Βασίλης Κιαμηλίδης
Βασίλης Κιαμηλίδης
Βγαίνει με την σπάθη στον Δι του Πλ. δ΄ τον οποίο Δι με την τοποθέτηση της σπάθης τον θεωρεί ο συνθέτης ως Κε, όπως φαίνεται και στην μαρτυρία όπου έχει ως μαρτυρικό φθόγγο τον ν με μαρτυρικό σημείο του πα και στον οποίο βάζει την φθορά του νη για τον επόμενο στίχο.Αυτή η δοξολογία του Σύρκα μου αρέσει και την ψέλνω μία - δύο φορές το χρόνο, ανάλογα με τα... κέφια (και τη φωνή). Προφανώς πρόκειται για καταγραφή του Γεωργίου Σύρκα ακουσμάτων που είχε ο μακαριστός από τον πατέρα του (ή άλλους Πολίτες), όπως δηλώνει και σε άλλα μαθήματα.
Ωστόσο, πάντα αναρωτιόμουν μήπως θα έπρεπε η φθορά να ήταν ο ζυγός. Δε θυμάμαι πρόχειρα αλλά νομίζω πως η σπάθη μπαίνει συνήθως όταν η πορεία του μέλους ανεβαίνει και στο πάνω από τη νότα στην οποία τίθεται διάστημα, κάτι που δε συμβαίνει σε αυτή τη δοξολογία. Δηλ. η φθορά αφορά πάντα στο πεντάχορδο Δι - Νη. Μήπως θα ήταν πιο σωστό να βάλει πάνω στο δι τον ζυγό (που ούτως ή άλλως, σύμφωνα με τη θεωρία, μπαίνει κυρίως σε αυτό το φθόγγο).
Την πρώτη φορά που την είπαμε το άκουσμα "βγήκε" έτσι όπως έπρεπε (ελπίζω), αλλά όταν οι βοηθοί μου ζήτησαν στον καφέ να τους πω τη δοξολογία παραλλαγή (για να καταλάβουν την αλλαγή στα διαστήματα) η σπάθη με δυσκόλεψε, νομίζω πως η παραλλαγή "βγαίνει" μόνο με το ζυγό στον δι.
Η πλήρης σήμανση νομίζω θα ήταν εάν στην 2η μετά την σπάθη απόστροφο έβαζε στον φθόγγο βου την φθορά του Γα, διότι η σπάθη επηρεάζει τα διαστήματα γα-δι-κε του πλ. δ΄ή τα δι-κε-ζω , ενώ τα υπόλοιπα παραμένουν ως έχουν, ενώ η βούληση του συνθέτη είναι να αλλάζουν χωρίς να την καταγράφει με την τοποθέτηση της ανάλογης φθοράς.
Ηχητικά αντί της σπάθης θα μπορούσε να τεθεί και η φθορά του ζυγού όπως σωστά αναφέρετε, όμως πάλι θ έπρεπε να τεθεί στον βου η φθορά του γα, οπότε ίδιο το αποτέλεσμα διαστηματικά.
Last edited:
