Ιωάννης Σακελλαρίδης

Johnsteff

Στεφούλης Ιωάννης
Αγαπητέ Γιώργο, η μετάβαση από την οινότευκτον στην νηφάλιον μέθην φαίνεται πολύ δύσκολη, φοβούμαι.

Η αναγκαστική κ αναγκαία ωραιοποίηση του (όποιου) παρελθόντος απομακρύνει από την αλήθεια, η οποία μόνη ελευθερώσει ημάς....

δ.

Το εντελώς αντίθετο είπα για το παρελθόν των αλληλοαπειλουμένων και αλληλομαχομένων. Συνεννόηση ζήτησα κι αξιοποίηση κάθε αξίας ακόμα και του ταλαίπωρου Ι.Σ. Το παρελθόν έδειξα ότι ευνοούσε τη διαίρεση.
Πολύ νηφάλια κατανόηση κάνατε στα ορνιθοσκαλίσματά μου.

Η μουσική είναι από μόνη της μέθη ισχυροτέρα πάσης οινοτεύκτου.
Αλλά στα χέρια κάποιων ξεθυμαίνει και παγώνει.
Άσε που, όπου ακούς πολλά για την "αλήθεια" μυρίζει ανελευθερία κι επιβολή.
 
Η μόνη υπαρκτή ανελευθερία και επιβολή αυτή την εποχή (και) στην χώρα μας είναι αυτή των "φιλελευθέρων" "προοδευτικών" "αντιρατσιστών" οπαδών του political correct και του savoir vivre απέναντι σε μας τους "σκοταδιστές" "φονταμενταλιστές" και την άποψή μας. Απόδειξη και ο νέος αντιρατσιστικός νόμος.
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Φίλε Νικόλαε, αν υιοθετείς τον χαρακτηρισμό "σκοταδιστής" και "φονταμενταλιστής" για τον εαυτό σου, τον αδικείς. (Εγώ προσωπικά δεν σε θεωρώ καθόλου τέτοιο απεναντίας εκπροσωπείς αρκετά το είδος της σεβαστικής σχέσης με το παρελθόν που περιέγραψα).

Αν πάλι αποδίδεις σε μένα ή και τους άλλους το political correct και του savoir vivre, τότε αδικείς την προσέγγισή μας, γιατί δεν πρόκειται καθόλου περί αυτού. Κι άλλη φορά έχεις χρησιμοποιήσει τους όρους καθωσπρεπισμός και αγαπολογία. Δεν έχει σχέση με αυτά η προσέγγιση.

Αν πάλι είναι απλώς μια ευκαιρία να κάνεις ένα σχόλιο για τον αντιρατιστιστκό νόμο, τότε πάω πάσο. :)
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
... Αλίμονο... Κι όμως εκεί είμαστε...

Μᾶλλον ἐννοεῖς καθεστὼς ρομαντικῆς ὠραιοποίησης ποὺ ὑποκρύπτει διάθεση ὄχι ἁπλὰ ἀναθεωρητικὴ ἀλλὰ νεωτεριστικὴ (κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἔννοια).
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Aγαπητέ ΓιώργοΜ. σκέψου αν είναι σωστό να μού απευθύνεις έπαινο. Αλίμονο αν όποιος θέλει να μιλάει αυθόρμητα κι ελεύθερα και λέει αυτονόητα πράγματα αξίζει μνείας και επαίνων. Αυτό θα σήμαινε ότι ζούμε στη σκιά κάποιας αδιόρατης "φοβέρας" και σε καθεστώς περιορισμού σκέψης ...

Μὴν ἀνησυχεῖτε, ὅλοι γράφουμε ὅπως ἐπιθυμοῦμε.

Ἁπλὰ ἡ θυματοποίηση ἀποτελεῖ συχνάκις τὸ προσφιλὲς ἄθλημα κάποιων συναδέλφων. Γνωστὴ τακτικὴ ποὺ ἐφαρμόζεται ἀκόμη καὶ ἀπὸ ... νήπια μὲ ἐξαίρετα ἀποτελέσματα.

Καὶ φυσικὰ τὸ ἐπικροτοῦν τυχόντες σκύμνοι ὠρυόμενοι μετὰ ... σπουδῆς:rolleyes:, ἀλλὰ στὴν περίπτωση κόντρας, σφυρίζουν σὲ ... πρίμο σεκόντο:rolleyes: (μιᾶς καὶ μιλᾶμε περὶ Σακελαρίδη).
 

Johnsteff

Στεφούλης Ιωάννης
Άλλοι μιλάνε για μουσική συνεννόηση, αλληλεπίδραση, όσμωση, συγκίνηση, ελευθερία,
κι άλλοι για εκκλησιολογικά νοούμενους νεωτερισμούς ή για πολιτική.

Καθένας με τον πόνο του ή την πονηρία του…
 
Last edited:

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Άλλοι μιλάνε για μουσική συνεννόηση, αλληλεπίδραση, όσμωση, συγκίνηση, ελευθερία,
κι άλλοι για εκκλησιολογικά νοούμενους νεωτερισμούς ή για πολιτική.

Καθένας με τον πόνο του ή την πονηρία του…

Σωστὰ ὁμιλεῖτε περὶ ... πονηρίας.

