Διάρκεια-διακοπή χερουβικού ύμνου

pransot

Πράντζος Σωτήρης
Επειδή πολλές φορές απαντάται στην πράξη το πρόβλημα αυτό, νομίζω έχει ενδιαφέρον να συζητηθεί.
Ερώτημα: Ο ιερέας πρέπει να προσαρμοστεί χρονικά με τον ψάλτη κατά το χερουβικό ή το αντίθετο; Φυσικά δεν εναφέρομαι σε περιστώσεις που η χρονική διαφορά είναι πολύ μικρή.
Γνωστός ψάλτης και δάσκαλος (δε νομίζω πως έχει νόημα να αναφέρω το όνομά του), περίπου το 2000 (ήμουν τότε στο αναλόγιό του μαθητής του), σε συλλείτουργο έβγαλε αργό χερουβικό (γενικώς έψαλε τα παπαδικά μέλη σε αργό ρυθμό) για το οποίο χρειαζόταν πάνω από 10 λεπτά. Ο ιερέας θυμιάτισε, ήταν όλα έτοιμα για την είσοδο και το χερουβικό ήταν στο "τη ζωοποιώ". Οι ιερείς περίμεναν στη βορεινή πύλη περίπου ένα λεπτό. Ο ψάλτης συνέχιζε απτόητος, οπότε οι ιερέις έκαναν την είσοδο. Όταν έφτασαν στην ωραία Πύλη, σταμάτηε, ο ιερέας μνημόνευσε (κακώς βεβαίως) και ο ψάλτης συνέχισε για άλλα 6-7 λεπτά όλο τον υπόλοιπο ύμνο χωρίς καμία σύντμηση. Φυσικά όλοι μας (υποθέτω δυστυχώς και ο κόσμος) αντιληφθήκαμε ότι επρόκειτο περί κόντρας "εξουσίας", κάτι που μόνο δε μας βοήθησε να αποθέσουμε κάθε βιοτική μέριμνα.
Τις άλλες Κυριακές που ήταν οι ιερείς του ναού, το χερουβικό διαρκούσε 8-10 λεπτά (έψαλε μόνος του με 10-15 ισοκράτες), οι ιερείς τελείωναν και περίμεναν κανένα 5λεπτο καθήμενοι στο ιερό. Η νοοτροπία αυτή καλλιεργείτο και στους μαθητές του.
Εγώ νομίζω πως ο χερουβικός ύμνος είναι μελοποιημένος αργά κυρίως για πρακτικούς λόγους, να καλυφθεί η προετοιμασία του ιερέα. Τα αργά χερουβικά είναι γραμμένα για αρχιερατική λειτουργία, όταν ο αρχιερέας αποτελειώνει την πρόθεση κατά τη διάρκεια του χερουβικού.
Μέριμνα λοιπόν του ψάλτη είναι να συγχρονιστεί με τον ιερέα. Φυσικά όταν είναι σταθεροί και οι δύο , μαθαίνει ο ένας το ρυθμό του άλλου. Εγώ προτιμώ να είμαι λίγο πιο γρήγορος στο ρυθμό μου και αν τελειώσω πιο σύντομα να ψάλλω και το "ως τον βασιλέα...", παρά να το πως αργά και μετά να πως χύμα το υπόλοιπο.
Θεωρώ όμως απαράδεκτο να περιμένει ο ιερέας και ο ψάλτης να συνεχίζει, να μπαίνει η συγκεκριμένη μελοποίηση και ο εγωισμός του ψάλτη πάνω από τη λειτουργική τάξη, ευπρέπεια και ανάγκη.
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Αγαπητέ Σωτήρη, θα διαφωνήσω (;) μαζί σου. Ο χερουβικός ύμνος, αν και όντως έχει την χρήση επικάλυψης των εντός του Ιερού ενεργιών, εντούτοις το θέμα δεν έχει να κάνει με το ποιος κάνει κουμάντο στη Λειτουργία και ποιος όχι. Εάν εν ώρα ακολουθίας δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός μεταξύ ψάλτου και Ιερέως, με ποιο παράδειγμα διδάσκονται όλες αυτές οι μεγάλες Θεολογίες στους πιστούς στα κηρύγματα; Πίστεψέ με, ακόμη και ο τελευταίος συμμέτοχος των ακολουθιών που πηγαίνει κάθε Πάσχα (κι αν πάει) στην Εκκλησία, γνωρίζει την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, αυτό που δεν γνωρίζει διότι δεν το έχει δει, είναι η εφαρμογή της παραβολής από όλους εμάς τους εργαζομένους στους Ναούς. Στο θέμα μας όμως...

Έχεις ακούσει πολλούς ψάλτες να λένε το "αμήν" πριν πει ο Ιερέας το "και εις τους αιώνας των αιώνων..."; Γιατί να επιτρέπεται το αντίθετο; Όλα στην ακολουθία έχουν τον σκοπό τους. Και όλες αυτές οι πράξεις των Ιερέων καθώς και τα ψαλλόμενα έχουν και αυτά τον δικό τους. Πέραν από το πρακτικό του πράγματος, δεν πρέπει να παραμερίζουμε το γεγονός ότι η ψαλμωδία, είναι ο μόνος τρόπος δημιουργίας προσευχητικής διάθεσης των πιστών στην Εκκλησία και κανείς άλλος. Αυτό σίγουρα δεν σημαίνει ότι ο ψάλτης πρέπει να αυθαιρετεί με αυτό σαν πρόφαση επιλέγοντας χερουβικά όπως τα μέγιστα του Γρηγορίου σε μία καθημερινή λειτουργία ή σε μία Κυριακή με ένα απλό συλλείτουργο, αλλά ούτε και επιτρέπει στον Ιερέα να διακόπτει μέλη που έχουν γραφτεί για συγκεκριμένο σκοπό (ο οποίος δεν είναι μόνο το να ροκανίσει το νεκρό χρόνο που διαβάζονται οι ευχές).

