Εκοιμήθη ο Λυκούργος Αγγελόπουλος

Diogenes

Νέο μέλος
Από: https://www.pemptousia.gr/2020/05/ston-daskalo-mou-likourgo-angelopoulo/
«Στον Δάσκαλό μου Λυκούργο Αγγελόπουλο»

18 Μαΐου 2020

Έξι χρόνια σωματικής απουσίας συμπληρώνονται φέτος από την κοίμησή σου Δάσκαλε. Γιατί ψυχικά-πνευματικά είσαι πάντα μαζί μας όταν ερμηνεύουμε, όταν διδάσκουμε, όταν μελοποιούμε. Βλέπεις, μας μιλούσες για τον ήχο ο οποίος φώλιασε στον νου και στην καρδιά καταστρατηγώντας κάθε μορφής λησμονιά.
Ο Δάσκαλος υπήρξε ο μουσικός των ήχων και της σιωπής. Οργάνωνε τη μουσική πληροφορία με τρόπο που η κίνηση του χεριού του, στην απόλυτη σιωπή του λεβάρε, μετέδιδε τον ήχο που ο ίδιος είχε φανταστεί για τη χορωδία.


Διάλεξη του Λ. Αγγελόπουλου στο Ινστιτούτο Βυζαντινολογίας του Πανεπιστημίου Βιέννης 10.2.2003 (Φωταρχείο Δεσπότη Σωτήρη).

Η διεύθυνση του χορού, η μελοποιΐα, η ερμηνεία και η διδακτική του μέθοδος πραγματώνονταν με σημεία αναφοράς τη χειρόγραφη και προφορική παράδοση της μουσικής μας πατριδογνωσίας. Η μουσική του ταυτότητα μεγαλούργησε και στο χώρο της σύγχρονης λόγιας μουσικής δημιουργίας.
Ερμηνευτής έργων των Αδάμη, Φωτόπουλου, Τερζάκη, Σφέτσα, κα. καταδεικνύουν το εύρος του μουσικού του ταλέντου. Αξιομνημόνευτη και η συνεργασία του με το σύνολο Όργκανουμ του Μαρσέλ Περέζ, για μελέτες στο παλαιορωμαϊκό μέλος και η έκδοση ψηφιακών δίσκων με τους καρπούς των προσπαθειών αυτών.


Συναυλία με τον Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Χορό Βιέννης στο Ινστιτούτο Βυζαντινολογιας του Πανεπιστημίου Βιέννης 11.2.2003 (Φωταρχείο Δεσπότη Σωτήρη).

Στο πρόσωπο του Λυκούργου Αγγελόπουλου αποδεικνύεται το γεγονός ότι η τέχνη και η επιστήμη του ήχου δεν έχουν περιορισμούς χώρου και χρόνου. Υλικό και ά-υλο, φως και σκοτάδι, ήχος και σιωπή, στάση και κίνηση, συνυπάρχουν, συνδημιουργούν, συνπορεύονται στο δρόμο της μεταμόρφωσής μας προς το Φως!
Σε χαιρετώ με ένα ποίημά μου Δάσκαλε. Ξέρεις απο ποίηση. Έγραφες και συ με το ψευδώνυμο Πέτρος Λύρας. Δάσκαλε μας, ζεις στα αναλόγιά μας, στις καρδιές μας και στις αίθουσές μας. Μας εμπνέεις!

«Δυο χρυσά νομίσματα με προσοχή τοποθετημένα στα χέρια του.
Αμοιβή για το βαρκάρη του ‘παν βάζοντάς τα.
Να του τα δώσεις, δεν φτάνουν οι νότες σου γι αυτόν…
Ταξίδεψες κι όταν έφτασες εκεί ψηλά, εκεί που οι νότες σου μετράνε, μας έγνεψες.
Σε είδαμε με τα μάτια δακρυσμένα, ώσπου ένα σύννεφο σ’ έκρυψε.
Περιμέναμε ώρες για να σε ξαναδούμε, μέχρι που καταλάβαμε ότι το σύννεφο αυτό ήταν μια άλλου είδους αυλαία.
Μια αυλαία που όριζε το βουβό χειροκρότημα της τελευταίας σου συναυλίας.»

