Δοξολογία Δημ. Κουτσαρδάκη πλ.δ΄«Ραστ»

[neoklis]

Από το βιβλίο «Μυρόπνοα Άνθη».

 

[emakris]

Ένα πολύ καλό παράδειγμα, για το ότι ένα μέλος χαρακτηρίζεται ως εκκλησιαστικό ή εξωτερικό όχι μόνο από τα τροπικά του χαρακτηριστικά (ιδιώματα του ήχου ή μακαμιού), αλλά, ακόμη περισσότερο, από τις γραμμές. Εδώ έχουμε έναν "κανονικό" πλ. δ΄. Και όμως, όταν το ψάλλεις, σου έρχεται να χτυπήσεις ρυθμό τσιφτετέλι! (Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε...) Γι' αυτό και ο συνθέτης το ονομάζει "ραστ", υποδηλώνοντας τις εξωτερικές επιρροές του. Ευχαριστούμε τον Νεοκλή.

 

[dimitris]

Ἀπό κάτι Βαλς καί ταγκό πού ἀκοῦμε σέ μοναστήρια, ψηφίζω τσιφτετέλι. :wink:

 

[apostolos]

.... και εάν το πεις σε λίγο αργότερο ρυθμό, θυμίζει το "Παιδιά της Σαμαρίνας"...!!

Απόστολος

 

[neoklis]

Εγώ πάντως την έχω βάλει στο "πρόγραμμα" για αύριο.

 

[Thanasis]

Εγώ πάντως την έχω βάλει στο "πρόγραμμα" για αύριο.

Κι εγώ αγαπητέ Νεοκλή.

 

[domesticus]

Μοῦ τέλειωσε τὸ μπουκάλι τὸ ρακὶ στὸ ἀναλόγιο ποὺ 'χω γιὰ τέτοιες δοξολογίες νὰ ῤχομαι στὸ ... τσακίρ κέφι κι ἔτσι θὰ προσφυγω στὸν Πέτρο Λ. μέχρι νὰ ... ξαναγεμίσω τὸ μπουκάλι

 

[asimos psaltis]

Τί είναι πάλι αυτό το "ράστ";

Πάλι αδιάβαστος είμαι.