domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Οι οποίες στα παραπάνω χρόνια σε τί συγκλίνουν ή αποκλίνουν;
Βλέπεις ότι μακάμια χρησιμοποίησαν και επιφανείς ψάλτες οπότε το θέμα θα ξεφύγει, με ανούσιες κόντρες, αν γράψουμε περισσότερα. Το κριτήριο επέτρεψέ μου να πώ πως δεν είναι ξεκάθαρο. Υπάρχει εξέλιξη. Κρίνουμε εμείς σήμερα ότι νομίζουμε σωστό. Η κρίση όσο εμπλουτίζεται με γνώση γίνεται καλύτερη. Από κεί και πέρα θεωρώ ότι μεγάλος παράγοντας στην επιλογή μελών (πέρα από την μουσική παράδοση) είναι η "λειτουργικότητα" των μελών. Να εξυπηρετούν δηλαδή τον σκοπό της λατρείας κι όχι τον σκοπό ενός θεάματος ή μιας συναυλίας. Κι αυτό όμως δεν είναι πάντοτε διακριτό...
Τὸ τὶ ἔχουν κάνει μεγάλοι ψάλτες δὲν εἶναι ἀλάθητο ἤ ἄκριτο καὶ τὸ 'χουμε ξανασυζητήσει.
Ὅπως βλέπεις ὅμως τὸ ἐρώτημα τελικὰ εἶναι τὶ εἴδους λατρεία θέλουμε και βέβαια ἄν ἐμεῖς οἱ ψάλτες ἔχουμε δικαίωμα νὰ καθορίζουμε τὰ πράγματα κατὰ βούληση καὶ ἀπὸ τὴ μαγκιὰ ἤ τὸν νταλκά μας ἤ ἐπειδὴ μᾶς ἀρέσει νὰ διαβάζουμε διδακτορικά ἤ ἐπειδὴ μᾶς ἀρέσει νὰ ἐντυπωσιάζουμε μὲ τὸ ξερολίκι μας γιὰ τὴν πρωτοχριστιανικὴ περίοδο.
Γιὰ τὸ θέμα μας τώρα. Στὰ παλαιὰ τυπωμένα βιβλία λ.χ. Μουσικὴ Πανδέκτη, στις μεταγραφὲς τοῦ Χουρμουζίου, σὲ χειρόγραφα μᾶς ἔχουν σωθεῖ ἄφθονες συνθέσεις Κοινωνικῶν, ἀπηχῶντας παράδοση τουλάχιστον ἀπὸ τὸν 14ο αἰ. συνεχόμενη μέχρι καὶ σήμερα μὲ μικρὲς ἀλλαγὲς.
Οἱ διάφορες καινοφανείς συνθέσεις μὲ στίχους κλπ. ποὺ ἐπιδιώκουν ἐπιστροφὴ στὸ ἐκκλησιαστικὸ παρελθὸν τῆς ὑψηλῆς θεολογικῆς παιδείας μοῦ φαίνονται ἐξαιρετικὰ ὑποκειμενικές.
Ἀκόμα καὶ τὸ σχόλιο τοῦ μακαριστοῦ Φουντούλη ἐδῶ καλὸ εἶναι, ἀλλὰ περιέχει ἐξαιρετικὰ ὑποκειμενικὲς παρατηρήσεις καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς καὶ γιὰ τοὺς ψάλτες. Δὲ νομίζω πὼς μποροῦμε νὰ βασιστοῦμε ἐξ ὁλοκλήρου σὲ αὐτό. Τὰ σχόλια τοῦ Β. Ζάχαρη στὸ συγκεκριμένο θέμα εἶναι ἐξαιρετικὰ διαφωτιστικά.