Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

insertimage.gif


http://www.musipedia.gr/
 
Last edited:
[''γυμνοπαιδική, είδος χορού, παρόμοιου με την αναπάλη . Χορευόταν από αγόρια ή έφηβους γυμνούς, που μιμούνταν την πάλη και το παγκράτιο (μεικτός αγώνας πάλης και πυγμαχίας) με ρυθμικές κινήσεις· Αθήν. ΙΔ', 630D-E, 28 (βλ. το κείμενο στο λ. εμμέλεια).'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήν. ΙΔ', 630D-E, 28

τρεῖς δ΄ εἰσὶ τῆς σκηνικῆς ποιήσεως ὀρχήσεις, τραγική, κωμική, σατυρική. ὁμοίως δὲ καὶ τῆς λυρικῆς ποιήσεως τρεῖς, πυρρίχη, γυμνοπαιδική, ὑπορχηματική. καὶ ἐστὶν ὁμοία ἡ μὲν πυρρίχη τῇ σατυρικῇ· ἀμφότεραι γὰρ διὰ τάχους. πολεμικὴ δὲ δοκεῖ εἶναι ἡ πυρρίχη· ἔνοπλοι γὰρ αὐτὴν παῖδες ὀρχοῦνται. τάχους δὲ δεῖ τῷ πολέμῳ εἰς τὸ διώκειν καὶ εἰς τὸ ἡττωμένους ‘φεύγειν μηδὲ μένειν μηδ΄ αἰδεῖσθαι κακοὺς εἶναι’. ἡ δὲ γυμνοπαιδικὴ παρεμφερής ἐστι τῇ τραγικῇ ὀρχήσει, ἥτις ἐμμέλεια καλεῖται·

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm
 
[''Ο Πολυδεύκης (IV, 104) αναφέρει γι' αυτούς: "οι δε γύπωνες, ξύλινων κώλων επιβαίνοντες, ωρχούντο διαφανή τα ταραντίδια αμπεχόμενοι" (οι γύπωνες χόρευαν ανεβασμένοι σε ξυλοπόδαρα και ντυμένοι διαφανή γυναικεία φορέματα)'']

Pollux, Onomasticon

Πολυδεύκης, IV, 104

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n319/mode/1up
 

Attachments

  • onomasticon01polluoft_0320.jpg
    230.7 KB · Views: 1
[''Πολυδ. (IV, 82): "και δακτυλικούς τους επί υπορχήμασιν [αυλούς], οι δε, ταύτα ουκ αυλών, αλλά μελών είδη είναι λέγουσιν" (και δακτυλικούς ονόμαζαν εκείνους [τους αυλούς] που έπαιζαν στα υπορχήματα · αλλά άλλοι λένε πως αυτοί δεν είναι είδη αυλών, αλλά είδη μελωδιών).'']

Pollux, Onomasticon

Πολυδ. IV, 82

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n312/mode/1up
 

Attachments

  • onomasticon01polluoft_0313.jpg
    207.5 KB · Views: 2
Πολυδ. (IV, 66): "το μέντοι των ψιλών κιθαριστών όργανον, ο και πυθικόν ονομάζεται, δακτυλικόν τίνες κεκλήκασι" (το όργανο των σολίστ-κιθαριστών [εκτελεστών κιθάρας χωρίς τραγούδι], που ονομάζεται και πυθικό, ονομάστηκε από μερικούς δακτυλικό).

Pollux, Onomasticon

Πολυδ., IV, 66

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n308/mode/1up
 

Attachments

  • onomasticon01polluoft_0309.jpg
    203.7 KB · Views: 1
[''Ο Αθήναιος (ΙΔ', 629D, 27) περιλαμβάνει τους δακτύλους σε αυτό το είδος των χορών: "τα δε στασιμώτερα και ποικιλώτερα και την όρχησιν απλουστέραν έχοντα καλείται δάκτυλοι, ιαμβική , μολοσσική ..." κτλ.
Σημείωση: Η λέξη ποικιλώτερα στο κείμενο του Αθήναιου διαβάζεται από μερικούς πυκνότερα (σε πιο κλειστή σειρά) ή αποικιλώτερα.'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήναιος, ΙΔ', 629D, 27

