Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

[''Πλούτ. (Θησεύς 22, 10Β): "την δε ειρεσιώνην εκφέρουσι, κλάδον ελαίας ερίω μεν ανεστεμμένον... επάδοντες "Ειρεσιώνη, σύκα φέρειν"..." ([Οι Αθηναίοι] επίσης φέρουν την ειρεσιώνη, που είναι κλάδος ελιάς στεφανωμένος με μαλλί, ...τραγουδώντας "Ειρεσιώνη, φέρε μας σύκα"...).'']

Vitae parallelae By Plutarch

Πλούτ., Θησεύς 22, 10Β

http://books.google.com/books?pg=PA...lt&id=2FAMAAAAYAAJ&ots=qqtWYgI10Z&output=text
 

Attachments

  • πλ.png
    24.1 KB · Views: 0
insertimage.gif


http://www.musipedia.gr/
 
Last edited:
[''Πολυδ. (IV, 102): "εκατερίδες δε και θερμαστρίδες, έντονα ορχήματα· το μεν χειρών κινούν, η δε θερμαστρίς πηδητικόν" (εκατερίδες και θερμαστρίδες ζωηροί χοροί· στον πρώτο κινούν τα χέρια, ενώ στη θερμαστρίδα πηδούν)...'']

Pollux, Onomasticon

'Πολυδ., IV, 102

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n318/mode/1up
 

Attachments

  • onomasticon01polluoft_0319.jpg
    217.6 KB · Views: 0
[''Ο Ησύχιος εξηγεί το ρ. εκατερώ: "εκατερείν το προς τα ισχία πηδαν εκατέραις ταις πτέρναις" (εκατερείν, πηδώ πάνω προς τα ισχία [τα οπίσθια] με την κάθε φτέρνα χωριστά).'']

Γλῶσσαι
Ελληνικό λεξικό
Ἡσύχιος Ἀλεξανδρεὺς

<ἑκατερεῖν>· τὸ πρὸς τὰ ἰσχία πηδᾶν ἑκατέραις ταῖς πτέρναις

http://el.wikisource.org/wiki/Γλώσσαι/Ε
 
[''Ο Αριστείδης (Ι, 28) το καθορίζει σαφώς: "εκβολή δε, πέντε διέσεων επίτασις" (εκβολή είναι η ανύψωση [μιας νότας] κατά πέντε διέσεις).'']


Περί μουσικής
Αριστείδης, Ι, 28

Ῥητέον λοιπὸν περὶ ἐκλύσεως σπονδειασμοῦ τε καὶ
ἐκβολῆς· καὶ γὰρ τούτων τῶν διαστημάτων ἡ χρεία πρὸς
τὰς διαφορὰς τῶν ἁρμονιῶν παρείληπτο τοῖς παλαιοῖς.
ἔκλυσις μὲν οὖν ἐκαλεῖτο τριῶν διέσεων ἀσυνθέτων ἄνεσις,
σπονδειασμὸς δὲ ἡ ταὐτοῦ διαστήματος ἐπίτασις, ἐκβολὴ
δὲ ε διέσεων ἐπίτασις· ταῦτα δὲ καὶ πάθη τῶν διαστη-
μάτων διὰ τὸ σπάνιον τῆς χρήσεως προσηγορεύετο
 
[''Ο Βακχείος ο Γέρων (Εισαγ. 42) το διατυπώνει με τον ακόλουθο τρόπο: "όταν από τινος φθόγγου αρμονίας επιταθώσι πέντε διέσεις, οίον από EU επί UZ" ([εκβολή είναι] όταν από μια νότα του εναρμόνιου γένους ανεβαίνουμε κατά πέντε διέσεις, όπως λ.χ. από το mi1/4 μέχρι sol). Βλ. λ. εναρμόνιον γένος.'']

