Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

[''Ο Θεόπομπος αναφέρει ότι: η Αθήνα είναι γεμάτη από διονυσοκόλακες και ναύτες και λωποδύτες: "ο δυσμενέστατος Θεόπομπος ο φήσας συν άλλοις πλήρεις είναι τας Αθήνας Διονυσοκολάκων και ναυτών και λωποδυτών".'']

Athenaei Naucratitae Deipnosophistarum libri quindecim, Τόμος 2

http://books.google.com/books?pg=PA...BNA9AAAAcAAJ&hl=el&ots=Cu7xsYF0IK&output=text
 

Attachments

  • τεχ.png
    18.9 KB · Views: 0
[''Ο Στράβων (ΙΔ', 1, 29) αναφέρεται στο "κοινό" της Λεβέδου, που υπήρχε ακόμη κατά τα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ.
Μέλη των "κοινών" ήταν καλλιτέχνες όλων των κατηγοριών: κιθαριστές , κιθαρωδοί , αυλητές , αυλωδοί , τραγουδιστές, συνθέτες ("μελογράφοι"), ηθοποιοί, ακόμα και ποιητές. Επικεφαλής του κοινού ήταν ο ιερέας του Διόνυσου, εκλεγόμενος κάθε χρόνο από τη Συνέλευση (πρβ. Αθήν. Ε', 27, 198C)· εκτός από τον ιερέα, υπήρχαν αρκετοί αξιωματούχοι, που όλοι εκλέγονταν δημοκρατικά. Υπήρχε επίσης ο ναός ("το τέμενος"), όπου τελούνταν τακτικά θυσίες, με σπονδές και μουσική (Αθήν. Ε', 49, 212Ε).'']

Strabo, Geography
Strab. 14.1.29

Στράβων, ΙΔ', 1, 29

[29] μετὰ δὲ Κολοφῶνα ὄρος Κοράκιον καὶ νησίον ἱερὸν Ἀρτέμιδος, εἰς ὃ διανηχομένας τίκτειν τὰς ἐλάφους πεπιστεύκασιν. εἶτα Λέβεδος διέχουσα Κολοφῶνος ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν: ἐνταῦθα τῶν περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιτῶν ἡ σύνοδος καὶ κατοικία τῶν ἐν Ἰωνίᾳ μέχρι Ἑλλησπόντου, ἐν ᾗ πανήγυρίς τε καὶ ἀγῶνες κατ᾽ ἔτος συντελοῦνται τῷ Διονύσῳ. ἐν Τέῳ δὲ ᾤκουν πρότερον τῇ ἐφεξῆς πόλει τῶν Ἰώνων, ἐμπεσούσης δὲ στάσεως εἰς Ἔφεσον κατέφυγον: Ἀττάλου δ᾽ εἰς Μυόννησον αὐτοὺς καταστήσαντος μεταξὺ Τέω καὶ Λεβέδου, πρεσβεύονται Τήιοι δεόμενοι Ῥωμαίων μὴ περιιδεῖν ἐπιτειχιζομένην σφίσι τὴν Μυόννησον, οἱ δὲ μετέστησαν εἰς Λέβεδον δεξαμένων τῶν Λεβεδίων ἀσμένως διὰ τὴν κατέχουσαν αὐτοὺς ὀλιγανδρίαν. καὶ Τέως δὲ Λεβέδου διέχει ἑκατὸν εἴκοσι, μεταξὺ δὲ νῆσος Ἀσπίς, οἱ δ᾽ Ἀρκόνησον καλοῦσι: καὶ ἡ Μυόννησος δὲ ἐφ᾽ ὕψους χερρονησίζοντος κατοικεῖται.

Strabo. ed. A. Meineke, Geographica. Leipzig: Teubner. 1877.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Strab.+14.1.29&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0197
 
Last edited:
Τηλεφάνης, (4ος αι. π.Χ.)· περίφημος αυλητής από τα Μέγαρα, επονομαζόμενος Μεγαρίτης ή Μεγαρικός. ’κμασε την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με τον Παυσανία (Α', 44, 6), όμως, στον τάφο του, που στήθηκε από την Κλεοπάτρα, θυγατέρα του Φιλίππου του Αμύντα, στο δρόμο από τα Μέγαρα προς την Κόρινθο, αναφέρεται ως Σάμιος: "ιούσι δε εκ Μεγάρων ες Κόρινθον άλλοι τέ εισι τάφοι και αυλητού Σαμίου Τηλεφάνους" (στο δρόμο από τα Μέγαρα προς την Κόρινθο υπάρχουν και άλλοι τάφοι και εκείνος του Σάμιου αυλητή Τηλεφάνη).
Κατά τον Πλούταρχο (Περί μουσ. 1138Α, 21), "ο Τηλεφάνης εναντιωνόταν στη χρήση των "συρίγγων" στον αυλό σε τέτοιο βαθμό, που ποτέ δεν επέτρεψε στους κατασκευαστές αυλών να τις υιοθετούν στο όργανό του και ακόμη αρνιόταν να παίρνει μέρος στα Πύθια γι' αυτό το λόγο".

Σημείωση: Με τον όρο σύριγγα, στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να εννοηθεί το επιστόμιο του αυλού με μονό γλωσσίδι [Σ.τ.ΣΛ. αλλά μάλλον η οπή κοντά στο επιστόμιο που βοηθούσε στην παραγωγή των αρμονικών]. Για περισσότερες λεπτομέρειες βλ. λ. σύριγξ . Και για τον Τηλεφάνη, Dinse Antig. Theb. 44.

http://www.musipedia.gr/
 
[''Σύμφωνα με τον Παυσανία (Α', 44, 6), όμως, στον τάφο του, που στήθηκε από την Κλεοπάτρα, θυγατέρα του Φιλίππου του Αμύντα, στο δρόμο από τα Μέγαρα προς την Κόρινθο, αναφέρεται ως Σάμιος: "ιούσι δε εκ Μεγάρων ες Κόρινθον άλλοι τέ εισι τάφοι και αυλητού Σαμίου Τηλεφάνους" (στο δρόμο από τα Μέγαρα προς την Κόρινθο υπάρχουν και άλλοι τάφοι και εκείνος του Σάμιου αυλητή Τηλεφάνη).'']

