθῶς.
Δόξα...​
Ἄναρχος εἶ ὁ Πατήρ, ἄκτιστος εἶ ὁ Υἱός, σύνθρονον καὶ τὸ Πνεῦμα, ἓν τὰ τρία τῇ φύσει, καὶ τρία τοῖς προσώποις, εἷς Θεὸς ἀληθινός.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Εὐφραινέσθω Ἰεσσαί, χορευέτω καὶ Δαυΐδ· ἰδοὺ γὰρ ἡ Παρθένος, ἡ θεόφυτος ῥάβδος, ἐβλάστησε τὸ ἄνθος, τὸν ἀείζωον Χριστόν.



 

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis

.............
Τό θέμα δέν εἶναι ἁπλό. Τό ἐξετάζει καί τό ἀναλύει καί ὁ π. Κ. Παπαγιάννης στό ΣΤ (σελ. 670, ὑποσ. 1334).
.........

Πάτερ ευχαριστούμε που κυριολεκτικά ξεθάψατε ένα θέμα από τα παλιά, για τον τρόπο που αντιμετωπίζετε γενικά τα θέματα της λατρείας και για την εργασία σας . Ο π. Κων/νος Παπαγιάννης δεν "βλέπει" και άστοχη την περίπτωση ψαλμωδίας μόνο του Κανόνος των Μυροφόρων σημειώνοντας βέβαια ότι έχει επικρατήσει ο Κανών του Πάσχα.
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Ἀκριβῶς, ἀγαπητέ μου Δημήτρη, τό θέμα εἶναι ἡ μεταγενέστερη ἐπικράτηση τοῦ κανόνος τοῦ Πάσχα γιά ὅλη σχεδόν τήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἐξοβελίζοντας τούς κανόνες τῶν Κυριακῶν. Αὐτό ἤθελα νά τό ἐπισημάνω, καθ᾿ ὅσον ἀπό τά παραπάνω διαφαίνεται ἐνδεχομένως ὅτι εἶναι «προβληματικός» ὁ κανών τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων (καί τῶν ἄλλων Κυριακῶν). Δέν εἶναι καθόλου, ἄν σκεφθοῦμε ὅτι κατά βάσιν εἶναι ἀναστάσιμος καί ὅτι αὐτός μόνον ἐλέγετο, ἐνδεχομένως μαζί μέ τόν ἀναστάσιμο κανόνα τοῦ ἤχου, ὅπως βλέπουμε στό ΤΕ. Τό πρόβλημα συνεπῶς εἶναι ὁ κανόνας τοῦ Πάσχα καί ὄχι οἱ κανόνες τῶν Κυριακῶν. Ἐπικρατήσαντος ὅμως αὐτοῦ, τώρα ἀναγκαζόμεθα νά ἀντιμετωπίζουμε μέ κάπως «κριτικό πνεῦμα» τούς κανόνες τῶν Κυριακῶν (μέχρι καταργήσεως) καί νά ξεχωρίζουμε τά τροπάρια τά ἀναφερόμενα στό θέμα τῆς Κυριακῆς, ἐνῶ κατά βάσιν τό θέμα τῆς Κυριακῆς εἶναι ἡ Ἀνάστασις.
Αὐτό συνέβη καί μέ τά τροπάρια τῶν αἴνων «Πάσχα ἱερόν» καί μέ τό «Καὶ νῦν, Ἀναστάσεως ἡμέρα» πού ἀντικατέστησε τό «Ὑπερευλογημένη ὑπάρχεις», ὅπως ἔχετε σχολιάσει σέ ἄλλο θέμα.


 

kkokkino

Μέλος
Αν ψαλεί και ο κανών των Μυροφόρων (ή του παραλύτου κλπ. αντίστοιχα τις επόμενες Κυριακές), στην Θ' Ωδή ποιους στίχους λέμε στα τροπάρια;
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Αν ψαλεί και ο κανών των Μυροφόρων (ή του τυφλού κλπ. αντίστοιχα τις επόμενες Κυριακές), στην Θ' Ωδή ποιους στίχους λέμε στα τροπάρια;

Παραλύτου, Σαμαρείτιδος καί Τυφλοῦ:
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