Βακχείος ο Γέρων, Εισαγ. 42

http://www.archive.org/stream/musiciscriptore00jangoog#page/n174/mode/1up
 

Attachments

  • musiciscriptore00jangoog_0403.jpg
    112 KB · Views: 0
[''Κατά τον Πλούταρχο (Περί μουσ. 1141Β, 29) ο Πολύμνηστος ήταν ο πρώτος που καθιέρωσε στην πράξη την εκβολή και την έκλυση (βλ. λ. έκλυσις ).'']

PLUTARQUE
ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Πλούταρχο, Περί μουσ. 1141Β, 29

(286) Πολυμνήστῳ δὲ τόν θ΄ ὑπολύδιον νῦν ὀνομαζόμενον τόνον ἀνατιθέασι, (287) καὶ τὴν ἔκλυσιν καὶ τὴν ἐκβολὴν πολὺ μείζω πεποιηκέναι φασὶν αὐτόν.

(287) D'après les théoriciens (Bacchius, § 41-42 ; Aristide Quintilien, I, 10, p. 28 Meib.), ces deux intervalles exceptionnels, θάτη τῶν διαστημάτων, représentent l'un, l’ἔκλυσις, un intervalle descendant de trois diésis enharmoniques (3/4 de ton), l'autre, l’ἐκβολή, un intervalle ascendant de 5 diésis (5/4 de ton). (Nous avons vu plus haut, note 111, que, d'après Aristide Quintilien, l'intervalle ascendant de 3 diésis s'appelait σπονδειασμός ; aucun auteur ne donne le nom de l'intervalle descendant de 5 diésis.) Bacchius prétend (§ 37) que ces deux intervalles se rencontraient dans le genre enharmonique; cela peut être vrai de l’ἐκβολή (voir, par exemple, note 116, fig. 10, dans le diagramme du phrygien enharmonique : l'intervalle entre le La et le Si altéré est une ἐκβολή), mais l'intervalle ne faisait pas partie de la gamme enharmonique ; il en est de même de l’ἔκλυσις. En revanche, les deux intervalles se rencontraient dans la gamme du diatonique mou, μαλακόν (fig. 33), dont l'invention, dès lors appartient peut-être à Polymnestos : ce genre « amolli » convient à l'auteur des Πολυμνήστεια. — Les mots πολὺ μείζω n'ont aucun sens. Nous supposons qu'un commentateur aura écrit en marge de αὐτόν : Πολύμνηστον ou Πολύμνιστον et ce mot négligemment écrit ou abrégé se sera introduit dans le texte sous la forme πολὺ μείζω.

http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/musiquegr.htm#286
 
εκκρουσμός, -εκλημματισμός· εκκρουσμός ήταν όρος που σήμαινε την παρεμβολή μιας χαμηλότερης νότας ανάμεσα σε δύο εκφορές της ίδιας νότας, στην οργανική μελωδία· εκλημματισμός ήταν το αντίστοιχο στη φωνητική μελωδία. Αυτό μπορούσε να γίνει άμεσα (α'), δηλ. με διάστημα 2ας, η έμμεσα, δηλ. με πήδημα 3ης, ή 4ης, ή 5ης (β'):

[...]

Πρβ. Ανών. Bell. (8 και 90, σ. 25), Μαν. Βρυέν. Αρμον. (Wallis III, 480) και Vincent (Notices 53).

Βλ. σημ. στο λ. έκκρουσις για άλλα σχήματα.

Βλ.

http://www.musipedia.gr/
 
[''Πολυδ. (IV, 102): "τα δε εκλακτίσματα, γυναικός ήν ορχήματα· έδει γαρ υπέρ τον ώμον εκλακτίσαι" (τα εκλακτίσματα ήταν γυναικείοι χοροί· [ονομάζονταν έτσι] γιατί έπρεπε να εκτινάξουν [τα πόδια] πάνω από τον ώμο).'']

Pollux, Onomasticon

Πολυδ., IV, 102

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n318/mode/1up
 

Attachments

  • onomasticon01polluoft_0319.jpg
    217.6 KB · Views: 0
[''Ο Ησύχιος καθορίζει τον εκλακτισμό "έντονο σχήμα χορού" (φιγούρα χορευτική).'']