Οι στιγμές του Χερουβικού και του Κοινωνικού, είναι στιγμές συστολής και πνευματικής εσωτερίκευσης, γιαυτό και πρέπει και οι εντός και οι εκτός βήματος κληρικοί να το σεβαστούμε αυτό, όχι για τους εαυτούς μας (μόνο ο Θεός ξέρει που θα πάμε τις ψυχές μας τελικά), αλλά για το λαό, εφόσον γιαυτόν γίνονται όλα. Αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι τα Τριααααααααα και τα Πάαααααααααααασαν είναι το ίδιο εγκληματικές αυθαιρεσίες και σφετερισμός του διακονήματός μας, με την διακοπή του Χερουβικού ή οποιουδήποτε ύμνου ψάλλεται, από τον Ιερέα. Και οι μεν πρέπει να βάζουμε ένα μέτρο στις καλλιτεχνικές μας ορμές και οι δε, να περιμένουν αν χρειαστεί (δεν κατάλαβα, τους καίει το Άγιο Ποτήριο και ο Δίσκος τα χέρια;;;) την ολοκλήρωση του ύμνου για την αποφυγή δημιουργίας σύγχυσης στο εκκλησίασμα. Μετά από τέτοιες συμπεριφορές, αυτό που είναι για γέλια (και για κλάματα ταυτόχρονα) είναι ότι διερωτούμαστε γεμάτοι αγανάκτηση, γιατί ο κόσμος έχει τέτοια απέχθεια προς την Εκκλησία; :eek: Εδώ ακόμη και σε νυχτερινά μαγαζιά, υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός μεταξύ των συνεργατών, παρά στους συλειτουργούντες Ιερείς και ψάλτες...

Υ.Γ. Εννοείται ότι υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις (ευτυχώς) και από τις δύο μεριές και άνθρωποι που πέραν από το πρόσωπο του άλλου, σέβονται και τον θεσμό που εκπροσωπεί. Τα παραπάνω δεν γράφονται με διάθεση κατηγορηματική, αλλά για το τι θα έπρεπε να συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Καλή Χρονιά σε όλους.
 
Last edited:

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
Να αναφέρω και μια λαμπρή εξαίρεση (ευτυχώς) σχετικά με το θέμα μας:

Έχω ψάλλει με ιερέα λειτουργό ο οποίος αφού θυμίασε μέσα στο ιερό, περίμενε να τελειώσω το "και τη ζωοποιω" και κατόπιν εξήλθε στην Ωραία Πύλη και θυμίασε παράλληλα με το "Τριάδι". Τον κατάλαβα ότι σταμάτησε και περίμενε και με αυτό τον τρόπο μου προκάλεσε μια άνεση στην ψαλμωδία γιατί κατάλαβα ότι δεν βιαζόταν να... και να... και να... μετά την ακολουθία, λες και οι δουλείες μας μετά την ακολουθία είναι σημαντικότερες από την ακολουθία!!!

Ε μα έλεος... :mad:

Υ.Γ. και αλλού έχω αναφερθεί σχετικά, δεν το βρίσκω όμως για να βάλω παραπομπή.

Άντε, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους. :)
 

kostaeri

Μπουσδέκης Κώστας
Το χειρότερο δε, είναι όταν βγαίνει ο ιερέας στο αποθώμεθα ή στο μέριμναν κ ενώ απομένει το πολύ μισό ή ένα λεπτό!
Πρέπει να υπάρχει σεβασμός και απο τις δύο πλευρές
 

master_yianni

Αργός και μετά μέλους
Καποιος δασκαλος στην Πολη, καποτε μου ειπε οτι σκοπος του Χερουβικου ειναι να ντυσει μουσικα μια απο τις πιο σημαντικες στιγμες της Θ. Λειτουργιας και οχι το αντιθετο.
Τα δε παραδεδομενα χερουβικα ειναι μια καταγραφη "rule of thumb". Δηλαδη δινουνε μια βαση για το που κολλανε οι διαφορες μουσικες γραμμες. Ομως το κειμενο δεν πρεπει να γινεται και τυρρανος, ετσι ενας καλος ψαλτης (προπαντων αν δεν υπαρχει κατανοηση και συνεννοηση με τον ιερεα) θα πρεπει να ειναι ελαστικος και να εχει την ανεση να μπορει να κοβει και να ραβει κατ' αναγκη, γιατι πανω πρεπει να υπαρχει σεβασμος για τη σημασια της στιγμης.


Απο την αλλη, αν καποιος εχει φωνητικο ταλαντο και μερακι, και θελει να κανει τα μεγαλα "σολο", υπαρχουν ωραιωτατα Κοινωνικα, αλλα και πολλοι ωραιοι Καλοφωνικοι ειρμοι στο "Αντιδωρο"
 
Last edited:

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Θα ήθελα να κάνω μία παρένθεση γενικεύοντας λίγο το θέμα, γιατί έχουμε τέτοιες καταστάσεις όχι μόνο την συγκεκριμένη στιγμή του Χερουβικού, αλλά και αλλού. Κατ' αρχήν, κάποιος βασικός κανόνας:

"Ιερέας και Ιεροψάλτης συλλειτουργούν στη Θ. Λειτουργία (εφόσον για αυτήν μιλάμε στο παρόν θέμα) από τη στιγμή όπου δίχως τον έναν απ' τους δύο δεν δύναται να τελεσθεί το μυστήριο (αυτό για τους ψάλτες είναι βέβαια γνωστό, το κατά πόσο είναι γνωστό για τους εν λόγω Ιερείς που πράττουν κατ' αυτό τον τρόπο είναι κάτι που χρίζει συζητήσεως. Δεν είναι προσωπική εκτίμηση αυτό, αλλά απλή αντικειμενική διαπίστωση). Όπερ σημαίνει, ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις, ίδιος σεβασμός ε κ α τ έ ρ ο θ ε ν."