Ἡ εὐρεία χρήση τοῦ ὅρου «ἐλευθερία» ὡς ψωμοτύρι, κάποτε παρεξηγεῖ τὸν χρήστη.

 
Last edited:

Johnsteff

Στεφούλης Ιωάννης
Σωστὰ ὁμιλεῖτε περὶ ... πονηρίας.

Ἡ εὐρεία χρήση τοῦ ὅρου «ἐλευθερία» ὡς ψωμοτύρι, κάποτε παρεξηγεῖ τὸν χρήστη.

[[/I]

Οι λέξεις είναι τζάμπα.
Οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος μένουν, «ανώνυμε».
Αλλά μερικούς φαίνεται τους πονούν κάποιες λέξεις - για να μην το πώ αλλιώς….
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Οι λέξεις είναι τζάμπα.
Οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος μένουν, «ανώνυμε».
Αλλά μερικούς φαίνεται τους πονούν κάποιες λέξεις - για να μην το πώ αλλιώς….

Ἄντε πάλι τὰ περὶ ἀνωνυμίας.

Φυσικὰ καὶ οἱ λέξεις εἶναι τζάμπα, γι' αὐτὸ ἄλλωστε γράφω ἑνίοτε ἐδῶ μέσα καὶ γι' αὐτὸ διατηρῶ τὴν ἀνωνυμία μου. Ἄμα κόστιζαν, ἐδῶ μέσα θὰ ὑπῆρχαν τρεῖς κι ὁ κοῦκος:p.

Ἐπίσης, σιγὰ μὴ μένουν «Οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος» στὸ ιντερνετ καὶ σιγὰ μὴ μοῦ κόψτε καὶ τὴν ... καλημέρα (λέμε τώρα), ἐσεῖς ἡ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέλος τοῦ φορουμ. Ἀστεία πράγματα.

Μᾶλλον πολὺ σοβαρὰ παίρνετε τὸ ... πληκτρολόγιό σας καὶ τὶς ψαλτολογιακὲς ... σταυροφορίες ... ἤ ἀναβιώσεις ἤ ἀναζητήσεις ἤ διαφημίσεις:rolleyes:

Ὅποιος δὲν ἔχει νὰ κερδίσει ἤ νὰ χάσει κάτι, δὲν φοβᾶται οὕτε «πονᾶ» γιὰ κάτι. Τὸ πολὺ πολὺ κανὰ ... ἐξώδικο ... ἤ νὰ σταματήσω νὰ ἀσχολοῦμαι.
 

Johnsteff

Στεφούλης Ιωάννης
Ἄντε πάλι τὰ περὶ ἀνωνυμίας.

1) Φυσικὰ καὶ οἱ λέξεις εἶναι τζάμπα, γι' αὐτὸ ἄλλωστε γράφω ἑνίοτε ἐδῶ μέσα καὶ γι' αὐτὸ διατηρῶ τὴν ἀνωνυμία μου. Ἄμα κόστιζαν, ἐδῶ μέσα θὰ ὑπῆρχαν τρεῖς κι ὁ κοῦκος:p.

2)Ἐπίσης, σιγὰ μὴ μένουν «Οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος» στὸ ιντερνετ καὶ σιγὰ μὴ μοῦ κόψτε καὶ τὴν ... καλημέρα (λέμε τώρα), ἐσεῖς ἡ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέλος τοῦ φορουμ. Ἀστεία πράγματα.

3)Μᾶλλον πολὺ σοβαρὰ παίρνετε τὸ ... πληκτρολόγιό σας καὶ τὶς ψαλτολογιακὲς ... σταυροφορίες ... ἤ ἀναβιώσεις ἤ ἀναζητήσεις ἤ διαφημίσεις:rolleyes:
Ὅποιος δὲν ἔχει νὰ κερδίσει ἤ νὰ χάσει κάτι, δὲν φοβᾶται οὕτε «πονᾶ» γιὰ κάτι. Τὸ πολὺ πολὺ κανὰ ... ἐξώδικο ... ἤ νὰ σταματήσω νὰ ἀσχολοῦμαι.


1) Περί ανωνυμίας :Ανώνυμος παραμένει όποιος έχει να κρύψει ή δεν παίρνει σοβαρά τα ίδια του τα γραφόμενα ή είναι απλώς φαρσέρ.

2) Μάθαμε από τον Δομέστικο σήμερα ότι: «Οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος στὸ ιντερνετ είναι αστεία πράγματα». Εύγε, Βravo κι Άφεριμ! Και για τις άλλες πλευρές του βίου μας ισχύει άραγε το ίδιο;

