Θρ. Στανίτσας - Δοξαστικόν Αίνων Κυριακής του Θωμά, Κ. Πρίγγου

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Πρόκειται για το Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής του Θωμά σε μια καταπληκτική εκτέλεση από τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Θρασύβουλο Στανίτσα στα πατριαρχικά δώματα το 1958. Ελήφθη από το αρχείου του Λυκούργου Πετρίδη. Όπως μας μαρτυρεί το παρατιθέμενο κείμενο, έτσι το έψαλλε και ο προκάτοχος του Στανίτσα, ο Άρχων Πρωτοψάλτης της ΜΧΕ Κωνσταντίνος Πρίγγος. Σημειωτέον πως ο Στανίτσας ψάλλει το μέλος εκ στήθους, γι' αυτό και, παρά την ομοιότητα των θέσεων με το παρατιθέμενο κείμενο, οι αναλύσεις διαφέρουν.

Το παρατιθέμενο κείμενο αποτελεί καταγραφή του ετέρου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της ΜΧΕ και διαδόχου του Στανίτσα, του Βασιλείου Νικολαΐδου. Αποδεικνύεται έτσι το ενιαίον της πατριαρχικής παραδόσεως. Ελήφθη από το «Πεντηκοστάριον» που κατέγραψε στα 1962. Η δακτυλογράφηση ανήκει στον κ. Νεκτάριο Κόντη και έχει αναρτηθεί στο forum Ψαλτολόγιον. Το έργο έχει επίσης δακτυλογραφηθεί και κυκλοφόρησε προσφάτως στη λίαν καλαίσθητη έκδοση ολοκλήρου του έργου του Νικολαΐδη από τον εν Αθήναις Σύλλογο Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως.


Η ηχογράφηση έχει ανεβεί ολόκληρη εδώ. Το κείμενο του Νικολαΐδη προέρχεται από την εξαιρετική δακτυλογράφηση του κ. Κόντη που ανέβηκε εδώ.

Σημειωτέον ότι προτιμήθηκε η καταγραφή του Νικολαΐδη από εκτέλεση του Πρίγγου και όχι το μεταγενέστερο χειρόγραφο του Στανίτσα, παρ' ότι είναι εγγύτερο στις ψαλλόμενες αναλύσεις του άρχοντος (και πάλι όχι ακριβές), προκειμένου να φανεί το ενιαίον της πατριαρχικής παραδόσεως, η πηγή από όπου άκουσε το μέλος (αλλιώς θα φαινόταν ως δικό του) και η υγιής και δημιουργική μίμηση του προκατόχου του.
 

ἄκουε πολλά λάλει καίρια

Βίας Ι σ. 65,7 (Diels-Kranz)
[...] προκειμένου να φανεί το ενιαίον της πατριαρχικής παραδόσεως [...] και η υγιής και δημιουργική μίμηση του προκατόχου του.


Κατά τα λεγόμενα του Α. Μιχαηλίδη
«…διότι εδώ 1000 χρόνια να ψάλλετε -π.χ. ένα Εωθινό ή ένα Δοξαστικό- το ίδιο θα λέτε, δεν πρόκειται να κάνετε αλλαγή καμία»


στον Θρ. Στανίτσα σχετικά με τα Δοξαστικά της πατριαρχικής παραδόσεως, έχουμε παρατυπία.


Διότι αν στην προκειμένη περίπτωση εσείς νομίζετε πως δεν έχουμε «αλλαγή καμία», να μας το πείτε για να καταλάβουμε καλύτερα τι ακριβώς σημαίνει «υγιής και δημιουργική μίμηση».

Θα ωφελήσει πολύ, για να γνωρίζουμε, όσοι ενδιαφερόμαστε όντως και αγαπάμε όντως την πατριαρχική παράδοση, πότε εντοπίζεται μη υγιής και δημιουργική μίμηση

...και να γίνεται η διάκριση.




Ευχαριστούμε.
 
Last edited:

dimskrekas

Δημήτρης Σκρέκας
ἄκουε πολλά said:
Κατά τα λεγόμενα του Α. Μιχαηλίδη



στον Θρ. Στανίτσα σχετικά με τα Δοξαστικά της πατριαρχικής παραδόσεως, έχουμε παρατυπία.


Διότι αν στην προκειμένη περίπτωση εσείς νομίζετε πως δεν έχουμε «αλλαγή καμία», να μας το πείτε για να καταλάβουμε καλύτερα τι ακριβώς σημαίνει «υγιής και δημιουργική μίμηση».

Θα ωφελήσει πολύ, για να γνωρίζουμε, όσοι ενδιαφερόμαστε όντως και αγαπάμε όντως την πατριαρχική παράδοση, πότε εντοπίζεται μη υγιής και δημιουργική μίμηση

...και να γίνεται η διάκριση.