Αγαπητέ master_yianni, το μέλος δεν γίνεται ποτέ τύραννος, ίσως γινόμαστε εμείς που σκοτώνουμε το μέλος εκτελώντας το ή επιλέγοντάς το σε λάθος περίσταση, οπότε από το σημείο αυτό, ήδη έχουμε ως ψάλτες κάνει το πρώτο βήμα για να ξεκινήσει αυτή η παράλογη αψιμαχία. Ένα βίωμά μου θα φέρω ως παράδειγμα. Σε κάποιον Ναό που σύχναζα (όχι ως ψάλτης) υπήρχε ένας φίλος, ο οποίος κάθε Κυριακή, είχε ένα μόνιμο παράπονο για την καθυστέρηση της Θ. Λειτουργίας τις Κυριακές (μόνο τότε εκκλησιαζόταν) το οποίο μου δήλωνε αβίαστα λόγω της οικειότητας που είχαμε. Κάποια Κυριακή στον ίδιο Ναό, έψαλλε μία δεύτερη Θ. Λειτουργία (Από το "Ευλογημένη" και μετά, χωρίς καμία αναφορά στο Όρθρο, εφόσον αυτός είχε ήδη ψαλλεί) η Δημοτική Χορωδία του Δήμου Ηρακλείου (δεν ήμουν μέλος της ακόμη). Μετά το πέρας και ενώ η Λειτουργία κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ περισσότερο από δύο ώρες (Καλοφωνικοί Ειρμοί, αργά δύναμις κλπ.), ο ίδιος άνθρωπος με πλησιάζει και μου λέει επί λέξη: Δεν έχει άλλο;

Διαφωνώ κάθετα με την σύντμηση των μελών, ότι κι αν είπε ο σεβαστός κατά τα άλλα δάσκαλος από τα Πατριαρχία. Η Τέχνη και η Επιστήμη που υπηρετούμε, αλλά και για την οποία κάνουμε εδώ και αλλού τόσες συζητήσεις, αναλύσεις, τσακωμούς, ενημερώσεις κλπ. αποτελεί προσευχή προς το Θεό, τους Αγίους και τους Αγγέλους Του και είναι τουλάχιστον ΓΕΛΟΙΟ το να την πετσοκόβουμε (έστω εφόσον ξεκινήσαμε ένα συγκεκριμένο μέλος που επιλέξαμε με τα σωστά κριτήρια και όχι αυθαιρετώντας έναντι κανενός) για πάντα γελοίους λόγους, όπως π.χ. το ότι ο σεβαστός γέροντας βιάζεται μετά το Δι ευχών να πιεί τον καφέ του. Λόγος σοβαρός να γίνουν τέτοιες διακοπές, ας το παραδεχτούμε, απλά δεν υπάρχει. Εφόσον ο λόγος είναι ούτως ή άλλως γελοίος, συγγνώμη, αλλά και γω, ως τέτοιον θα τον αντιμετωπίσω. Αν κάποιος θέλει να ψάλλει ένα μέλος συντομότερο, ή να ψάξει να βρει ή να γράψει δικό του. Αν μη τι άλλο, εμείς πρώτοι πρέπει να σεβόμαστε τις εμπνεύσεις των μεγάλων δασκάλων και συνθετών και να τους φερόμαστε ανάλογα. Αν από την άλλη, όλη αυτή η απύθμενη τέχνη και παράδοση, εξυπηρετεί μόνο το να καλύψουμε κενά κατά τα οποία ο Ιερέας είναι απασχολημένος, τότε εις μάτην κοπιάζουμε και μαλώνουμε για τα διαστήματα, τις παραχορδές κλπ. από τη στιγμή, όπου εκείνη τη στιγμή είτε εμείς ψάλλουμε, είτε γάτες νιαουρίζουν, η χρησιμότητα στο μυστήριο είναι η ίδια. Ας μετατρέψουμε τότε και το forum απλά σε έναν φορέα εμπλούτισης του αρχείου μας και τίποτα άλλο. Επαναλαμβάνω, δεν έχω καμία διάθεση να γίνω εριστικός έναντι του κλάδου των Ιερέων (μη γένοιτο) αλλά απέναντι σε παράλογες συμπεριφορές, οι οποίες πρέπει να είναι κατακριτέες από όλους.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας λόγος για τον οποίο συμβαίνει όλο αυτό, είναι η μη επαφή και γνώση των Ιερέων (όχι όλων φυσικά) με την ψαλτική αλλά και τον σκοπό της. Ένας συνεργάτης που δεν γνωρίζει την αξία, τον κόπο και τις απαιτούμενες γνώσεις που χρειάζονται για αυτό που υπηρετούμε, πως περιμένουμε να το εκτιμήσει; Από την άλλη, όταν και μείς δεν σεβόμαστε τον σκοπό της ύπαρξης της ψαλμωδίας στην Εκκλησία και αυτό το δείχνουμε με επιλογές αλλά και εκτελέσεις, που παραπέμπουν σε άλλες μουσικές φιλοσοφίες, τι είδους σεβασμό (πόσο μάλλον επιβράβευσης) ζητούμε και από ποιον; Καταλαβαίνω ότι από το πρώτο μήνυμα του παρόντος θέματος, φάνηκε η αναφορά σε υπερβολικές καταστάσεις και ακριβώς στην έλλειψη του μέτρου βρίσκεται το πρόβλημα.