3) Σοβαρά παίρνω τη μουσική. «Σακελλαριδικός» εν προκειμένω δεν είμαι. Ούτε «Σμυρναϊκός», ούτε «Αθηναϊκός», ούτε «Καραϊκός» κλπ Το λεγόμενο πατριαρχικό ύφος επικροτώ και πασχίζω να ακολουθώ ψάλλων με τις ασήμαντες δυνάμεις μου. Σέβομαι όμως και δεν πολεμώ τους μουσικώς «άλλους». Και όχι μόνον: Τρυγώ και κλέβω από όλα. «Όλα τα άνθη έχουν το άρωμά τους». Τρελαίνομαι όταν βλέπω μουσικούς «οπαδούς» να επιτίθενται με μένος και μισαλλοδοξία εναντίον αλλήλων. Τρελαίνομαι όταν βλέπω κρυφές μουσικές «εξουσίες» να επιχειρούν το εκφοβισμό και το «ψάρωμα» και την εξαναγκασμένη επαναδιαμόρφωση των πάντων κατά την «αλήθεια» τους. Έχω τέλος την αφέλεια να πιστεύω στην ανταλλαγή φορτίων και εμπειρίας μεταξύ υφών, σχολών και τάσεων. Πιστεύω στη συνεννόηση που αφομοιώνει δημιουργικά και σε κλίμα λατρευτικώς νοούμενης αγάπης. Δεν πιστεύω στην εξάλειψη του "ύφους" στη μουσική αλλά στα συγκοινωνούντα δοχεία ύφους, διατηρουμένης της ταυτότητος ενός εκάστου. Από όλα έχει να πάρει ο μουσικός, αρκεί να ξέρει πώς. Δέχομαι επίσης ότι η μουσική πρέπει να προχωρεί. Αν αγνοήσει την παράδοσή της κι ό,τι διασώθηκε από το χθές, χάνει και χάνεται. Το ίδιο παθαίνει κι όταν ταυτίζει το μέλλον με το παρελθόν και στραφεί ανάποδα, δηλ. προς τις ρίζες αντί απλώς να αντλεί απ’ αυτές. Οι Πετρομανίες και όποιες κλασσικομανίες, οι Ναυπλιωτομανίες-Πριγγομανίες-Στανιτσομανίες και εν γένει οι δασκαλομανίες, οι Σακελλαριδομανίες & Περιστερομανίες και αναθεωρητομανίες εν γένει οδηγούν κάπου αλλού από την ειδωλοποίηση της κάθε μιας ρίζας και τη φαντασίωση επιστροφής σ’ αυτή; Γι’ αυτό μιλώ για μουσικό φονταμενταλισμό. Ας αφήσουμε τη μουσική να αναπνέει και να πορεύεται κατά τους δικούς της μυστικούς νόμους, σαν το φυτό που συνδεδεμένο με τη ρίζα του μεγαλώνει κι εξελίσσεται κι ό,τι προκύψει– γι’ αυτό γκαρίζω σε σημείο παρεξηγήσεως για «ελευθερία». Τώρα, ποιος φοβάται την ελευθερία στην τέχνη, το δείχνει ο ίδιος. Και πάνω απ' όλα: Η μουσική είναι ζωντανή όταν συγκινεί. Όταν δονεί και χορδίζει την ψυχή, όταν ευφραίνει, μεταρσιώνει και -γιατί όχι;-αγιάζει.

Καλημέρα και καλό μήνα, ευχές στους εορτάζοντες (Αγίων Αναργύρων σήμερα} και καλή δύναμη στο αναλόγιο της Κυριακής.
Συγγνώμη αν παραφέρθηκα ή πίκρανα.
 
Last edited:

basion

Νέο μέλος
1) Περί ανωνυμίας :Ανώνυμος παραμένει όποιος έχει να κρύψει ή δεν παίρνει σοβαρά τα ίδια του τα γραφόμενα ή είναι απλώς φαρσέρ.

2) Μάθαμε από τον Δομέστικο σήμερα ότι: «Οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος στὸ ιντερνετ είναι αστεία πράγματα». Εύγε, Βravo κι Άφεριμ! Και για τις άλλες πλευρές του βίου μας ισχύει άραγε το ίδιο;

