Μακρυγιάννης
Κανάλια Μαγνήσιας
Μολις χθες αγαπητοι αδελφοί επιστρέψαμε απο το πανεμορφο καταπράσινο νησι της Σκοπέλου (αξίζει να πάτε). Εκεί είχαμε την χαρά να εκκλησιαστούμε στην ενορία Γεννησεως του Κυριου όπου προσκυνήσαμε το λειψανο του Αγ. Ρηγίνου επισκόπου Σκοπέλου και να συμμετέχουμε στον εσπερινο της αγίας Κυριακής στο εκκλησάκι της, ένα απο τα αμέτρητα του νησιού και επίσης να γνωρίσουμε τον παπα Νικόλα.
Εντυπωσιάστικα δίοτι (ευτυχώς για μένα) σε αυτή την γωνιά της Ελλάδος συνεχίζουν να τηρούνται αυτά που οι Κολυβάδες πατέρες μετέφεραν στα νησιά μας με την παρουσία τους! Οι Ναοί όμορφοι με το ίδιο μεγαλειο που τους άφησαν οι πρόγονοι μας, οι ακολουθίες με τάξη (αγιορείτικη), χωρις επιτηδιότητες για φαντασμαγοριες, ο ιερευς λευίτης, απλός, προσηνής, τους γνωρίζει και τον γνωρίζουν, οι ψαλτάδες σεμνοί αν και πρακτικοί (δεν τους απασχολούν θέματα π.χ. αν δεν πατησαν καλά την ταδε νοτα) αν και στην Γλώσσα μπορεί κάποιος να απολαύσει και τον πολλά υποσχόμενο Greekψαλτη.
Το πανυγηρι της αγίας Κυριακής έγινε ώς εξής. Στον Ναό του Σωτήρα εγινε η εννάτη και ο μικρός εσπέρινός, ενώ στο εκκλησάκι της αγίας στην συνέχεια αποδειπνο, μέγας εσπερινός, λιτή και στα απολυτίκια η ευλόγησις των άρτων.(αγιορείτικη τάξη) και το πρωί ο όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Όπως μου είπε ο παπα Νικόλας "εμείς έτσι τα βρήκαμε" και οτι "δεν μπορούμε να κανουμε αλλιώς" διότι όπως μου διηγήθηκε καποτε έτυχε σε μνημόσυνο να λειτουργεί έτερος άγαμος ιερεύς ο οπόιος τέλεσε το γνωστό "μνημόσυνο" το τρισαγιο δηλαδη με απλή προσθηκη των ευλογηταρίων. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας οι συγγενείς έπιασαν τον παπα Νικόλα και του είπαν το επόμενο Σάββατο να κάνουν πάλι το μνημόσυνο "όπως ξέρουμε".
Ξέρω οτι κάποιοι ισως προβάλλουν ενστάσεις διάφορες.
Αλλά οσο υπάρχουν ανθρωποι σαν το παπα Νικόλα υπάρχει ελπίδα!
Συγγνώμη αν σας κουρασα αλλά ήταν πράγματι όλα πολύ ωραία και φυσικά αλλο να το ζείς και αλλο να το γράφεις.
Εντυπωσιάστικα δίοτι (ευτυχώς για μένα) σε αυτή την γωνιά της Ελλάδος συνεχίζουν να τηρούνται αυτά που οι Κολυβάδες πατέρες μετέφεραν στα νησιά μας με την παρουσία τους! Οι Ναοί όμορφοι με το ίδιο μεγαλειο που τους άφησαν οι πρόγονοι μας, οι ακολουθίες με τάξη (αγιορείτικη), χωρις επιτηδιότητες για φαντασμαγοριες, ο ιερευς λευίτης, απλός, προσηνής, τους γνωρίζει και τον γνωρίζουν, οι ψαλτάδες σεμνοί αν και πρακτικοί (δεν τους απασχολούν θέματα π.χ. αν δεν πατησαν καλά την ταδε νοτα) αν και στην Γλώσσα μπορεί κάποιος να απολαύσει και τον πολλά υποσχόμενο Greekψαλτη.
Το πανυγηρι της αγίας Κυριακής έγινε ώς εξής. Στον Ναό του Σωτήρα εγινε η εννάτη και ο μικρός εσπέρινός, ενώ στο εκκλησάκι της αγίας στην συνέχεια αποδειπνο, μέγας εσπερινός, λιτή και στα απολυτίκια η ευλόγησις των άρτων.(αγιορείτικη τάξη) και το πρωί ο όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Όπως μου είπε ο παπα Νικόλας "εμείς έτσι τα βρήκαμε" και οτι "δεν μπορούμε να κανουμε αλλιώς" διότι όπως μου διηγήθηκε καποτε έτυχε σε μνημόσυνο να λειτουργεί έτερος άγαμος ιερεύς ο οπόιος τέλεσε το γνωστό "μνημόσυνο" το τρισαγιο δηλαδη με απλή προσθηκη των ευλογηταρίων. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας οι συγγενείς έπιασαν τον παπα Νικόλα και του είπαν το επόμενο Σάββατο να κάνουν πάλι το μνημόσυνο "όπως ξέρουμε".
Ξέρω οτι κάποιοι ισως προβάλλουν ενστάσεις διάφορες.
Αλλά οσο υπάρχουν ανθρωποι σαν το παπα Νικόλα υπάρχει ελπίδα!
Συγγνώμη αν σας κουρασα αλλά ήταν πράγματι όλα πολύ ωραία και φυσικά αλλο να το ζείς και αλλο να το γράφεις.