[Ερώτηση] Ευχή ενάτης και "Παναγία Τριάς" τη Μ. Τεσσαρακοστή.

[timotheos]

Ευλογείτε.
Τα φώτα σας παρακαλώ, γιατί στο θέμα αυτό συναντώ μεγάλη σύγχυση.

Ως γνωστόν, την περίοδο αυτή επισυνάπτεται στην εννάτη η ακολουθία των τυπικών.
Τί γίνεται με την ευχή της εννάτης, "Δέσποτα Κύριε...";
α)λέγεται στη θέση της, και μετά ακολουθεί η ακολουθία των τυπικών;
β)λέγεται στο τέλος της ακολουθίας των τυπικών ή
γ)παραλείπεται;
Έχει σημασία στα παραπάνω αν ακολουθεί Προηγιασμένη Λειτουργία;

Επίσης, η ευχή "Παναγία Τριάς, το ομοούσιον Κράτος...", λέγεται στο τέλος του εσπερινού.
Όταν υπάρχει Προηγιασμένη Λειτουργία, λέγεται στο τέλος των Τυπικών; Ή παραλείπεται;

Ευχαριστώ.

 

[π. Μάξιμος]

Εὐχαριστοῦμε γιά τό θέμα.
Στό εἰδικό θέμα (Ώρες Μ. Παρασκευής) ἀναπτύχθηκε ὁ προβληματισμός καί μάλιστα ἐτέθη ἀπό τόν Δημ. Καλπακίδη:

[Ενδιαφέρον θα είχε να συζητούσαμε την ακριβή θέση της Ευχής της Θ' Ωρας στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.]

Γιά τό λόγο (πιστεύω) ὅτι οἱ εὐχές τῆς ΣΤ΄ καί Θ΄ Ὡρῶν στά Ὡρολόγια τυπώνονται στά Μεσώρια αὐτῶν, ἐπικράτησε ἡ συνήθεια νά παραλείπωνται (ὅπως φαίνεται καί στίς φυλλάδες τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς). Γιά τήν Θ΄ ἔπαιξε ρόλο καί ἡ ἐπισύναψη τῶν τυπικῶν.
Ἡ ἀκρίβεια ἀπαιτεῖ ὅπως μετά τό «Δι᾿ εὐχῶν...» (καί ὄχι « Ὁ Θεὸς οἰκτειρήσαι ἡμᾶς...» πού θά εἰπωθεῖ στό τέλος τῶν τυπικῶν) ἀκολουθήσουν οἱ μεγάλες μετάνοιες μέ τήν εὐχή τοῦ ἁγ. Ἐφραίμ («Κύριε, καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου...») καί ἡ εὐχή τῆς Θ΄. Ὁ π. Κων. Παπαγιάννης στό ΣΤ ὁρίζει μόνον τήν εὐχή τῆς Θ΄(ἀφοῦ ἡ εὐχή τοῦ ἁγ. Ἐφραίμ θά λεχθεῖ στό τέλος τῶν τυπικῶν), ὁ δέ μακαριστός π. Γ. Ρήγας τήν εὐχή τοῦ ἁγ. Ἐφραίμ καί στό τέλος τῶν τυπικῶν πάλι τήν εὐχή τοῦ ἁγ. Ἐφραίμ, τήν εὐχή τῆς Θ΄ καί τήν εὐχή (τοῦ ἑσπερινοῦ) «Παναγία Τριὰς τὸ ὁμοούσιον κράτος...», γιά τήν περίπτωση τελέσεως Προηγιασμένης.

Γιά τήν εὐχή (τοῦ ἑσπερινοῦ) «Παναγία Τριὰς τὸ ὁμοούσιον κράτος...» δεῖτε ἀπό τό ἴδιο θέμα τό μήνυμα αὐτό, τά προηγούμενα καί τά ἑπόμενα. Στήν περίπτωση τελέσεως Προηγιασμένης, ἡ εὐχή αὐτή τοῦ ἑσπερινοῦ μετατίθεται στό τέλος τῶν τυπικῶν.