Δεν επιθυμώ χάριν κάποιου ρομαντισμού, να μετατρέψω τις συνθέσεις παλαιών και νέων διδασκάλων σε "Άγια κείμενα", είναι όμως Άγιος ο σκοπός που υπηρετούν, οπότε καλό θα ήταν και μείς να ξέρουμε γιατί κάνουμε ότι κάνουμε στο αναλόγιο, αλλά και οι Ιερείς, αφενός αν είναι γνώστες του πλούτου της ψαλτικής να την βοηθούν να αναδειχθεί σε βίωμα του εκκλησιάσματος, αφετέρου αν δεν την κατέχουν, τουλάχιστον να την σέβονται.

Το παρών δεν είναι προσωπική απάντηση αγαπητέ master_yianni, απλά μία περαιτέρω τοποθέτηση στο παραπάνω μου μήνυμα έχοντας πάρει υπόψιν και τα δεδομένα του δικού σας.
 
Last edited:

pransot

Πράντζος Σωτήρης
Το παράδειγμα που ανέφερα προφανώς ήταν πολύ ακραίο. Εννοείται πως σε περίπτωση ελαφρού ετεροχρονισμού δεν προκύπτει σημαντικό θέμα.
α) Το πρώτο που ήθελα να επισημάνω ήταν αυτό που ανέφερε πολύ εύστοχα ο Τσακ77 για τη σωστή επιλογή των μουσικών κομματιών. Θεωρώ πως τα χερουβικά της εβδομάδας του Πέτρου π.χ., εκτελεσμένα με ανάλογη ρυθμική αγωγή καλύπτουν άνετα ένα λογικό χρόνο περίπου 5 λεπτών, όσο χρειάζεται ο ιερέας για να πράξει αυτά που πρέπει χωρίς καμία βιασύνη. Ως προς το ότι η θυμίαση πρέπει να γίνεται στο "τριάδι" (πολλές φορές "τριάαααα...", ενώ δε φαίνεται κάτι τέτοιο στα παλαιότερα κείμενα) είναι κάτι που ΄προσάθώ σιγά σιγά να αποδομήσω, αν και πολλές φορές το ζητούν οι ιερείς από συνήθεια.
β) Το σημαντικότερο είναι η νοοτροπία κα το ήθος μας ως ιεροψαλτών-διακόνων της ιερουργίας, συλλειτουργών του ιερέως (πολύ σωστό επίσης Χρήστο). Όταν έχουμε αίσθηση της θέσης μας, της διακονίας μας, της ιερότητας της λατρείας κ.τ.λ. δεν υπάρχει και πολύς χώρος για εγωισμούς. Πολλές φορές ορθές απόψεις μας περί τα ψαλτικά χρησιμοποιούνται μόνο ως δικαιολογία για εγωιστικές συμπεριφορές από μέρους μας (προφανώς και από των ιερέων, αλλά εμάς δε μας αφορά άμεσα.
Αυτό το είδα να εκφράζεται άλλοτε και με έντονο θυμό για κάποιον διάκο, ο οποίος δεν μπορούσε να πιάσει τον επιθυμητό από τον ψάλτη τόνο για τις εκφωνήσεις, όχι επειδή "του πήγαινε κόντρα", αλλά απλά γιατί δεν μπορούσε, ήταν παράφωνος. Δε γίνεται να θεωρούμε εντέλει ως το κυριότερο κριτήριο για τους ιερωμένους τις φωνητικές τους ικανότητες και τις μουσικές τους γνώσεις. (Εννοείται πως απ' την άλλη θεωρώ απαραίτητη γι' αυτούς μια βασική εκκλησιαστική μουσική παιδεία)
 

V_Zacharis

Παλαιό Μέλος
Ως προς το ότι η θυμίαση πρέπει να γίνεται στο "τριάδι" (πολλές φορές "τριάαααα...", ενώ δε φαίνεται κάτι τέτοιο στα παλαιότερα κείμενα) είναι κάτι που ΄προσάθώ σιγά σιγά να αποδομήσω, αν και πολλές φορές το ζητούν οι ιερείς από συνήθεια.
Ακριβώς αυτή είναι και η δική μου άποψη.
Απ' όσο μπορώ να γνωρίζω δεν υπάρχει κάποια παλαιά μαρτυρία για την θυμίαση στο "Τριάδι".
Αυτό το είδα να εκφράζεται άλλοτε και με έντονο θυμό για κάποιον διάκο, ο οποίος δεν μπορούσε να πιάσει τον επιθυμητό από τον ψάλτη τόνο για τις εκφωνήσεις, όχι επειδή "του πήγαινε κόντρα", αλλά απλά γιατί δεν μπορούσε, ήταν παράφωνος. Δε γίνεται να θεωρούμε εντέλει ως το κυριότερο κριτήριο για τους ιερωμένους τις φωνητικές τους ικανότητες και τις μουσικές τους γνώσεις. (Εννοείται πως απ' την άλλη θεωρώ απαραίτητη γι' αυτούς μια βασική εκκλησιαστική μουσική παιδεία)
http://www.analogion.com/forum/showpost.php?p=1332&postcount=16
 

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
Απ' όσο μπορώ να γνωρίζω δεν υπάρχει κάποια παλαιά μαρτυρία για την θυμίαση στο "Τριάδι".

