Χριστός ανέστη!
Όσον αφορά στη γονατιστή ανάγνωση της ευχής, μάλλον είναι τοπική παράδοση, γιατί ως γνωστόν στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει διατηρηθεί η συνήθεια να προσευχόμαστε στις συνάξεις της Εκκλησίας επί των γονάτων παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ τώρα είναι οι ευχές που διαβάζονται στον εσπερινό της Κυριακής της Πεντηκοστής.
Όσον αφορά στην έξοδο του ιερέα από το βήμα για να διαβάσει την ευχή προ του τιμίου Σταυρού, πρέπει να έχει σχέση με το περιεχόμενο της ευχής που αναφέρεται στο σαρκικό θάνατο του Κυρίου πάνω στο Σταυρό την θ΄ ώρα της ημέρας, με την εξής λογική: πώς θα αναπέμψω την ευχή, ενώ δεν αντικρίζω τον Εσταυρωμένο πόσο μάλλον <<Του γυρνάω πλάτη>>... Μάλλον είναι τοπική παράδοση που ανάγεται στην ευσέβεια των πιστών. Κάτι παρόμοιο γίνεται στην ενορία μου στον όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου, που έχει εναποτεθεί το Σώμα του Χριστού στον Επιτάφιο... Ο ιερέας δεν είναι εντός του βήματος αλλά προ του επιταφίου και από εκεί εκφωνεί τον Ευλογητόν, λέγει τις αιτήσεις, αναπέμπει τις μυστικές ευχές του εξαψάλμου, κτλ.