Διδασκαλία παραδοσιακών οργάνων και Δημοτικής Μουσικής με μακάμια ή με οκτώηχο;

[Gorgonaos]

Θέσεις Νάου

 

[Shota]

Θέσεις Νάου

Δεν μου ανοίγει.

 

[PavlosKouris]

Δεν ανοίγει κ με ενδιαφέρει.

 

[Gorgonaos]

+Ήμουν εκτός Αθήνας+δεν είχα internet, συγγνώμη!Ελπίζω έτσι να ανοίγει!Και το .doc και το .pdf είναι το ίδιο αρχείο!

 

[PanagiotisK]

Βρε παιδιά, δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα; Η μουσική τους, δική μας

είναι, την πήγε εκεί ο Μ. Αλέξανδρος (Πτολεμαίοι). Αφήνω τους Οθωμανούς

που ό,τι βρήκαν, πήραν...

Και ύστερα, φυσικό είναι να έχουν ένα δισεκατομμύριο μακάμια, αφού βάζουν

μια ύφεση και το λεν αλλιώς. Σιγά, λέμε ψάλλουμε πλ.β' και βάζω ύφεση στον Κε.

Σιγά την σπατάλη χρόνου.

Και κάτι άλλο. Κάποιος πρέπει να ξέρει "αραβοπέρσικη" μουσική για να κάνει

μπλέξιμο με τους ήχους μας (εφόσον θέλει); Δεν νομίζω. Άρα το παραγόμενο

άκουσμα θα είναι βυζαντινής προελεύσεως.

Απλά εμείς οι ψάλτες, ως βασικοί, ίσως και μοναδικοί, δυστυχώς, χρήστες της

βυζαντινής μουσικής, δεν ασχοληθήκαμε τόσο με το άθλημα.

 

[tb---]

Απλά εμείς οι ψάλτες, ως βασικοί, ίσως και μοναδικοί, δυστυχώς, χρήστες της

βυζαντινής μουσικής, δεν ασχοληθήκαμε τόσο με το άθλημα.

Δεν είναι η ώρα να το πράξουμε ; Και πολύ αργήσαμε !

 

[emakris]

+Ήμουν εκτός Αθήνας+δεν είχα internet, συγγνώμη!Ελπίζω έτσι να ανοίγει!Και το .doc και το .pdf είναι το ίδιο αρχείο!

Καταρχήν ευχαριστούμε. Δεν πρόκειται όμως περί "νάου", αλλά για τη θέση που συνδέεται με το "θέμα απλούν". Εδώ η χρήση του σημαδιού δεν έχει την έννοια της φθοράς, του "εβιτζίου των πρώτων", "αραβιστί σεμπά", που λέει ο Απόστολος Κώνστας. Απλώς υποδηλώνει την οικεία θέση, που δεν έχει σχέση ούτε με νάο, ούτε με σαμπάχ.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους θεματισμούς έσω και έξω. Αρχικά υποδήλωναν συγκεκριμένες θέσεις, κάποια στιγμή όμως απέκτησαν και την έννοια της φθοράς. Άλλο π.χ. θέση έσω θεματισμού, άλλο φθορά μαλακού χρώματος.
Ιδού, λοιπόν, πώς δημιουργείται η παρεξήγηση: από το θέμα απλούν πάμε στην αντίστοιχη φθορά (η οποία δεν γνωρίζω εάν χρησιμοποιείται με αυτή την έννοια πριν τον 18ο αι.), από εκεί πάμε στο σαμπάχ και από εκεί (κακώς) στον βυζαντινό νάο.

 

[Gorgonaos]

Καταρχήν ευχαριστούμε. Δεν πρόκειται όμως περί "νάου", αλλά για τη θέση που συνδέεται με το "θέμα απλούν". Εδώ η χρήση του σημαδιού δεν έχει την έννοια της φθοράς, του "εβιτζίου των πρώτων", "αραβιστί σεμπά", που λέει ο Απόστολος Κώνστας. Απλώς υποδηλώνει την οικεία θέση, που δεν έχει σχέση ούτε με νάο, ούτε με σαμπάχ.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους θεματισμούς έσω και έξω. Αρχικά υποδήλωναν συγκεκριμένες θέσεις, κάποια στιγμή όμως απέκτησαν και την έννοια της φθοράς. Άλλο π.χ. θέση έσω θεματισμού, άλλο φθορά μαλακού χρώματος.
Ιδού, λοιπόν, πώς δημιουργείται η παρεξήγηση: από το θέμα απλούν πάμε στην αντίστοιχη φθορά (η οποία δεν γνωρίζω εάν χρησιμοποιείται με αυτή την έννοια πριν τον 18ο αι.), από εκεί πάμε στο σαμπάχ και από εκεί (κακώς) στον βυζαντινό νάο.