3) Σοβαρά παίρνω τη μουσική. «Σακελλαριδικός» εν προκειμένω δεν είμαι. Ούτε «Σμυρναϊκός», ούτε «Αθηναϊκός», ούτε «Καραϊκός» κλπ Το λεγόμενο πατριαρχικό ύφος επικροτώ και πασχίζω να ακολουθώ ψάλλων με τις ασήμαντες δυνάμεις μου. Σέβομαι όμως και δεν πολεμώ τους μουσικώς «άλλους». Και όχι μόνον: Τρυγώ και κλέβω από όλα. «Όλα τα άνθη έχουν το άρωμά τους». Τρελαίνομαι όταν βλέπω μουσικούς «οπαδούς» να επιτίθενται με μένος και μισαλλοδοξία εναντίον αλλήλων. Τρελαίνομαι όταν βλέπω κρυφές μουσικές «εξουσίες» να επιχειρούν το εκφοβισμό και το «ψάρωμα» και την εξαναγκασμένη επαναδιαμόρφωση των πάντων κατά την «αλήθεια» τους. Έχω τέλος την αφέλεια να πιστεύω στην ανταλλαγή φορτίων και εμπειρίας μεταξύ υφών, σχολών και τάσεων. Πιστεύω στη συνεννόηση που αφομοιώνει δημιουργικά και σε κλίμα λατρευτικώς νοούμενης αγάπης. Δεν πιστεύω στην εξάλειψη του "ύφους" στη μουσική αλλά στα συγκοινωνούντα δοχεία ύφους, διατηρουμένης της ταυτότητος ενός εκάστου. Από όλα έχει να πάρει ο μουσικός, αρκεί να ξέρει πώς. Δέχομαι επίσης ότι η μουσική πρέπει να προχωρεί. Αν αγνοήσει την παράδοσή της κι ό,τι διασώθηκε από το χθές, χάνει και χάνεται. Το ίδιο παθαίνει κι όταν ταυτίζει το μέλλον με το παρελθόν και στραφεί ανάποδα, δηλ. προς τις ρίζες αντί απλώς να αντλεί απ’ αυτές. Οι Πετρομανίες και όποιες κλασσικομανίες, οι Ναυπλιωτομανίες-Πριγγομανίες-Στανιτσομανίες και εν γένει οι δασκαλομανίες, οι Σακελλαριδομανίες & Περιστερομανίες και αναθεωρητομανίες εν γένει οδηγούν κάπου αλλού από την ειδωλοποίηση της κάθε μιας ρίζας και τη φαντασίωση επιστροφής σ’ αυτή; Γι’ αυτό μιλώ για μουσικό φονταμενταλισμό. Ας αφήσουμε τη μουσική να αναπνέει και να πορεύεται κατά τους δικούς της μυστικούς νόμους, σαν το φυτό που συνδεδεμένο με τη ρίζα του μεγαλώνει κι εξελίσσεται κι ό,τι προκύψει– γι’ αυτό γκαρίζω σε σημείο παρεξηγήσεως για «ελευθερία». Τώρα, ποιος φοβάται την ελευθερία στην τέχνη, το δείχνει ο ίδιος. Και πάνω απ' όλα: Η μουσική είναι ζωντανή όταν συγκινεί. Όταν δονεί και χορδίζει την ψυχή, όταν ευφραίνει, μεταρσιώνει και -γιατί όχι;-αγιάζει.

Καλημέρα και καλό μήνα, ευχές στους εορτάζοντες (Αγίων Αναργύρων σήμερα} και καλή δύναμη στο αναλόγιο της Κυριακής.
Συγγνώμη αν παραφέρθηκα ή πίκρανα.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Τα όσα αναφέρετε στις παραγράφους 1 & 2 νομίζω πως μάλλον δεν είναι πάντα έτσι.
Στα όσα όμως αναφέρετε στην παρ. 3 όχι μόνον δεν παραφέρθηκες Κύριε Στεφούλη, αλλά φέρθηκες σωστά και τα είπες όλα όσα και εγώ σκέφτομαι χρόνια τώρα και ενεργώ έτσι.
Να αγιάσει η σκέψη σου και η γραφίδα σου κ. Στεφούλη.
Και πάλιν σας ευχαριστώ και για την παρούσα σας τοποθέτηση.
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
1) Περί ανωνυμίας :Ανώνυμος παραμένει όποιος έχει να κρύψει ή δεν παίρνει σοβαρά τα ίδια του τα γραφόμενα ή είναι απλώς φαρσέρ.

2) Μάθαμε από τον Δομέστικο σήμερα ότι: «Οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος στὸ ιντερνετ είναι αστεία πράγματα». Εύγε, Βravo κι Άφεριμ! Και για τις άλλες πλευρές του βίου μας ισχύει άραγε το ίδιο;

3) Σοβαρά παίρνω τη μουσική. «Σακελλαριδικός» εν προκειμένω δεν είμαι. Ούτε «Σμυρναϊκός», ούτε «Αθηναϊκός», ούτε «Καραϊκός» κλπ Το λεγόμενο πατριαρχικό ύφος επικροτώ και πασχίζω να ακολουθώ ψάλλων με τις ασήμαντες δυνάμεις μου. Σέβομαι όμως και δεν πολεμώ τους μουσικώς «άλλους». Και όχι μόνον: Τρυγώ και κλέβω από όλα. «Όλα τα άνθη έχουν το άρωμά τους». Τρελαίνομαι όταν βλέπω μουσικούς «οπαδούς» να επιτίθενται με μένος και μισαλλοδοξία εναντίον αλλήλων. Τρελαίνομαι όταν βλέπω κρυφές μουσικές «εξουσίες» να επιχειρούν το εκφοβισμό και το «ψάρωμα» και την εξαναγκασμένη επαναδιαμόρφωση των πάντων κατά την «αλήθεια» τους. Έχω τέλος την αφέλεια να πιστεύω στην ανταλλαγή φορτίων και εμπειρίας μεταξύ υφών, σχολών και τάσεων. Πιστεύω στη συνεννόηση που αφομοιώνει δημιουργικά και σε κλίμα λατρευτικώς νοούμενης αγάπης. Δεν πιστεύω στην εξάλειψη του "ύφους" στη μουσική αλλά στα συγκοινωνούντα δοχεία ύφους, διατηρουμένης της ταυτότητος ενός εκάστου. Από όλα έχει να πάρει ο μουσικός, αρκεί να ξέρει πώς. Δέχομαι επίσης ότι η μουσική πρέπει να προχωρεί. Αν αγνοήσει την παράδοσή της κι ό,τι διασώθηκε από το χθές, χάνει και χάνεται. Το ίδιο παθαίνει κι όταν ταυτίζει το μέλλον με το παρελθόν και στραφεί ανάποδα, δηλ. προς τις ρίζες αντί απλώς να αντλεί απ’ αυτές. Οι Πετρομανίες και όποιες κλασσικομανίες, οι Ναυπλιωτομανίες-Πριγγομανίες-Στανιτσομανίες και εν γένει οι δασκαλομανίες, οι Σακελλαριδομανίες & Περιστερομανίες και αναθεωρητομανίες εν γένει οδηγούν κάπου αλλού από την ειδωλοποίηση της κάθε μιας ρίζας και τη φαντασίωση επιστροφής σ’ αυτή; Γι’ αυτό μιλώ για μουσικό φονταμενταλισμό. Ας αφήσουμε τη μουσική να αναπνέει και να πορεύεται κατά τους δικούς της μυστικούς νόμους, σαν το φυτό που συνδεδεμένο με τη ρίζα του μεγαλώνει κι εξελίσσεται κι ό,τι προκύψει– γι’ αυτό γκαρίζω σε σημείο παρεξηγήσεως για «ελευθερία». Τώρα, ποιος φοβάται την ελευθερία στην τέχνη, το δείχνει ο ίδιος. Και πάνω απ' όλα: Η μουσική είναι ζωντανή όταν συγκινεί. Όταν δονεί και χορδίζει την ψυχή, όταν ευφραίνει, μεταρσιώνει και -γιατί όχι;-αγιάζει.

