Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

LSJ

βρόμι-ος , α, ον, (βρόμος)
A. sounding, “φόρμιγξ” Pi.N.9.8; noisy, boisterous, whence,
II. Βρόμιος , o(, as a name of Bacchus, Id.Fr.75.10, A.Eu.24, E.Ph.649 (lyr.), al., Telecl. 55; “ὦ Διόνυσε” B. Ar.Th.991; Βρομίου πῶμα, i.e. wine, E.Cyc.123; ποδαπὸς ὁ Βρόμιος; whence comes the wine? Alex. 230.3, cf. APl.4.309, AP9.368 (Jul. Imp., with play on βρόμος (B)).
2. Adj. Βρόμιος, α, ον, Bacchic, E.HF893 (lyr.), etc.; Β. χάρις, of the Dionysia, Ar.Nu.311:—also Βρομιώδγς , ες, Bacchic, πηλός, of a drinking-cup, AP11.27 (Maced.): fem. Βρομιῶτις , ιδος, h(, Opp.C.4.340: as Subst., Bacchante, ib.300.
III. βρόμιον, τό, name of a plaster, Orib.Fr.90.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...betic+letter=*b:entry+group=42:entry=bro/mios
 
insertimage.gif


http://www.musipedia.gr/
 
Last edited:
[" Η λέξη βρυλλίχα ή βρυδαλίχα σήμαινε, κατά τον Ησύχιο , ένα πρόσωπο που φορούσε γυναικεία φορέματα. Επίσης, η λέξη βρυλλιχίδει, (Ησ.), ένα άτομο που φορούσε γυναικείο προσωπείο και φορέματα ("πρόσωπον [προσωπείο] γυναικείον περιτίθεται και γυναικεία ιμάτια ενδέδυται")."}

βρυαλιγμός· Ησ.: "ψόφος, ήχος" (θόρυβος, ήχος).
βρυαλ[λ]ίκτης· Ησ.: "πολεμικός χορευτής (ορχηστής)".

Γλῶσσαι
Ελληνικό λεξικό

Ἡσύχιος Ἀλεξανδρεὺς

βρυδαλίχα· πρόσωπον γυναικεῖον. παρὰ τὸ γελοῖον καὶ
αἰσχρὸν †ὄῤῥος τίθεται †ὀρίνθω τὴν ὀρχίστραν καὶ γυναικεῖα ἱμάτια ἐνδέδυται. ὅθεν καὶ τὰς †μαχρὰς <βρυδαλίχας> καλοῦσι Λάκωνες
βρυδακίζειν>· ἐκτείνειν
βρυλλιχισταί· οἱ αἰσχρὰ προσωπεῖα περιτιθέμενοι γυναικεῖα
καὶ ὕμνους ᾄδοντες

http://el.wikisource.org/wiki/Γλώσσαι
 
Μανουήλ Βρυέννιος

''Ένας από τους σπουδαιότερους θεωρητικούς της μουσικής στη βυζαντινή εποχή. Είναι συγγραφέας αξιόλογων, περί μουσικής, συγγραμμάτων στα οποία πραγματεύεται "περὶ τῶν ὀκτὼ ἤχων", "περὶ τῆς ποιότητος", "περί φθόγγων", "τῶν κοινῶν τετραχόρδων τῶν ἀρχαίων μεθ' ἐνὸς σφαιρικοῦ σχεδίου κατὰ τὸ σχῆμα τῆς διαπασὼν καὶ τῆς δὶς διαπασών, καὶ συνεχομένου μεθ' ἐνὸς πυθαγορικοὺ πίνακος, ἐφ' οὗ δεικνύονται τὰ ὀνόματα τῶν χορδῶν καὶ αἳ κατὰ κλάδον διαιρέσεις τῶν ἤχων". Το σύγγραμμα αυτό είναι πολύ αξιόλογο γιατί, ο Βρυέννιος, συσχετίζει ιστορικά και επιστημονικά τη μουσική των αρχαίων Ελλήνων, προς τους οκτώ ήχους της δικής μας Εκκλησιαστικής μουσικής.
Ο Βρυέννιος έγινε αφορμή ώστε να αναπτυχθεί η έρευνα για τη βυζαντινή μουσική και παράλληλα να διευκρινισθούν οι διάφορες ιστορικές παρερμηνείες σχετικά με την αρχαία και τη δική μας εκκλησιαστική μουσική.''

http://62.103.157.202/index.php?opt...-10-16-13-11-22&catid=63:o-&Itemid=76&lang=el
 
Γεώργιος Παπαδόπουλος

Ιστορική επισκόπησις της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής από των αποστολικών χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς (1-1900 μ.Χ)

Εκδόσεις "Τέρτιος", Κατερίνη.

''Μανουήλ Βρυέννιος (1320), ο εξοχώτερος των μουσικών θεωρητικών διδασκάλων της βυζαντινής εποχής, συγγράψας αξιόλογον περί Μουσικής σύγγραμμα, εν ω πραγματεύεται περί, της ποιότητος, περί των οκτώ ήχων, περί φθόγγων, περί των των κοινών τετραχόρδων των αρχαίων μεθ' ενός σφαιρικού σχεδίου κατά το σχήμα της διαπασών και της δις διαπασών, και συνεχομένου μεθ' ενός πυθαγορικού πίνακος, εφ’ου δεικνύονται τα ονόματα των χορδών και αι κατά κλάδον αφαιρέσεις των ήχων. Εκ του συγγράμματος τούτου καρπούμεθα ωφέλειάν τινα περό της μουσικής των αρχαίων Ελλήνων, διότι πολλά ηρανίσατο ο Βρυέννιος εκ των Αλεξανδρινών μουσικών, ιδίως εκ του Ευκλείδου και Αριστείδου, ΙΙτολεμαίου και άλλων, παρενείρει δε και ουκ ολίγα ίδια περί των συγχρόνων αυτού μελοποιών, τα πλείστα όμως σκοτεινά και ασαφή, συμπεπιλημένα μάλιστα μετά δυσκαταλήπτων μαθηματικών ακριβολογιών. Εν γένει ο Βρυέννιος εγένετο η κυρία αφορμή των περί της βυζαντινής μουσικής γενομένων ειρευνών, αίτινες πρώτιστα και μάλιστα αποβλέπουσι προς την διευκρίνησιν των διαφόρων ιστορικών αλλοιώσεων της αρχαίας, της μεσαιωνικής και της καθ’ημάς εκκλησιαστικής μουσικής.''

Ο συγγραφέας είναι Μεγάλος Πρωτέκδικος της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και Διευθυντής της Μουσικής Σχολής του εν Κων/πόλει Εκκλ. Μουσικού Συλλόγου.


http://webcache.googleusercontent.c..._2.html+Βρυέννιος,+Μανουήλ&cd=5&hl=en&ct=clnk
 
Ευστάθιος Μακρής

«Ο Μανουήλ Βρυέννιος και η εκκλησιαστική μουσική», Μουσικολογία 19 (2007), σ.277-286

