Αγαπητοί φίλοι, ΕΝΣΤΑΣΗ! (με στόχο όχι βέβαια όσα γράφτηκαν από τον kostaeri αλλά όσα πιθανολογώ ότι μπορεί να γραφτούν).
Το ιδιαίτερο ερμηνευτικό ύφος του Μανόλη Μητσιά εφαρμοζόμενο στους ύμνους μπορεί να μοιάζει όντως κάπως αστείο (όχι λιγότερο αστείο από το να τραγουδήσεις με πατριαρχικό ύφος το "Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ"..) και πιθανότατα ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει, ΑΛΛΑ: αυτό ειναι το απαράμιλλο ύφος του Μανόλη Μητσιά με το οποίο τραγούδησε και απαθανάτισε τα πιο διαχρονικά έντεχνα ελληνικά τραγούδια του περασμένου αιώνα - και για τα οποία το ύφος αυτό ταιριάζει άριστα...
Ο Μανόλης Μητσιάς όμως ούτε διδάχτηκε από παραδοσιακό ψάλτη, ούτε γνωρίζει τι πρέπει να αλλάξει στο ύφος όταν ψάλλει, ούτε ήταν ποτέ ψάλτης, ούτε κυρίως θέλησε να το "παίξει" ψάλτης για λόγους καλλιτεχνικού image-making, απλώς από τη δική του καλλιτεχνική σκοπιά ένωσε τη φωνή του εν όψει Χριστουγέννων με αυτήν άλλων καλλιτεχνών.
Μπορεί, ναι, το αποτέλεσμα να μην είναι καλό (για τα δικά μας αυτιά), αλλά το θεωρώ μικρόψυχο και απρεπές από μέρους μας για καλλιτέχνη τέτοιας ολκής να εφαρμόσουμε τα δικά μας κριτήρια ύφους, για να γελοιοποιήσουμε τον τρόπο απόδοσης του μέλους (πάνω στο χιλιοτριμμένο μοτίβο o tempora o mores) - όπως και θεωρώ, φίλε Δημήτρη (άσχετο), ότι θα έπρεπε να αποφεύγονται αναρτήσεις-βούτυρο στο ψωμί των "παραδοσιακών" που ευφραίνονται να σκίζουν τα ιμάτιά τους με οτιδήποτε κατ' αυτούς αλλοιώνει τη γνήσια έκφραση τη ψαλτικής.