Έχω παρατηρήσει σε αγρυπνίες στα μοναστήρια οτι σε κάποιες στιγμές ο ιερέας χτυπάει ένα κουδουνάκι/καμπανάκι και επικρατεί σιγή για λίγα δευτερόλεπτα/λεπτά. Νομίζω οτι αυτό γίνεται για μνημόνευση ονομάτων αλλά μπορεί κάποιος να διευκρινήσει πότε ακριβώς και γιατί γίνεται αυτό; Είναι μοναστηριακή πράξη μόνο;
Ευχαριστώ.
Δεν το έχω ποτέ συναντήσει στον κόσμο. Φίλος μου Αγιορείτης όμως που ήταν μοναχός απλός - όχι Ιερομόναχος- μου έλεγε: "σε μνημονεύω σε κάθε Θ. Λειτουργία" (Θεός σχωρέστον έχει κοιμηθεί τώρα). Όταν τον ρώτησα "πώς" μου είπε ακριβώς αυτό: ότι δλδ κατά την Προσκομιδή μόλις τελειώσει ο ιερεύς τη δική του μνημόνευση ζώντων, χτυπά το καμπανάκι, κι αρχίζουν όλοι οι μοναχοί -που έχουν φέρει και τα χαρτιά με τα ονόματα που θέλουν επί τούτω- να μνημονεύουν ζώντες. Μετά από κάποια ώρα (κάποια λεπτά) ξαναχτυπά το καμπανάκι και μνημονεύουν τους κεκοιμημένους.
αυτή την ώρα ο ιερέας βγάζει σιωπηλός κάποιες μερίδες στο Αγ. Δισκάριο που αντιστοιχούν στα ονόματα που μνημονεύουν σιωπηλά οι μοναχοί.
Κάποιος Μοναχός μάλιστα θέλοντας να πει ότι κάποιος Αδελφός εκοιμήθει ελεγε: "του αλλάξαμε κιτάπι" δλδ στον κατάλογο τον ονομάτων που είχαν τον πήγαν απ' τους ζώντες στους κεκοιμημένους.
Σε ενορία είχα δει κάτι άλλο πριν χρόνια: στο "και ων έκαστος κατα διάνοιαν έχει" ψαλλόταν κάποιες φορές το αργό τριπλό "Κύριε ελέησον" (αυτό που ψάλλουμε συνήθως στις χειροτονίες) και στο χρόνο αυτό εν σιωπή οι πιστοί μνημόνευαν όποιους ήθελαν, με χαρτάκι ή χωρίς....