Η Βυζαντινή Χορωδία Κερκύρας στη 2η Ψαλτική συνάντηση.

[antonios]

Η θέση στην γραφή του Πέτρου γράφεται με τον ίδιο τρόπο.
(Τα εντός παρενθέσεως μπορεί να υπάρχουν ή όχι χωρίς διαφορά στη εξήγηση).

Είτε πάει στον Κε είτε στον Δι. Είτε τονίζεται η τελευταία συλλαβή είτε όχι. Και στην γραφή των τριών έχει (σχεδόν) πάντα αυτή την μορφή.

Προκύπτει από διπλασιασμό των χρόνων.

Στον δε ενδιάμεσο φθόγγο από την αφετηρία προς τον δεσπόζοντα οι δύο χρόνοι έχουν ένα στολίδι-ανάλυση.


Όμως το σημαντικό είναι το εξής. Πως υπάρχει μία πορεία προς ένα τέλος. Έναν δεσπόζοντα. Ο οποίος είναι επιπλέον και ρυθμικά σημαντικός. Εκεί είναι και ο μουσικός και ο ρυθμικός τονισμός. Έτσι είναι η θέση. Ασχέτως των συλλαβών. Τουλάχιστον στην γραφή των τριών δεν φαίνεται κάτι άλλο.

Αλλά και στις καταγραφές του Βουδούρη ως επί το πλείστον έτσι παρουσιάζεται.

Ακόμα και όταν ο Ναυπλιώτης εκτελεί

που είναι και το πιο συχνό. Αλλά ακόμα και όταν ο Βουδούρης γράφει

ακούμε τον Ναυπλιώτη πάλι να εκτελεί
!!!
Γιατί είναι η ίδια θέση και οι εκτελέσεις, που άλλωστε δεν διαφέρουν και πολύ, είναι "αντιμεταθέσιμες" . Και η καλύτερη απόδειξη είναι η συμψαλμωδία με τον Πρίγγο που ο ένας κάνει το ένα
και ο άλλος το άλλο
(και μάλιστα με τονισμένη λήγουσα, αν και αυτό δεν έχει σημασία), όπως πολύ σωστά ανέλυσε ο κος Μακρής.

Ο αρχικός μου σκοπός ήταν να κάνω μια λεπτομερέστερη ανάλυση, αλλά νοιώθω πως δεν έχει νόημα... Εν τούτοις όποιος πραγματικά θέλει διευκρινήσεις ή περισσότερες λεπτομέρειες στο θέμα, ας μου στείλει πμ ή ας έλθει να με βρει (ακόμα καλύτερα) να το συζητήσουμε ευχαρίστως.

Εδώ ως προς την καλοπροαίρετη ερώτηση του Χρήστου νομίζω πως απάντησα αρκετά.

Από κει και πέρα...

... Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω...

...και ο νοών νοείτω. Αμήν.-

 

[tsak77]

Το ότι αυτή η ανάλυση ή καλύτερα το ποίκιλμα δεν ισχύει, το παίρνω πίσω βάση των παραπάνω. Αυτό όμως που ξενίζει και που είχαμε φτάσει να συμφωνούμε με τον Βασίλη το Ζάχαρη κάποτε, είναι το πως εκτελείται αυτό το στολίδι, ιδιαιτέρως από μία χορωδία. Όλες τις χορωδίες, όλους τους ψάλτες τους ακούω με τον ίδιο τρόπο, χωρίς καμία απολύτως προκατάληψη, προτιμώ δε να μην ξέρω ποιος ή ποιοι ψάλλουν και να το μαθαίνω μετά. Χωρίς να θέλω να καλύψω την αμάθειά μου, είμαι ο μόνος που στο Ναυπλιώτη με τον Πρίγγο το ακούω τόσο φυσικά που δεν το παρατηρώ, ενώ εδώ μου φαίνεται τόσο εκτός παράδοσης (αναφέρομαι στους μη έχοντες προκατάληψη); Όπως σωστά αναφέρθηκαν οι παραπάνω, πρόκειται για στολίδι και ο κ. Νεραντζής στην συμβολή έχει αναφέρει τρόπους εκτέλεσεις τέτοιων περιπτώσεων με τεχνικές όπως τη χρήση του ουρανίσκου κ.α. (δεν ξέρω εάν άλλοι έχουν ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι, ας συμπληρώσει όποιος μπορεί) όπου η εκφορά αυτού του στολιδιού να απηχεί όμορφα και διακριτικά, βάση του ρόλου του*.

Όταν όμως αντιμετωπίζεται ως σημάδι ποσότητας, ως μέρος του μουσικού κορμού της σύνθεσης, δεν μιλάμε για κάτι διαφορετικό; Κάποιος λόγος δεν θα υπήρχε που δεν έγραψαν και οι εξηγητές κατ' επέκταση τόσο αναλυτικά; Εν κατακλείδι, θα προτιμούσα προσωπικά μία χορωδία να διαβάζει τα των εξηγητών σολφέζ, παρά αυτό εφόσον αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι αυτές τις λεπτομέρειες να τις εκτελέσει μία χορωδία και μάλιστα όχι και τόσο ώριμη φωνητικά.