Ευχαριστούμε.

Οιήσεως εκκοπή....
 

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
ἄκουε πολλά said:
Κατά τα λεγόμενα του Α. Μιχαηλίδη



στον Θρ. Στανίτσα σχετικά με τα Δοξαστικά της πατριαρχικής παραδόσεως, έχουμε παρατυπία.

Τουλάχιστον μεταξύ 1938-1984 αποδείχτηκε ότι λεγόταν το ίδιο.
ἄκουε πολλά said:
Διότι αν στην προκειμένη περίπτωση εσείς νομίζετε πως δεν έχουμε «αλλαγή καμία», να μας το πείτε για να καταλάβουμε καλύτερα τι ακριβώς σημαίνει «υγιής και δημιουργική μίμηση».

Θα ωφελήσει πολύ, για να γνωρίζουμε, όσοι ενδιαφερόμαστε όντως και αγαπάμε όντως την πατριαρχική παράδοση, πότε εντοπίζεται μη υγιής και δημιουργική μίμηση

...και να γίνεται η διάκριση.




Ευχαριστούμε.
Αποστηθίστε το μάθημα, κλείστε το βιβλίο, δοκιμάστε να το πείτε, και μετά από ένα χρόνο πάλι, και μετά από άλλο ένα χρόνο πάλι, και θα το καταλάβετε μόνος σας. Οι πολύ αναλυτικές λεπτομέρειες της καταγραφής δε συγκρατούνται, δεν υπάρχει λόγος άλλωστε, μένει όμως η αλληλουχία των αυτών θέσεων. Και ο Πρίγγος ο ίδιος να το έλεγε μετά από ένα χρόνο, τέτοιες ψιλοαλλαγές θα έκανε. Ίδιες θέσεις με τη στενογραφική έννοια του όρου, όπως γραφόταν η μουσική μας παλαιά, διαφορετικές λεπτομέρειες στην εκτέλεση. Ευληπτότατο για έναν ψάλτη που έχει αναλόγιο. Αν δεν μπορείτε να το αντιληφθείτε, κουβεντιάζουμε σε τελείως διαφορετική βάση και, πραγματικά, δεν έχει νόημα.

Περί υγιούς μιμήσεως, πήρε τις πατριαρχικές θέσεις από τον προκάτοχό του και το απέδωσε με απολύτως παραδοσιακές και πατριαρχικές αναλύσεις, με ίδιο τονισμό, τον ίδιο δυναμισμό, χωρίς όμως προσπάθεια φωνητικής μιμήσεως ή προσπάθεια εκτελέσεως των ίδιων θέσεων με απολύτως όμοιο τρόπο (πχ εκτελεί λαμπρότερα το «εβόα») και χωρίς τον τονισμό της συλλαβής «ακηρατόν» περισσότερο από τη συλλαβή «ακήρατον».
 
Last edited:

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
+1000000000000000000000000000

Τουλάχιστον μεταξύ 1938-1984 αποδείχτηκε ότι λεγόταν το ίδιο.

Αποστηθίστε το μάθημα, κλείστε το βιβλίο, δοκιμάστε να το πείτε, και μετά από ένα χρόνο πάλι, και μετά από άλλο ένα χρόνο πάλι, και θα το καταλάβετε μόνος σας. Οι πολύ αναλυτικές λεπτομέρειες της καταγραφής δε συγκρατούνται, δεν υπάρχει λόγος άλλωστε, μένει όμως η αλληλουχία των αυτών θέσεων. Και ο Πρίγγος ο ίδιος να το έλεγε μετά από ένα χρόνο, τέτοιες ψιλοαλλαγές θα έκανε. Ίδιες θέσεις με τη στενογραφική έννοια του όρου, όπως γραφόταν η μουσική μας παλαιά, διαφορετικές λεπτομέρειες στην εκτέλεση. Ευληπτότατο για έναν ψάλτη που έχει αναλόγιο. Αν δεν μπορείτε να το αντιληφθείτε, κουβεντιάζουμε σε τελείως διαφορετική βάση και, πραγματικά, δεν έχει νόημα.

Περί υγιούς μιμήσεως, πήρε τις πατριαρχικές θέσεις από τον προκάτοχό του και το απέδωσε με απολύτως παραδοσιακές και πατριαρχικές αναλύσεις, με ίδιο τονισμό, τον ίδιο δυναμισμό, χωρίς όμως προσπάθεια φωνητικής μιμήσεως ή προσπάθεια εκτελέσεως των ίδιων θέσεων με απολύτως όμοιο τρόπο (πχ εκτελεί λαμπρότερα το «εβόα») και χωρίς τον τονισμό της συλλαβής «ακηρατόν» περισσότερο από τη συλλαβή «ακήρατον».
 
Top