Και βέβαια δεν υπάρχει.

Και δια του λόγου το αληθές περί μη θυμιάσεως κατά τη διάρκεια του "Τριάδι" δείτε το Χερουβικό σε ήχο δεύτερο του Πέτρου Λαμπαδαρίου, αυτό των Κυριακών (πλήρης η σειρά, όχι τα ανέκδοτα) στο οποίο σε 45 σειρές μουσικού κειμένου του Χερουβικού, το "Τριάδι" καταλαμβάνει ΜΟΝΟ 1 σειρά, για την ακρίβεια λιγότερο από 1 σειρά.

ΑΡΑ...
 

master_yianni

Αργός και μετά μέλους
κ. Χρηστο, εδω ειμαστε ολοι φιλοι. Γι’αυτο αλλωστε μαζευομαστε στο Ψαλτολογιο, ωστε να τα λεμε ολα, και να γινομαστε καλυτεροι στο λειτουργημα μας.

Για οσα ειπατε παραπανω, συμφωνω σε μεγαλο βαθμο. Γι’αυτα τα τρια παρακατω θα ηθελα να προσθεσω μερικες διευκρινησεις.

.......σκοτώνουμε το μέλος εκτελώντας το ή επιλέγοντάς το σε λάθος περίσταση……

........(ειναι) τουλάχιστον ΓΕΛΟΙΟ το να το πετσοκόβουμε (έστω εφόσον ξεκινήσαμε ένα συγκεκριμένο μέλος που επιλέξαμε με τα σωστά κριτήρια και όχι αυθαιρετώντας έναντι κανενός) για πάντα γελοίους λόγους, όπως π.χ. το ότι ο σεβαστός γέροντας βιάζεται μετά το Δι ευχών να πιεί τον καφέ του.....

.......Αν κάποιος θέλει να ψάλλει ένα μέλος συντομότερο, ή να ψάξει να βρει ή να γράψει δικό του....

Αρχικα, δεν μιλησα περι πετσοκοπηματος, αλλα περι μουσικης ευελιξιας, που πολλες φορες ειναι απαραιτητο οπλο ενος ιεροψαλτου. Αλλο το ενα και αλλο το αλλο. Τα Χερουβικα της εβδομαδος του Φωκαεως (ενα απλο παραδειγμα), οταν λεγονται στον σωστο χρονο, ειναι μετρημενα στο δευτερολεπτο για μια απλη Κυριακατικη Θ. Λειτουργια χωρις Δεσποτη, ωστε ο ιερεας να προλαβει να πει ολες τις ευχες, να θυμιατισει κτλ. και να βγει για την Μεγαλη Εισοδο. Ομως σε πολλες ενοριες που εψαλα (μονος η και με αλλους), δεν προλαβαινα να φτασω στο «Πασαν την Βιοτικη» και ο Ιερεας ηταν κιολας ετοιμος να βγει! Τι κανουμε τοτε;
Εσεις σαν Πρωτοψαλτης τι θα κανατε σε αυτη την περιπτωση;

Τελικα, περα απο τα Χερουβικα, πιστευω οτι αν δεν υπαρχει καλη συνεργασια (τοσο με τον συναδελφο ιεροψαλτη οσο και με τον ιερεα), οσο καλα και να επιλεξεις καποιο μαθημα, ακομα και δικο σου να γραψεις, δεν ειναι αρκετο. Ισως στην Ελλαδα δεν ειναι συνηθες, αλλα δεν ειναι λιγες οι φορες που εχω δει συναδελφους της Αρχιεπισκοπης Θυατειρων να γινονται ρεζιλι, και να βγαινει ο ιερεας απο την ωραια πυλη και να φωναζει να συντομευουν, ενω απο την αλλη κανει 5 ωρες κηρυγμα σε δυο γλωσσες, αμεσως μετα το Ευαγγελιο!
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Κάτι μεταξύ σοβαρού και αστείου εν μέσω αυτής της ενδιαφέρουσας συζήτησης. Έχω ακούσει από μαθητή του Καραμάνη μια ιστορία (δεν ξέρω αν θα την επιβεβαιώσουν όσοι τον γνώρισαν, π.χ. ο κ. Λιναρδάκης, ο κ. Μιχαλουδάκης κ.α.). Όταν ο Καραμάνης είχε πια γεράσει και ήθελαν να του δείξουν ότι δεν κάνει πια για τη μητρόπολη Θεσσαλονίκης, έβγαλαν τα άγια πριν τελειώσει το χερουβικό. Αυτό ήταν αφορμή να παρεξηγηθεί και να αποχωρήσει (πικραμένος βέβαια) από το αναλόγιο....
 

ixadin

Ηχάδιν
Κάποια πράγματα είναι καθαρά θέμα εκκλησιαστικής παιδείας ή πιο λαϊκά κατά πόσον αλιβάνιστοι είμαστε.

Δύο παραδείγματα: μέλος του φόρουμ, μουσικολογιώτατος ψάλτης μου έχει πει ότι όταν στην ενορία του λειτουργεί ένας ιερέας δεν έχει πρόβλημα να περιμένει να ολοκληρωθεί το (αργό ή "αργοσύντομο") χερουβικό και μετά να βγει.

Έτερον, να λειτουργεί επίσκοπος και στον όρθρο να έχεις ένα σύντομο χρόνο και να έρχονται όλοι να σου λένε το κοντό τους και το μακρύ τους (=να προλάβει να προσκομίσει ο δεσπότης) και στο χερουβικό να λες του Φωκαέα και να είναι έτοιμος από πριν.