τὰ δὲ στασιμώτερα καὶ πυκνότερα καὶ τὴν ὄρχησιν ἁπλουστέραν ἔχοντα καλεῖται δάκτυλοι, ἰαμβική, Μολοσσικὴ ἐμμέλεια, κόρδαξ, σίκιννις, Περσική, Φρύγιος νιβατισμός, Θρᾴκιος κολαβρισμός, τελεσιάς· Μακεδονικὴ δ΄ ἐστὶν αὕτη ὄρχησις, ᾗ χρησάμενοι οἱ περὶ Πτολεμαῖον Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου ἀδελφὸν ἀνεῖλον, ὡς ἱστορεῖ Μαρσύας ἐν τρίτῳ Μακεδονικῶν.

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm
 
[''Iαμβικός δάκτυλος ("δάκτυλος ο κατά ίαμβον")· Ένας μετρικός πους με.το σχήμα U - U -, που λεγόταν και διίαμβος· πρβ. Αριστείδης, Περί μουσ. Mb 48, R.P.W.-I. 45.'']

Αριστείδης, Περί μουσ. Mb 48, R.P.W.-I. 45.

Τούτων δὴ συντιθεμένων ἀλλήλαις γίνονται
πόδες, παρ᾽ ὃ καὶ συστήματα συλλαβῶν εἴρηται. δύο μὲν
οὖν συντεθεισῶν γίνονται τέσσαρες _ἢ γὰρ ἄμφω βραχείας
ἔχων γίνεται πυρρίχιος, ὁ καὶ παρίαμβος, ἢ μακρὰς σπον-
δεῖος, ἢ βραχεῖαν καθηγουμένην, ἑπομένην δὲ μακρὰν
ἴαμβος, ἢ ἐναντίως τροχαῖο_ς, τριῶν δὲ συγκειμένων ὀκτώ
_ἢ γὰρ τὰς τρεῖς βραχείας ἔχει καὶ ποιεῖ χορεῖον, ἢ τὰς
τρεῖς μακρὰς καὶ ποιεῖ μολοσσόν, ἀπὸ ἔθνους οὕτω προς-
αγορευόμενον, ἢ μίαν μακράν, τὰς δὲ λοιπὰς βραχείας
κατὰ τὰς τρεῖς χώρας καὶ ποιεῖ δάκτυλον ἀμφίβραχυν
ἀνάπαιστον, ἢ μίαν βραχεῖαν καὶ δύο μακρὰς ἀμοιβαδὶς
καὶ γίνεται βακχεῖος ἀμφίμακρος παλιμβάκχειο_ς. τεσσά-
ρων δὲ συλλαβῶν ἐκτεθεισῶν γίνονται πόδες δεκαέξ, οὓς
δυνατὸν διὰ τῶν ὁμοίων θεωρεῖν μεθόδων· ἢ γὰρ τέσσαρας
ἔχων βραχείας καλεῖται προκελευσματικός, ἢ τέσσαρας
μακρὰς δισπόνδειος, ἢ δύο βραχείας ἡγουμένας ἔχων, δύο
δὲ μακρὰς ἑπομένας ἰωνικὸς ἀπ᾽ ἐλάσσονος, ἢ ἐναντίως
ἐσχηματισμένος ἀπὸ μείζονος, ἢ περιεχούσας ἔχων τὰς
μακράς, ἐν μέσῳ δὲ τὰς βραχείας χορίαμβος, ἢ ἐναντίως
ἔχων ἀντίσπαστος, ἢ τὰς μὲν μακρὰς ἐν περιτταῖς ἔχων
χώραις, τὰς δὲ βραχείας ἐν ταῖς ἀρτίοις διτρόχαιος, ἢ
ἐναντίως ἔχων διίαμβος - ἢ μίαν μὲν μακρὰν ἔχων, τὰς
δὲ λοιπὰς βραχείας παίωνας ποιεῖ τέσσαρας, ἀπὸ τοῦ τό-
που τῆς μακρᾶς τὴν ὀνομασίαν λαμβάνοντας, τὸν μὲν πρώ-
την ἔχοντα πρῶτον, τὸν δὲ δευτέραν δεύτερον καὶ τοὺς
ἑξῆς ἀνάλογον· εἰ δὲ μίαν μὲν ἔχοι βραχεῖαν, τὰς δὲ λοιπὰς
μακράς, τοὺς ἐπιτρίτους ἀποτελεῖ, ἀπὸ τῆς χώρας ἐν ᾗ
τίθεμεν τὴν βραχεῖαν κατὰ ταὐτὰ τοῖς παίωσι τὴν ὀνο-
μασίαν λαμβάνοντας. _ἐπίτριτον δὲ καλεῖται τὸ σχῆμα,
ἐπεὶ συνέστηκεν ἐκ ποδῶν λόγον ἐχόντων ἐπίτριτον ὃν
ἔχει τέσσαρα πρὸς τρία· ὁ μὲν γὰρ τῶν δισυλλάβων ἐν
αὐτῷ τρίσημος, ὁ δὲ τετράσημο_ς. τούτων πάλιν συντιθε-
μένων γίνονται πόδες δισυλλάβων μὲν καὶ τρισυλλάβων
πεντασύλλαβοι λβ, τῶν δὲ τρισυλλάβων ἀλλήλοις παρα-
τιθεμένων ἑξασύλλαβοι ξδ, οὓς καὶ μετρικὰς προσαγο-
ρεύουσι συζυγίας· μέχρι γὰρ ἑξάδος ηὐξήθη συλλαβή τε
καὶ ποὺς καὶ μέτρον διὰ τὴν τοῦ ἀριθμοῦ τελειότητα καὶ
τὸ περιέχεσθαι πάντας ἐν αὐτῷ τοὺς τῆς συμφωνίας λόγους.
 