Ευχαριστούμε Κύριε Μακρή!Γι' αυτό συνέλεξα τις περιπτώσεις αυτές και έγραψα "θέσεις" "Νάου" για να δούμε πως είναι άλλο θέση και άλλο το σημάδι το οποίο ανα τους αιώνες άλλαξε χρήση+νόημα - όνομα! Εγώ τουλάχιστον δεν έχω συναντήσει κείμενο παλαιότερο που να χρησιμοποιεί το σημάδι ως Νάο+όχι ως θέμα απλούν και η διάθεση σαμπά συνήθως σημειώνεται απλά με υφέσεις στον Δι στα πρώτα κείμενα της Νέας γραφής.

 

[Polymnia]

Απλά εμείς οι ψάλτες, ως βασικοί, ίσως και μοναδικοί, δυστυχώς, χρήστες της

βυζαντινής μουσικής, δεν ασχοληθήκαμε τόσο με το άθλημα.

Δεν είναι η ώρα να το πράξουμε ; Και πολύ αργήσαμε !

Και παρα-αργήσαμε, μάλιστα...

Και δεν νομίζω ότι είναι κατώτερης αξίας η Δημοτική μας Μουσική ώστε να μην αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κάποιος. Ίσα-ίσα. Έχει κι αυτή την δική της μοναδική ομορφιά, όπως μοναδική είναι και η Εκκλησιαστική μας Μουσική!

 

[ΝΙΚΟΣ Π.]

Προσωπικά πιστεύω ότι η οθωμανική μουσική και κατ'εξοχήν τα μακάμια είναι μια εξωτερική Βυζαντινή μουσική!Η διαφορά μεταξύ οθωμανικής και Βυζαντινής είναι ότι η Βυζαντινή είναι μια θρησκευτική μουσική και έχει διάφορους περιορισμούς και η οθωμανική είναι μια Βυζαντινή μουσική με διαφορετικό σκοπό!

 

[PanagiotisK]

Προσωπικά πιστεύω ότι η οθωμανική μουσική και κατ'εξοχήν τα μακάμια είναι μια εξωτερική Βυζαντινή μουσική!Η διαφορά μεταξύ οθωμανικής και Βυζαντινής είναι ότι η Βυζαντινή είναι μια θρησκευτική μουσική και έχει διάφορους περιορισμούς και η οθωμανική είναι μια Βυζαντινή μουσική με διαφορετικό σκοπό!

Θα έλεγα ότι, η Βυζαντινή μουσική είναι η ελληνική μουσική που γνώρισε

ιδιαίτερη άνθιση την εποχή του Βυζαντίου, μετά το κενό που επικράτησε από την

κατάκτησή μας από τους Ρωμαίους. Επειδή το Βυζάντιο ήταν κράτος Θεοκρατικό, τρόπον τινά και ως

επί το πλείστον, η χρήση της και η εξέλιξή της

έγινε, (πολύ) περισσότερο, στο εκκλησιαστικό περιβάλλον.

Η ίδια όμως μουσική, ήταν αυτή που έντυνε και τα τραγούδια της εποχής, μέχρις ότου

επηρεαστούμε από τη Δύση και τους συγκερασμούς της.

Δηλαδή, η Βυζαντινή μουσική, δεν είναι απαραίτητα εκκλησιαστική, όπως και η

εκκλησιαστική, δεν είναι απαραίτητα, βυζαντινή!

Τα δημοτικά μας τραγούδια, ανεξαρτήτου περιοχής, μαρτυρούν περίτρανα, τις

βυζαντινές τους καταβολές.

Η δε, οθωμανική μουσική, δεν είναι, παρά ένα κράμα της αραβοπέρσικης (δηλ. αρχαιοελληνικής)

και βυζαντινής. Γι' αυτό και οι Τούρκοι χοτζάδες "ψάλλουν" πολύ περισσότερο

σε σχέση με τους άραβες. Ειδικά όσο πλησιάζουμε στην Κωνσταντινούπολη/παράλια

ακούμε εντελώς ψαλτοχοτζάδες. Εντάξει, με κάποιες ψιλοδιαφορές στα διαστήματα...

