Ηχογραφήσεις Θρασ.Στανίτσα με εξωτερική μουσική

[Hristakis]

Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν ηχογραφήσεις του Θρασύβουλου Στανίτσα στις οποίες τραγουδάει διάφορα "τραγούδια" τα οποία προέρχονται από την Λόγια παράδοση της Πόλης όπως beste(μπεστέδες) şarkı(σαρκιά) μισμαγιές(Πολίτικα φαναριώτικα τραγούδια...Οι περισσότεροι δυστυχώς τα έχουν γνωστά ως "Τούρκικα τραγούδια"....Έχει κανείς στην διάθεσή του καμιά τέτοια ηχογράφηση? Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν τέτοιες ηχογραφήσεις...
Υ.Γ.Στέλνω και ένα beste σε Λέγετο που ήταν και ο αγαπημένος του Άρχοντα...έτσι για δωράκι...μακάρι να το ακούσουμε κάποτε και από τη φωνή του...

 

[Χρῆστος Πανάγου]

---------------------

 

[dimskrekas]

Ὑπάρχουν ´Μισμαγιές´ἠχογραφημένες μὲ τὴν φωνὴ τοῦ Ἄρχοντος ἀπό τίς ἐκδόσεις τοῦ Ἰ.(δρύματος) Β.(υζαντινῆς) Μ.(ουσικολογίας) κατὰ τὴν περίοδο ποὺ τὴν διεύθυνση τοῦ Χοροῦ πραγματοποιοῦσε ὁ Ἄρχων Πρωτοψάλτης Θρ. Στανίτσας. Ως παράδειγμα ἀναφέρω τὸν δίσκο (βινυλίου) τοῦ Ι.Β.Μ. ὁ ὁποῖος ἀφορᾶ στὰ μελοποιήματα τοῦ Πέτρου Πελοποννησίου, ὅπου ὁ Ἄρχων τραγουδάει (κ α τ α π λ η κ τ ι κ ά) τὸ: 'Ἔχεις φῶς μου κάλος νούρι'. (Φωκαέως, Πανδώρα, σσ. 42-43).[/QUOTE]

το Έχεις φως μου το τραγουδά η χορωδία νομίζω. Ο Στανίτσας τραγουδά το Πια ινσάφι κάμε δέφι, πλ. α΄ (από την Ευτέρπη), αλλά και την φοβερή παραλλαγή του ίδιου σε ήχο πλ. του β΄ως εισαγωγή σε άλλο κομμάτι.

 

[Χρῆστος Πανάγου]

-------------------------

 

[dimskrekas]

Μάλλον ἔχεις δίκιο. Ἔχω καιρὸ νὰ ἀκούσω αὐτή τὴν ἠχογράφηση καὶ αὐτὴν τὴν στιγμὴ δὲν τὴν ἔχω πρόχειρη, ἀλλὰ νομίζω ὅτι κάπως ἔτσι εἶναι. Ὅμως ὁ Ἄρχων ἔχει τραγουδήσει μόνος, "Μισμαγιές" καὶ σὲ ἄλλους δίσκους τοῦ ΙΒΜ. (Γρηγορίου Πρωτοψάλτου κτλ.)

Για την ιστορία: ηχογραφημένα σε studio είναι αυτά που έγραψα (δισκάκι Γρηγορίου ΙΒΜ), τα υπόλοιπα από πρόβες και από τη συναυλία ( με αρκετές παραλλαγές πριν από κάθε τραγούδι) υπάρχουν σε πρόσφατο δίσκο που εξέδωσε το Κέντρο Παραδοσιακών Εκδόσεων (εκδ. Χρ. Τσιούνης). Νομίζω ότι είναι ο αριθμός 3 ( Αρχείο Ζωντανών Ηχογραφήσεων).

 

[Dimitri]

Από εδώ:

"Ο Στανίτσας τραγουδάει Ζαχαρία Χανεντέ"