[''Δακτυλικόν μέτρον· μέτρο αποτελούμενο από δακτύλους· Αριστείδ. Περί μουσ. Mb 50, R.P.W.-I. 48.'']

Αριστείδ. Περί μουσ. Mb 50, R.P.W.-I. 48

Εἴπωμεν δὴ βραχέα περὶ ἑκάστου ποιησάμενοι
τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τοῦ δακτυλικοῦ· σεμνότερον γὰρ ἁπάντων
διὰ τὸ τὴν μακρὰν ἀεί ποτε καθηγουμένην ἔχειν. τὸ δὴ
δακτυλικὸν ἐπιδέχεται δάκτυλον,
 
[''Κατά τον Διογένη Λαέρτιο (Β', 5, 19) υπήρξε και δάσκαλος του Σωκράτη στη μουσική.'']

Διογένη Λαέρτιο, Β', 5, 19

ΣΩΚΡΑΤΗΣ
18
Σωκράτης Σωφρονίσκου μὲν ἦν υἱὸς λιθουργοῦ καὶ Φαιναρέτης
μαίας, ὡς καὶ Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ (149a) φησίν, Ἀθηναῖος,
τῶν δήμων Ἀλωπεκῆθεν. ἐδόκει δὲ συμποιεῖν Εὐριπίδῃ· ὅθεν
Μνησίλοχος οὕτω φησί (Kock i. 218)·
Φρύγες ἐστὶ καινὸν δρᾶμα τοῦτ' Εὐριπίδου,
... ᾧ καὶ Σωκράτης
τὰ φρύγαν' ὑποτίθησι.
καὶ πάλιν (Kock i. 218), "Εὐριπίδας σωκρατογόμφους." καὶ
Καλλίας Πεδήταις (Kock i. 696)·
{Α.} Τί δὴ σὺ σεμνὴ καὶ φρονεῖς οὕτω μέγα;
{Β.} Ἔξεστι γάρ μοι· Σωκράτης γὰρ αἴτιος.
Ἀριστοφάνης Νεφέλαις (Kock i. 490)·
Εὐριπίδῃ δ' ὁ τὰς τραγῳδίας ποιῶν
τὰς περιλαλούσας οὗτός ἐστι, τὰς σοφάς.
19
Ἀκούσας δὲ Ἀναξαγόρου κατά τινας, ἀλλὰ καὶ Δάμωνος, ὡς
Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς (FGrH 273 F 86), μετὰ τὴν ἐκείνου
καταδίκην διήκουσεν Ἀρχελάου τοῦ φυσικοῦ· οὗ καὶ παιδικὰ
γενέσθαι φησὶν Ἀριστόξενος (Wehrli ii, fg. 52a). Δοῦρις (FGrH
76 F 78) δὲ καὶ δουλεῦσαι αὐτὸν καὶ ἐργάσασθαι λίθους· εἶναί τε
αὐτοῦ καὶ τὰς ἐν ἀκροπόλει Χάριτας ἔνιοί φασιν, ἐνδεδυμένας
οὔσας. ὅθεν καὶ Τίμωνα ἐν τοῖς Σίλλοις (Diels 25) εἰπεῖν·