Pausanias, Description of Greece

Paus. 1.44.6

Παυσανία, Α', 44, 6

[6]
ἰοῦσι δὲ ἐκ Μεγάρων ἐς Κόρινθον ἄλλοι τέ εἰσι τάφοι καὶ αὐλητοῦ Σαμίου Τηλεφάνους: ποιῆσαι δὲ τὸν τάφον Κλεοπάτραν τὴν Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου λέγουσι. καὶ Καρὸς τοῦ Φορωνέως μνῆμά ἐστι, τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς χῶμα γῆς, ὕστερον δὲ τοῦ θεοῦ χρήσαντος ἐκοσμήθη λίθῳ κογχίτῃ. μόνοις δὲ Ἑλλήνων Μεγαρεῦσιν ὁ κογχίτης οὗτός ἐστι, καί σφισι καὶ ἐν τῇ πόλει πεποίηται πολλὰ ἐξ αὐτοῦ. ἔστι δὲ ἄγαν λευκὸς καὶ ἄλλου λίθου μαλακώτερος: κόγχοι δὲ αἱ θαλάσσιαι διὰ παντὸς ἔνεισίν οἱ. αὐτὸς μὲν τοιοῦτός ἐστιν ὁ λίθος: τὴν δὲ ὀνομαζομένην ἀπὸ Σκίρωνος καὶ ἐς τόδε Σκιρωνίδα <Σκίρων>, ἡνίκα Μεγαρεῦσιν ἐπολεμάρχει, πρῶτος ὡς λέγουσιν ἐποίησεν ἀνδράσιν ὁδεύειν εὐζώνοις: Ἀδριανὸς δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ οὕτως ὡς καὶ ἅρματα ἐναντία ἐλαύνεσθαι κατέστησεν εὐρυχωρῆ τε καὶ ἐπιτηδείαν εἶναι.

Pausanias. Pausaniae Graeciae Descriptio, 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903.
 
[''Κατά τον Πλούταρχο (Περί μουσ. 1138Α, 21), "ο Τηλεφάνης εναντιωνόταν στη χρήση των "συρίγγων" στον αυλό σε τέτοιο βαθμό, που ποτέ δεν επέτρεψε στους κατασκευαστές αυλών να τις υιοθετούν στο όργανό του και ακόμη αρνιόταν να παίρνει μέρος στα Πύθια γι' αυτό το λόγο".'']

PLUTARQUE
ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Πλούταρχο, Περί μουσ. 1138Α, 21

(195) Ὁ αὐτὸς δὲ λόγος καὶ περὶ Τυρταίου τε τοῦ Μαντινέως καὶ Ἀνδρέα τοῦ Κορινθίου καὶ Θρασύλλου τοῦ Φλιασίου καὶ ἑτέρων πολλῶν, οὓς πάντας ἴσμεν διὰ προαίρεσιν ἀπεσχημένους χρώματός τε καὶ μεταβολῆς καὶ πολυχορδίας καὶ ἄλλων πολλῶν ἐν μέσῳ ὄντων ῥυθμῶν τε καὶ ἁρμονιῶν καὶ λέξεων καὶ μελοποιίας καὶ ἑρμηνείας. (196) Αὐτίκα Τηλεφάνης ὁ Μεγαρικὸς οὕτως ἐπολέμησε ταῖς σύριγξιν, ὥστε τοὺς αὐλοποιοὺς οὐδ΄ ἐπιθεῖναι πώποτ΄ εἴασεν ἐπὶ τοὺς αὐλούς, ἀλλὰ καὶ τοῦ Πυθικοῦ ἀγῶνος μάλιστα διὰ τοῦτ΄ ἀπέστη. (197) Καθόλου δ΄ εἴ τις τῷ μὴ χρῆσθαι τεκμαιρόμενος καταγνώσεται τῶν μὴ χρωμένων ἄγνοιαν, πολλῶν ἄν τι φθάνοι καὶ τῶν νῦν καταγιγνώσκων, (198) οἷον τῶν μὲν Δωριωνείων τοῦ Ἀντιγενειδείου τρόπου καταφρονούντων, ἐπειδήπερ οὐ χρῶνται αὐτῷ, τῶν δ΄ Ἀντιγενειδείων τοῦ Δωριωνείου διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, (199) τῶν δὲ κιθαρῳδῶν τοῦ Τιμοθείου τρόπου· σχεδὸν γὰρ ἀποπεφοιτήκασιν εἴς τε τὰ κατατύμματα καὶ εἰς τὰ Πολυείδου ποιήματα.

http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/musiquegr.htm
 
τήνελλα, (Δημ., LSJ)· λέξη που σχηματίστηκε από τον Αρχίλοχο, ο οποίος, για να μιμηθεί τον ήχο χορδής λύρας (ή κιθάρας ), άρχιζε ένα θριαμβευτικό ύμνο στον Ηρακλή με τα λόγια "τήνελλα, ώ καλλίνικε, χαίρε" (PLG II, απόσπ. 119). Αργότερα, οι λέξεις "τήνελλα, καλλίνικε" έγιναν ένας κοινός τρόπος χαιρετισμού των νικητών στους αγώνες.

Βλ. επίσης τα λ. βλίτυρι , θρεττανελό , τορέλλη.

http://www.musipedia.gr/
 
τήνελλα , a word formed by Archil. (Fr.119) to imitate the twang of a guitar-string (cf. θρεττανελό): he began a triumphal hymn to Heracles with τήνελλα, ὦ καλλίνικε χαῖρε; hence the words τήνελλα καλλίνικε became a common mode of saluting conquerors in the games,
A. Hurrah!, Ar.Av.1764 (lyr.), Ach.1227 (cf. Sch.Pi.O.9.1):— hence
II. Adj. τήνελλος , ον, greeted with huzzas, “ἐὰν . . νικᾷς . . , τήνελλος εἶ” Ar.Eq.276. (Written τήνεβλα and τήνεβλος in Hsch.)

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...betic+letter=*t:entry+group=35:entry=th/nella
 
[''για να μιμηθεί τον ήχο χορδής λύρας (ή κιθάρας ), άρχιζε ένα θριαμβευτικό ύμνο στον Ηρακλή με τα λόγια "τήνελλα, ώ καλλίνικε, χαίρε" (PLG II, απόσπ. 119).]

Poetæ minores græci, Τόμοι 3-5 , Friedrich Wolfgang Reiz

PLG II, απόσπ. 119

http://books.google.com/books?pg=PA...CTYBAAAAMAAJ&hl=el&ots=apF7qcsXe1&output=text

~~~~~~~~~~~~~

῞Υμνος εἰς Ἡρακλέα καὶ Ἰόλαον

[Χορηγός·] τήνελλα.
[Χορός·] ὦ καλλίνικε χαῖρ᾽ ἄναξ Ἡράκλεες.
[Χορηγός·] τήνελλα. [Χορός·] καλλίνικε
αὐτός τε καὶ Ἰόλαος, αἰχμητὰ δύο.
[Χορηγός·] τήνελλα. [5
[Χορός·] ὦ καλλίνικε χαῖρ᾽ ἄναξ Ἡράκλεες.

http://ae-lib.org.ua/texts-c/archilochos__poetry__gr.htm

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zenobii Athoi Proverbia, Volumen Quintum: Libri Secundi Proverbia ...
Winfried Bühler - 1999
Ι περί δε του ε ,τήνελλα' ... επέβαλλε το ,καλλίνικε' και ούτω συνειρόμενον γέγονε το ,τήνελλα Η καλλίνικε'. ή δε αρχή του μέλους εστίν ,ώ καλλίνικε ...

books.google.com/books?isbn=352525749X...
 

Attachments

  • την.png
    45.8 KB · Views: 0
Last edited:
Τιμόθεος, ο Μιλήσιος (450-360 π.Χ.)· διάσημος μουσικός, συνθέτης διθυράμβων και κιθαρωδός από τη νήσο Μίλητο. Υπήρξε ένας από τους κυριότερους καινοτόμους στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής μουσικής, ο τολμηρότερος της εποχής του. Στον Τιμόθεο αποδίδονταν: (1) η προσθήκη της 11ης χορδής (Excerpta ex Nicom. 4) και ίσως και της 12ης (Φερεκράτης Χείρων), (2) η αντικατάσταση του εναρμόνιου γένους από το χρωματικό , (3) η ανάπτυξη του φωνητικού σόλο (μονωδίας) και (4) το νέο κιθαρωδικό στιλ.
Ο Τιμόθεος σπούδασε μουσική στην Αθήνα με τον Φρύνι και στην αρχή της σταδιοδρομίας του έλαβε μέρος, χωρίς επιτυχία, στους μουσικούς αγώνες της Αθήνας· ο Ευριπίδης , όμως, τον ενθάρρυνε και διαγωνίστηκε ξανά το 420 π.Χ., και αυτή τη φορά νίκησε το δάσκαλο του Φρύνι. Τη νίκη του γιόρτασε μ' ένα τραγούδι, από το οποίο έχουν διασωθεί μερικοί στίχοι.
Οι καινοτομίες του προκάλεσαν ζωηρές διαμάχες όσο ζούσε αλλά και μετά το θάνατό του. Ο Φερεκράτης στην κωμωδία του Χείρων εμφανίζει τη Μουσική ως γυναίκα να παραπονιέται και να διαμαρτύρεται στη Δικαιοσύνη για την κακομεταχείριση που έχει υποστεί από τους καινοτόμους της εποχής Κινησία , Μελανιππίδη , Φρύνι και πάνω από όλους από τον Τιμόθεο, από τον οποίο λέει ότι της ήρθαν "τα περισσότερα κακά": "άπαντας οΰς λέγω παρελήλυθ', άδων εκτραπέλους μυρμηκιάς" ([ο κοκκινοτρίχης αυτός από τη Μίλητο, λέει η Μουσική,] ξεπέρασε όλους, τραγουδώντας πλήθος διεστραμμένες [εξωφρενικές, παράξενες] νότες)· και "απέδυσε κανέλυσε χορδαίς δώδεκα" (με απογύμνωσε και με έδεσε με τις δώδεκα χορδές του). Πρβ. Πλούτ. Περί μουσ. 1141F-1142A, 30· και λ. μυρμηκιά .
Όταν ο Τιμόθεος διαγωνίστηκε στα Κάρνεια της Σπάρτης, ένας από τους εφόρους έκοψε με μαχαίρι τις χορδές του οργάνου του που ξεπερνούσαν τις κλασικές επτά· και αργότερα, ένα σπαρτιατικό δικαστήριο τον καταδίκασε σε εξορία. Παρά το συντηρητισμό των Σπαρτιατών, η φήμη του, ως ενός από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής του, απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Ο Αριστοτέλης τον εγκωμιάζει στα Μεταφυσικά (Α', 993Β) με αυτά τα λόγια: "αν ο Τιμόθεος δεν είχε υπάρξει, δεν θα είχαμε τόσες πολλές μελωδικές συνθέσεις" ("πολλήν μελοποιΐαν")· (βλ. όλο το κείμενο στο λ. Φρύνις· πρβ. Sachs Hist. σ. 131).