ΥΓ. Γιά τό ΣΤ παραπομπή δίδεται ἐδῶ, γιά τό δέ ΤΓΡ εἶναι οἱ σελ. 760-763.

 

[Παναγιώτης εξ Αιγίου]

Ευλογείτε.
Τα φώτα σας παρακαλώ, γιατί στο θέμα αυτό συναντώ μεγάλη σύγχυση.

Ως γνωστόν, την περίοδο αυτή επισυνάπτεται στην εννάτη η ακολουθία των τυπικών.
Τί γίνεται με την ευχή της εννάτης, "Δέσποτα Κύριε...";
α)λέγεται στη θέση της, και μετά ακολουθεί η ακολουθία των τυπικών;
β)λέγεται στο τέλος της ακολουθίας των τυπικών ή
γ)παραλείπεται;
Έχει σημασία στα παραπάνω αν ακολουθεί Προηγιασμένη Λειτουργία;

Επίσης, η ευχή "Παναγία Τριάς, το ομοούσιον Κράτος...", λέγεται στο τέλος του εσπερινού.
Όταν υπάρχει Προηγιασμένη Λειτουργία, λέγεται στο τέλος των Τυπικών; Ή παραλείπεται;

Ευχαριστώ.

Μία Μοναστηριακή πρακτική :

Θ' : "Βλέπων ο ληστής" κλπ
Ευχή Οσ. Εφραίμ - μεγ. μετάνοιες (γ')
ευθύς Μακαρισμοί Τυπικών κλπ
Κύριε ελέησον (μ΄)
Ο εν παντί καιρώ
Ευχή Οσ. Εφραίμ - μεγ. μετ. (γ')+μικρ.μετ.(ιβ')+μεγ.μετ.(α΄)

αν ΟΧΙ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ : Τρισάγιον, Κύριε ελέησον (ιβ'), Δέσποτα Θεέ, Απόλυσις

αν ΝΑΙ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ : Δέσποτα Θεέ,Τρισάγιον, Κύριε ελέησον (ιβ'),Παναγία Τριάς, Απόλυσις

την ευχή σας

 

[dkalpakidis]

Μία Μοναστηριακή πρακτική :
Θ' : "Βλέπων ο ληστής" κλπ
Ο εν παντί καιρώ
Ευχή Οσ. Εφραίμ - μεγ. μετάνοιες (γ')
ευθύς Μακαρισμοί Τυπικών κλπ
Κύριε ελέησον (μ΄)
Ευχή Οσ. Εφραίμ - μεγ. μετ. (γ')+μικρ.μετ.(ιβ')+μεγ.μετ.(α΄)
αν ΟΧΙ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ : Τρισάγιον, Κύριε ελέησον (ιβ'), Δέσποτα Θεέ, Απόλυσις
αν ΝΑΙ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ : Δέσποτα Θεέ,Τρισάγιον, Κύριε ελέησον (ιβ'),Παναγία Τριάς, Απόλυσις
την ευχή σας

Από που είναι αυτή η "μοναστηριακή πρακτική";
Το "Ο εν παντί καιρώ" σύμφωνα με το ΤΜΕ και την σημερινή πρακτική την Μ. Τεσσαρακοστή (που είναι και το θέμα μας εδώ) λέγεται μετά τους Μακαρισμούς.
Υ.Γ. Για το θέμα της θέσεως της ευχής της Θ' ώρας επιφυλάσσομαι να απαντήσω όταν έχω χρόνο.