Διογένης Λαέρτιος
Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων
[ed. H S Long, Oxford 1964]
Βιβλίον Β'

http://www.mikrosapoplous.gr/dl/dl02.html
 
[''Στην Πολιτεία (Δ', 424C) ο Δάμων αναφέρεται από τον Σωκράτη σε μια φράση που δείχνει βαθύ σεβασμό στις απόψεις του για την ηθική αξία της μουσικής: "ουδαμού γαρ κινούνται μουσικής τρόποι άνευ πολιτικών νόμων των μεγίστων, ως φησί τε Δάμων και εγώ πείθομαι" (γιατί πουθενά δε θα μπορούσαν οι τρόποι (τα στιλ) της μουσικής ν' αλλάξουν [να μετακινηθούν], χωρίς να κλονιστούν οι θεμελιώδεις νόμοι της πολιτείας, όπως λέει και ο Δάμων και το πιστεύω και εγώ).'']

Plato, Republic

Plat. Rep. 4.424c

Πολιτεία, Δ', 424C

[424ξ] μὴ πολλάκις τὸν ποιητήν τις οἴηται λέγειν οὐκ ᾁσματα νέα ἀλλὰ τρόπον ᾠδῆς νέον, καὶ τοῦτο ἐπαινῇ. δεῖ δ᾽ οὔτ᾽ ἐπαινεῖν τὸ τοιοῦτον οὔτε ὑπολαμβάνειν. εἶδος γὰρ καινὸν μουσικῆς μεταβάλλειν εὐλαβητέον ὡς ἐν ὅλῳ κινδυνεύοντα: οὐδαμοῦ γὰρ κινοῦνται μουσικῆς τρόποι ἄνευ πολιτικῶν νόμων τῶν μεγίστων, ὥς φησί τε Δάμων καὶ ἐγὼ πείθομαι.
καὶ ἐμὲ τοίνυν, ἔφη ὁ Ἀδείμαντος, θὲς τῶν πεπεισμένων.

[424c] lest haply1 it be supposed that the poet means not new songs but a new way of song2 and is commending this. But we must not praise that sort of thing nor conceive it to be the poet's meaning. For a change to a new type of music is something to beware of as a hazard of all our fortunes. For the modes of music3 are never disturbed without unsettling of the most fundamental political and social conventions, as Damon affirms and as I am convinced.4” “Set me too down in the number of the convinced,” said Adeimantus.
1 Cf. Stallbaum on Phaedrus 238 D-E, Forman, Plato Selections, p. 457.

2 The meaning of the similar phrase in Pindar, Ol. iii. 4 is different.

3 μουσικῆς τρόποι need not be so technical as it is in later Greek writers on music, who, however, were greatly influenced by Plato. For the ethical and social power of music cf. Introduction p. xiv note c, and 401 D-404 A, also Laws 700 D-E, 701 A.

4 Cf. Protagoras 316 A, Julian 150 B.

Plato. Platonis Opera, ed. John Burnet. Oxford University Press. 1903.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0168:book=4:section=424c
 
[''Το όνομα του Δάμωνα αναφέρεται από τον Πλάτωνα επίσης στον Λάχη (ΙΙΙ, 180D, όπου τον αποκαλεί "ανδρών χαριέστατον", XXVI, 197D, XXIX, 200Α)'']

Plato, Laches

Plat. Lach. 180d

Πλάτων, Λάχη ΙΙΙ, 180D,

[180d] a music-teacher for my son—Damon, pupil of Agathocles, who is not only the most exquisitely skilled of musicians, but in every other way as profitable a companion as you could wish for young men of that age.