(Από την ποιητική συλλογή «Περιπατητικός μονόλογος» του Σωτήρη Δεσπότη)

«Πολυέλεος Χριστουγέννων», Μέλος Λυκούργου Αγγελόπουλου, ήχος δ΄«Άγια»

 

Diogenes

Νέο μέλος
Από: https://www.pemptousia.gr/video/mni...i-zoi-ke-to-ergo-tou-likourgou-angellopoulou/

«Μνήμης εγκώμιον, Λήθης εμπόδιον». Σκέψεις για τη ζωή και το έργο του Λυκούργου Αγγελόπουλου

02BBEBE0-9CCD-417A-869A-0C1B07151705.png
Ο Σωτήρης Δεσπότης, Μουσικολόγος-Συνθέτης μιλάει για τη ζωή και το έργο του αείμνηστου δασκάλου της ψαλτικής τέχνης, Λυκούργου Αγγελόπουλου, με αφορμή τη συμπλήρωση έξι ετών από της κοιμήσεως του.
 

Diogenes

Νέο μέλος

Diogenes

Νέο μέλος

Diogenes

Νέο μέλος

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ

Παλαιό Μέλος
Πριν εννέα (09) έτη, "άνοιξαν οι ουρανοί" για να δεχθούν την ψυχή του ακούραστου μελετητή, δασκάλου & ιεροψάλτη, μακαριστού Άρχ. Λυκούργου Αγγελόπουλου.
“Η βυζαντινή μουσική μου θυμίζει τις τοιχογραφίες του Θεόφιλου, όπου ο Οδυσσέας Ανδρούτσος υπάρχει πλάι στον Μεγαλέξανδρο” είχε πει σε συνέντευξή του. Κι αλλού: ”το να βιώσουμε και να καλλιεργήσουμε τη βυζαντινή μας μουσική είναι τελικά θέμα παιδείας...”
Ως αφιερώματα μνήμης αναρτήθηκαν πρόσφατα, από τον υποφαινόμενο, τα 1 & 2 μηνύματα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
«Λυκούργος Αγγελόπουλος μια σπάνια μουσική προσωπικότητα»
Ένα εξαιρετικό άρθρο στην εφημερίδα «κυριακάτικη δημοκρατία» από τον αδελφικό φίλο του δασκάλου Νίκο Παπουτσόπουλο, επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα (10) ετών της εκδημίας του.

434260393_10232559936485092_5516633212923474117_n.jpg

434262069_10232559936365089_3107553975016110381_n.jpg


 

Diogenes

Νέο μέλος
Από την ιστοσελίδα https://www.pemptousia.gr/2024/03/to-ef-zin-mou-edidaxe-o-likourgos-angelopoulos/ .

«Το ευ ζην μου εδίδαξε ο Λυκούργος Αγγελόπουλος»
Νίκος Παπουτσόπουλος
27 Μαρτίου 2024​

Ένας Θεόφιλος ή ένας Οδυσσέας Ανδρούτσος, που συνυπάρχουν δίπλα στον Μεγαλέξανδρο, μια παράδοση αιώνων, θύμιζε στον Λυκούργο Αγγελόπουλο η βυζαντινή μουσική, η μουσική την οποία λάτρεψε και υπηρέτησε πιστά και την οποία μετέφερε με σπάνια ευαισθησία και αφοσίωση στις άκρες του κόσμου. Μετέφερε έναν κόσμο διαφορετικό, έναν άλλο κόσμο και μια άλλη μουσική, άγνωστη στο ευρύτερο κοινό, στον κόσμο της Δύσης, η οποία αγνοεί ακόμη το Βυζάντιο και την πνευματική προσφορά του.



Ο Αγγελόπουλος αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση της μοναδικής αυτής πνευματικής, θρησκευτικής και εκκλησιαστικής μουσικής στον κόσμο, «μουσικής που συμπυκνώνει όλο το νόημα της Ανάστασης, την ελπίδα αλλά και τη βεβαιότητα των πιστών για την πορεία προς την αλήθεια και τη ζωή», όπως είχε υπογραμμίσει, αφού «είναι η πρόγευσις της Βασιλείας των Ουρανών και βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Το γράφει καθαρά ο Απόστολος Παύλος: «Ει Χριστός ουκ εγήγερται κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις ημών», όπως ακριβώς είχε υπογραμμίσει.

Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος είχε υποστηρίξει με πάθος: «Η αποδοχή και υποδοχή της βυζαντινής μουσικής στο εξωτερικό δίνει το μήνυμα αγώνα για σωστή παιδεία και επιστημονική γνώση του μουσικού μας πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που αμφισβητούν και θα αμφισβητούν ώστε να αλλοιώσουν μια παράδοση αιώνων. Παράδοση που ερευνά και που προσπαθούν να αναδείξουν όλοι οι συνεργάτες της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας».

«Νομίζω πως το χρέος ενός σύγχρονου σοβαρού ερευνητή ή ερμηνευτή είναι η φροντίδα για την όσο γίνεται πιο πλατιά μελέτη σε βάθος, για λεπτομερή έρευνα και γνωριμία του παλαιού υλικού» είχε επισημάνει (Βυζαντινοί Μελουργοί, από το εκδοτικό πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, περίοδος 1994-1995). «Η θεωρητική και πρακτική υποδομή που έχει γίνει στον τομέα αυτό εδώ και δεκαετίες από ερευνητή του κύρους του Σίμωνος Καρά προσφέρει μια εξαιρετικά σημαντική βάση. Η εργασία αυτή θα αποκλείσει και την εμφάνιση δήθεν ερευνητών που καπηλεύονται το ενδιαφέρον για την παράδοση και παραπληροφορούν το ευρύτερο κοινό ως προς τον χαρακτήρα και την ποιότητα της μουσικής μας. Υπάρχει άμεση ανάγκη για διδασκαλία, για ενημέρωση, για παιδεία σαφή, κατανοητή και με επίγνωση της αξίας του συστήματος, που δεν εξαντλείται σε πομπώδεις φράσεις, αλλά θα προσπαθεί να διεισδύσει σε βάθος και να συνδέει την παλαιά παράδοση με το παρόν και το μέλλον».

«Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία αποτελεί δημιούργημα του Λυκούργου Αγγελόπουλου», σύμφωνα με τον συνθέτη-ερευνητή Μιχάλη Αδάμη (στο 1ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Μουσικής Έρευνας, Δεκέμβριος 2001). «Το έργο της διευθύνεται, πραγματοποιείται εν πολλοίς με την προσωπική του μέριμνα και στηρίζεται στο δικό του όραμα για τη διάσωση και διάδοση της Βυζαντινής Μουσικής. O Λυκούργος Αγγελόπουλος αποτελεί την ψυχή και δίδει το στίγμα της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας, που όμως δεν τον πλαισιώνει απλώς. Λειτουργεί ως οργανισμός, στελεχώνεται από άξιες μονάδες και αποδίδει ως σύνολο. Πρεσβευτής της Βυζαντινής Μουσικής, η Χορωδία διαμορφώνει το κριτήριο της ποιότητας της μουσικής εκτελέσεως, υποστηρίζεται και συνεργάζεται με πολλά μέλη της διεθνούς μουσικολογικής κοινότητας, προωθεί επιστημονικό έργο, ασκεί και διαμορφώνει έναν ικανό αριθμό άξιων ψαλτών που με γνώση και καλλιέργεια επανδρώνουν τα ψαλτήρια και στελεχώνουν την εκπαίδευση. Ουσιαστικό επιστημονικό έργο αποτελεί η συστηματική διδασκαλία της Βυζαντινής Μουσικής με την οποία καταγίνεται η EBX. Στηρίζεται στο έργο του θεμελιωτή της σύγχρονης διδασκαλίας της Ελληνικής Μουσικής, Σίμωνος Καρά, και τεκμηριώνει, με εμπεριστατωμένη μελέτη των πηγών, απόψεις που προωθούν τη σύγκληση και συμφωνία θεωρητικής και πρακτικής διδασκαλίας αξιοποιώντας την αναβίωση της χρήσεως της ενεργείας των μουσικών σημαδιών στη γραφή ώστε, με τρόπο δυνητικό, δίχως παρέμβαση στην καταγραφή της βασικής μελωδικής γραμμής, και αποφεύγοντας την επιζήμια τάση της αναλυτικής γραφής, να αποδίδονται ποικίλματα που έχει διασώσει η προφορική παράδοση, στοιχεία του ύφους της ερμηνείας που αποτελεί σημαντικότατο ζητούμενο στην προσέγγιση ενός μουσικού κόσμου με αυτοτελή αισθητική. H συστηματοποίηση της διδασκαλίας από τον Λυκούργο Aγγελόπουλο, που διδάσκει προφορικώς επί μακράν σειράν ετών, διατυπώνεται σε συγκεκριμένη πρόταση στα βιβλία του συνεργάτη του Γιώργου Κωνσταντίνου, που καλύπτει ολοκληρωμένα -θεωρητικά και πρακτικά – την ύλη της διδακτικής ενότητας. Στο ίδιο σκεπτικό εντάσσεται και η έκδοση της Ανθολογίας του Πέτρου Μανουήλ Εφεσίου -των αρχών του 19ου αιώνος- που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον ως σημαντικότατη θεωρητική και μουσική πηγή της περιόδου όπου συντελείται η μεγάλη αλλαγή της Νέας Γραφής, και συμβάλλει καθοριστικά στην κατανόηση της γραφής διασαφηνίζοντας εν τη πράξει τη λογική της».

