Φίλε, δεν συνηθίζω να σχολιάζω ηχογραφήσεις, επειδή δεν είμαι και ο πλέον ειδικός, αλλά μου γεννήθηκε αυτή η επιθυμία, επειδή το συγκεκριμένο μέλος του κ. Αρβανίτη κατά τη γνώμη μου είναι αριστουργηματικό και ανταποκρίνεται επάξια σε αυτό που καλείται να είναι: ύμνος στην Θεοτόκο.
Σπεύδω να πω ότι η όποια αποτίμηση δεν έχει επαρκή και αληθινή ας πούμε βάση, διότι οι συνθήκες δημιουργίας της ηχογράφησης και φαίνονται και είναι τεχνητές, τα δε μέσα δεν είναι και τα καλύτερα. Έτσι, χάνει το σύνολο σε φυσικότητα, σε συνδυασμό με το ότι (νομίζω) πως δεν χρειαζόταν και τόσο να χαμηλώσεις μηχανικά τον τόνο, γιατί έτσι και αλλοιώνεις και αδικείς τη φωνή σου, η οποία ακούγεται να έχει στοιχεία χαμηλής μεν έντασης, αλλά ταυτόχρονα βάθους και ωριμότητας.
Τώρα, μέσα στις συνθήκες αυτές που περιέγραψα και που αδικούν πολύ τη φυσικότητα και τη φωνή, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της έκφρασής σου έχουν διασωθεί σχεδόν ακέραια (γιατί είναι απόλυτα φανερό ότι δίνεις μεγάλη αξία στα σημάδια της ποιότητας) και τα κυριότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά, κατά τη γνώμη μου, σε σένα είναι τα εξής: α) η οιονεί τίναγμα εκτέλεση του ψηφιστού και της βαρείας, β) ορισμένα σβησίματα στα ψηλά, γ) ένα βιμπράτο στα σημεία διάρκειας των φθόγγων που είναι πολύ πιο διακριτικό και έντεχνο από αντίστοιχα ομοτέχνων της ίδιας με σένα σχολής, δ) η πολύ προσεγμένη «δυναμική», ήτοι αυξομείωση της έντασης ανάλογα με την κύμανση του μέλους. Το τελευταίο μάλιστα το αξιοποιείς πολύ αρμονικά ανάλογα με την πρόθεση του μελοποιού: π.χ. στο «σήκωμα» όλου του μέλους στο σημείο Την Τιμιωτέρα και εξής είσαι μέσα στον «μυελό» ας μου επιτραπεί του μέλους.
Αυτά είναι χαρακτηριστικά που συνηθίζουν ορισμένοι ψάλτες με άριστα πραγματικά αποτελέσματα (ένας από αυτούς, βέβαια με το τελείως προσωπικό του ύφος και σε διαφορετικές εντάσεις πρέπει να είναι και ο Χασανίδης), αλλά κι εσύ τα αποδίδεις ωραία με τον χαμηλόφωνο τρόπο σου.
Νομίζω επίσης ότι έχεις εγγενή, εσωτερική αίσθηση του ρυθμού (δες π.χ. πώς κόβεις το Άξιον/ αποδίδοντας έναν ανδροπρεπώς ρυθμικό-εμβατηριακό τόνο) και μια τέτοια ηχογράφηση θα ήταν όντως επιχείρημα (σε όσα έλεγες περί συνεπτυγμένου ρυθμού που «ζωντανεύει» το μέλος κλπ) πολύ περισσότερο πειστικό από τα ίδια τα θεωρητικά στοιχεία.
Ενώ ο χαμηλωμένος τόνος και η χαμηλή ένταση δεν βοηθούν στη φυσικότητα και την «ακουστικότητα», όπως είπα, βοηθούν όμως στην αίσθηση ησυχαστικότητας, σε συνδυασμό και με το πραγματικά υποβλητικό (αλλά αναγκαστικά πάλι μηχανικό ισοκράτημα), που (προχωρώντας κι ένα βήμα παραπάνω στην περιοχή του μόνου καρδιογνώστη Θεού) μου αποπνέει και πνευματικότητα. Αυτό που μου αρέσει γενικά και νομίζω σε πολλούς θα άρεσε, άσχετα αν τους επηρέασαν περισσότερο κάποια μειονεκτικά σημεία, είναι ότι προσπαθείς να «διαβάσεις», δηλαδή να «ερμηνεύσεις» το μέλος. Αυτό είναι και στην ψαλτική και στο φόρουμ εσχάτως ένα από τα πιο φλέγοντα ζητούμενα, αν κρίνει κανείς από διάφορες παρεμβάσεις, όπως αυτή για την εξήγηση της παλαιάς γραφής και τις ελλείψεις της κ.ο.κ.
Εύχομαι και εις άλλα προς δόξαν Θεού.
για τον άγιο Σιλουανό σε ενοριακό ναό με μικρή βοήθεια, μετά πάλι σήμερα το πρωί σε μητροπολιτικό μόνος μου! 