Καλημέρα και καλό μήνα, ευχές στους εορτάζοντες (Αγίων Αναργύρων σήμερα} και καλή δύναμη στο αναλόγιο της Κυριακής.
Συγγνώμη αν παραφέρθηκα ή πίκρανα.

Για τὸ (1)
Ἀνώνυμος παραμένει καὶ ὅποιος δὲν ἐπιδιώκει νὰ ΚΕΡΔΙΣΕΙ κάτι στο φορουμ, ὅπως φήμη, δόξα ἤ λόξα, ἀναλόγιο, χρήμα, ἐπιμέλεια ἐκδόσεων, γνωριμίες κλπ κλπ. Μολονότι παλαιὸ μέλος, μᾶλλον ιντερνετικὰ εἶστε πολὺ πίσω.

Για τὸ (2).
Χαίρομαι ποὺ μάθατε καὶ κάτι. Ὑπάρχει ... ἐλπίδα.

Για τὸ (3).
Μία μόνο παρατήρηση. Ἀναφερθήκατε σὲ πολλὰ καὶ διάφορα μὲ ποιητικὸ τρόπο καὶ μπόλικα καλολογικὰ στοιχεία μὲ ἄλλα τόσα εὐχολόγια. Μιὰ λέξη ὅμως δὲν τὴν χρησιμοποιήσατε καθόλου. Τὴν λέξη ΨΑΛΤΙΚΗ.

Ἴσως εἶναι τελικὰ στενὴ γιὰ νὰ «χωρέσει» τὶς «μυστικές» ἀναζητήσεις σας, ὅπως δὲν χώρεσε τελικὰ καὶ τοῦ Σακελαρίδη, ποὺ κατέφυγε σὲ ἀλλότρια μέσα.

Καὶ γιὰ νὰ ξέρετε ἐγὼ εἶμαι ψάλτης καὶ ὄχι μουσικός. Γιὰ ἐσᾶς διατηρῶ τὶς ἀμφιβολίες μου, πάντα μέσα ἀπὸ τὴν συνδιαλλαγή μας στο ιντερνετ. Στὸν πραγματικό κόσμο μπορεῖ νὰ εἶστε καὶ διαφορετικός.

Ὅσο γιὰ τὰ λόγια συγγνώμης νὰ σᾶς θυμίσω τὰ δικὰ σας λόγια παραπάνω
Οι λέξεις είναι τζάμπα.
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Μία μόνο παρατήρηση. Ἀναφερθήκατε σὲ πολλὰ καὶ διάφορα μὲ ποιητικὸ τρόπο καὶ μπόλικα καλολογικὰ στοιχεία μὲ ἄλλα τόσα εὐχολόγια. Μιὰ λέξη ὅμως δὲν τὴν χρησιμοποιήσατε καθόλου. Τὴν λέξη ΨΑΛΤΙΚΗ.
[/SIZE][/FONT]

Κι όμως. Για όποιον έχει έστω και ελάχιστα παρακολουθήσει την παρουσία του Johnstef στο φόρουμ αυτή είναι κατά 99% ψαλτική , συνδέεται μάλιστα με τη μελέτη του αυθεντικού πατριαρχικού ύφους και των Θεσσαλονικέων, ιδίως του Καραμάνη -με τη συνεισφορά ενίοτε σημαντικών ηχογραφήσεων.

Αυτό είναι και το πολύ σημαντικό στις νυν τοποθετήσεις του: έχει σαφέστατο ψαλτικό στίγμα και διαπιστωμένη γνώση της παράδοσης και κανείς δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να του προσάψει (όπως έχει γίνει κατά καιρούς πχ σε μένα) πως όσα λέει τα λέει είτε από συμφέρον είτε από ανεπάρκεια.
 

Λάτρης Β.Μ.