Ο ήχος της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας ήταν διακριτός με αισθητική μουσική υψηλού επιπέδου, υιοθετώντας μουσικό σχολαστικισμό και προσδιορίστηκε μοναδικά στο μουσικό περιβάλλον που έδρασε», είχε αναφέρει ο λυρικός καλλιτέχνης Γιάννης Χριστόπουλος. «Παράλληλα, ο Λ. Αγγελόπουλος συνεργάστηκε και ως ερμηνευτής σε έργα Ελλήνων συνθετών, όπως ο Αδάμης και ο Τερζάκης, γιατί η μοναδικότητα της μουσικής του ικανότητας τον έκανε ιδανικό ερμηνευτή για αυτά τα έργα με την τρισδιάστατη χωροχρονική μουσική ταυτότητα».



Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος (ελάχιστο αφιέρωμα στη δεκαετία από την εκδημία και την εκκωφαντική απουσία του) διετέλεσε πρωτοψάλτης του Ναού της Αγίας Ειρήνης οδού Αιόλου της πρώτης Μητρόπολης Αθηνών από το 1982, και ήταν ο εμπνευστής, ιδρυτής και διευθυντής της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας. Κατά τη διάρκεια των περίπου τεσσάρων δεκαετιών συνεχούς παρουσίας, με σεβασμό στην παράδοση και αφοσίωση στη διδασκαλία, την έρευνα και τη μελέτη, μετέφερε στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο τη μακραίωνη μουσική παράδοση, η οποία κατέκλυσε με τη μεγαλειώδη ανάπτυξή της τον μείζονα ελληνικό χώρο, και η οποία αποτέλεσε και αποτελεί πηγή πνευματικής έμπνευσης και δημιουργίας. Ο Αγγελόπουλος και η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία συμμετείχαν σε μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, στα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, στο Early Music Festival της Βοστόνης, στο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Μόσχας και Αγίας Πετρούπολης. Συνεργάστηκε και έδωσε συναυλίες με το Ensemble Organum και το Ensemble Kudsi Erguner, ενώ παρουσίασε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση έργα σύγχρονης μουσικής του Μιχάλη Αδάμη, του Γιώργου Κυριακάκη και του Σωτήρη Φωτόπουλου, καθώς και την παλαιά ακολουθία (λειτουργικό δράμα, των «Τριών Παίδων εν καμίνω», σε μεταγραφή από τα χειρόγραφα και ανασύσταση από τον Μιχάλη Αδάμη, καθώς και την ακολουθία του Ασματικού Εσπερινού (Οξφόρδη 2001), σε αποκατάσταση και μεταγραφή Αλεξάνδρου Λίγκα – Ιωάννη Αρβανίτη. Εκτός από τις εμφανίσεις της σε πολλές χώρες, ο Λυκούργος Αγγελόπουλος με την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία πραγματοποίησαν ηχογραφήσεις στους μεγαλύτερους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς της Ευρώπης, καταγραφές παλαιότερων σημαντικών μορφών της ψαλτικής τέχνης, από το Άγιον Όρος και άλλα κέντρα της Ορθοδοξίας, ερμηνεία, για πρώτη φορά, αποσπασμάτων αρχαίας ελληνικής μουσικής, παλαιορωμαϊκού και άλλων μελών από λατινικά χειρόγραφα, ηχογραφήσεις συναυλιών με συνθέσεις και μαθήματα των μεγάλων μαϊστόρων της βυζαντινής μουσικής αλλά και σπάνιων παλαιοχριστιανικών ύμνων.