Νομίζω, δηλαδή...

 

[Hristakis]

Η λογική σας είναι ακαταμάχητη, κ. Ψωμιάδη. Γράφουμε δηλ. ένα Τρισάγιο σε σαμπάχ, το ονομάζουμε "νάο" και, μέσω αυτής της αναβαπτίσεως, έγινε αυτομάτως παραδοσιακό και βυζαντινό!!!

Λέτε να εννοούσα αυτό κ.Μακρή? Για ιδεολογίες της τότε εποχής εννοούσα. Με αδικείτε λιγάκι σε αυτό το θέμα αλλά δεν πειράζει...υγεία...

 

[emakris]

Λέτε να εννοούσα αυτό κ.Μακρή? Για ιδεολογίες της τότε εποχής εννοούσα. Με αδικείτε λιγάκι σε αυτό το θέμα αλλά δεν πειράζει...υγεία...

Εάν είναι έτσι, ανακαλώ.
Το θέμα είναι ότι πολλές φορές, αντί να διορθώνουμε τα λάθη του παρελθόντος, συνεχίζουμε στην ίδια ακριβώς γραμμή (δεν αναφέρομαι σε εσάς).

 

[PavlosKouris]

Προσωπικά πιστεύω ότι η οθωμανική μουσική και κατ'εξοχήν τα μακάμια είναι μια εξωτερική Βυζαντινή μουσική!Η διαφορά μεταξύ οθωμανικής και Βυζαντινής είναι ότι η Βυζαντινή είναι μια θρησκευτική μουσική και έχει διάφορους περιορισμούς και η οθωμανική είναι μια Βυζαντινή μουσική με διαφορετικό σκοπό!

Η άποψη του φίλου Νίκου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Μόνο να παρατηρήσω ότι πολλές φορές εμείς οι ασχολούμενοι
με την Βυζαντινή Μουσική ξεχνάμε τους περιορισμούς που
θέτει ο όρος εκκλησιαστική ή λατρευτική μουσική.

 

[ΝΙΚΟΣ Π.]

Θα έλεγα ότι, η Βυζαντινή μουσική είναι η ελληνική μουσική που γνώρισε

ιδιαίτερη άνθιση την εποχή του Βυζαντίου, μετά το κενό που επικράτησε από την

κατάκτησή μας από τους Ρωμαίους. Επειδή το Βυζάντιο ήταν κράτος Θεοκρατικό, τρόπον τινά και ως

επί το πλείστον, η χρήση της και η εξέλιξή της

έγινε, (πολύ) περισσότερο, στο εκκλησιαστικό περιβάλλον.

Η ίδια όμως μουσική, ήταν αυτή που έντυνε και τα τραγούδια της εποχής, μέχρις ότου

επηρεαστούμε από τη Δύση και τους συγκερασμούς της.

Δηλαδή, η Βυζαντινή μουσική, δεν είναι απαραίτητα εκκλησιαστική, όπως και η

εκκλησιαστική, δεν είναι απαραίτητα, βυζαντινή!

Τα δημοτικά μας τραγούδια, ανεξαρτήτου περιοχής, μαρτυρούν περίτρανα, τις

βυζαντινές τους καταβολές.

Η δε, οθωμανική μουσική, δεν είναι, παρά ένα κράμα της αραβοπέρσικης (δηλ. αρχαιοελληνικής)

και βυζαντινής. Γι' αυτό και οι Τούρκοι χοτζάδες "ψάλλουν" πολύ περισσότερο

σε σχέση με τους άραβες. Ειδικά όσο πλησιάζουμε στην Κωνσταντινούπολη/παράλια

ακούμε εντελώς ψαλτοχοτζάδες. Εντάξει, με κάποιες ψιλοδιαφορές στα διαστήματα...

Νομίζω, δηλαδή...

Με λίγα λόγια πως η οθωμανική χρησιμοποιεί τα διαστήματα της Βυζαντινής όπως έχω γράψει εδώ..
Άρα και αρκετά δημοτικά είναι επηρεασμένα και αποτελούν κράμα και της οθωμανικής δεδομένου ότι τα δημοτικά τραγούδια αναπτύχθηκαν κατά ένα μεγάλο ποσοστό την εποχή της τουρκοκρατίας και όσο να 'ναι οι δύο αυτοί λαοί έχουν αλληλοεπηρεαστει.

 

[ΝΙΚΟΣ Π.]

Άκυρο!