Θα μου επιτρέψετε να διορθώσω ένα λάθος που γίνεται (!!!) τα τελευταία χρόνια στις εκδηλώσεις με το όνομα «Παύλεια» στην Κόρινθο και μεταφέρεται και εδώ ως τίτλος του θέματος. Φυσικά ο κ. Τουμπανάκης που μας το μεταφέρει δεν φέρει καμμία ευθύνη γιατί ο τίτλος έτσι δίνεται επισήμως στην Κόρινθο. Πρέπει ο κόσμος όμως εκτός Κορίνθου να το μάθει.
Οι λατρευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, λοιπόν, με το όνομα «Παύλεια» δεν γίνονται για 7η χρονιά όπως φαίνεται από το «Ζ΄ Κορίνθου Παύλεια». Έχουν περίπου μία 20ετία που γίνονται στην πόλη, αλλά κάποιοι (!!!) θα έχουν κάποιο (!!!) λόγο που αποσιωπούν τα προηγούμενα χρόνια!!!!!!!!!! Μάλιστα οι εμπνευστές και δημιουργοί του γεγονότος αυτού είτε ξεχάστηκαν είτε δεν είναι καθόλου γνωστοί στον κόσμο.
Αυτά για να αποδίδονται κάποτε (!!!) τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να μην τα παίρνει όλα η μπάλα...
Έχω μια διαφορετική θέση στο θέμα. Δηλαδή όταν δίνεται όνομα σε κάτι, πλέον αυτό το κάτι αποκτά μια ξεχωριστή και συγκεκριμένη θέση, αλλά ταυτόχρονα γίνεται και πιο κατανοητό στον κόσμο. Επομένως πιστεύω πως πρόκειται για μια συνέχεια των εκδηλώσεων του παρελθόντος αλλά μέσα σε ένα πιο καθορισμένο αλλά και επίσημο πλέον κλίμα, καθώς συμφωνήθηκε μετά από σχετική απόφαση της Ι. Συνόδου, αν δεν κάνω λάθος, να παρευρίσκεται κάθε χρόνο ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος μαζί με συνοδικούς επισκόπους στην ακολουθία του εσπερινού, αλλά και πέρα από αυτό είναι κάτι που καθιερώθηκε πλέον με συγκεκριμένη μορφή.
Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι που αφορά άμεσα το Ψαλτολόγιον. Απλά έτσι ήθελα να εκφράσω και τη δική μου γνώμη μου και ζητώ συγνώμη που διαφοροποιούμαι κάπως από τη γνώμη ενός μέλους που συμπαθώ ιδιαίτερα και τουλάχιστον ψαλτικά το θεωρώ πολύ προχωρημένο και εξαιρετικά διαβασμένο και έχω ωφεληθεί αρκετά από την γενικότερη δραστηριότητά του εδώ στην κοινότητα.
Έτσι αφορμή για να γράψω σε αυτό το θέμα αποτέλεσαν όχι τα παραπάνω αλλά η παρουσία μου σε αυτό το συνοδικό εσπερινό. Καταρχήν το σίγουρο είναι πως αυτό το αρχείο βίντεο που ανέβηκε εδώ όχι απλά αδικεί, αλλά δίνει εντελώς ένα διαφορετικό άκουσμα.
Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα σε ναό όπου κατά τη διάρκεια ακολουθίας υπήρχε μια τόσο μεγάλη χορωδία τριάντα και πλέον ατόμων. Το άκουσμα ήταν μοναδικό. Θύμιζε συναυλία. Τέτοια οργάνωση και τόσο ωραίες φωνές, γεμάτες, τόσο ωραία δεμένα ισοκρατήματα σπάνια θα ακούσει κανείς σε ακολουθία. Σε συναυλία και σε στούντιο ναι. Αλλά μέσα σε ναό κατά τη διάρκεια κάποιας ακολουθίας είναι κάτι που συμβαίνει σπανιότατα έως ποτέ.
Από τη μια εντυπωσιάστηκα, από την άλλη βέβαια είδα το πόσο έχει υποτιμηθεί η ψαλτική. Γιατί να είναι τόσο δύσκολο σε κάθε μητρόπολη να βρίσκονται σαράντα πενήντα άτομα και να ψάλλουν στις πανηγύρεις έτσι ωραία οργανωμένα; Ακόμα και τις φορές που βλέπουμε αρκετά άτομα στο αναλόγιο, στην πράξη δυο τρεις μόνο ψάλλουν οι μόνο ακούγονται καθώς τα μικρόφωνα είναι κολλητά στο στόμα του πρωτοψάλτη. Σε αυτήν όμως την περίπτωση υπήρξε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Ήταν καθαρά άκουσμα συναυλίας, με τη σοβαρότητα δηλαδή και την επισημότητα που τελικά αρμόζει μέσα στο ναό περισσότερο από οπουδήποτε αλλού.
Σίγουρα ο χοράρχης αξίζει πολλών συγχαρητηρίων, αλλά και τα παιδιά της χορωδίας όχι μόνο διότι έψαλλαν τόσο ωραία, αλλά και διότι οι αντίξοες συνθήκες δεν τους πτόησαν καθόλου. Δυστυχώς δεν υπήρχε χώρος για έναν τόσο μεγάλο χορό και όπως βλέπουμε και στις φωτογραφίες για δύο ώρες ήταν όρθιοι χωρίς να έχουν τη δυνατότητα έστω να στηρίζονται ή να ακουμπούν κάπου!
Χάρηκα πάρα πολύ, και δε τίθεται θέμα τώρα αν το άκουσμα είναι αυτό ακριβώς που επιθυμούμε και όλα τα σχετικά. Εδώ κατόρθωσαν κάποιοι άνθρωποι να δείξουν σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο ότι η ψαλτική ακόμα υπάρχει και μάλιστα σε πανηγύρεις που δυστυχώς έχουμε συνηθίσει να ακούμε δυνατές και άγριες φωνές. Εδώ κατόρθωσαν αυτοί οι άνθρωποι να μας δείξουν πως μπορούμε και κατά τη διάρκεια των ακολουθιών και όχι μόνο σε συναυλίες να έχουμε ένα υπέροχο βυζαντινότατο άκουσμα και αυτό είναι το σημαντικότερο απ’ όλα. Τώρα όποιος καθίσει και σταθεί σε αναλύσεις και σε έλξεις και αν έφυγε ή όχι η βάση και άλλα τέτοια παρόμοια νομίζω πως βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, εκτός πραγματικότητας δηλαδή. Τίποτα. Απλά ήταν τέλειοι και εύχομαι να καθιερωθεί αυτό και το Εργαστήρι Ψαλτικής να ψάλλει κάθε χρόνο σε αυτόν τον μεγάλο συνοδικό εσπερινό, και βεβαίως να βρει όσο το δυνατό περισσότερους μιμητές.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλους.