Ο Στανίτσας είχε όψη και έκφραση και κατάρτιση μεταβυζαντινού χανεντέ. Μελωποιού και μελωδού. Με ηδύτητα και πάθος. Είχε και τάλαντο φωνής από απλόχερη προικοδότηση της φύσης. Όλα, στοιχεία προσαρμογής στο μουσικό κατεστημένο της Ανατολής και της Πόλης. Στο χώρο που ζούσε και πρωτοψάλτευσε (1959 – 1964), ύστερα από μία μακρά θητεία ως Λαμπαδάριος. Όπου μυστικοπαθείς φιγούρες ασίκηδων (τροβαδούρων) και μουλλάδων, προσαρμοσμένες στους μυστικοπαθείς ρυθμούς των τεκέδων, εκτελούσαν συνθέσεις ονομαστών μουσικοσυνθετών. Ανάμεσά τους και Ρωμηοί.
Είχε τελειώσει η Λειτουργία μια Κυριακή πρωί. Κι ο Στανίτσας όπως το συνήθιζε, ήρθε στην παλιά Μεγάλη Αρχιδιακονία. Πάνω στο δρόμο του Φαναριού. Γεμάτος από τέλεσμα λειτουργικό και μέθη υμνολογική. Και έτοιμος να συνεχίσει ώσπου να υπνώσουν μέσα του οι φθόγγοι. Μα συνεχίστηκε η κουβέντα μας γύρω από τους παλιούς χανεντέδες. Τούρκους και Ρωμιούς. Από δω ο Ντεντέ Εφέντης, από κει ο Βασιλάκης Εφέντης. Ο Ιτρί και ο Ζαχαρίας Εφέντης. Λέγοντας, ο Πρωτοψάλτης πήρε τη βάση του. Σωπάσαμε. Ο Ζαχαρίας Εφέντης σε απόδοση Στανίτσα. Ένας μπεστές σε ήχο Σεγκιάχ. Και το δώμα γέμισε. Κι ο χώρος όλος. Και το ποίκιλμα της μουσικής ξεχύθηκε στο δρόμο. Στο Φανάρι. Και χτύπησε η πόρτα μας.
Τρεις γενειοφόροι μεβλεβήδες άνθρωποι ωραίοι και ευγενείς μας έκαναν σχήμα και ζήτησαν να παρακαθήσουν μέσα. Πήγαιναν σε κάποιο μεβλούτι χανέ τους. Μα τους ξάφνιασε αυτό που άκουσαν. Το γνώρισαν που ήτανε του Ζαχαρία. Κι ήθελαν να γνωρίσουν κι αυτόν που το εκτελούσε. Το μουγκάνι το Ρούμ. Το Ρωμηό Πρωτοψάλτη. Πλησίασαν και φιλήθηκαν με το Στανίτσα. Και του ζήτησαν κάτι. Να τους ακολουθήσει στο Ντεργκιάχ τους. Και να το ξαναψάλει στη μνήμη του χανεντέ τους. Και θα το θεωρούσαν έκφραση αδερφοσύνης. Κι ο Πρωτοψάλτης δεν τους το αρνήθηκε.
Μαζί είχαμε πάρει τον ανήφορο της Μεγάλης Σχολής. ΚΙ εκεί πλάι στο "Καρακολάκι" της Μουχλιώτισσας ακούστηκαν από τον μεβλαχανά τους τ’ ασματικά τους. Ακούστηκαν και τα ηχήματα του πλαγίαυλου και τα κρουστά να μελωδούν το θείο έρωτα. Βγήκε και μας παρέλαβε ο "Γέροντας" τους μ’ ένα βαθύτατο σχήμα. Ανταποκριθήκαμε και μπήκαμε από μία είσοδο μυστικισμένη με γράμματα χρυσά στο υπέρυθρο: YA HAZRET – I MEVLANA.
"Ήρθε ο πρωτοψάλτης της Ορθοδοξίας, ανήγγειλε ο Τυπικάρης. ΚΙ έχει κάτι να μας πει". Κι οι Σεμαϊ σταμάτησαν. Κι ο πλαγίαυλος και τα κρουστά. Κι ο Στανίτσας μυστικοπαθώς, αλλοιωμένος, επανέλαβε το μάθημα της "Αρχιδιακονίας". Πάλι σε ήχο Σεγκιάχ. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα θαυμασμού των παρισταμένων. Και με τιμητικότατες εκδηλώσεις για τη μουσική των Ρούμ. Και φιλοφρονήσεις για τον ψαλμωδό μας.

που θυμίζει τη γνωστή ιστορία με τον Πέτρο Λαμπαδάριο από εδώ:

Ημέραν τινά ο Σουλτάνος, αναχωρήσας εκ των ανακτόρων του Βυζαντίου, μετέβη εις το κατά το ΙΙαλούκ παζάρ τέμενος Γενή τζαμί, δειπνήσας δε διενυκτέρευσεν εις το περίπτερον του τεμένους. Την αυτήν εσπέραν κατά σύμπτωσιν μετέβη και ο Πέτρος προς επίσκεψιν τουν μεϊζίνη (ιεροψάλτου) του ρηθέντος τεμένους, παρ’ω και συνεδείπνησε. Κατά το δείπνον ο Πέτρος έψαλε και εις άλλον ήχον το εις δύο μόνον ήχους τότε ψαλλόμενον «σελάκ», ο δε μεϊζίνης όπως ωφεληθή εκ της τέχνης τoυ Πέτρου, θεις κατά χώραν πάντα θρησκευτικόν λόγον, υπεχρέωσε τον μουσικοδιδάσκαλον να ψάλη το «σελάκ» από του μιναρέ προς το λυκαυγές, τουθ’όπερ και εγένετο.

 

[Dimitri]

Ο εν λόγω μπεστές του κυρίου Ζαχαρίου σε άλλη εκτέλεση