Αὐτὸ συνέβαινε καὶ γιὰ τὶς Κυριακές. Ὑπῆρχαν στιχηρά ἀναστάσιμα τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας.
Στὸ χφ. Μ. Λαύρας Γ-67 στιχηράριο τέλη ι’-ἀρχὲς ια’ αἰ. φφ. 110v κ.ἑ., P 265 φφ. 250r κ.ἑ., ὅπως καὶ στὸ χφ. ΕΒΕ/ΜΠΤ 702 ἰδιόχειρη ἐξήγηση τοῦ παλαιοῦ ἀναστασιματαρίου ἀπὸ τὸν Χουρμούζιο, μετὰ τὰ στιχηρὰ τῶν αἴνων ἀκολουθοῦν «Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας ἦχος α’ Ὁ σταυρὸν ἑκούσιον καταδεξάμενος σωτὴρ καὶ ταφὴν ὑπομείνας..., Τῷ ἀηττήτῳ σταυρῷ σου παρεστῶτες οἱ θεόφρονες..., Ὁ βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν διὰ φιλανθρωπίαν ἑκὼν ἐσταυρώθη καὶ ἑκὼν ἐτάφη...», ὁμοίως σὲ κάθε ἦχο. Ὁμοίως στὰ ΤΜ σσ. 189, 261, 263, 268, 275, χφφ. Vat. gr. 1820 παρακλητικὴ ιβ' αἰ. φφ. 10r-v, 32r, 66r-v, Vat. gr. 1813 παρακλητικὴ ιβ’-ιγ’ αἰ. φφ. 26v-27r, 57v-58r, 87r-v, 114r-v, 141r-v, 199r-v, 226r-v, Vat. gr. 1827 παρακλητικὴ ιγ’ αἰ. φφ. 13r-v, 34v-35r, 57r-v, 75r-v, 95r-v, 111r-v, 126v-127r, BNE 4580 φφ. 53v, 61v, Vindob. Theol. gr. 116 παρακλητικὴ τοῦ ἔτους 1391 φ. 9v, Barb. gr. 307 ὡρολόγιο ιε’ αἰ. φφ. 87r-89r, ὅπου χαρακτηρίζονται «ἀνατολικά», Paris. gr. 252 παρακλητικὴ ιε’ αἰ. σσ. 186, 494, 496, 656, ὅπου χαρακτηρίζονται «ἐκ τῶν ὀγδοήκοντα» καὶ χφφ. Vat. gr. 1837 παρακλητικὴ ιστ’ αἰ. φφ. 29v-30v, 45r-46r, Vat. gr. 1837 παρακλητικὴ ιγ’-ιδ’ αἰ. φφ. 133r-v, 146r-v, Vat. gr. 1866 παρακλητικὴ ιδ’ αἰ. φφ. 160r-163r.
Αὐτὰ τὰ ἰδιόμελα πρέπει νὰ εἶναι σταυροαναστάσιμα καὶ ἀπόδοση (ἀπόηχος) τῆς Κυριακῆς. Σ’ αὐτὴν τὴν κατεύθυνση βρίσκεται καὶ τὸ προκείμενο (ἀλληλούια) «Τῇ Κυριακῇ ὀψέ. Ἀλληλούια. Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο, ἐνεδύσατο Κύριος δύναμιν καὶ περιεζώσατο. Ἀλληλούια. Καὶ γὰρ ἐστερέωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται. Ἕτοιμος ὁ θρόνος σου ἀπὸ τότε, ἀπὸ τοῦ αἰῶνος σὺ εἶ. Δόξα» (χφ. Σινὰ 863 ὡρολόγιο θ’ αἰ. φφ. 99v-100r).