Αξιόλογη είναι η πλούσια μουσική εκδοτική παραγωγή, που συνθέτει την πολυσήμαντη προσφορά στη μελέτη και την έρευνα, την οποία συμπληρώνει η ηχογράφηση και έκδοση των έργων του μεγάλου Βυζαντινού μαΐστορα Ιωάννη Κουκουζέλη, με υποστήριξη από το Ίδρυμα Ωνάση.





«Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ο Λυκούργος Αγγελόπουλος (1941-2014)», σύμφωνα με τον Δημήτριο Δ. Τριανταφυλλόπουλο, ομότιμο καθηγητή Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, «όχι μόνο πρωτοστάτησε με τον Μαρσέλ Περές στην ηχογράφηση σημαντικών έργων του λεγόμενου “παλαιορωμαϊκού μέλους”, που χαρακτήρισε τη δυτική εκκλησιαστική μουσική στον Πρώιμο Μεσαίωνα, αλλά πρωταγωνίστησε λαμπρά και σε σύγχρονες θρησκευτικές, κοσμικές -δηλαδή εξωλειτουργικές- συνθέσεις του Μιχάλη Αδάμη, του Δημήτρη Τερζάκη, του Τζον Τάβενερ και άλλων συνθετών».

«Τον Λυκούργο, πριν πολλές δεκαετίες, τον γνώρισα συμπτωματικά», σημειώνει ο βυζαντινολόγος, ομότιμος διευθυντής Ερευνών Κρίτων Χρυσοχοΐδης. «Τον άκουσα να ψέλνει σε έναν ναό. Ασυνήθιστο, σε έναν εθισμένο στην εκκλησιαστική τετραφωνία, αισθάνθηκα βαθιά κατάνυξη με την ουράνια ψαλμωδία του. Έσπευσα να τον συναντήσω και έκτοτε γίναμε φίλοι. Δεν είμαι ψάλτης, ούτε βαθύς γνώστης της βυζαντινής μουσικής, ωστόσο κατάλαβα ότι το γονιδίωμα αυτού του χαρισματικού ψάλτη είναι η ίδια η βυζαντινή μουσική. Έτσι, έγινα βιωματικός “ακόλουθος” της σαγηνευτικής ψαλμωδίας του, μιας και αυτή με έμαθε να βιώνω την ουσία της υμνολογίας κάθε γιορτής του ενιαύσιου λειτουργικού κύκλου της εκκλησίας».

[Συνέχεια στην κάτωθι ανάρτηση]
 
Last edited:

Diogenes

Νέο μέλος
[Συνέχεια]

Η συνεχής προσπάθεια και αφοσίωση του Λυκούργου Αγγελόπουλου και των συνεργατών της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας στην ορθή παιδεία, γνώση και διάδοση του μουσικού πολιτισμού, η έρευνα και η υψηλής ποιότητας και απαιτήσεων ερμηνεία, εξασφάλισε την αποδοχή της βυζαντινής μουσικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Στη μακρά μουσική του πορεία, παρουσίασε τη βυζαντινή μουσική όπως αυτή έφθασε ως τις μέρες μας με τη γραπτή και προφορική παράδοση, στην Ελλάδα και σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο με εκατοντάδες συναυλίες, λειτουργίες και συμμετοχές σε πολλές σημαντικές διεθνείς εκδηλώσεις, επιστημονικά συνέδρια καθώς και σε κορυφαία εκκλησιαστικά γεγονότα, όπως στην πανορθόδοξη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων στη Βηθλεέμ, για τον εορτασμό των 2.000 χρόνων από τη Γέννηση του Χριστού, στην αρχαία βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου in Classe, στη Ραβένα, στον εσπερινό στην Αγία Σοφία του Κιέβου και στη Θεία Λειτουργία (στο Κίεβο επίσης) για τον εορτασμό των 1.020 χρόνων από τη βάπτιση των Ρως.



Με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση και προσήλωση στην ερμηνεία, στην έρευνα και τη μελέτη, με άριστη μουσική κατάρτιση και ευαισθησία, ο Λυκούργος Αγγελόπουλος με την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία ερμήνευσαν σε συναυλίες υψηλού καλλιτεχνικού και αισθητικού επιπέδου αντιπροσωπευτικά μέλη της βυζαντινή μουσικής, από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Πετραία Αραβία και από τη Φινλανδία και τη Ρωσία στην Ιβηρική Χερσόνησο, και απέδωσαν υποδειγματικά το ύφος, το ήθος και την πνευματικότητα της μουσικής, η οποία, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, «εάν δεν είναι η μουσική των Ελλήνων, είναι η μουσική των Αγγέλων».