 

[Ι. Μ. ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ]

Μία Μοναστηριακή πρακτική :

Θ' : "Βλέπων ο ληστής" κλπ
Ο εν παντί καιρώ
Ευχή Οσ. Εφραίμ - μεγ. μετάνοιες (γ')
ευθύς Μακαρισμοί Τυπικών κλπ
Κύριε ελέησον (μ΄)
Ευχή Οσ. Εφραίμ - μεγ. μετ. (γ')+μικρ.μετ.(ιβ')+μεγ.μετ.(α΄)

αν ΟΧΙ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ : Τρισάγιον, Κύριε ελέησον (ιβ'), Δέσποτα Θεέ, Απόλυσιςαν ΝΑΙ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ : Δέσποτα Θεέ,Τρισάγιον, Κύριε ελέησον (ιβ'),Παναγία Τριάς, Απόλυσις

την ευχή σας

Ὅταν δέν ἀκολουθεῖ προηγιασμένη λειτουργία ΔΕΝ κάνουμε ἀπόλυση στά Τυπικά, ἀπλῶς κατ' εὐθείαν ἀρχίζουμε τόν Ἐσπερινό.

 

[timotheos]

Ευχαριστώ όλους σας.

Στο μοναστήρι μου βρήκα την εξής πρακτική:

-Αν ακολουθεί απλός εσπερινός (χωρίς προηγιασμένη):
Κατά την ενάτη: Κύριε ελέησον μ΄,
Δόξα και νυν,
την τιμιωτέρα,
δι' ευχών,
Κύριε και Δέσποτα,
και ευθύς μακαρισμοί,
στο δε τέλος των τυπικών: Κύριε ελέησον μ΄,
ο εν παντί καιρώ κλπ.
ο Θεός οικτειρήσαι ημάς,
Κύριε και Δέσποτα,
Δέσποτα Κύριε (ευχή ενάτης),
και ευθύς δεύτε προσκυνήσωμεν και εσπερινός, στο τέλος του οποίου λέγεται η ευχή "Παναγία Τριάς", "είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον" και οι δυο ψαλμοί.

-αν ακολουθεί Προηγιασμένη, μέχρι το τέλος των τυπικών η τάξη είναι ίδια, αλλά παραλείπεται η ευχή της ενάτης και στη θέση της λέγεται η ευχή "Παναγία Τριάς" και απόλυση.
Έναν παλαιός ιερομόναχος είχε άλλη τάξη για αυτή την περίπτωση, να λέει και τις δύο ευχές μαζί, πρώτα της ενάτης και μετά τρισάγιο κλπ. και "Παναγία Τριάς".

Πατέρες, στο Άγιο Όρος ποια είναι η τάξη στο θέμα αυτό;

 

[MTheodorakis]

Κατὰ τὰ ὡρολόγια ἐκδ. 1509, 1563, 1584, 1604, 1632, 1757, 1820, 1830 μετὰ τὶς τρεῖς μεγάλες μετάνοιες τῆς θ’ ὥρας λέγεται ἡ εὐχὴ «Δέσποτα Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν...».

 

[π. Μάξιμος]

«Ἡ εὐχὴ "Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ" καταλιμπάνεται καθ᾿ ὅλην τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, ἐκτός Σαββάτου καὶ Κυριακῆς» («῾Αγιορειτικόν Τυπικόν τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Ακολουθίας», ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, ΚΑΡΥΑΙ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, σ. 183).
Δέν ἀναφέρεται ἡ εὐχή «Παναγία Τριὰς τὸ ὁμοούσιον κράτος...».
«Εἰς τὸ τέλος τῆς Ὥρας οὐ λέγεται "Ὁ ἐν παντί καιρῷ"» καί «Ὁ ἱερεὺς " Ὁ Θεὸς οἰκτειρήσαι"» (καί ὄχι «Δι᾿ εὐχῶν...»). Τό αὐτό καί στό ΤΓΡ.

 

[timotheos]

«Ἡ εὐχὴ "Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ" καταλιμπάνεται καθ᾿ ὅλην τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, ἐκτός Σαββάτου καὶ Κυριακῆς» («῾Αγιορειτικόν Τυπικόν τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Ακολουθίας», ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, ΚΑΡΥΑΙ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, σ. 183).
Δέν ἀναφέρεται ἡ εὐχή «Παναγία Τριὰς τὸ ὁμοούσιον κράτος...».
«Εἰς τὸ τέλος τῆς Ὥρας οὐ λέγεται "Ὁ ἐν παντί καιρῷ"» καί «Ὁ ἱερεὺς " Ὁ Θεὸς οἰκτειρήσαι"» (καί ὄχι «Δι᾿ εὐχῶν...»). Τό αὐτό καί στό ΤΓΡ.