Πάντως η δική μου άποψη (την οποία και την εφαρμόζω) είναι ο ψάλτης να λέει αυτό που θέλει. Ο Χερουβικός ύμνος ήταν ένα αντίφωνο που λεγόταν (προφανώς) πολλάκις, όσο χρόνο χρειαζόταν. Αν λειτουργούσαν στην (απλόχωρη) Αγία Σοφία με 40 παπάδες και 80 διάκους μπορεί να τό έλεγαν περισσότερες φορές απ΄ ότι σε άλλη μικρότερη ενορία.

Δεν με ενοχλεί καθόλου να με κόψουν.
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Ομως σε πολλες ενοριες που εψαλα (μονος η και με αλλους), δεν προλαβαινα να φτασω στο «Πασαν την Βιοτικη» και ο Ιερεας ηταν κιολας ετοιμος να βγει! Τι κανουμε τοτε;
Εσεις σαν Πρωτοψαλτης τι θα κανατε σε αυτη την περιπτωση;
Θα σου απαντήσω όχι υποθετικά, αλλά το τι πραγματικά έκανα. Όταν πρωτοπήγα στην Ενορία που ψάλλω, οι ιερείς έβγαιναν απ' το "Πάσαν...". Φυσικά, όταν έγινε αυτό, είπα τον ύπολοιπο ύμνο χύμα. Μετά όμως που βρεθήκαμε στον καφέ, τους εξήγησα πολύ ευγενικά και με απλή λογική αυτό που αναφέρω και στο παραπάνω μου μήνυμα. Ότι όπως και γω δεν αρχίζω να λέω το "Δόξα σοι Κύριε Δόξα σοι" ενώ λέγεται το Ευαγγέλιο, διότι είναι παράλογο, έτσι και εσείς ως Ιερείς θα περιμένετε την ολοκλήρωση του ύμνου, εφόσον όλη η ακολουθία αποτελείται από συνεχείς ερωταπαντήσεις μεταξύ ψαλτών και λειτουργών. Κανείς από εμάς δεν πρέπει να έχει το προτέρημα του να χαλάει την σωστή ροή αυτής της "κουβέντας" ούτε οι ψάλτες, ούτε οι Ιερείς. Ακόμη κι αν εγώ κάνω το λάθος να επιλέξω ένα πολύ μεγάλο Χερουβικό για Κυριακή και πάλι πρέπει να περιμένουν και ότι θέμα έχει προκύψει από αυτό μου το λάθος (και από άλλα που σίγουρα όλοι κάνουμε) το κουβεντιάζουμε εκτός ακολουθίας ώστε να μην επαναληφθεί και ποτέ δεν το κάνουμε αιτία αναστάσωσης του εκκλησιάσματος εν ώρα κοινής προσευχής. Παράλληλα φυσικά, δεσμεύτηκα, ότι δεν πρόκειται να κάνω κανενός είδους υπερβολής στις επιλογές μου ώστε να προκαλέσω. Για μένα, έτσι πρέπει να λειτουργούν αυτά τα πράγματα, με δικαιοσύνη και από τις δύο μεριές, προβάλλοντας την αισθητική χωρίς προκλήσεις. Το αποτέλεσμα είναι, ότι τώρα λέω όλο το Χερουβικό έως το "μέριμναν" και το "Ως τον Βασιλέα" χύμα. Οι Ιερείς από τη μεριά τους, όσος χρόνος τους περισσεύει, εφόσον έχουν ολοκληρώσει, κάθονται και περιμένουν, όχι μπροστά στο διακονικό με το Θυμιατό και τις Λαμπάδες να περιμένουν, αλλά μέσα στο Ιερό. Τι το κακό έχει αυτό;
Τελικα, περα απο τα Χερουβικα, πιστευω οτι αν δεν υπαρχει καλη συνεργασια (τοσο με τον συναδελφο ιεροψαλτη οσο και με τον ιερεα), οσο καλα και να επιλεξεις καποιο μαθημα, ακομα και δικο σου να γραψεις, δεν ειναι αρκετο.
Έχεις απόλυτο δίκιο!
Ισως στην Ελλαδα δεν ειναι συνηθες, αλλα δεν ειναι λιγες οι φορες που εχω δει συναδελφους της Αρχιεπισκοπης Θυατειρων να γινονται ρεζιλι, και να βγαινει ο ιερεας απο την ωραια πυλη και να φωναζει να συντομευουν, ενω απο την αλλη κανει 5 ωρες κηρυγμα σε δυο γλωσσες, αμεσως μετα το Ευαγγελιο!
Αυτό λοιπόν δεν είναι παράλογο; Δεν πρέπει κάποιος να το επισυμάνει, ώστε να θυμηθεί ο Ιερέας, ότι όπως και εμείς, είναι και αυτός διάκονος του Υψίστου και όχι κάποιος κάτοχος τόσο ανώτατης εξουσίας που του δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τους αδελφούς του, αλλά και το Άγιο Βήμα για προσωπική προβολή και μόνο; Το θέμα είναι, ότι ακόμη κι αν κάτσουμε να κουβεντιάσουμε με τους Ιερείς, δεν μιλάμε ως συλλειτουργοί, αλλά είμαστε πάντα σε ένα είδους "μειονεκτικής θέσης" σε μία τέτοια συνάντηση. Το λέω εγώ που ζω αποκλειστικά από αυτό και έχω έναν λόγο παραπάνω να κάνω υπακοή από πολλούς συναδέλφους. Όμως εδώ το ζητούμενο είναι μία σωστή ακολουθία και αυτό δεν είναι αρμόδιότητα μόνο του Ιερέα ή του ψάλτη, αλλά και των δύο από κοινού.