Πολύ λίγα αποσπάσματα από την ποίηση του Τιμόθεου έχουν διασωθεί, από τον Κύκλωπα, τη Νιόβη, τον Ύμνο στην Αρτέμιδα, και ιδιαίτερα από τον περίφημο νόμο του Πέρσαι (223 στίχοι), που βρέθηκε το 1902 σ' έναν πάπυρο στο Αμπουκίρ της Αιγύπτου.
Οι ακόλουθοι στίχοι ενός τραγουδιού του, που έχουν διασωθεί, εκφράζουν με λίγα λόγια το πιστεύω του:

Ουκ αείδω τα παλαιά
καινά γαρ μάλα κρείσσω·
νέος ο Ζευς βασιλεύει,
το πάλαι δ' ήν Κρόνος άρχων.
Απίτω Μούσα παλαιά Δεν τραγουδώ τα παλιά,
τα νέα είναι πολύ ανώτερα·
Τώρα βασιλεύει ο νέος Δίας,
τον παλιό καιρό άρχοντας ήταν ο Κρόνος.
Ας πάει μακριά η παλαιά Μούσα.

Ο Τιμόθεος πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 90 ετών (το Πάριο Χρονικό , στ. 76, λέει 88 ετών).

Βλ. Bergk PLG III, 619-626 και Anth. Lyr. 295-297· επίσης Page PMG 399-418, αποσπ. 777-804.

http://www.musipedia.gr/
 
[''Στον Τιμόθεο αποδίδονταν: (1) η προσθήκη της 11ης χορδής (Excerpta ex Nicom. 4) και ίσως και της 12ης (Φερεκράτης Χείρων), (2) η αντικατάσταση του εναρμόνιου γένους από το χρωματικό , (3) η ανάπτυξη του φωνητικού σόλο (μονωδίας) και (4) το νέο κιθαρωδικό στιλ.'']

Excerpta ex Nicom. 4

http://www.archive.org/stream/musiciscriptore01jangoog#page/n375/mode/1up
 

Attachments

  • musiciscriptore01jangoog_0376.jpg
    122.6 KB · Views: 0
[''Ο Φερεκράτης στην κωμωδία του Χείρων εμφανίζει τη Μουσική ως γυναίκα να παραπονιέται και να διαμαρτύρεται στη Δικαιοσύνη για την κακομεταχείριση που έχει υποστεί από τους καινοτόμους της εποχής Κινησία , Μελανιππίδη , Φρύνι και πάνω από όλους από τον Τιμόθεο, από τον οποίο λέει ότι της ήρθαν "τα περισσότερα κακά": "άπαντας οΰς λέγω παρελήλυθ', άδων εκτραπέλους μυρμηκιάς" ([ο κοκκινοτρίχης αυτός από τη Μίλητο, λέει η Μουσική,] ξεπέρασε όλους, τραγουδώντας πλήθος διεστραμμένες [εξωφρενικές, παράξενες] νότες)· και "απέδυσε κανέλυσε χορδαίς δώδεκα" (με απογύμνωσε και με έδεσε με τις δώδεκα χορδές του). Πρβ. Πλούτ. Περί μουσ.1141F-1142A, 30 '']

PLUTARQUE
ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Πλούτ. Περί μουσ. 1141F-1142A, 30

(306) Ἀλλ΄ οὖν ἀνεκτὸς οὗτος ἦν ὅμως ἐμοί. (307) Φρῦνις δ΄ ἴδιον στρόβιλον ἐμβαλών τινα κάμπτων με καὶ στρέφων ὅλην διέφθορεν, ἐν πέντε χορδαῖς δώδεχ΄ ἁρμονίας ἔχων. (308) Ἀλλ΄ οὖν ἔμοιγε χοὖτος ἦν ἀποχρῶν ἀνήρ· εἰ γάρ τι κἀξήμαρτεν, αὖθις ἀνέλαβεν. (309) Ὁ δὲ Τιμόθεός μ΄, ὦ φιλτάτη, κατορώρυχε καὶ διακέκναικ΄ αἴσχιστα.

(310) 〈ΔΙΚ.〉 Ποῖος οὑτοσὶ 〈ὁ〉 Τιμόθεος;

(311) 〈ΜΟΥΣ.〉 Μιλήσιός τις πυρρίας. (312) Κακά μοι παρέσχεν οὗτος, (313) ἅπαντας οὓς λέγω παρελήλυθεν, ἄγων ἐκτραπέλους μυρμηκιάς. Κἂν ἐντύχῃ πού μοι βαδιζούσῃ μόνῃ, ἀπέδυσε κἀνέδυσε χορδὰς δώδεκα‘.

http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/musiquegr.htm
 
[''Ο Αριστοτέλης τον εγκωμιάζει στα Μεταφυσικά (Α', 993Β) με αυτά τα λόγια: "αν ο Τιμόθεος δεν είχε υπάρξει, δεν θα είχαμε τόσες πολλές μελωδικές συνθέσεις" ("πολλήν μελοποιΐαν")·'']

Aristotle, Metaphysics
Aristot. Met. 2.993b

Αριστοτέλης, Μεταφυσικά Α', 993Β

εἰ μὲν γὰρ Τιμόθεος μὴ ἐγένετο, πολλὴν ἂν μελοποιίαν οὐκ εἴχομεν: εἰ δὲ μὴ Φρῦνις, Τιμόθεος οὐκ ἂν ἐγένετο. τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν περὶ τῆς ἀληθείας ἀποφηναμένων: παρὰ μὲν γὰρ ἐνίων παρειλήφαμέν τινας δόξας, οἱ δὲ τοῦ γενέσθαι τούτους αἴτιοι γεγόνασιν.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0051:book=2:section=993b
 
Last edited:
B I B L I O T H E C A A U G U S T A N A

Timotheos
ca. 440 - ca. 360



Π έ ρ σ α ι

Textus:
Lyrica Graeca selecta
ed. D. L. Page, Oxford 1969

Fragmentum 1
Fragmentum 2
Fragmentum 3
Fragmentum 4
Fragmentum 5

__________________________________________________


Fragmentum 1 (P. 422, B. 8, D. 6A)
Plut. vit. Philopoem. 11: Πυλάδην τὸν κιθαρωιδὸν ἄιδοντα τοὺς Τιμοθέου Πέρσας ἐνάρξασθαι·
κλεινὸν ἐλευθερίας τεύχων μέγαν Ἑλλάδι κόσμον
ἐπίβλεψιν· γενέσθαι τοῦ θεάτρου πανταχόθεν εἰς τὸν Φιλοποίμενα;

Fragmentum 2 (P. 423, B. 9, D. 6B)
Plut. de aud. poet. 11: ἀφ’ ὧν (Hom. Il. 13,121) καὶ Τιμόθεος ὁρμηθεὶς οὐ κακῶς ἐν τοῖς Πέρσαις τοὺς Ἕλληνας παρεκάλει·
σέβεσθ’ αἰδῶ συνεργὸν ἀρετᾶς δοριμάχου.

Fragmentum 3 (P. 424, B. 10, D. 6C)
Plut. vit. Agesil. 14: πολλοῖς ἐπήιει τὰ τοῦ Τιμοθέου λέγειν·
Ἄρης τύραννος· χρυσὸν Ἑλλὰς οὐ δέδοικε.

Fragmentum 4 (P. 425, D. 6E)
Papyrus Berol. 9875:
col. II
[..].[..].[......]αντ[ ]νων[ ]..
συν[εμ]βολο[ι]σι γειτ[...]σ[..]υ[.........]αντιαι[.......]πρι[..]νε
χαρα[ξ]ανπο.ιδεγε[...]λογχο[.......]αμφεθ[ε]ντοοδοντων
4 στο.[.].αιδ[.]κυρτοι[σι]κρασιν[.......
5 ]μέναι [χε]ῖ-
ρας παρέσυρον ἐλα[τίνα]ς·
ἀλλ’ εἰ μὲν [ἐ]νθένδε[ἀπρόσο]ισ-
τος ἐπ[ιφ]έροιτο πλαγὰ
ῥηξι[κωπ]ος, πάντες [επ]ανέ-
10 πι[πτον] ἐκεῖσε να[ῦ]ται·
εἰ δ’ ἀντίτοιχος ἀκτ[ὰ
μῆχ]ος ἄξειεμ [πο]λυκροτο[ιο
πλώ]σιμον πεύκας, πάλιν ἐφέροντο·
αἱ δ’ ε[ὖτ’ ἀν]αιδῆ γυῖα [δ]ιαφέρουσα[ι
15 πλ]ευρὰς λι[νο]ζώστους ἔφαι-
νον, τας μ[έν, αἰόλας ὕβρε]ις
σκηπτ[ῶν] ἐπεμβάλλ[ο]ντες ἀνε-
[χ]αίτιζον, αἱ δὲ πρα[νέες
βάπτουσι δέμ]ας, ἀπηγ<λ>αϊ-
20 σμένα[ι] σιδα[ρ]<έ>ωι κράνει·
ἴσος δὲ πυρὶ δαμ[ασίφως
Ἄρης] ἀγκυλένδετος
μεθίετο χερσίν, ἐν δ’ ἔπιπτε γυίοις
αἰθέ[ρια δούρατ’] ὠμὰ διακραδαίνων·
25 στερεοπαγῆ δ’ ἐφέρετο φόνι-
α [.........]α[..] τά τε περίβολα
πυρὶ φλε[όμ]εν’ ἐν ἀποτομάσι
βουδό[ροισι· τῶν δὲ] βίοτος
ἐθύετ’ ἀδιν[ό]ς ὑπὸ τανυπτέ-
30 ροισι χαλκόκρασι νευρε[
σμαραγδοχαίτας δὲ πόν-
τος ἄλοκα ναΐοις ἐφοι-
νίσσετο σταλά[γμασι
κρ]αυ<γ>ᾶι βοὰ δὲ [πα]μμι[γ]ὴς κατεῖχεν·
35 ὁμοῦ δὲ νάϊος στρατὸς
βάρβαρος ἀμμι[γ.....]
αντεφέρετ’ ἐ]π’ [ἰχ]θυ[ο]-
στέφεσι μαρμαροπ[τύχ]ο[ι]ς
κόλποισιν [Ἀμφιτρίτ]ας,
40 ἔνθα τοι τ[ις Φρυγιο]πέδιος
ἀνὴρ ἁμεροδρόμοι-
ο χώρας ἄναξ [...
δυσο]μβρίαν α.ω[...
ποσί τε χ]ερσίν τε παί-
45 ω[ν ἔ]πλει νησιώ-
τας [ποντίαι]ς θεινόμε[νος ἄ-
ταις δ]ιεξόδους μ[ατεύω]ν
ἰσόρροπά τε παλευό[μενος
]ηλ[ ]ων
50 καλεῖ θ[αλάσ]σιον θεὸν
πάτερα τ[
.......].νο[...]φι[ ].κεπ[..]..[..............]λασσων
.......]σπ[..]τε[ ]..γαν[..]ον[...........]απερσαν
.....].εφασ[..]ρ[ ]αντεκεκρατ[..........]νινκελαι
...αμ]βλυδω[χ]ρον[ ]σκατεσσφρα[.........].στα
.....]πεπα[..]ολλ[ ]υτεκ..τοσ[.........]νωτου
.....]εδιαπαλευων[ ]πουβασιμον[.....]νδιοδον
.....]εσμ[ο]ς [απ]ειρος[.]φιναοιστρυ[.....]λιχθεις
]υλα[ ]φον[..]ευμα.[ ]
col. III
60 ὅ]τε δὲ τᾶι λείποιεν αὔραι
τᾶι δ’ ἐπεισέπιπτον, ἄφρωι
δ’ <ὗ’> ἁβακχίωτος ὄμ-
βρος, εἰς δὲ τρόφιμον ἄγγος
ἐχεῖτ’· ἐπεὶ δ’ ἀμβόλιμος ἅλ-
65 μα στόματος ὑπερέθυιεν,
ὀξυπαραυδήτωι
φωνᾶι παρακόπωι τε δόξαι φρενῶν
κατακορὴς ἀπείλει
γόμφοισιν ἐμπρίων
70 +μιμούμενος+ λυμεῶ-
νι σώματος θαλάσσαι·
ἤδη θρασεῖα καὶ πάρος
λάβρον αὐχέν’ ἔσχες ἐμ
πέδαι καταζευχθεῖσα λινοδέτωι τεόν·
75 νῦν δέ σ’ ἀναταράξει
