Διδάσκαλοι του Σίμωνος Καρά
- Thread starter master_yianni
- Start date
Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί η συζήτηση αυτή ανοίχθηκε στο θέμα... "οξεία" (μάλλον θα πρέπει να πάει στο Ιεροψάλτες=> Σίμων Καράς), επί της ουσίας να πω ότι το απόσπασμα που παρέθεσε ο κ. Αρβανίτης είναι γνωστό φυσικά και αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε:
- σε ποιο βαθμό αυτοί οι διδάσκαλοι του Καρά (Λαμπρινόπουλος, Παπασιδέρης, π. Παναγιώτης) ήταν κάποιοι αναγνωρισμένοι παραδοσιακοί ψάλτες του καιρού τους. Εγώ π.χ. αγνοώ και τους τρεις.
- σε ποιο βαθμό το ύφος του Καρά ομοιάζει με αυτό των τριών ανωτέρω διδασκάλων του. Γιατί πολλοί έχουν χρηματίσει μαθητές γνωστών παραδοσιακών ψαλτών, το ύφος τους όμως απέχει.
Το ίδιο ισχύει και για το επιχείρημα ότι ο Καράς... συνέψαλε κάποια φορά με τον πατέρα του Στανίτσα: εάν αυτό είναι επιχείρημα για το ψαλτικό ύφος του Καρά, τι θα πρέπει δηλαδή να πουν κάποια μέλη του forum αυτού, που έχουν φάει τη μισή τους ζωή δίπλα στον Άρχοντα;; Εάν το συμψάλειν με κάποιον αναγνωρισμένο ψάλτη σε κάνει ψάλτη, τότε όλοι μας είμαστε "Άρχοντες"...
Όσο για το ότι "Άκουσε επίσης πολλούς ιεροψάλτες στην Αθήνα και αλλού, μεταξύ αυτών και Μικρασιάτες [...], Επίσης, πρέπει να ηχογράφησε και κάποιους ψάλτες", ούτε κι αυτό λέει τίποτα: ο καθένας από εμάς έχει ακούσει και πολλοί έχουν ηχογραφήσει αναγνωρισμένους ψάλτες, ακόμα και όσοι δεν γνωρίζουν καθόλου βυζαντινή μουσική.
Το θέμα λοιπόν για μένα δεν είναι τόσο αν μαθήτευσε σε κάποιον αναγνωρισμένο διδάσκαλο. Μπορεί να μην είχε την ευκαιρία να το κάνει. Το θέμα είναι εάν το ύφος που ο ίδιος ο Καράς διαμόρφωσε έχει κάποιο προηγούμενο, πατάει κάπου, παραδόθηκε από κάπου, μας θυμίζει κάτι παραδοσιακό. Δεν απαιτούμε φυσικά να είναι πιστό μιμητικό αντίγραφο ενός δασκάλου, καθώς πάντα στην παράδοση υπάρχει και το προσωπικό στοιχείο και η ελευθερία. Όχι όμως και η ασυδοσία. Παράδοση σημαίνει ότι παραλαμβάνεις κάτι και πατάς πάνω σ' αυτό, όπως έκαναν και όλοι οι παραδοσιακοί ψάλτες, που πάτησαν είτε πάνω στους δασκάλους τους είτε πάνω σε παραδοσιακά ακούσματα. Τα μέχρι στιγμής στοιχεία κατ' εμέ δείχνουν μάλλον το αυτοδίδακτο του Καρά, αφού για τις ψαλτικές αυτές παραστάσεις που ανέφερε ο κ. Αρβανίτης, αφενός δεν γνωρίζουμε την ακριβή τους σχέση με την αναγνωρισμένη ψαλτική παράδοση, αλλά, ακόμα και αν αποδειχθεί αυτό (δεν έχω καμία αντίρρηση ότι μπορεί να συμβαίνει, άλλωστε υπάρχουν πολλοί άγνωστοι ψάλτες-διαμάντια...), είναι βέβαιο ότι ο Καράς αυτοσχεδίασε στο ύφος, βασισμένος στις αμφιλεγόμενες θεωρίες του. Γιατί αν δεν το είχε κάνει, θα βρίσκαμε κάποιον προηγούμενο παραδοσιακό ψάλτη με το ίδιο ή παρεμφερές ύφος. Πού είναι όμως αυτός;;;
- σε ποιο βαθμό αυτοί οι διδάσκαλοι του Καρά (Λαμπρινόπουλος, Παπασιδέρης, π. Παναγιώτης) ήταν κάποιοι αναγνωρισμένοι παραδοσιακοί ψάλτες του καιρού τους. Εγώ π.χ. αγνοώ και τους τρεις.
- σε ποιο βαθμό το ύφος του Καρά ομοιάζει με αυτό των τριών ανωτέρω διδασκάλων του. Γιατί πολλοί έχουν χρηματίσει μαθητές γνωστών παραδοσιακών ψαλτών, το ύφος τους όμως απέχει.
Το ίδιο ισχύει και για το επιχείρημα ότι ο Καράς... συνέψαλε κάποια φορά με τον πατέρα του Στανίτσα: εάν αυτό είναι επιχείρημα για το ψαλτικό ύφος του Καρά, τι θα πρέπει δηλαδή να πουν κάποια μέλη του forum αυτού, που έχουν φάει τη μισή τους ζωή δίπλα στον Άρχοντα;; Εάν το συμψάλειν με κάποιον αναγνωρισμένο ψάλτη σε κάνει ψάλτη, τότε όλοι μας είμαστε "Άρχοντες"...