[180δ] ὑεῖ διδάσκαλον μουσικῆς, Ἀγαθοκλέους μαθητὴν Δάμωνα, ἀνδρῶν χαριέστατον οὐ μόνον τὴν μουσικήν, ἀλλὰ καὶ τἆλλα ὁπόσου βούλει ἄξιον συνδιατρίβειν τηλικούτοις νεανίσκοις.

Plato. Platonis Opera, ed. John Burnet. Oxford University Press. 1903.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0175:text=Lach.:section=180d

~~~~~

XXVI, 197D

[197δ]
Σωκράτης
μηδέ γε εἴπῃς, ὦ Λάχης: καὶ γάρ μοι δοκεῖς οὐδὲ ᾐσθῆσθαι ὅτι ταύτην τὴν σοφίαν παρὰ Δάμωνος τοῦ ἡμετέρου ἑταίρου παρείληφεν, ὁ δὲ Δάμων τῷ προδίκῳ πολλὰ πλησιάζει, ὃς δὴ δοκεῖ τῶν σοφιστῶν κάλλιστα τὰ τοιαῦτα ὀνόματα διαιρεῖν.

Λάχης
καὶ γὰρ πρέπει, ὦ Σώκρατες, σοφιστῇ τὰ τοιαῦτα μᾶλλον κομψεύεσθαι ἢ ἀνδρὶ ὃν ἡ πόλις ἀξιοῖ αὑτῆς προεστάναι.

[197d]
Socrates
No, say nothing, Laches: for in fact you seem to me to have failed to perceive that he has acquired his wisdom from Damon, our good friend; and Damon constantly associates with Prodicus, who is supposed to be the cleverest of the sophists at distinguishing terms like these.

Laches
Yes, for it is more suitable, Socrates, for a sophist to make a show of such refinements than for a man whom the State thinks worthy to govern her.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0176:text=Lach.:section=197d

~~~~~~~

Plat. Lach. 200a

XXIX, 200Α

[200α] ἐπειδὴ ἐμοῦ κατεφρόνησας Σωκράτει ἀποκριναμένου: πάνυ δὴ μεγάλην ἐλπίδα εἶχον, ὡς τῇ παρὰ τοῦ Δάμωνος σοφίᾳ αὐτὴν ἀνευρήσεις.
Νικίας
εὖ γε, ὦ Λάχης, ὅτι οὐδὲν οἴει σὺ ἔτι πρᾶγμα εἶναι ὅτι αὐτὸς ἄρτι ἐφάνης ἀνδρείας πέρι οὐδὲν εἰδώς, ἀλλ᾽ εἰ καὶ ἐγὼ ἕτερος τοιοῦτος ἀναφανήσομαι, πρὸς τοῦτο βλέπεις, καὶ οὐδὲν ἔτι διοίσει, ὡς ἔοικε, σοὶ μετ᾽ ἐμοῦ μηδὲν εἰδέναι ὧν προσήκει ἐπιστήμην ἔχειν ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι. σὺ

[200a] when you showed such contempt for the answers I made to Socrates: indeed I had very great hopes that the wisdom you derived from Damon would avail you for the discovery.
Nicias
That is all very fine, Laches; you think you can now make light of the fact that you were yourself shown just now to know nothing about courage; when my turn comes to be shown up in the same light, that is all you care, and now it will not matter to you at all, it seems, if I share your ignorance of things whereof any self-respecting man ought to have knowledge. You really strike me, indeed,

Plato. Platonis Opera, ed. John Burnet. Oxford University Press. 1903.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0176:text=Lach.:section=200a
 
[''Οι απόψεις του Δάμωνα σχετικά με την εσώτερη σχέση της ψυχής προς τη μουσική (τραγούδι και χορό) εκφράζονται στον Αθήναιο (ΙΔ', 624C, 25).'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήναιο ΙΔ', 624C, 25

καὶ πρὸς γυμνασίαν δὲ καὶ ὀξύτητα διανοίας συμβάλλεται ἡ μουσική· διὸ καὶ τῶν Ἑλλήνων ἕκαστοι καὶ τῶν βαρβάρων οἱ γινωσκόμενοι τυγχάνουσιν χρώμενοι. οὐ κακῶς δ΄ ἔλεγον οἱ περὶ Δάμωνα τὸν Ἀθηναῖον ὅτι καὶ τὰς ᾠδὰς καὶ τὰς ὀρχήσεις ἀνάγκη γίνεσθαι κινουμένης πως τῆς ψυχῆς·

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm
 
[''Φαίνεται ότι και ο Αριστείδης οφείλει πολλά στον Δάμωνα για τη διαμόρφωση των απόψεων του για την παιδευτική αξία της μουσικής· βλ. ειδικά στον Αριστείδη, II, 14, Mb 94, R.P.W.-I. 80, όπου αναφέρονται ο Δάμων και η Σχολή του.'']