Γλῶσσαι
Ελληνικό λεξικό

Ἡσύχιος Ἀλεξανδρεὺς

<ἐκλακτισμός>· σχῆμα χορικὸν ὀρχήσεως σύντονον

http://el.wikisource.org/wiki/Γλώσσαι/Ε
 
[''Βλ. τα λ. όστρακον , για τη μουσική του Ευριπίδη (Αριστοφ. Βάτραχοι 1305), και Αγάθων.'']

Aristophanes, Frogs

Aristoph. Frogs 1305

Αριστοφ., Βάτραχοι 1305

Αἰσχύλος
ἀλλ᾽ οὖν ἐγὼ μὲν ἐς τὸ καλὸν ἐκ τοῦ καλοῦ
ἤνεγκον αὔθ᾽, ἵνα μὴ τὸν αὐτὸν Φρυνίχῳ
1300λειμῶνα Μουσῶν ἱερὸν ὀφθείην δρέπων:
οὗτος δ᾽ ἀπὸ πάντων †μὲν φέρει, πορνιδίων†,
σκολίων Μελήτου, Καρικῶν αὐλημάτων,
θρήνων, χορειῶν. τάχα δὲ δηλωθήσεται.
ἐνεγκάτω τις τὸ λύριον. καίτοι τί δεῖ
1305λύρας ἐπὶ τούτων; ποῦ 'στιν ἡ τοῖς ὀστράκοις
αὕτη κροτοῦσα; δεῦρο Μοῦσ᾽ Εὐριπίδου,
πρὸς ἥνπερ ἐπιτήδεια ταῦτ᾽ ᾁδειν μέλη.

Aristophanes. Aristophanes Comoediae, ed. F.W. Hall and W.M. Geldart, vol. 2. F.W. Hall and W.M. Geldart. Oxford. Clarendon Press, Oxford. 1907

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Aristoph.+Frogs+1305&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0031
 
[''Ο Αριστείδης Κοϊντιλιανός (I, Mb και R.P.W-.I.28) την καθορίζει: "έκλυσις μεν ουν έκαλειτο τριών διέσεων ασυνθέτων άνεσις" (έκλυση ονομαζόταν το χαμήλωμα μιας νότας κατά τρεις απλές (ασύνθετες) διέσεις).'']

Περί μουσικής
Αριστείδης Κοϊντιλιανός, I, Mb και R.P.W-.I.28

Ῥητέον λοιπὸν περὶ ἐκλύσεως σπονδειασμοῦ τε καὶ
ἐκβολῆς· καὶ γὰρ τούτων τῶν διαστημάτων ἡ χρεία πρὸς
τὰς διαφορὰς τῶν ἁρμονιῶν παρείληπτο τοῖς παλαιοῖς.
ἔκλυσις μὲν οὖν ἐκαλεῖτο τριῶν διέσεων ἀσυνθέτων ἄνεσις,
σπονδειασμὸς δὲ ἡ ταὐτοῦ διαστήματος ἐπίτασις, ἐκβολὴ
δὲ ε διέσεων ἐπίτασις· ταῦτα δὲ καὶ πάθη τῶν διαστη-
μάτων διὰ τὸ σπάνιον τῆς χρήσεως προσηγορεύετο.
 
Ο Βακχείος ο Γέρων (Εισ. 41) καθορίζει την έκλυση με τον ίδιο τρόπο που εξηγεί την εκβολή : "όταν από τινος φθόγγου αρμονίας ανεθώσι τρεις διέσεις, οίον από EU επί Η>" ([έκλυση είναι] όταν από μια νότα του εναρμόνιου γένους κατεβούμε κατά τρεις διέσεις, όπως από mi+1/4 ως το mi ύφ.)

Βακχείος ο Γέρων, Εισ. 41

http://www.archive.org/stream/musiciscriptore00jangoog#page/n402/mode/1up
 

Attachments

  • musiciscriptore00jangoog_0403 (1).jpg
    112 KB · Views: 0
Back
Top