Ευχαριστώ πάτερ, και εσάς κ. Θεοδωράκη.
Έχω διαβάσει ότι αυτή η τάξη οφείλεται σε παρανόηση από κακή διατύπωση κάποιων ωρολογίων του 19ου αι.
Στη βιβλιοθήκη της μονής έχω αρκετά παλαιά ωρολόγια, και πράγματι, αυτά της περιόδου αυτής αναφέρουν ότι αν είναι Μ. Τεσσαρακοστή, μετά την ευχή του Αγ. Ευφραίμ και τις τρεις μετάνοιες αρχίζει η ακολουθία των τυπικών από τους μακαρισμούς, στο τέλος των οποίων διαβάζεται η ευχή "Παναγία Τριάς" αν ακολουθεί προηγιασμένη.
Άρα εννοεί ότι παραλείπεται η ευχή της ενάτης.
Όμως έχω και ένα παλαιότερο ωρολόγιο, η έκδοσή του μου είναι άγνωστη καθώς έχουν χαθεί οι αρχικές σελίδες.
Εκεί ρητά αναφέρει, ότι αν είναι Μ. Τεσσαρακοστή η ακολουθία των τυπικών αρχίζει με τους μακαρισμούς αμέσως μετά την ευχή της ενάτης "Δέσποτα Κύριε". Στο τέλος των τυπικών πάλι λέγεται η ευχή "Παναγία Τριάς" αν ακολουθεί προηγιασμένη.
Το ίδιο λέει και ένα σύγχρονο ωρολόγιο έκδοσης "Το περιβόλι της Παναγίας", το οποίο επισημαίνει ότι οι ευχές της στ΄και της θ΄κατά τη Μ. Τεσσαρακοστή εκ παρανοήσεως παραλείπονται.
Να υποθέσω ότι η αρχαία τάξη είναι να λέγεται η κάθε ευχή στη θέση της; Της ενάτης στην ενάτη, και το "Παναγία Τριάς" ανάλογα ή στο τέλος των τυπικών, ή στο τέλος του εσπερινού.

 

[dkalpakidis]

Υ.Γ. Για το θέμα της θέσεως της ευχής της Θ' ώρας επιφυλάσσομαι να απαντήσω όταν έχω χρόνο.

Για πιο λόγο γίνεται η επισύναψη της ακολουθίας των Μακαρισμών μέσα στην Θ' ώρα;
την υπόλοιπη περίοδο επισυνάπτεται μεν στην Στ' ώρα αλλά δεν μετατίθεται το "Ο εν παντί καιρώ" και τα υπόλοιπα διαβάζονται κανονικά στην ώρα κι όχι μετά τα Τυπικά.
Αυτός είναι ισχυρός λόγος για την μετάθεση και της ευχής της Θ' ώρας στο τέλος της Θ' ώρας και μετά την ψαλμωδία των Μακαρισμών. Αυτό υποστηρίζει ο π. Γεώργιος Ρήγας και ίσως καταγράφει μια παράδοση της εποχής του. Αυτό ίσως υπονοεί κι ο μακαριστός λειτουργιολόγος Ιωάννης Φουντούλης όταν λέει πως:
"η διακοπή της Θ' ώρας στο κατάλληλο σημείο, η πρόταξη των τριών (?) "Κύριε ελέησον" και "Την τιμιωτέραν", το "Δι' ευχών" αντί του "Ο Θεός οικτιρήσαι...", η επιλογή των τροπαρίων, η παράλειψη ή η ανάγνωση του "Πάτερ ημών...", η επιστροφή στην διακοπείσα ακολουθία της θ' ώρας απαιτούν έμπειρο αναγνώστη (και ιερέα) και σχετική προσοχή." [Λειτουργική α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ, σελ 179]
Εάν το "Ο εν παντί καιρώ..." αποτελεί φυσική κατακλείδα της Θ' ώρας δεν είναι λογικό και η ευχή να διαβαστεί μετά από αυτήν;
Στις Μεγάλες Ώρες (Μεγ. Παρασκευή, Χριστουγέννων, Θεοφανείων) δεν προβλέπεται αυτή η επισύναψη εντός της Θ' ώρας αλλά το "Ο εν παντί καιρώ" λέγεται εντός της Θ' ώρας και μετά από την ευχή της Ώρας ψάλλονται τα Τυπικά και οι Μακαρισμοί. (Παραλείπονται κατά το ισχύον Τυπικό)