* Αυτό, χωρίς να είμαι προκατειλημμένος θετικά με τον άρχοντα, φαίνεται στην ψαλμωδία του, η οποία μπορεί να περιέχει όλ' αυτά, χωρίς το άκουσμα να στερείται σε τίποτε (στο δικό μου το αυτί τουλάχιστον) από την ηγεμονικότητα και το ύφος των παλαιών ψαλτών του Πατριαρχείου, γιαυτό ενώ καραϊκό τον ανεβάζουμε αγγελοπουλικό τον κατεβάζουμε, όταν ανοίξει το στόμα του στέκουμε προσοχή.

 

[tb---]

Μιας και πρόκειται για νέο χορό ψαλτικής, όπως μάθει κανείς εξ αρχής.

Αν από τα πρώτα μαθήματα αρχίσουμε το πώς αναλύονται οι κλασικές γραμμές, κτλ, το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό.

Περισσότερα στα αντίστοιχα θέματα διδακτικής της ψαλτικής τέχνης.

Καλή δύναμη στον χορό~

 

[antonios]

Μα δεν νομίζω ότι είναι ανάγκη να τονίζουμε κάθε φορά πως σε ΟΛΑ όσα αφορούν την εκτέλεση έχει ΜΕΓΑΛΗ σημασία το "ΠΩΣ".

Όπως και το ότι δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε την εκτέλεση μιας οποιασδήποτε χορωδίας, πόσο μάλλον μίας νέας χορωδίας που αποτελείται από μαθητές, με την εκτέλεση του Ναυπλιώτη, για παράδειγμα, και να περιμένουμε να υπάρχει πανομοιότυπο άκουσμα!

Όπως επίσης το ότι τα στολίδια είναι στολίδια και το καλύτερο θα ήταν να ΜΗΝ γράφονται αλλά να εκτελούνται σαν "στολίδια" βάσει ακουστικής (και πλέον νεωτέρας γραπτής) παραδόσεως. Εδώ βέβαια πάλι ΔΕΝ θα πρέπει να απολυτοποιούμε την μία ή την άλλη εκτέλεση, γιατί πιθανότατα άλλες από τον ίδιο ή από άλλους ψάλτες να μας διαψεύσουν. (Ενίοτε τα στολίδια και από τους παραδοσιακότερους των ψαλτών ακούγονται σαν καθαρές, ΚΑΘΑΡΟΤΑΤΕΣ νότες. Το γιατί και το πως άλλο θέμα. Και κατά την προσωπική μου άποψη ο όγκος της απαιτούμενης ανάλυσης είναι δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με την σημασία του θέματος...)

Και να επισημάνω, τέλος, πως παρ΄όλα όσα έγραψα στα προηγούμενα μηνύματα, ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ, κατ΄ανάγκην, πως η επιλογή αυτού του ποικίλματος στο [και πρωί ] είναι η καλύτερη. Απλώς την θεωρώ "νόμιμη". Από κει και πέρα το "πως", αφορά τα πάντα. Όχι μόνο τις αναλύσεις. Ακόμα και τα μέρη άνευ αναλύσεων έχουν ένα "πως" που πρέπει να προσεχτεί. Το να εστιάζουμε εκεί, και μάλιστα με συγκεκριμένη "κατεύθυνση" (αυτό δεν αφορά τον Χρήστο), εμένα με ενοχλεί.

 

[emakris]

Όταν όμως αντιμετωπίζεται ως σημάδι ποσότητας, ως μέρος του μουσικού κορμού της σύνθεσης, δεν μιλάμε για κάτι διαφορετικό; Κάποιος λόγος δεν θα υπήρχε που δεν έγραψαν και οι εξηγητές κατ' επέκταση τόσο αναλυτικά; Εν κατακλείδι, θα προτιμούσα προσωπικά μία χορωδία να διαβάζει τα των εξηγητών σολφέζ, παρά αυτό εφόσον αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι αυτές τις λεπτομέρειες να τις εκτελέσει μία χορωδία και μάλιστα όχι και τόσο ώριμη φωνητικά.

Ορθότατη παρατήρησις. Όλοι αντιλαμβάνονται την αλήθεια που κρύβει, είμαι βέβαιος, αλλά ορισμένοι επιμένουν να κάνουν ότι δεν την αντιλαμβάνονται και να αποπροσανατολίζουν κάθε σχετική συζήτηση με ποικίλα επιχειρήματα. Κάποιο λόγο θα έχουν, φαίνεται...

 

[Αντωνης Μιχελουδακης]

Ο άρχων κυρ Δημήτριος Νεραντζης, μέσω αυτού του μνμ,θα ήθελε να εκφράσει τις βαθύτατες ευχαριστίες του προς τον Πατέρα Σπυρίδωνα, τόσο για την πρόσκληση όσο και για την φιλοξενία.Θεωρεί ότι ο πατέρας Σπυρίδων προσπαθεί με ζήλο για την διάδοση της βυζαντινής μουσικής σε έναν πανέμορφο, πλην όμως χέρσο τόπο όσο αφορά την βυζαντινή μουσική και αυτό τον κάνει να αισθάνεται τον αγώνα αυτής της προσπάθειας.Ο δάσκαλος συμβουλεύει όποιους θέλουν τις συμβουλές του, τις οποίες ποτέ δεν αρνήθηκε να δώσει με γνώμονα την εκμάθηση της ψαλτικής.Το ίδιο έκανε και στα παιδιά της χορωδίας στα οποία διέκρινε ιδιαίτερο ζήλο και έφεση στο να ακούσουν και να μάθουν ότι γίνεται περισσότερο.Εύχεται καλή πρόοδο στην χορωδία μαζί με τις θερμές του ευχαριστίες και από μένα πάντα γειά