ἐμὸς ἄναξ ἐμὸς πεύ-
καισιν ὀριγόνοισιν, ἐγ-
κλήισει δὲ πεδία πλόϊμα νομάσι ναύταις·
οἰστρομανὲς παλεομί-
80 σημ’ ἄπιστόν τ’ ἀγκάλι-
σμα κλυσιδρομάδος αὔρας.
φάτ’ ἄσθματι στρευγόμενος,
βλοσυρὰν δ’ ἐξέβαλλεν ἄ-
χναν ἐπανερευγόμενος
85 στόματι βρύχιον ἅλμαν·

φυγᾶι δὲ πάλιν ἵετο Πέρ-
σης στρατὸς βάρβαρος ἐπισπέρχων
ἄλλα δ’ ἄλλαν θραῦεν σύρτις
μακραυχενό-
90 πλους, χειρῶν δ’ ἔγβαλλον ὀρεί-
ους πόδας ναός, στόματος
δ’ ἐξήλλοντο μαρμαροφεγ-
γεῖς παῖδες συγκρουόμενοι·
κατάστερος δὲ πόντος ἐγ
95 λιποπνόης αὐγ[ο]στερέσιν
ἐγάργαιρε σώμασιν,
ἐβρίθοντο δ’ ἀϊόνες.
ο[ἱ] δ’ ἐπ’ ἀκταῖς ἐνάλοις
ἥμενοι γυμνοπαγεῖς
100 ἀυτᾶι τε καὶ δακρυ-
σταγεῖ [γ]όωι
στερνοκτύπωι γοηταὶ
θρηνώδει κατείχοντ’ ὀδυρμῶι·
ἅμα δὲ [γᾶν] πατρίαν ἐπανε-
105 κα[λ]έοντ’· ἰὼ Μύσιαι
δενδροέθειραι πτυχαί,
[ῥύσ]ασθέ μ’ ἐνθέν[δ]ε· νῦν ἀήταις
φερόμεθ’, οὐ γὰρ ἔτι ποτ’ ἀμὸν
[σῶ]μα δέξεται [πόλ]ις
110 κ[.].εγ γὰρ χερὶ πα[λ]ε[ο]νυμφαιογονον
[ἄβα]τον ἄντρον ο[...].[...]δαστακαπε[.....].ονειτεο βαθυ-
[τ]ερον ποντοιο τ[...]α απεχε μαχιμο[...].[..]
πλοιμον Ελλαν ευ[...]η
στέγην ἔδειμε
115 [τ]ῆλ[ε] τελεόπορον ἐμὸς
[δ]εσπότης· οὐ γὰρ ἂ[ν Τμῶ]λον οὐδ’
ἄστυ Λύδιον [λι]πὼν Σαρδέων
ἦλθον [Ἕ]λλαν’ ἀπέρξων Ἄρ[η·
νῦν] δὲ πᾶι τις δυσέκφευκ[τ]ον εὕ-
col. IV
120 ρηι | γλυκεῖαν μόρου καταφυγήν;
Ἰλιοπόρος κακῶν λυαί-
α μόνα γένοιτ’ ἄν, εἰ
+δυναστα+ πρὸς μελαμ-
πεταλοχίτωνα Ματρὸς οὐρείας
125 δεσπόσυνα γόνατα πεσεῖν
εὐωλένους τε χεῖρας ἀμφιβάλλων
+λίσσων+ χρυσοπλόκαμε
θεὰ Μᾶτερ ἱκνοῦμαι
ἐμὸν ἐμὸν αἰῶνα δυσέκφευκτον, ἐπεί
130 μ’ αὐτίκα λαιμοτόμωι τις ἀποίσεται
ἐνθάδε μήστορι σιδάρωι,
ἢ κατακυμοτακεῖς ναυσιφθόροι
αὔραι νυκτιπαγεῖ βορέαι δια-
ραίσονται· περὶ γὰρ κλύδων
135 ἄγριος ἀνέρρηξεν ἅπαγ
γυίων εἶδος ὑφαντόν·
ἔνθα κείσομαι οἰκτρὸς ὀρ-
νίθων ἔθνεσιν ὠμοβρῶσι θοινά.
τοιάδ’ ὀδυρόμενοι κατεδάκρυον·

140 ἐπεὶ δέ τις λαβὼν ἄγοι
πολυβότων Κελαινᾶν
οἰκήτορ’ ὀρφανὸν μαχᾶν
σιδαρόκωπος Ἕλλαν,
ἄγει κόμης ἐπισπάσας,
145 ὁ δ’ ἀμφὶ γόνασι περιπλεκεὶς
ἐλίσσετ’, Ἑλλάδ’ ἐμπλέκων
Ἀσιάδι φωνᾶι διάτορον
σφραγῖδα θραύων στόματος,
Ἰάονα γλῶσσαν ἐξιχνεύων·
150 ἔπω μοί σοι κῶς καὶ τί πρᾶγμα;
αὖτις οὐδάμ’ ἔλθω·
καὶ νῦν ἐμὸς δεσπότης
δεῦρό μ’ ἐνθάδ’ ἤξει·
τὰ λοιπὰ δ’ οὐκέτι, πάτερ,
155 οὐκέτι μαχέσ’ αὖτις ἐνθάδ’ ἔρχω,
ἀλλὰ κὰθω·
ἐγώ σοι μὲν δεῦρ’, ἐγὼ
κεῖσε παρὰ Σάρδι, παρὰ Σοῦσα,
Ἀγβάτανα ναίων·
160 Ἄρτιμις ἐμὸς μέγας θεὸς
παρ’ Ἔφεσον φυλάξει.

οἱ δ’ ἐπεὶ παλίμπορον φυ-
γὴν ἔθεντο ταχύπορον,
αὐτίκα μὲν ἀμφιστόμους ἄ-
165 κοντας ἐκ χερῶν ἔριπτον,
δρύπτετο δὲ πρόσωπ’ ὄνυξι·
Περσίδα στολὴν περὶ στέρ-
νοις ἔρεικον εὐυφῆ,
σύντονος δ’ ἁρμόζετ’ Ἀσιὰς
170 οἰμωγὰ +πολυστόνωι+,
κτυπεῖ δὲ πᾶσα Βασιλέως πανήγυρις
φόβωι τὸ μέλλον εἰσορώμενοι πάθος·

ὁ δὲ παλινπόρευτον ὡς ἐσ-
col. V

εῖδε | Βασιλεὺς εἰς φυγὴν ὁρ-
175 μῶντα παμμιγῆ στρατόν,
γονυπετὴς ἄκιζε σῶμα,
φάτο δὲ κυμαίνων τύχαισιν·
ἰὼ κατασκαφαὶ δόμων
σείριαί τε νᾶες Ἑλλανίδης, αἳ
180 κατὰ μὲν ἥλικ’ ὠλέσαθ’ ἥ-
βαν νεῶν πολύανδρον·
νᾶες δ’ οὐκ ὀπισσοπόρευ-
τον +ἄξουσιμ, πυρὸς
δ’ αἰθαλόεμ μένος ἀγρίωι
185 σώματι φλέξει, στονόεντα δ’ ἄλγη
ἔσται Περσίδι χώραι·
ἰὼ βαρεῖα συμφορά,
ἅ μ’ ἐς Ἑλλάδ’ ἤγαγες· ἀλλ’ ἴτε,
μηκέτι μέλλετε,
190 ζεύγνυτε μὲν τετράορον ἵππων
ὄχημ’, οἱ δ’ ἀνάριθμον ὄλ-
βον φορεῖτ’ ἐπ’ ἀπήνας·
πίμπρατε δὲ σκηνάς,
μηδέ τις ἡμετέρου γένοιτ’
195 ὄνησις αὐτοῖσι πλούτου.

οἱ δὲ τροπαῖα στησάμενοι Διὸς
ἁγνότατον τέμενος, Παιᾶν’
ἐκελάδησαν ἰήιον
ἄνακτα, σύμμετροι δ’ ἐπε-