Παράφωνος ερασιτέχνης!
3) Σοβαρά παίρνω τη μουσική. «Σακελλαριδικός» εν προκειμένω δεν είμαι. Ούτε «Σμυρναϊκός», ούτε «Αθηναϊκός», ούτε «Καραϊκός» κλπ Το λεγόμενο πατριαρχικό ύφος επικροτώ και πασχίζω να ακολουθώ ψάλλων με τις ασήμαντες δυνάμεις μου. Σέβομαι όμως και δεν πολεμώ τους μουσικώς «άλλους». Και όχι μόνον: Τρυγώ και κλέβω από όλα. «Όλα τα άνθη έχουν το άρωμά τους». Τρελαίνομαι όταν βλέπω μουσικούς «οπαδούς» να επιτίθενται με μένος και μισαλλοδοξία εναντίον αλλήλων. Τρελαίνομαι όταν βλέπω κρυφές μουσικές «εξουσίες» να επιχειρούν το εκφοβισμό και το «ψάρωμα» και την εξαναγκασμένη επαναδιαμόρφωση των πάντων κατά την «αλήθεια» τους. Έχω τέλος την αφέλεια να πιστεύω στην ανταλλαγή φορτίων και εμπειρίας μεταξύ υφών, σχολών και τάσεων. Πιστεύω στη συνεννόηση που αφομοιώνει δημιουργικά και σε κλίμα λατρευτικώς νοούμενης αγάπης. Δεν πιστεύω στην εξάλειψη του "ύφους" στη μουσική αλλά στα συγκοινωνούντα δοχεία ύφους, διατηρουμένης της ταυτότητος ενός εκάστου. Από όλα έχει να πάρει ο μουσικός, αρκεί να ξέρει πώς. Δέχομαι επίσης ότι η μουσική πρέπει να προχωρεί. Αν αγνοήσει την παράδοσή της κι ό,τι διασώθηκε από το χθές, χάνει και χάνεται. Το ίδιο παθαίνει κι όταν ταυτίζει το μέλλον με το παρελθόν και στραφεί ανάποδα, δηλ. προς τις ρίζες αντί απλώς να αντλεί απ’ αυτές. Οι Πετρομανίες και όποιες κλασσικομανίες, οι Ναυπλιωτομανίες-Πριγγομανίες-Στανιτσομανίες και εν γένει οι δασκαλομανίες, οι Σακελλαριδομανίες & Περιστερομανίες και αναθεωρητομανίες εν γένει οδηγούν κάπου αλλού από την ειδωλοποίηση της κάθε μιας ρίζας και τη φαντασίωση επιστροφής σ’ αυτή; Γι’ αυτό μιλώ για μουσικό φονταμενταλισμό. Ας αφήσουμε τη μουσική να αναπνέει και να πορεύεται κατά τους δικούς της μυστικούς νόμους, σαν το φυτό που συνδεδεμένο με τη ρίζα του μεγαλώνει κι εξελίσσεται κι ό,τι προκύψει– γι’ αυτό γκαρίζω σε σημείο παρεξηγήσεως για «ελευθερία». Τώρα, ποιος φοβάται την ελευθερία στην τέχνη, το δείχνει ο ίδιος. Και πάνω απ' όλα: Η μουσική είναι ζωντανή όταν συγκινεί. Όταν δονεί και χορδίζει την ψυχή, όταν ευφραίνει, μεταρσιώνει και -γιατί όχι;-αγιάζει.

Από τα πιο ωραία που έχω διαβάσει εδώ μέσα!
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Κι όμως. Για όποιον έχει έστω και ελάχιστα παρακολουθήσει την παρουσία του Johnstef στο φόρουμ αυτή είναι κατά 99% ψαλτική , συνδέεται μάλιστα με τη μελέτη του αυθεντικού πατριαρχικού ύφους και των Θεσσαλονικέων, ιδίως του Καραμάνη -με τη συνεισφορά ενίοτε σημαντικών ηχογραφήσεων.

Αυτό είναι και το πολύ σημαντικό στις νυν τοποθετήσεις του: έχει σαφέστατο ψαλτικό στίγμα και διαπιστωμένη γνώση της παράδοσης και κανείς δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να του προσάψει (όπως έχει γίνει κατά καιρούς πχ σε μένα) πως όσα λέει τα λέει είτε από συμφέρον είτε από ανεπάρκεια.

Τὸ τὶ ἔχει ἀνεβάσει ὁ καθένας μας μέσα στὸ ψαλτολόγιο φυσικὰ καὶ εἶναι φανερό, μὲ λίγο ψάξιμο ὁ καθεὶς βρίσκει τὶ πρεσβεύει ὁ ἄλλος.

Πάντως καλὰ κάνεις καὶ τὸ ξεκαθαρίζεις παρηχῶντας τὸ γράμμα ψ ἀντὶ τοῦ ἀγνωστου χ, γιατὶ πολλὰ συναισθηματικὰ καὶ ρομαντικὰ ἔχουν γραφεῖ περὶ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ἀλλὰ περὶ ΨΑΛΤΙΚΗΣ στὸ συγκεκριμένο θέμα μᾶλλον ἔλλειψη. Ἴσως δὲν ἀφήνει περιθώριο γιὰ παρερμηνεῖες ἤ παραφιλολογίες ἀπὸ φιλολόγους καὶ μὴ, γι' αὐτὸ καὶ ὁ ὅρος μᾶλλον δὲν συμφέρει. Ὁ ἐκκωφαντικὸς θόρυβος τῶν παχέων λέξεων καὶ φορτισμένων (ἀπὸ τὶ ἄραγε;) συναισθημάτων μακρὰν τῆς πραγματικότητος, μάλλον ἐνεργεῖ ἀρνητικά.
 