 

[MTheodorakis]

Οἱ μακαρισμοὶ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν θ’ ὥρα, ἀλλὰ εἴ τε ἕπονται τῆς f’ (διφαγία), εἴ τε πλαισιώνουν τὸν ἑσπερινό (νηστεία).

 

[dkalpakidis]

Οἱ μακαρισμοὶ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν θ’ ὥρα, ἀλλὰ εἴ τε ἕπονται τῆς f’ (διφαγία), εἴ τε πλαισιώνουν τὸν ἑσπερινό (νηστεία).

Μανόλη, πως ερμηνεύεις την μετάθεση της ευχής "Ο εν παντί καιρώ";
Μήπως τελικά έχουν σχέση με την Θ' ώρα, για αυτό το λόγο επισυνάπτονται με "άλλη τάξη" την Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
"Βλέπων ὁ λῃστὴς τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς επὶ σταυροῦ κρεμάμενον, ἔλεγεν..."

 

[π. Μάξιμος]

Σίγουρα δέν ἀνήκουν στήν Θ΄ Ὥρα, ἀλλά «εἰ δέ, Ἀλληλούια, ὑπέρθες αὐτὰ μετὰ τὴν θ΄ ὥραν».

Κρίθηκε αὐτό τό σημεῖο παρεμβολῆς των, ἴσως ὄχι ἄστοχο καί μέ τά προβλεπόμενα τροπάρια ἀντί κοντακίου, πού μνημονεύει ὁ Δημήτρης.

Θά πάει πολύ μακρυά νά ἐξετάσουμε τήν πορεία. Θέλει ψάξιμο. Ἄν πᾶμε στό ᾀσματικό τυπικό καί στήν Προηγιασμένη μέ τόν ᾀσματικό ἑσπερινό, ἴσως κάποια στιγμή τά τυπικά καί οἱ μακαρισμοί νά ἦταν ἀντίφωνα τῆς λειτουργίας αὐτῆς.

Ἄς τό δοῦμε ὅμως ὡς περίπτωση τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, πού διαφέρει ἀπό ἄλλες ἡμέρες μέ Ἀλληλούια ἤ ἡ ἐπισύναψή των στίς Θ΄ τῶν Μεγάλων Ὡρῶν Μ. Παρασκευῆς, Χριστουγέννων, Θεοφανείων.

 

[MTheodorakis]

Δὲν γνωρίζω γιὰ τὴν μετάθεση τῆς εὐχῆς «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...» («ἀπὸ τὸν ιγ' αἰ. καὶ ὕστερα...γενίκευση τῆς εὐχῆς ῾῾Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...᾿᾿ ἀπὸ τὸ μεσονυκτικὸ σ' ὅλες τὶς ὧρες» (Ἰ. Φουντούλη Ἀπαντήσεις τ. 4 σ. 241)), ἀλλὰ νομίζω ὅτι μετὰ τὴν «ἀκολουθία εἰς τὴν μετάληψιν» (χφ. Σινὰ 863 ὡρολόγιο θ' αἰ.), δηλαδὴ τοὺς μακαρισμούς, δὲν ἔχει θέση ἡ σταυρώσιμη εὐχή «Δέσποτα Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν...».