200 κτύπεον ποδῶν
ὑψικρότοις χορείαις.

ἀλλ’ ὦ χρυσεοκίθαριν ἀέ-
ξων μοῦσαν νεοτευχῆ,
ἐμοῖς ἔλθ’ ἐπίκουρος ὕ-
205 μνοις ἰήιε Παιάν·
ὁ γάρ μ’ εὐγενέτας μακραί-
ων Σπάρτας μέγας ἁγεμὼν
βρύων ἄνθεσιν ἥβας
δονεῖ λαὸς ἐπιφλέγων
210 ἐλᾶι τ’ αἴθοπι μώμωι,
ὅτι παλαιοτέραν νέοις
ὕμνοις μοῦσαν ἀτιμῶ·
ἐγὼ δ’ οὔτε νέον τιν’ οὔ-
τε γεραὸν οὔτ’ ἰσήβαν
215 εἴργω τῶνδ’ ἑκὰς ὕμνων·
τοὺς δὲ μουσοπαλαιολύ-
μας, τούτους δ’ ἀπερύκω,
λωβητῆρας ἀοιδᾶν,
κηρύκων λιγυμακροφώ-
220 νων τείνοντας ἰυγάς.

πρῶτος ποικιλόμουσος Ὀρ-
φεὺς <χέλ>υν ἐτέκνωσεν
υἱὸς Καλλιόπα<ς È −
− È> Πιερίαθεν·
225 Τέρπανδρος δ’ ἐπὶ τῶι δέκα
ζεῦξε μοῦσαν ἐν ὠιδαῖς·
Λέσβος δ’ Αἰολία ν<ιν> Ἀν-
τίσσαι γείνατο κλεινόν·
νῦν δὲ Τιμόθεος μέτροις
230 ῥυθμοῖς τ’ ἑνδεκακρουμάτοις
κίθαριν ἐξανατέλλει,
θησαυρὸν πολύυμνον οἴ-
ξας Μουσᾶν θαλαμευτόν·
Μίλητος δὲ πόλις νιν ἁ
col. VI
235 θρέψασ’ ἁ | δυωδεκατειχέος
λαοῦ πρωτέος ἐξ Ἀχαιῶν.

ἀλλ’ ἑκαταβόλε Πύθι’ ἁγνὰν
ἔλθοις τάνδε πόλιν σὺν ὄλβοι,
πέμπων ἀπήμονι λαῶι
240 τῶιδ’ εἰρήναν θάλλουσαν εὐνομίαι.

Fragmentum 5 (P. 426, B. 12, D. 7)
Athen. III 122 C-D: εἰ οὖν κἀγώ τι ἥμαρτον, ὦ καλλίστων ὀνομάτων καὶ ῥημάτων θηρευτά, μὴ χαλέπαινε· κατὰ γὰρ τὸν Μιλήσιον Τιμόθεον τὸν ποιητήν·
οὐκ ἀείδω τὰ παλαιά;
καινὰ γὰρ ἀμὰ κρείσσω·
νέος ὁ Ζεὺς βασιλεύει,
τὸ πάλαι δ’ ἦν Κρόνος ἄρχων·
5 ἀπίτω Μοῦσα παλαιά.

http://www.hs-augsburg.de/~Harsch/graeca/Chronologia/S_ante05/Timotheos/tim_pers.html.
 

Attachments

  • tim_manu.jpg
    117.7 KB · Views: 0
Ο Τιμόθεος πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 90 ετών (το Πάριο Χρονικό , στ. 76, λέει 88 ετών).

Πάριο Χρονικό , στ. 76

76. ΑΦ’ ΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΒΙΩΣΑΣ ΕΤΗ ΓΔΔΔΔ ΕΤΕΛΕΥΤΗΣΕΝ, ΕΤ[Η * ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΘΗΝΗΣΙ *].

Από όταν ο Τιμόθεος που είχε ζήσει 90 έτη πέθανε, έτος. .., όταν ο ... ήταν άρχοντας στην Αθήνα.

http://www.hellenicpantheon.gr/ParioN.htm
 
τιτύρινος, αυλός· ποιμενικός αυλός καλαμένιος, γνωστός στους Δωριείς της Ιταλίας. Στον Αθήναιο (Δ', 182D, 80) σημειώνεται: "ο δε καλάμινος αυλός τιτύρινος καλείται παρά τοις εν Ιταλία Δωριεΰσιν, ως Αρτεμίδωρος ιστορεί ο Αριστοφάνειος" (ο καλαμένιος αυλός ονομάζεται τιτύρινος από τους Δωριείς στην Ιταλία, όπως αναφέρει ο Αριστοφανικός Αρτεμίδωρος). Πρβ. και Αθήν. Δ', 176C, 78.

Τιτυριστής· αυλητής.

http://www.musipedia.gr/
 
[''Στον Αθήναιο (Δ', 182D, 80) σημειώνεται: "ο δε καλάμινος αυλός τιτύρινος καλείται παρά τοις εν Ιταλία Δωριεΰσιν, ως Αρτεμίδωρος ιστορεί ο Αριστοφάνειος" (ο καλαμένιος αυλός ονομάζεται τιτύρινος από τους Δωριείς στην Ιταλία, όπως αναφέρει ο Αριστοφανικός Αρτεμίδωρος). Πρβ. και Αθήν. Δ', 176C, 78.'']

ATHÉNÉE DE NAUCRATIS
Le Livre IV des Deipnosophistes

Αθήναιο, Δ', 182D, 80

(80) Οἶδα δὲ καὶ ἄλλα γένη αὐλῶν τραγικῶν τε καὶ λυσιῳδικῶν καὶ κιθαριστηρίων, ὧν μνημονεύουσιν Ἔφορός τ΄ ἐν τοῖς εὑρήμασι καὶ Εὐφράνωρ ὁ Πυθαγορικὸς ἐν τῷ περὶ αὐλῶν, ἔτι δὲ καὶ Ἄλεξις ὧν καὶ αὐτὸς ἐν τῷ περὶ αὐλῶν. [182d] Ὁ δὲ καλάμινος αὐλὸς τιτύρινος καλεῖται παρὰ τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ Δωριεῦσιν, ὡς Ἀρτεμίδωρος ἱστορεῖ ὁ Ἀριστοφάνειος ἐν βʹ περὶ Δωρίδος. Ὁ δὲ μάγαδις καλούμενος αὐλὸς ὁ καὶ παλαιομάγαδις ὀνομαζόμενος ἐν ταὐτῷ ὀξὺν καὶ βαρὺν φθόγγον ἐπιδείκνυται, ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ φησί·