Johnsteff

Στεφούλης Ιωάννης
Για τὸ (1)
Ἀνώνυμος παραμένει καὶ ὅποιος δὲν ἐπιδιώκει νὰ ΚΕΡΔΙΣΕΙ κάτι στο φορουμ, ὅπως φήμη, δόξα ἤ λόξα, ἀναλόγιο, χρήμα, ἐπιμέλεια ἐκδόσεων, γνωριμίες κλπ κλπ. Μολονότι παλαιὸ μέλος, μᾶλλον ιντερνετικὰ εἶστε πολὺ πίσω.

Για τὸ (2).
Χαίρομαι ποὺ μάθατε καὶ κάτι. Ὑπάρχει ... ἐλπίδα.

Για τὸ (3).
Μία μόνο παρατήρηση. Ἀναφερθήκατε σὲ πολλὰ καὶ διάφορα μὲ ποιητικὸ τρόπο καὶ μπόλικα καλολογικὰ στοιχεία μὲ ἄλλα τόσα εὐχολόγια. Μιὰ λέξη ὅμως δὲν τὴν χρησιμοποιήσατε καθόλου. Τὴν λέξη ΨΑΛΤΙΚΗ.

Ἴσως εἶναι τελικὰ στενὴ γιὰ νὰ «χωρέσει» τὶς «μυστικές» ἀναζητήσεις σας, ὅπως δὲν χώρεσε τελικὰ καὶ τοῦ Σακελαρίδη, ποὺ κατέφυγε σὲ ἀλλότρια μέσα.

Καὶ γιὰ νὰ ξέρετε ἐγὼ εἶμαι ψάλτης καὶ ὄχι μουσικός. Γιὰ ἐσᾶς διατηρῶ τὶς ἀμφιβολίες μου, πάντα μέσα ἀπὸ τὴν συνδιαλλαγή μας στο ιντερνετ. Στὸν πραγματικό κόσμο μπορεῖ νὰ εἶστε καὶ διαφορετικός.

Ὅσο γιὰ τὰ λόγια συγγνώμης νὰ σᾶς θυμίσω τὰ δικὰ σας λόγια παραπάνω

Όταν λέω μουσική, ουδέν άλλο από εκκλ. βυζ. μουσική εννοώ κι εγώ και κάθε άλλος εδώ μέσα. Δεν κάνω λογοπαίγνια.
Το ότι "οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος είναι αστεία πράγματα", από σένα το διδάσκομαι. Καλό το μάθημα, δάσκαλε, αλλά τέτοια γράμματα δεν τα παίρνω. Υστερώ.
(Τώρα το πόσο "ανώνυμος" κατάφερες να είσαι είναι άλλο θέμα...Ίσως σου επιφυλλάσσω και μια έκπληξη επ' αυτού)

Ζητώ και πάλι συγγνώμη από τα μέλη για τον τόνο μου. Καλημέρα.
 
Last edited:

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Συμψαλμωδία (του Θεού) ένας ανταγωνισμός "ψαράδων"; Χάνουμε την ουσία.
Ούτε η πρόκληση, ούτε (κυρίως) η εξαγγελλόμενη έκπληξη ενδιαφέρει κανέναν.

Αλλά αυτά είναι τα προβλήματα όταν μια πολιτισμένη συζήτηση, αρχίζει να διεξάγεται με επιχειρήματα "επι το ήθος". Ας όψονται οι υπεύθυνοι.
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Όταν λέω μουσική, ουδέν άλλο από εκκλ. βυζ. μουσική εννοώ κι εγώ και κάθε άλλος εδώ μέσα. Δεν κάνω λογοπαίγνια. Εγώ ψάλλω. Διακονώ ως λαμπαδάριος στην Παναγία Δεξιά. Εσύ λες ότι είσαι ψάλτης. Αλήθεια, πού ψάλλεις, να έλθω να σε ακούσω; Ή έλα εσύ στο στασίδι μου. Ας συμψάλλουμε να δούμε τι "ψάρια πιάνει" ο καθένας μας. Αλλιώς δε με πείθεις -με τα λόγια μόνον- ότι είσαι ψάλτης . Εκτός κι αν είσαι τόσο σεμνός και διακριτικός και με ντρέπεσαι... Εδώ σε θέλω. Σε περιμένω, φίλε δομέστικε. Αν δεν ανταποκριθείς στην πρόσκλησή μου, όσοι μας διαβάζουν θα βγάλουν συμπεράσματα.
Το ότι "οι συμπεριφορές, οι θέσεις και το ήθος είναι αστεία πράγματα", από σένα το διδάσκομαι. Καλό το μάθημα, δάσκαλε, αλλά τέτοια γράμματα δεν τα παίρνω. Υστερώ.
(Τώρα το πόσο "ανώνυμος" κατάφερες να είσαι είναι άλλο θέμα...Ίσως σου επιφυλλάσσω και μια έκπληξη επ' αυτού)

Ζητώ και πάλι συγγνώμη από τα μέλη για τον τόνο μου. Καλημέρα.