«Το ευ ζην μου εδίδαξε ο Λυκούργος Αγγελόπουλος» είπε ο Γιάννης Τσιοτσόπουλος, λαμπαδάριος στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Αιόλου. «Για μένα, που διετέλεσα επί δεκαπέντε έτη λαμπαδάριος στον Ναό όπου εκείνος έψαλλε, ήταν ο καταλύτης που με στιγμάτισε, που άλλαξε τον τρόπο της ζωής μου και καθόρισε την καλλιτεχνική μου πορεία. Ήταν ο Άνθρωπος και ο Δάσκαλος, ο Καλλιτέχνης» είπε.
«Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος ανήκει στη σπάνια κατηγορία των μουσικών που συνδυάζουν την καλλιτεχνική ευαισθησία με την επιστημονική περιέργεια» είχε αναφέρει ο μουσικός και καλλιτεχνικός και διοικητικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών Γιάννης Ιωαννίδης. «Η προσφορά του τόσο ως εμψυχωτή και διευθυντή της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας όσο και ως Δασκάλου που ξέρει να μεταγγίζει στους μαθητές του το πάθος για τη γνησιότητα είναι ανεκτίμητη, γιατί συμβάλλει αποφασιστικά στην ιστορικά τεκμηριωμένη και θεμελιωμένη απόδοση της ελληνικής εκκλησιαστικής μουσικής (του μεγάλου αυτού κλάδου της εθνικής μας μουσικής, με τις πανάρχαιες ρίζες και την αξεπέραστη αισθητική και πνευματική αξία), με τρόπο που να προβάλλεται όλη της η αλήθεια και ομορφιά, απαλλαγμένη από ψευδεπίγραφες παραποιήσεις, που δεν εκφράζουν παρά προσωπικές ή τοπικές συνήθειες, ξένες προς την πραγματική ουσία αυτής της μεγάλης μουσικής».



Οι μεγάλοι ορίζοντες της μουσικής του παρουσίας ανοίγονται όχι μόνον από τις σπάνιες δυνατότητες της φωνητικής του εκφοράς, αλλά κυρίως από τη μουσική του αντίληψη του συνόλου έργου, της δομής και της μορφής του, και τη θαυμαστή απόδοση του ύφους που επιτυγχάνει να κρατεί αβίαστα και στέρεα στο ιδιοφυές μεταίχμιο Ανατολής και Δύσεως που υπήρξε το Βυζάντιο.

«Ποιος δεν περιμένει να ακούσει το Μ. Σάββατο», όπως με ιδιαίτερη συγκίνηση είχε πει σε εκπομπές στον 89,4, τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, «το ιδιαίτερα κατανυκτικό αλλά και χαρακτηριστικό μέλος του Ιακώβου Πρωτοψάλτου “Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτεία” και το Κοινωνικό του Πέτρου Λαμπαδαρίου, “Εξηγέρθη ως ο υπνών”, που εξικνείται στις ακραίες περιοχές βάθους και ύψους του μέλους, σύμφωνα προς την τάση που περιγράφει ο θεωρητικός της μεθόδου, που ισχύει, ο Μητροπολίτης Χρύσανθος, στο “Μέγα Θεωρητικόν”: “Μίμησις δε προς τα νοούμενα είναι το να μελίζωμεν με οξείαν μεν την μελωδίαν, εκείνα εις τα οποία νοείται τις ύψος/ ως ουρανός όρος/ με βαρείαν δε μελωδίαν εκείνα εις τα οποία νοείται τις χαρά/ ως παράδεισος νίκη/ με σκυθρωπόν δε ήχον εκείνα εις τα οποία νοείταί τις λύπη/ ως θάνατος καταδίκη”».

«Ένας Θεόφιλος ή ένας Οδυσσέας Ανδρούτσος, που συνυπάρχουν δίπλα στον Μεγαλέξανδρο», ή άλλως, ο Λυκούργος Αγγελόπουλος, που κράτησε σταθερά πορεία και διαφύλαξε και εξακτίνωσε στον κόσμο μια παράδοση αιώνων.

Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία 24/03/2024-Νίκου Παπουτσόπουλου



 
Top