Ψάλλεται προΰμνιο «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου Κύριε», ἐκτὸς τὸ δ' καὶ ε' τροπάριο τῆς Κυριακῆς τοῦ παραλύτου, ὅπου ψάλλονται «Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι» καὶ «Ἀρχάγγελε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν» ἀντίστοιχα, καὶ τὸ δ' τροπάριο τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος, ὅπου ψάλλεται «Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι».
 

neoklis

Νεοκλής Λευκόπουλος, Γενικός Συντονιστής
Τελικά τι από τα δύο θα έπρεπε να προτιμήσουμε (αν λέγαμε τους κανόνες);
 

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος

Μετά ἀπό ἕνα χρόνο ἄς ἐπανέλθουμε στό ἐπίκαιρο αὐτό θέμα. Τώρα πλέον καί ὁ ἀγαπητός μας Χριστάκις καί πάρα πολλοί ἔχουν σαφῆ γνώση τοῦ ὅρου «Τυπικόν» καί τῶν διαχωρισμῶν πού πρέπει νά γίνονται, κυρίως ὅταν ἀναφερόμεθα σέ πηγές καί σέ ἐτήσια βοηθήματα.

Ὄντως τό ΤΑΣ (τοῦ 1658 στήν σελ. 144) προβλέπει τόν κανόνα τῶν Μυροφόρων εἰς η΄, τό δέ ΤΓΡ εἰς ς΄. Τό ΤΚΠ τόν καταργεῖ χωρίς ἐξήγηση καί τό ΤΜΕ (σελ. 377) σέ ὑποσημείωση ἀναφέρει ὅτι «καταλιμπάνεται συνήθως σήμερον, ὡς ἀναγινωσκόμενος ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις». Καί ὅτι αὐτό συμβαίνει καί τίς ἄλλες Κυριακές, Παραλύτου, Σαμαρείτιδος καί Τυφλοῦ.

Τό θέμα δέν εἶναι ἁπλό. Τό ἐξετάζει καί τό ἀναλύει καί ὁ π. Κ. Παπαγιάννης στό ΣΤ (σελ. 670, ὑποσ. 1334).
Ὁ κανών τῶν Μυροφόρων ἐκτός τοῦ εἱρμοῦ καί τῶν Δόξα, Καὶ νῦν, ἔχει σέ κάθε ᾠδή κυμαινόμενα τροπάρια ἀπό 6 μέχρι 10. Ἀπό αὐτά μόνον τά δύο τελευταῖα ἀναφέρονται στό θέμα τῆς Κυριακῆς. Στήν ζ΄ καί η΄μάλιστα κανένα. Πρέπει, λοιπόν, νά προσεχθεῖ ποιά θά ἐπιλεγοῦν, προκειμένου νά ψαλεῖ καί ὁ κανών τῶν Μυροφόρων. Τοῦτο ὀρθῶς ἐπισημαίνει τό ΤΞ[ηροποτάμου] (πρβλ. ΣΤ, σελ. 458, ὑποσ. 911).

Στήν περίπτωση πού κάποιοι θά ἤθελαν νά ψάλλουν καί τόν κανόνα τῶν Μυροφόρων τήν Κυριακή, καταλιμπανομένου τοῦ εἱρμοῦ, ἐκτός τῶν Δόξα, Καὶ νῦν, θά πρέπει νά ἐπιλέξουν 4 ἤ τά 2 τροπάρια ἀπό τόν κανόνα, δηλ. γιά εἰς δ΄ ἤ ς΄.

Αὐτή τήν ἐπιλογή θά δώσω. Ἄν ψαλεῖ εἰς δ΄ μόνον τά δύο τελευταῖα τροπάρια μετά τῶν Δόξα, Καὶ νῦν.