Στην 1η Εκπομπή των κ. Λιναρδάκη και Σουργιαδάκη όπου ως καλεσμένος ο βοηθός Επίσκοπος τότε και νυν Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας π. Μακάριος Δουλουφάκης είχει προλογίσει, μεταξύ άλλων αναφερόμενος στην τάξη του Πατριαρχικού Ναού, ανέφερε ότι ο Άρχων Πρωτοψάλτης, πέραν των άλλων αρμοδιοτήτων του, είναι και ο τελετάρχης και ο έχων την εποπτία της ακολουθίας και αυτό είναι φυσικό, αν προσέξουμε πόσο περισότερο ανάγκη έχουν οι ψάλτες το Τυπικό από τους Ιερείς, οι οποίοι θα το συμβουλευτούν για το Ευαγγέλιο, το Εισοδικό, την Απόλυση κλπ. ενώ ο ψάλτης το χρειάζεται όπως ο πιανίστας τα χέρια του. Με αυτό, δεν θέλω να πάμε στο άλλο άκρο και να θεωρήσουμε εαυτούς αφέντες και προϊστάμενους, απλά να καταλάβουμε όλοι (ακόμη και αυτοί που δεν το έχουν καταλάβει ακόμη), ότι στο Ναό ένας είναι ο Βασιλεύς και ΟΛΟΙ εμείς οι ψάλτες και οι Ιερείς, ταπεινοί διάκονοι και υπηρέτες Του.
 
Last edited:

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
...Το θέμα είναι, ότι ακόμη κι αν κάτσουμε να κουβεντιάσουμε με τους Ιερείς, δεν μιλάμε ως συλλειτουργοί, αλλά είμαστε πάντα σε ένα είδους "μειονεκτικής θέσης" σε μία τέτοια συνάντηση. Το λέω εγώ που ζω αποκλειστικά από αυτό και έχω έναν λόγο παραπάνω να κάνω υπακοή από πολλούς συναδέλφους...

Αγαπητέ Χρήστο, το "ψάρι βρωμάει από το κεφάλι" που λέει και ο λαός.

Όταν Μητροπολίτης μας, βλέπει τους ιεροψάλτες όχι ως συλλειτουργούς αλλά ως (...) και γράφει τα εξής:

Ἀνάλογα θὰ ἦταν ἀνεπίτρεπτη πνευματικὴ ἀδικία οἱ ἱεροψάλτες μας νὰ καταντήσουν ἡ μόνη τάξη ποὺ παίρνει ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία καὶ διεκδικεῖ. ῾Η συνεισφορά τους συμπορεύεται μὲ τὴν διακονία τῆς ψαλτικῆς. Ἡ διακριτικὴ δὲ ἀμοιβή τους προσφέρεται ὄχι ὡς μισθὸς ἀλλὰ ὡς εὐλογία.

Και άλλα πολλά (δες εδώ) και φανερώνει ότι τους συλλειτουργούς τους κάποιοι (δυστυχώς) τους έχουν σε δεύτερη μοίρα (γενικότερα, όχι μόνο όσον αφορά το οικονομικό μέρος της υπόθεσης), τότε πώς να διορθωθεί η κατάσταση;

Έτσι, πολλοί ιεροψάλτες που ζουν στην κυριολεξία μόνο από την Ψαλτική δεν μπορούν πρακτικά να αντιδράσουν διότι θα ακούσουν το "άντε στο καλό, περιμένουν και άλλοι" ενδεχομένως.

Όντως ορισμένοι ιεροψάλτες μιλούν από μια "μειονεκτική" θέση. Όντως επίσης ορισμένοι θέλουν οι ιεροψάλτες να παραμείνουν στην μειονεκτική θέση:

Στὴν Ἐκκλησία ὅλοι δίνουμε, ποτὲ δὲν ζητοῦμε, ἀλλὰ αὐτὴ κατὰ τὴν φιλότιμη κρίση της προσφέρει.

γράφει ο ίδιος Μητροπολίτης. ΔΗΛΑΔΗ (πάντοτε το ανάγω σε ένα γενικότερο πλαίσιο) ό,τι και να μου ζητήσετε τζάμπα το ζητάτε, ό,τι θέλω εγώ θα σας επιτρέψω να κάνετε.

Βέβαια, όπως έχω ξαναπεί:

----------------------------------------------------------------------
Βέβαια φταίνε και οι ψάλτες που δεν κάνουν καμιά ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΠΟΧΗ και να δω μετά ΑΝ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΟΝΔΥΛΙΑ Η΄ΟΧΙ...

...μετά να ΣΑΣ ΔΩ ΟΛΟΥΣ!

----------------------------------------------------------------------

Αντικατέστησε το "κονδύλια" με το "λύσεις" και έβγαλες το νόημα.

Εκεί θέλουν να μας φτάσουν δηλαδή? Καθόλου πέτσα δεν μας έμεινε?
 

koudounellis

Ευστράτιος Κουδουνέλλης
Βέβαια φταίνε και οι ψάλτες που δεν κάνουν καμιά ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΠΟΧΗ και να δω μετά ΑΝ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΟΝΔΥΛΙΑ Η΄ΟΧΙ...

...μετά να ΣΑΣ ΔΩ ΟΛΟΥΣ!

----------------------------------------------------------------------

Αντικατέστησε το "κονδύλια" με το "λύσεις" και έβγαλες το νόημα.

Εκεί θέλουν να μας φτάσουν δηλαδή? Καθόλου πέτσα δεν μας έμεινε?