[ Αναπλ. Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών. [...]ίδρυσετο φωνητικό σύνολο "Ψάλτες της Κέρκυρας" ]

~~~~~~~~

Περιλήψεις τεύχους 19 (2007)

Ευστάθιος Γ. Μακρής
Ο Μανουήλ Βρυέννιος και η εκκλησιαστική μουσική

Το ερώτημα κατά πόσον η διδασκαλία της μουσικής θεωρίας στο Βυζάντιο – στο πλαίσιο του ανώτερου κύκλου σπουδών (Quadrivium) – είχε κάποια σχέση με την μουσική πρακτική της ιδίας εποχής, η οποία αντιπροσωπεύεται από τις πραγματείες περί της εκκλησιαστικής μουσικής και από τις καταγεγραμμένες μουσικές πηγές, έχει καταστεί κατά καιρούς αντικείμενο συζήτησης. Στα Αρμονικά του Μανουήλ Βρυεννίου, η κλασσική ελληνική μουσική θεωρία συνδέεται σε ορισμένες περιπτώσεις με την ορολογία της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής· μια ερμηνεία αυτών των χωρίων, εστιασμένη στα μουσικά δεδομένα αυτά καθ’ εαυτά, οδηγεί σε σημαντικά συμπεράσματα. Σε αυτό το πλαίσιο, κεντρικό ζήτημα συνιστά η περιγραφή των αρχαίων ελληνικών τρόπων κατ’ αντιστοιχίαν προς τους βυζαντινούς ήχους.

© Περιοδικό «Μουσικολογία»

http://www.musicology.gr/basic/musicologygr.html
 
Last edited:
Πηγές για την έρευνα της ελληνικής μουσικής στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»

''Η έκδοση των "Αρμονικών" του Μανουήλ Βρυέννιου με εισαγωγή μετάφραση και επιμέλεια του Jonker που κάνει και μια κριτική παρουσίαση και αξιολόγηση του έργου του Βρυέννιου (Jonker, G.H., ed. & transl., "The Harmonics of Manuel Bryennius" (Groningen: Wolters - Noordhoff, 1970). ''

Στεφανία Μεράκου

http://webcache.googleusercontent.c...d=4374+Βρυέννιος,+Μανουήλ&cd=23&hl=en&ct=clnk
 

Attachments

  • vryennios.jpg
    165.8 KB · Views: 6
[''Ο Πολύβιος (Ιστορ. ΙΕ', 12, 2) αναφέρει τη βυκάνη στο ακόλουθο απόσπασμα: "άμα δε τω πανταχόθεν τας σάλπιγγας και τας βυκάνας διαβοήσαι τινά μεν διαταραχθέντα των θηρίων ώρμησε..."· (μόλις από όλες τις πλευρές ήχησαν βροντερά οι σάλπιγγες και οι βυκάνες, μερικά από τα θηρία αναταράχτηκαν και όρμησαν).'']

Polybii Historiarum reliquiae: Graece et Latine cum indicibus, Volume 1 By Polybius Megalopolita

Πολύβιος, Ιστορ. ΙΕ', 12, 2

http://books.google.com/books?pg=PA...lt&id=YPc9AAAAcAAJ&ots=Qz_5a2YOzL&output=text
 

Attachments

  • πολ.png
    29.1 KB · Views: 1
[''Πολύβ. Ιστορ. Β', 29, 6: "αναρίθμητον μεν γαρ ήν το των βυκανητών και σαλπιγκτών πλήθος [Κελτών]" (αναρίθμητο ήταν το πλήθος των βυκανητών και των σαλπιγκτών [Κελτών]).'']

Polybiou Historiōn ta sōzomena By Polybius (Megalopolitanus)

Πολύβ. Ιστορ. Β', 29, 6

http://books.google.com/books?pg=PA...lt&id=atYWAAAAQAAJ&ots=FZ8hn7kClO&output=text
 

Attachments

  • κελτ.png
    29.9 KB · Views: 3
[''Στα Excerpta ex Nicom. 4, C.v.J. 274, Mb 35, διαβάζουμε: "βυκανισμούς και βηχίας, φθέγματα άσημα και άναρθρα και εκμελή" (βυκανισμοί και βραχνάδες, ασήμαντοι ήχοι, άναρθροι και αντιμελωδικοί [κακόηχοι]).'']

Excerpta ex Nicom. 4, C.v.J. 274, Mb 35

http://www.archive.org/stream/musiciscriptore00jangoog#page/n374/mode/1up
 

Attachments

  • musiciscriptore00jangoog_0375.jpg
    136.8 KB · Views: 1
[''Ήταν ένα είδος μοιρολογιού, όπως ο αιγυπτιακός μανερώς , και τραγουδιόταν στη μνήμη του Βώριμου, γιου του βασιλέα Ούπιου και αδελφού του Μαριανδυνού και του Ιόλλου, που πέθανε νέος καθώς κυνηγούσε το καλοκαίρι. Ο Πολυδεύκης που περιγράφει αυτή την ιστορία (IV, 54), προσθέτει: "τιμάται δε [Βώριμος] θρηνώδει περί την γεωργίαν άσματι" (και τιμάται [ο Βώριμος] με ένα θρηνητικό γεωργικό τραγούδι).'']

Pollux, Onomasticon

Πολυδεύκης, IV, 54

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n305/mode/1up
 

Attachments

  • onomasticon01polluoft_0306.jpg
    226 KB · Views: 0
[''Την ιστορία αυτή τη διηγείται με κάποιες παραλλαγές και ο Νύμφις. Βλ. Αθήν. ΙΔ', 619E-F, 11, και τα λ. λίνος και μανερώς.'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήν. ΙΔ', 619E-F, 11

Νύμφις δ΄ ἐν πρώτῳ περὶ Ἡρακλείας περὶ Μαριανδυνῶν διηγούμενός φησιν· ‘ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ᾠδῶν ἐνίας κατανοήσειεν ἄν τις, ἃς ἐκεῖνοι κατά τινα ἐπιχωριαζομένην παρ΄ αὐτοῖς ---. ᾄδοντες ἀνακαλοῦνταί τινα τῶν ἀρχαίων, προσαγορεύοντες Βῶρμον. τοῦτον δὲ λέγουσιν υἱὸν γενέσθαι ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς καὶ πλουσίου, τῷ δὲ κάλλει καὶ τῇ κατὰ τὴν ἀκμὴν ὥρᾳ πολὺ τῶν ἄλλων διενεγκεῖν· ὃν ἐφεστῶτα ἔργοις ἰδίοις καὶ βουλόμενον τοῖς θερίζουσιν δοῦναι πιεῖν βαδίζοντα ἐφ΄ ὕδωρ ἀφανισθῆναι. ζητεῖν οὖν αὐτὸν τοὺς ἀπὸ τῆς χώρας μετά τινος μεμελῳδημένου θρήνου {καὶ ἀνακλήσεως}, ᾧ καὶ νῦν ἔτι πάντες χρώμενοι διατελοῦσι. τοιοῦτος δ΄ ἐστὶ καὶ ὁ παρ΄ Αἰγυπτίοις καλούμενος Μάνερως.’

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm
 
Back
Top