Κανὼν τῶν Μυροφόρων. Ποίημα Ἀνδρέου Κρήτης.
ᾨδὴ α'. Ἦχος β'.
Τὴν Μωσέως ᾠδήν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τὸν Σταυρόν σου τιμῶ, καὶ τὴν Ταφὴν δοξάζω ἀγαθέ, καὶ ὑμνῶ καὶ προσκυνῶ τὴν Ἔγερσίν σου, καὶ ἀνακράζω· Σὺ ἡμῶν Θεός, καὶ δοξάζομέν σε.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Εὐφραινέσθω Σιών, ἀγαλλιάσθω καὶ ὁ οὐρανός· ἐξανέστη Χριστός, νεκροὺς ἐγείρας ὑμνολογοῦντας· Σὺ ἡμῶν Θεός, καὶ δοξάζομέν σε.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὀθονίοις εἰλήσας, Ἰωσὴφ τὸ σῶμά σου Χριστέ, ἐν μνημείῳ τῷ καινῷ, κατέθετό σε τὴν σωτηρίαν· νεκροὺς δὲ ὡς Θεὸς ἐξανέστησας.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Προλαβοῦσαι τὸν ὄρθρον, αἱ Γυναῖκες εἶδον τὸν Χριστόν, καὶ τοῖς θείοις Μαθηταῖς, ἐβόων· Ὄντως Χριστὸς ἀνέστη· δεῦτε σὺν ἡμῖν ἀνυμνεῖτε αὐτόν.
Δόξα...​
Παναγία Τριάς, μία Θεότης, ἄναρχε μονάς, ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱός, καὶ θεῖον Πνεῦμα, σῷζε τὸν κόσμον. Σὺ ἡμῶν Θεός, καὶ δοξάζομέν σε.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Τὴν ἀρχαίαν ἀράν, ἐν γαστρί σου λύσασα Σεμνή, ἀνεβλάστησας ἡμῖν, τὴν εὐλογίαν, βρέφος τεκοῦσα· οὗτος γὰρ Θεός, εἰ καὶ σάρκα φορεῖ.

ᾨδὴ γ'. Στειρωθέντα μου τὸν νοῦν.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Προσκυνῶ σου τὸν Σταυρόν, ἀνυμνῶ καὶ τὴν ταφήν, τιμῶ τὰ Πάθη, καὶ τοὺς ἥλους τῶν χειρῶν, καὶ τὴν λόγχην Ἰησοῦ, καὶ τὴν Ἀνάστασιν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἀναστάντος σου Χριστέ, συνετρίβησαν μοχλοί, καὶ πύλαι Ἄδου, καὶ θανάτου τὰ δεσμά, διελύθησαν εὐθύς, φόβῳ τοῦ κράτους σου.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Θεοδόχε Ἰωσήφ, δεῦρο στῆθι μεθ' ἡμῶν, Ἀνέστη κράζων, Ἰησοῦς ὁ λυτρωτής, ὁ ἐγείρας τὸν Ἀδάμ, τῇ εὐσπλαγχνία αὐτοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Εὐφραινέσθω σὺν ἡμῖν, Μαθητῶν ἡ δωδεκάς, σὺν Μυροφόροις γυναιξί, καὶ Ἰωσήφ, καὶ τοῖς ἄλλοις Μαθηταῖς, καὶ Μαθητρίαις Χριστοῦ.
Δόξα...​
Σὺν Πατρὶ καὶ τὸν Υἱόν, καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ εὐθές, τὴν μίαν φύσιν, προσκυνῶ καὶ ἀνυμνῶ, τοῖς προσώποις διαιρῶν, καὶ τῇ οὐσίᾳ ἑνῶν.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Μακαρία εἶ Σεμνή, ἡ ἐκ ῥίζης Ἱεσσαί, ἐξ ἧς ἡ ῥάβδος, καὶ τὸ ἄνθος ὁ Χριστός, κατὰ σάρκα δι' ἡμᾶς, ἀναβλαστήσασα.