Όσο για το ότι "Άκουσε επίσης πολλούς ιεροψάλτες στην Αθήνα και αλλού, μεταξύ αυτών και Μικρασιάτες [...], Επίσης, πρέπει να ηχογράφησε και κάποιους ψάλτες", ούτε κι αυτό λέει τίποτα: ο καθένας από εμάς έχει ακούσει και πολλοί έχουν ηχογραφήσει αναγνωρισμένους ψάλτες, ακόμα και όσοι δεν γνωρίζουν καθόλου βυζαντινή μουσική.
Το θέμα λοιπόν για μένα δεν είναι τόσο αν μαθήτευσε σε κάποιον αναγνωρισμένο διδάσκαλο. Μπορεί να μην είχε την ευκαιρία να το κάνει. Το θέμα είναι εάν το ύφος που ο ίδιος ο Καράς διαμόρφωσε έχει κάποιο προηγούμενο, πατάει κάπου, παραδόθηκε από κάπου, μας θυμίζει κάτι παραδοσιακό. Δεν απαιτούμε φυσικά να είναι πιστό μιμητικό αντίγραφο ενός δασκάλου, καθώς πάντα στην παράδοση υπάρχει και το προσωπικό στοιχείο και η ελευθερία. Όχι όμως και η ασυδοσία. Παράδοση σημαίνει ότι παραλαμβάνεις κάτι και πατάς πάνω σ' αυτό, όπως έκαναν και όλοι οι παραδοσιακοί ψάλτες, που πάτησαν είτε πάνω στους δασκάλους τους είτε πάνω σε παραδοσιακά ακούσματα. Τα μέχρι στιγμής στοιχεία κατ' εμέ δείχνουν μάλλον το αυτοδίδακτο του Καρά, αφού για τις ψαλτικές αυτές παραστάσεις που ανέφερε ο κ. Αρβανίτης, αφενός δεν γνωρίζουμε την ακριβή τους σχέση με την αναγνωρισμένη ψαλτική παράδοση, αλλά, ακόμα και αν αποδειχθεί αυτό (δεν έχω καμία αντίρρηση ότι μπορεί να συμβαίνει, άλλωστε υπάρχουν πολλοί άγνωστοι ψάλτες-διαμάντια...), είναι βέβαιο ότι ο Καράς αυτοσχεδίασε στο ύφος, βασισμένος στις αμφιλεγόμενες θεωρίες του. Γιατί αν δεν το είχε κάνει, θα βρίσκαμε κάποιον προηγούμενο παραδοσιακό ψάλτη με το ίδιο ή παρεμφερές ύφος. Πού είναι όμως αυτός;;;
master_yianni
Αργός και μετά μέλους
Και οι τρεις οπως βλεπεις αγαπητε Νικο ηταν ιερεις, και οχι ιεροψαλτες. Δεν αμφιβαλλω για τις οποιες μουσικες ικανοτητες διεθεταν, αλλα αμφιβαλλω για το αν ο κ.Καρας τριφτηκε στο αναλογιο μαζι τους, η μονο εμαθε ενα απλο πα-βου-γα-δι.
Την Οξεια την διαλεξα, γιατι ο γερο-Σιμων ηταν αυτος που "διαφημιζεται" οτι την επανεφερε απο την αφανεια.
Αποσυρω το προηγουμενο σχολιο περι καταταξεως η μη στην λιστα των Ιεροψαλτων ως μη γονιμο προς συζητηση.
Last edited:
master_yianni
Αργός και μετά μέλους
Νικο, συμφωνω μαζι σου, και αποσυρω το σχολιο (μου το ζητησε πολυ ευγενικα και ετερος εκλεκτος φιλος), για να μην ανοιξει νεος κυκλος αιματος.
Last edited:
Επανέρχομαι στο θέμα γιατί βρήκα μια μαρτυρία σχετικά με τους μικρασιάτες ψάλτες. Φυσικά unus testis nullus testis ("εις μάρτυς ουδείς μάρτυς"), απλώς το παραθέτω, μια και ο μάρτυς έχει κάποιο κύρος. Πρόκειται για τον Θεοδόσιο Γεωργιάδη, ο οποίος στο υπόμνημα που είχε υποβάλει στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σπυρίδωνα περί της εκκλησιαστικής βυζαντινής μουσικής (υπεβλήθη την 23η Αυγούστου 1953 και κυκλοφόρησε σε τευχίδιο με τίτλο "Ο βυζαντινός μουσικός πλούτος" από το Εθνικό Τυπογραφείο το 1955) γράφει (σελ. 19, κεφ. ΙΑ'):
Λέει φυσικά μετά κι άλλα άκρως ενδιαφέροντα, αλλά άσχετα με το θέμα μας. Όταν βρω ευκαιρία θα σκανάρω και θα αναρτήσω το βιβλιαράκι αυτό. Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω και το φίλο Δημήτρη Κοντογιώργη που μου το προμήθευσε τελευταία, μαζί με πολλά άλλα παλιά βιβλία σε τιμή τελείως εξευτελιστική.
dimskrekas
Δημήτρης Σκρέκας
Δεν πρέπει να περιλαμβάνεται σ' αυτά το συγκεκριμένο τευχίδιο.