Αριστείδη, II, 14, Mb 94, R.P.W.-I. 80

Ἐοίκασι γάρ, ὡς ἔφην, αἱ μὲν ἁρμονίαι τοῖς πλεονά-
ζουσι διαστήμασιν ἢ τοῖς περιέχουσι φθόγγοις, οὗτοι δὲ
τοῖς τῆς ψυχῆς κινήμασί τε καὶ παθήμασιν. ὅτι γὰρ
δι᾽ ὁμοιότητος οἱ φθόγγοι καὶ συνεχοῦς μελῳδίας πλάτ-
τουσί τε οὐκ ὂν ἦθος ἔν τε παισὶ καὶ τοῖς ἤδη προβε-
βηκόσι καὶ ἐνδομυχοῦν ἐξάγουσιν, ἐδήλουν καὶ οἱ περὶ
Δάμωνα· ἐν γοῦν ταῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ παραδεδομέναις ἁρμο-
νίαις τῶν φερομένων φθόγγων ὁτὲ μὲν τοὺς θήλεις, ὁτὲ δὲ
τοὺς ἄρρενας ἔστιν εὑρεῖν ἤτοι πλεονάζοντας ἢ ἐπ᾽ ἔλαττον
ἢ οὐδ᾽ ὅλως παρειλημμένους, δῆλον ὡς κατὰ τὸ ἦθος
ψυχῆς ἑκάστης καὶ ἁρμονίας χρησιμευούσης. διὸ καὶ τῶν
μερῶν τῆς μελοποιίας ἡ καλουμένη πεττεία τὸ χρησι-
μώτατον ἐν ἐκλογῇ τῶν ἀναγκαιοτάτων φθόγγων ἑκά-
στοτε θεωρουμένη.
 
1 Robert W. Wallace, publications

Reconstructing Damon. Music, Wisdom Teaching, and Politics in Democratic Athens. (submitted for publication)

Poet, Public and Performance in Ancient Greece, eds. Lowell Edmunds and Robert W. Wallace, xvii + 169 pp., Johns Hopkins University Press, Baltimore 1997; paperback ed. 2000.

HARMONIA MUNDI. Music and Philosophy in the Ancient World/Musica e filosofia nell'Antichià, eds.Robert W. Wallace and Bonnie MacLachlan, Quaderni Urbinati di Cultura Classica, Supplement5, 1991, 155 pages.

“Perfoming Damon’s harmoniai,” in Ancient Greek Music in Performance, ed. S. Hagel and Ch.Harrauer, Wiener Studien Beiheft 30, Austrian Academy of Sciences, Vienna 2005, pp. 147-158.23.

"Damon of Oa — a music theorist ostracized?", in Music and the Muses in Ancient Greece, eds. P.Wilson and P. Murray, Oxford University Press 2004, pp. 249-268.28.

"An early fifth-century Athenian revolution in aulos music," in Harvard Studies in Classical Philology101 (2003) 73-92.30.

"Music theorists in fourth-century Athens," in MOUSIKE. Metrica Ritmica e Musica Greca, eds. B.Gentili and F. Perusino, Pisa and Rome 1995, pp. 17-39.44.

"Charmides, Agariste and Damon: Andokides 1.16," Classical Quarterly 42 (1992) 328-335.53.

"Musica e filosofia nell'antichità," in HARMONIA MUNDI (see above), 1991, pp. 1-7.56.

"Damone di Oa ed i suoi successori: un'analisi delle fonti," in HARMONIA MUNDI (see above), 1991,pp. 30-54.57.

.Review of W. D. Anderson, Music and Musicians in Ancient Greece, in The American Historical Review(1997) 432-433.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top