ᾨδὴ δ'. Τὴν ἐκ Παρθένου σου γέννησιν.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος, καὶ σκυλεύσας τὸν ᾍδην, καὶ ζωώσας τοὺς νεκρούς, καὶ ἀφθαρσίαν πηγάσας μοι, τῇ σῇ Ἐγέρσει, λῦσόν μου τὰ δεσμὰ τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων· δύνασαι γὰρ ὅσα θέλεις ἐκπληροῦν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὄντως αἰσχύνθητε ἄνομοι· ὁ Χριστὸς γὰρ ἀνέστη, καὶ συνήγειρε νεκρούς, κράζων, θαρσεῖτε, νενίκηκα ἐγὼ τὸν κόσμον, πείσθητε οὖν αὐτῷ, ἢ σιγήσατε πλάνοι, ἀθετοῦντες τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ Μυροφόροις τό, Χαίρετε, ἀναστὰς ἐκ τοῦ τάφου, προσφωνήσας ἀγαθέ, καὶ Ἀποστόλοις, κηρύξατε τὴν Ἔγερσίν μου, λῦσόν μου τὰ δεσμά, τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων· δύνασαι γὰρ ὅσα θέλεις ἐκπληροῦν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἰωσὴφ τὸν εὐσχήμονα, ζηλωτὴν εὐσεβείας, βουλευτὴν καὶ μαθητήν, σὺν Μυροφόροις τιμήσωμεν καὶ Ἀποστόλοις, κράζοντες σὺν αὐτοῖς, καὶ πιστῶς ἀνυμνοῦντες τοῦ Σωτῆρος τὴν Ἀνάστασιν φαιδρῶς.
Δόξα...​
Ὑπερουσίου Θεότητος, τὴν ἀμέριστον δόξαν, τίς ἰσχύσει ἐξειπεῖν· ἓν γὰρ τῇ φύσει ὑπάρχουσα, Τριὰς ὑμνεῖται, ἄναρχος, συμφυής, ὡς μονὰς ἐν Τριάδι ὑμνουμένη, ὑποστάσεσιν ἁπλαῖς.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Τὸν ἐν γαστρί σου σκηνώσαντα, ἀλοχεύτως τεκοῦσα, Μητροπάρθενε ἁγνή, ἀκαταπαύστως ἱκέτευε, ὡς Θεοτόκος, λῦσαί μου τὰ δεσμὰ τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων· δύνασαι γὰρ ὅσα θέλεις βοηθεῖν.

ᾨδὴ ε'. Τὴν ἀχλὺν τὺς ψυχῆς μου.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον, ποῦ σου, ᾍδη τὸ νῖκος, ὁ Ἀδὰμ συνεκβοάτω· συντέτριψαι ζωώσει, τοῦ ἐγείραντος νεκρούς.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, τὸ μνῆμα καταλαβοῦσαι, τοῦ ζωώσαντος τοὺς κάτω, φωνῆς ἤκουον λεγούσης· Ἐξανέστη ὁ Χριστός.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τῶν εὐσεβῶν Μυροφόρων, τὴν μνήμην ἐπιτελοῦντες, καὶ πάντων τῶν Μαθητῶν σου, ἐν τῇ φαιδρᾷ σου Ἐγέρσει, ἀνυμνοῦμέν σε Χριστέ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τὸν εὐσχήμονα πάντες, τιμήσωμεν ἐπαξίως, ὃς τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθεῖλε, καὶ ἐκήδευσε πιστῶς.
Δόξα...​
Σὲ τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα, καὶ τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Πνεῦμα, προσκυνῶ τρεῖς ὑποστάσεις καὶ ἓν τὰ τρία πιστεύω, οὐσιότητι μιᾷ.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Σὲ τὴν ἀσπόρῳ κυήσει, γεννήσασαν ὑπὲρ φύσιν, τὸν καινίσαντα τὴν φύσιν, Χριστὸν τὸν μόνον Δεσπότην, ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοί.

