Ἐπειδὴ δὲν ψάλλεται ἀλληλουάριο («αἰνεῖτε τὸν Θεόν») διὰ τὸ πένθιμον τῆς Μ. Παρασκευῆς, «ὁ διάκονος θυμιᾷ τὸ βῆμα ἀναγινωσκομένου τοῦ ἀποστόλου»
(χφ. Μ. Λαύρας Δ-45 τριῴδιο ια'-ιβ' αἰ. φ. 306vα)
ἤ καλλίτερα κατὰ τὰ ἰδιόμελα γιὰ μεγαλύτερη ἐπισημότητα, λατρεία καὶ ἄνεση χρόνου.
Θυμίαση γίνεται καὶ κατὰ τὴν α’ μεγάλη ὥρα
(χφφ. EBE 2047 τυπικὸ Συμεὼν Θεσσαλονίκης μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1416-1429 φ. 16r, πατρ. Ἱεροσολύμων 311 ΤΑΣ ιστ’ αἰ. (Dmitrievskij τ. 3 σ. 353)).
Οἱ μεγάλες ὧρες τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανείων εἶναι ἀπομιμήσεις τῶν σταυρωσίμων τῆς Μ. Παρασκευῆς.