~~~

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'.

Οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν ταῖς Γλώσσαις τιτύρινόν φησι καλεῖσθαι τὸν μόναυλον. Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι δὲ ὁ μόναυλος ἦν ὁ νῦν καλούμενος καλαμαύλης σαφῶς παρίστησιν Ἡδύλος ἐν τοῖς ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων·

« 〈Τοῦτο〉 Θέων ὁ μόναυλος ὑπ΄ ἠρίον ὁ γλυκὺς οἰκεῖ
αὐλητής, μίμων ἡ ΄ν θυμέλῃσι Χάρις.
[176d] Τυφλὸς ὑπαὶ γήρως εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν,
νήπιον ὅντ΄ ἐκάλει Σκίρπαλος Εὐπαλάμου,
ἤειδεν δ΄ αὐτοῦ τὰ γενέθλια· τοῦτο γὰρ εἶχεν,
πανμαρπᾶν ηδυσμα σημανέων.
Ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων
ἢ τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην
ἢ καὶ Κώταλον ἢ καὶ Πάκαλον. Ἀλλὰ Θέωνα
τὸν καλαμαυλήτην εἴπατε « χαῖρε Θέων. »

http://remacle.org/bloodwolf/erudits/athenee/livre4gr.htm
 
τομή, (α) διαίρεση που γίνεται σ' έναν τόπο ή περιοχή ήχου. Αριστόξ. (Αρμ. Ι, 48, 9): "ο του λιχανού τόπος εις άπειρους τέμνεται τομάς" (ο τόπος [η περιοχή] της λιχανού μπορεί να χωριστεί σε άπειρες διαιρέσεις).
(β) στη στιχουργική, τομή (caesura). Πρβ. Αριστείδης Περί μουσ. 51-52 Mb, R.P.W.-I. 47.

http://www.musipedia.gr/
 
[''Αριστόξ. (Αρμ. Ι, 48, 9): "ο του λιχανού τόπος εις άπειρους τέμνεται τομάς" (ο τόπος [η περιοχή] της λιχανού μπορεί να χωριστεί σε άπειρες διαιρέσεις).'']

Αρμονικά στοιχεία
Αριστόξ., Αρμ. Ι, 48, 9

πρῶτον μὲν οὖν εἰ καὶ κα-
θ᾽ ἑκάστην αὔξησίν τε καὶ ἐλάττωσιν τῶν περὶ τὸ πυκνὸν
γιγνομένων ἴδια ζητήσομεν ὀνόματα, δῆλον ὅτι ἀπείρων
ὀνομάτων δεησόμεθα, ἐπειδήπερ ὁ τῆς λιχανοῦ τόπος εἰς
ἀπείρους τέμνεται τομάς.
 
Back
Top