Τὸ ἔχω δηλώσει καὶ παλαιότερα: Εἶμαι ἕνας μετρίας φωνῆς, μετρίας ... ἀμοιβῆς, μετρίων μουσικῶν γνώσεων, πλὴν ἔμπειρος ψάλτης τῆς ἐπαρχίας.

Τὸ ποὺ ψάλλω δὲν ἀφορᾶ κανένα πλὴν ἐμοῦ τοῦ ἰδίου καὶ ὅσων μὲ γνωρίζουν στὴν πραγματικὴ μου ζωή. Τὸ ιντερνετ σαφῶς δὲν ἀνήκει σὲ αὐτή κι οὕτε καὶ σεῖς ἐπίσης.
Ἀσφαλῶς εἶστε καλύτερος ἀπὸ ἐμένα, σαφῶς καλλιφωνότερος κὰι μουσικολογιώτερος, ἀφοῦ ὑπηρετεῖτε καὶ σὲ κεντρικὸ ἀναλόγιο τῆς πόλης.
Τὸ μόνο συμπερασμα ποὺ θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν πρόκλησή σας ἐπ' ἀναλογίῳ εἶναι νὰ νὰ μὲ «σβήσετε» μουσικῶς. Δὲν μὲ ἐνοχλεῖ ἡ παραδοχὴ τῆς ὑπεροχῆς τοῦ ἄλλου, γνωρίζω τὶς μουσικὲς καὶ φωνητικὲς δυνατότητές μου.

Στὰ περὶ ἀνωνυμίας κὰι περὶ «ἐκπλήξεως», νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω πὼς ἐγώ δὲν σᾶς ἐπιτέθηκα ἐπὶ προσωπικοῦ, παρὰ μόνο στὰ γραφόμενά σας ἔστω καὶ ἔντονα. Τὸ νὰ μὲ ἀπειλεῖτε στὸ ζήτημα αὐτό τῆς ἀνωνυμίας μου(ἡ ταυτότητά μου εἶναι γνωστή σὲ ἀρκετὸ κόσμο τοῦ φορουμ καὶ σχετικὰ εὔκολο νὰ βρεθεῖ, πλὴν τὸ ὄνομά μου δὲν θὰ προσφέρει σὲ κανένα τίποτε) δὲν καταλαβαίνω τὶ σᾶς προσφέρει. Ἄν πάλι προσβληθήκατε ἀπὸ τὶς εὐχές μου στὴν ἀνακοίνωσή σας, σᾶς βεβαιώνω πὼς ἦταν εἰλικρινεὶς χωρίς κάποιο ὑπονοούμενο (γιατὶ ἄλλωστε νὰ μὴν εἶναι, τὸ θέμα σας εἶναι ἐνδιαφέρον), ἀσχέτως ἄν δὲν τὶς δεχθήκατε καὶ δικαίωμά σας γι' αὐτὸ καὶ τὶς διέγραψα.

Τὶ συμπεράσματα θὰ βγάλετε ἐσεῖς ἤ ὁποιοσδήποτε ἄλλος δὲν μὲ ἐνδιαφέρει καθόλου.

Ἄν θέλετε κάποια ἄλλη ἐξήγηση ἐπὶ προσωπικοῦ, θὰ προτιμοῦσα σὲ ΠΜ, ἄν πάλι θέλετε δημοσίως, τὸ συνεχίζουμε μέχρι νὰ φᾶμε κίτρινη κάρτα ἀπὸ τὸν Συντονισμό.
 

Johnsteff

Στεφούλης Ιωάννης
Παναγιωτίδης περί Σακελλαρίδη: Εστενογραφημένα πρακτικά.

"ΕΝΑΣ υπήρξε αυτός ο μάγος, ας πούμε, ο οποίος ήταν ο Σακελλαρίδης. Αυτός ταίριαξε τη δουλειά... Από άγνοια κι αυτός. Δεν εδιδάχθη εγγύς ημών... Δεν ξέρω. Έχει το μεράκι αυτό. [...] Είχα την τύχη να τον ακούσω αυτόν! Όταν πήγα στν Αθήνα το '27... Σαν σολίστας ήταν κάτι το απίθανο. Δηλαδή στη δουλειά πό'κανε, δηλαδή, πώς την έκανε... Αλλά, την πήρε μαζί του. Καίτοι μετά ύστερα αυτή η δουλειά άμα δεν κάνεις χορό, δεν... δεν."

Το εντυπωσιακό εδώ είναι πως ο Παναγιωτίδης ψέγει τον Σακελλαρίδη επειδή δεν είχε χορό. Δηλαδή ο Σακελλαρίδης το 1927 έψαλλε στην εκκλησία του μονωδιακά! Τι μαθαίνει τελικά κανείς...
 

Attachments

  • ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ ΠΕΡΙ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗ (ΜΑΡΤΥΡΙΑ).mp3
    918.9 KB · Views: 26
Last edited:
Top