ᾨδὴ ς'. Βυθῷ ἁμαρτημάτων συνέχομαι ἀεί.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἐσκύλευται ὁ ᾍδης, θαρσεῖτε οἱ νεκροί, καὶ τὰ μνημεῖα ἠνοίχθη, ἐγείρεσθε, βοᾷ ὑμῖν ἐκ τοῦ ᾍδου ὁ Χριστός, ὁ πάντας ἐλθὼν λυτρώσασθαι, ἐκ θανάτου καὶ φθορᾶς.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ Κύριος ἀνέστη σκυλεύσας τὸν ἐχθρὸν καὶ τοὺς δεσμίους ἐκσπάσας, ἀνήγαγε πάντας, καὶ τὸν πρωτόπλαστον Ἀδάμ, αὐτὸν ἀνιστῶν ὡς εὔσπλαγχνος, καὶ φιλάνθρωπος Θεός.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Σινδόνι σε εἱλήσας, κατέθετο Χριστέ, Ἰωσὴφ ὁ εὐσχήμων ἐν μνήματι, μυρίσας δὲ τὸν λυθέντα σου ναόν, τοῦ σώματος, προσεκύλισε, λίθον μέγαν τῇ σορῷ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Γυναῖκες Μυροφόροι, τί σπεύδετε λοιπόν, τί δὲ τὰ μύρα τῷ ζῶντι κομίζετε; ἀνέστη καθὼς προεῖπεν ὁ Χριστός, παυσάσθω ὑμῶν τὰ δάκρυα, μετελθόντα εἰς χαράν.
Δόξα...​
Τριάδα ἐν μονάδι ὑμνήσωμεν πιστοί, σὺν τῷ Υἱῷ τὸν Πατέρα δοξάζοντες, καὶ Πνεῦμα τὸ ὁμοούσιον Υἱῷ, καὶ ὃν ἐν Πατρὶ συνάναρχον, καὶ ἀΐδιον Θεόν.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Γαστρὶ ἀγεωργήτως συνέλαβες Ἁγνή, τῆς ἀφθαρσίας τὸν βότρυν ὡς ἄμπελος, ἐξ οὗ τῆς ἀθανασίας οἱ κρουνοί, ὡς οἶνον ἡμῖν πηγάζουσι, τὴν αἰώνιον ζωήν.

ᾨδὴ ζ'. Τὰ Χερουβὶμ μιμούμενοι.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Σὺ τὸν ναὸν τοῦ σώματος ἤγειρας τὸν λυθέντα, τριήμερον ἐκ τάφου, ὡς ἐπηγγείλω ἀγαθέ, ἵνα ἐν ἀληθείᾳ γνωρίσῃς τὴν δόξαν σου, ἣν ἡμῖν πηγάζεις διὰ τῆς πίστεως, δεσμίους ἀφελῶν οὓς κατεῖχε πάλαι ᾍδης πεπεδημένους.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὢ Ἰουδαίων ἄνοια! ὢ μανία ἀνόμων! Τί ἄπιστον ἰδόντες, οὐκ ἐπιστεύσατε Χριστῷ; ὅτι τοὺς ἀσθενοῦντας ἐν λόγῳ οὐκ ἤγειρεν, ἢ ὅτι πάντα κόσμον αὐτὸς οὐκ ἔσωσε; Πεισάτωσαν ὑμᾶς κἂν οἱ στρατιῶται, οἱ ἀναστάντες ἐκ νεκρῶν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Οἱ νεκρωθέντες φύλακες, νῦν λεγέτωσαν, ὅπως ἐκλάπη ὃν οὐκ εἶδον, οἱ ἀγνώμονες παντί. Εἰ γὰρ ἐξαναστάντα οὐκ εἶδον, οὐκ ᾔσθοντο, πῶς κλαπέντα οὕτω νοῆσαι εἶχόν ποτε: Πεισάτωσαν ὑμᾶς, κἂν ὁ λίθος οὗτος, καὶ τὰ ἐντάφια Χριστοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Τί ὡς νεκρὸν φυλάττετε; τί σφραγῖδας τῷ λίθῳ τεθήκατε; Ἑβραῖοι, φόβον φοβούμενοι κλοπῆς, ἰδοὺ ἐν ἀληθείᾳ ὁ τάφος ἐσφράγισται, πῶς οὖν ἐξανέστη, εἰ μὴ Θεός ἦν ὁ Χριστός; Πεισάτωσαν ὑμᾶς οἱ ἐξαναστάντες, καὶ ὁραθέντες τοῖς πολλοῖς.
Δόξα...​
Σὺν τῷ Πατρὶ δοξάζομεν, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, βοῶντες, ἀκαταπαύστῳ τῇ φωνῇ· Τριὰς μοναδικὴ οὐσία, ἐλέησον, σῶσον πάντας, ἡ ἐν τρισὶ προσώποις μονάς, οἰκτίρησον ἡμᾶς, ὁ δεδοξασμένος Θεὸς εἰς τοὺς αἰῶνας.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Ἐν τῇ γαστρί σου Ἄχραντε, πῶς ἐχώρησας βρέφος, ὃν τρέμουσι δυνάμεις, αἱ τῶν Ἀγγέλων ὡς Θεόν; εἰ μὴ ὡς ἠβουλήθη, ὡς οἶδεν, ἐσκήνωσε, πάντας θέλων, σῶσαι τοὺς ἐξ Ἀδὰμ γηγενεῖς, λύσας τὸν Ἀδὰμ τῆς ἀρᾶς ἐκείνης, τῆς διὰ βρώσεως πικρᾶς.