 

[π. Μάξιμος]

Ὁπότε δέν εἶναι ἄστοχη ἡ παράλειψή της πού ἐπικράτησε.
Ἡ ἀποκατάστασή της μπορεῖ νά γίνει πρίν τούς μακαρισμούς καί αὐτή εἶναι ἡ τάση, σέ ὅποιες ἐκδόσεις ἀποκαταστάθηκε (καί ΣΤ).
Τό «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...» ὄντως μεταγενέστερο, δέν μᾶς βοηθάει. Καί οἱ διατάξεις δέν εἶναι σαφεῖς.

 

[Εμμανουήλ Αβραμίδης]

Μανόλη, πως ερμηνεύεις την μετάθεση της ευχής "Ο εν παντί καιρώ";
Μήπως τελικά έχουν σχέση με την Θ' ώρα, για αυτό το λόγο επισυνάπτονται με "άλλη τάξη" την Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
"Βλέπων ὁ λῃστὴς τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς επὶ σταυροῦ κρεμάμενον, ἔλεγεν..."

Τό «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...» ὄντως μεταγενέστερο, δέν μᾶς βοηθάει. Καί οἱ διατάξεις δέν εἶναι σαφεῖς.

Ως πρότυπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί το μέγα απόδειπνον με τις τρεις στάσεις αυτού, προκειμένου να κατανοηθεί η μετάθεση της ευχής «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...». Εκεί φαίνεται ότι οι πρώτες δύο στάσεις καταλήγουν σε «Κύριε ἐλέησον μ΄. Δόξα. Καὶ νῦν. Τὴν τιμιωτέραν. Δι᾿ εὐχῶν...» και ευχή, και μόνο η τελευταία στάση περιλαμβάνει την ευχή «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...» (με εκφώνηση «Ὁ Θεὸς οἰκτειρήσαι...»).
Με την επισύναψη λοιπόν της ακολουθίας των τυπικών στην θ΄ ώρα (δίκην β΄ στάσης), μπορεί να γίνει κατανοητή (βεβαίως μόνο συγκριτικά) και η μετάθεση της ευχής «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...» μετά το πέρας και των μακαρισμών.
Προσωπική άποψη χωρίς ιδιαίτερα αντικειμενικά τεκμήρια.

 

[dkalpakidis]

Δείτε τί γράφει το τυπικό της Ευεργέτιδος.

 

[timotheos]

Αν και ξεκίνησα να βρω μια απάντηση, θα συνεχίσω επιτείνοντας τη σύγχυση.

Στο Τυπικό του Αγίου Σάββα (έκδοση της Ι. Σ. Μ. Παναγίας Τατάρνης), αναφέρει:

-στο τέλος της ενάτης:
Κύριε ελέησον μ'
Δόξα, και νυν
Την τιμιωτέρα
ο Θεός οικτειρήσαι ημάς
Μετάνοιες μεγάλες τρεις (η ευχή του Αγ. Ευφραίμ "καθ' εαυτούς" = μυστικώς)
έναρξη μακαρισμών.

-για το τέλος των Τυπικών:
Κύριε ελέησον μ'
ο εν παντί καιρώ
Κύριε ελέησον γ'
Δόξα, και νυν
Την τιμιωτέρα
ο Θεός οικτειρήσαι ημάς
Μετάνοιες μεγάλες τρεις + δώδεκα μικρές + μία μεγάλη (η ευχή του Αγ. Ευφραίμ πάλι "καθ' εαυτούς" = μυστικώς)
αμέσως έναρξη εσπερινού ("δεύτε προσκυνήσωμεν"), στο τέλος του οποίου λέγεται η ευχή "Παναγία Τριάς" αν δεν υπάρχει προηγιασμένη. Αν υπάρχει προηγιασμένη, δεν προβλέπει το τυπικό αυτό ότι μεταφέρεται πριν, και άρα παραλείπεται.

Συνεπώς:
Η ευχή "Δέσποτα Κύριε" παραλείπεται, και λέγεται μόνον η "Παναγία Τριάς" στο τέλος του εσπερινού, παραλείπεται δε κι αυτή αν υπάρχει προηγιασμένη.