ᾨδὴ η'. Τὸν ἐν τῇ βάτῳ Μωσεῖ.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Αἱ τοῦ ἡλίου αὐγαί, συνεστέλλοντο φόβῳ, τῶν Χριστοῦ παθημάτων, καὶ ἀνίσταντο νεκροί, καὶ ὄρη ἐκλονεῖτο, καὶ ἐδονεῖτο ἡ γῆ, καὶ ᾍδης ἐγυμνοῦτο.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Οἱ ἐν καμίνῳ ποτέ, τρισμακάριοι Παῖδες, ἀνυψοῦντες τὰς χεῖρας, προετύπουν ἀγαθέ, τὸν ἄχραντον Σταυρόν σου, δι' οὗ καθεῖλες Χριστέ, ἐχθροῦ τὴν δυναστείαν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Κράζει ὁ λίθος αὐτός, αἱ σφραγῖδες βοῶσιν, ἃς ὑμεῖς ἐπιθέντες, κατεστήσατε φρουροὺς φυλάσσοντας τὸ μνῆμα. Ὄντως ἀνέστη Χριστός, καὶ ζῇ εἰς τοὺς αἰῶνας.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὄντως ἀνέστη Χριστός, ἐσκυλεύθη ὁ ᾍδης, ἐνεκρώθη ὁ ὄφις, ἐλυτρώθη ὁ Ἀδάμ, ἐσώθησαν οἱ κάτω. Τί ἀπιστεῖτε λοιπόν, ἐχθροὶ καὶ παραβάται;
Δόξα...​
Σὺν τῷ Πατρὶ τὸν Υἱόν, καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, τὴν ἁγίαν Τριάδα, ἐν Θεότητι μιᾷ, δοξάζομεν βοῶντες· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Ἐν τῇ γαστρί σου Ἁγνή, τὸν ἀείζωον ἄρτον, φυραθέντα ἀφύρτως, ἐν φυράματι ἡμῶν, ἐγέννησας ἀτρέπτως, ἕνα Χριστὸν τὸν Θεόν, ἐν δυσὶ ταῖς οὐσίαις.

ᾨδὴ θ'. Τὴν ὑπερφυῶς σαρκὶ συλλαβοῦσαν ἐν γαστρί.​
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἐξανέστης Ἰησοῦ, ἐδεσμεύθη ὁ ἐχθρός, ἐσκυλεύθη ὁ ᾍδης, ἐγυμνώθησαν τάφοι, ἠγέρθησαν οἱ κάτω, προσκυνοῦντές σε Χριστέ, ὁ κλέψας τὸν νεκρόν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Δόξα σοι Χριστὲ Σωτήρ, ὁ πηγάσας τὴν ζωήν, καὶ τὸ φῶς ἀνατείλας, τοῖς ἐν σκότει ἀγνοίας, καὶ πᾶσαν καταλάμψας, τῇ Ἐγέρσει σου τὴν γῆν.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ὁ εὐσχήμων βουλευτής, ἀνυμνείσθω Ἰωσήφ, μετὰ τῶν Μυροφόρων, καὶ τῶν θείων Μαθητῶν, ὡς κήρυξ ὢν καὶ οὗτος, τῆς Ἐγέρσεως Χριστοῦ.
Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡμῶν δόξα σοι.​
Ἰωσὴφ τὸν θαυμαστόν, εὐφημήσωμεν πιστοί, συνάμα Νικοδήμῳ, καὶ πισταῖς Μυροφόροις, ὁ Κύριος ἀνέστη, ἐκβοῶντες ἀληθῶς.
Δόξα...​
Ἄναρχος εἶ ὁ Πατήρ, ἄκτιστος εἶ ὁ Υἱός, σύνθρονον καὶ τὸ Πνεῦμα, ἓν τὰ τρία τῇ φύσει, καὶ τρία τοῖς προσώποις, εἷς Θεὸς ἀληθινός.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Εὐφραινέσθω Ἰεσσαί, χορευέτω καὶ Δαυΐδ· ἰδοὺ γὰρ ἡ Παρθένος, ἡ θεόφυτος ῥάβδος, ἐβλάστησε τὸ ἄνθος, τὸν ἀείζωον Χριστόν.




Μετά από χρόνια να υπενθυμίσω κι εγώ με την σειρά μου αυτό το υπέροχο μήνυμα του πατρός Μαξίμου.

Δεν έχω να προσθέσω απολύτως τίποτα άλλο εκτός από τις ευχαριστίες και ένα μικρό σχόλιο:

Η έκφραση «καταλιμπανομένου» των Διπτύχων από την υποσημείωση του ΤΜΕ έχει διαφορά. Για τον συντάκτη των Διπτύχων που ξέρει πολύ καλά την υποσημείωση και τις άλλες διατάξεις και για όποιον άλλο γνωρίζει αυτά τα πράγματα (και πολλά άλλα) δεν έχει μεγάλη σημασία. Για κάποιον που διαβάζει μόνο τα Δίπτυχα (κακώς μεν, αλλά υπάρχουν αρκετοί), αυτό σημαίνει πως υποχρεωτικώς δεν λέγεται ο κανών της Κυριακής πράγμα που δεν λέει το ΤΜΕ. Γι αυτό και υπενθυμίζω το πληρέστατο μήνυμα του πατρός Μαξίμου.

(
Εκτός αν το καταλιμπανομένου νοηθεί ως ΕΑΝ δεν ειπωθεί.)
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Η έκφραση «καταλιμπανομένου» των Διπτύχων από την υποσημείωση του ΤΜΕ έχει διαφορά. Για τον συντάκτη των Διπτύχων που ξέρει πολύ καλά την υποσημείωση και τις άλλες διατάξεις και για όποιον άλλο γνωρίζει αυτά τα πράγματα (και πολλά άλλα) δεν έχει μεγάλη σημασία. Για κάποιον που διαβάζει μόνο τα Δίπτυχα (κακώς μεν, αλλά υπάρχουν αρκετοί), αυτό σημαίνει πως υποχρεωτικώς δεν λέγεται ο κανών της Κυριακής πράγμα που δεν λέει το ΤΜΕ.
Στό ΤΜΕ, διάταξη δέν εἶναι ἡ ὑποσημείωση. Ὁπότε μᾶλλον ὑποχρεωτική εἶναι ἡ διάταξη, ὅπως στό προηγούμενο ΤΚΠ. Ἡ ὑποσημείωση εἶναι γιά τούς «ψαγμένους», ὅπως τέτοια ὑπῆρχε στά Δίπτυχα 2007 & 2088 στό «καταλιμπανομένου τοῦ κανόνος τῶν μυροφόρων» (καί ἀπό ἐκεῖ ἔμεινε). Καί εἶναι ὁ μόνος πού τό ἀναφέρει (ἐκτός ἐκείνων πού τόν ὁρίζουν ὑποχρεωτικά ἤ προαιρετικά), ἴσως γιά νά ἐννοεῖται κι αὐτό:

(Εκτός αν το καταλιμπανομένου νοηθεί ως ΕΑΝ δεν ειπωθεί.)

Βλέπεις, ἀναγκαστικά, τά πολλά δέν εἶναι γιά τούς πολλούς:wink:.
Ἄν λές καί πολλά, ἔχεις καί ἀντιδράσεις:(. Θέλουν «κονσέρβα»:cool:.
Γι᾿ αὐτό εἶναι θεμιτή ἡ εὐελιξία:) στά θέματα τυπικοῦ, κατόπιν συνεννοήσεως.
Ὑπάρχει καί τό ΣΤ καί ἄλλα πού μποροῦμε νά συμβουλευόμαστε.


 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Σέ εὐχαριστῶ πολύ, Ἀντώνιε, ἀλλά μετά ἀπό τόσα χρόνια ἔχω ὡριμάσει καί ἔχω καταλάβει στήν συγκεκριμένη περίπτωση τή «σοφία» τοῦ ΤΜΕ, ἐφαρμοζομένη ἀντιστρόφως στίς Κυριακές πρό Χριστοῦ Γεννήσεως καί Σταυροπροσκυνήσεως.
 
Top