Στο Τυπικό της Ι. Μ. Αγ. Διονυσίου Αγ. Όρους πάλι, αναφέρει σχεδόν αντίθετα:

-στο τέλος της ενάτης
Κύριε ελέησον μ'
Δόξα, και νυν
Την τιμιωτέρα
(δεν αναφέρει αν λέγεται "δι΄ευχών", οπότε εκ της σιωπής συνάγεται ότι λέγεται "ο Θεός οικτειρήσαι ημάς" ;;; )
έναρξη μακαρισμών.

-για το τέλος των τυπικών:
Κύριε ελέησον μ'
ο εν παντί καιρώ
Κύριε ελέησον γ'
Δόξα, και νυν
Την τιμιωτέρα
ο Θεός οικτειρήσαι ημάς
ο προεστώς την ευχή "Δέσποτα Κύριε"...
και ευθύς εσπερινός ("δεύτε προσκυνήσωμεν"), στο τέλος του οποίου κανονικά η ευχή "Παναγία Τριάς".
Αν υπάρχει προηγιασμένη, μετά την ευχή "Δέσποτα Κύριε" του προεστού, ο αναγνώστης τρισάγιον, κύριε ελέησον ιβ' και την ευχή Παναγία Τριάς".

Εδώ λοιπόν λέγονται και οι δύο, και μάλιστα μαζί, στο τέλος των τυπικών.

Μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει άκρη. Διαλέγουμε και παίρνουμε.

 

[Εμμανουήλ Αβραμίδης]

την υπόλοιπη περίοδο επισυνάπτεται μεν στην Στ' ώρα αλλά δεν μετατίθεται το "Ο εν παντί καιρώ" και τα υπόλοιπα διαβάζονται κανονικά στην ώρα κι όχι μετά τα Τυπικά.

Την υπόλοιπη περίοδο δεν διαβάζεται η ευχή «Παναγία Τριάς...» ούτε παρέχεται ευλογία «Ὁ Θεὸς οἰκτειρήσαι ἡμᾶς...» πριν από αυτήν· δεν υπάρχει η χαρακτηριστική δομή «Δόξα. Καὶ νῦν. Τὴν Τιμιωτέραν. Ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλόγησον πάτερ» και έτσι δεν δίνεται η δυνατότητα μετάθεσης της ευχής «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...». Πιστεύω ότι πέραν των μαρτυριών που έχουν παρουσιαστεί σε αυτό το θέμα, είναι και πρακτικό το ζήτημα.

 

[karastamatis ioannis]

Ὁπότε δέν εἶναι ἄστοχη ἡ παράλειψή της πού ἐπικράτησε.
Ἡ ἀποκατάστασή της μπορεῖ νά γίνει πρίν τούς μακαρισμούς καί αὐτή εἶναι ἡ τάση, σέ ὅποιες ἐκδόσεις ἀποκαταστάθηκε (καί ΣΤ).
Τό «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...» ὄντως μεταγενέστερο, δέν μᾶς βοηθάει. Καί οἱ διατάξεις δέν εἶναι σαφεῖς.

Πατερ μου δεν εχει σχεση με το θεμα αυτο που θελω να πω...απλα αφορμη παιρνω για να καταθεσω μια σκεψη και δεν μ ενδιαφερει αν θεωρηθω ανοητος η αιθεροβαμων...ισως και να ειμαι...αλλα θελω να το πω. Αν αυτη την ευχη...''Παναγια Τριας το ομοουσιον κρατος''...προσπαθησουμε να την κατανοησουμε και να την βαλουμε πανω απ οτιδηποτε αλλο στη ζωη μας, στην οποιαδηποτε δραστηριοτητα και αναστροφη μας, πιστευω οτι θα εχουμε βρει τη λυση για να βγουμε απ ολα αυτα που σημερα μας βασανιζουν ως ατομα και ως εθνος...και προσωπικα και οικονομικα και κοινωνικα. Δεν θα πρεπει ομως να εξαιρεθει κανενας!!! Σας ευχαριστω για την ευκαιρια και την κατανοηση σας!