Δυστυχώς δεν έχουν πάρει στα σοβαρά το έργο των ιεροψαλτών ούτε οι ίδιοι οι ψάλτες , ούτε οι προ ι στάμενοι τους ,ούτε ο κόσμος .
Βολευόμαστε με ό,τι υπάρχει. Είναι καλός ο ψάλτης έχει καλώς ας τα βγάλει πέρα μόνος του. Είναι όπως είναι ο ψάλτης έχει καλως τον συνηθήζουμε. Είναι συνεργάσιμος έχει καλώς δεν είναι πάλι έχει καλώς Ούτε αρχή , ούτε τέλος.
Αυτή η χρονιά εύχομαι να είναι αρχή για κάθε καλό.
 

pransot

Πράντζος Σωτήρης
Αδερφέ Ευθύμη, διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ μαζί σου.
Αλίμονό μας αν χάσουμε τη νοοτροπία της διακονίας. Επίσης εννοείται πως δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση για το ρόλο του ιερέα και του ψάλτη στην Εκκλησία. Ο ιερέας δεν πρέπει να καταχράται της εξουσίας του ως ποιμένος, αλλά δεν είναι υπεύθυνος ο ψάλτης για να τον ελέγξει. Στον ψάλτη όμως ισχύει το αντίθετο. Και τέλος πάνω από όλου εμάς εννοείται πως υπεύθυνος για όλα αυτά είναι ο επίσκοπος (και για τα πνευματικά, ποιμαντικά, λειτουργικά και οποιαδήποτε άλλα θέματα). Δε γίνεται στην εκκλησία να σηκωθούν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι. Η εκκλησία μας είναι απόστολική (ιδρύθηκε από τους εποστόλους και συνεχίζει να έχει την ίδια δομή), επικεφαλής και υπεύθυνος της κάθε τοπικής εκκλησίας είναι ο επίσκοπος (ανώτερή του είναι μόνο η σύνοδος των επισκόπων) που για πρακτικούς λόγους διανέμει τις ποιμαντικές ή μη διακονίες πρώτα στους πρεσβυτέρους και στη συνέχεια και σε κάποιους λαϊκούς. Όπως οι ιερείς έλκουν την ιερωσύνη τους από τον επίσκοπο και δε λειτουργούν αυτόνομα, πολύ περισσότερο και οι λαϊκοί που έχουμε κάποιο ενρεγό ρόλο στην εκκλησία. Το ίδιο ισύει για τους ιεροκήρυκες, τους κατηχητές, τους νεωκόρους κ.τ.λ. Ανεξαρτήτως του αν και πώς πληρωνόμαστε, δεν μπορεί να πέσουμε σε επαγγελματική-συνδικαλιστική νοοτροπία.
Όλα αυτά αν έχουμε τη συναίσθηση ότι δεν υμνούμε για τον εαυτό μας, τους παπάδες, τον κόσμο ή την παράδοση αλλά για το Θεό.
 

vagelis

Antonia Xristoforaki Linardaki.
Αδερφέ Ευθύμη, διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ μαζί σου.
Αλίμονό μας αν χάσουμε τη νοοτροπία της διακονίας. Επίσης εννοείται πως δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση για το ρόλο του ιερέα και του ψάλτη στην Εκκλησία. Ο ιερέας δεν πρέπει να καταχράται της εξουσίας του ως ποιμένος, αλλά δεν είναι υπεύθυνος ο ψάλτης για να τον ελέγξει. Στον ψάλτη όμως ισχύει το αντίθετο. Και τέλος πάνω από όλου εμάς εννοείται πως υπεύθυνος για όλα αυτά είναι ο επίσκοπος (και για τα πνευματικά, ποιμαντικά, λειτουργικά και οποιαδήποτε άλλα θέματα). Δε γίνεται στην εκκλησία να σηκωθούν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι. Η εκκλησία μας είναι απόστολική (ιδρύθηκε από τους εποστόλους και συνεχίζει να έχει την ίδια δομή), επικεφαλής και υπεύθυνος της κάθε τοπικής εκκλησίας είναι ο επίσκοπος (ανώτερή του είναι μόνο η σύνοδος των επισκόπων) που για πρακτικούς λόγους διανέμει τις ποιμαντικές ή μη διακονίες πρώτα στους πρεσβυτέρους και στη συνέχεια και σε κάποιους λαϊκούς. Όπως οι ιερείς έλκουν την ιερωσύνη τους από τον επίσκοπο και δε λειτουργούν αυτόνομα, πολύ περισσότερο και οι λαϊκοί που έχουμε κάποιο ενρεγό ρόλο στην εκκλησία. Το ίδιο ισύει για τους ιεροκήρυκες, τους κατηχητές, τους νεωκόρους κ.τ.λ. Ανεξαρτήτως του αν και πώς πληρωνόμαστε, δεν μπορεί να πέσουμε σε επαγγελματική-συνδικαλιστική νοοτροπία.
Όλα αυτά αν έχουμε τη συναίσθηση ότι δεν υμνούμε για τον εαυτό μας, τους παπάδες, τον κόσμο ή την παράδοση αλλά για το Θεό.

Αγαπητε Σωτηρη
Και εγω διαφωνω καθετα μαζι σου . ''Ο εν τω ναω εργαζομενος , εν τω ναω
εσθιετω'' . Δεν μπορει οι ιερεις να διπλοτριπλοπληρωνονται κανωντας επαγγελμα και οχι λειτουργημα (παντα υπαρχουν εξαιρεσεις) και οι ψαλτες να πρεπει να κανουν διακονια . Αλλα ολα αυτα τα εχουμε συζητησει ξανα και ξανα
ας μην το κουραζομαι (το θεμα) αλλο .
Μονο δυο ερωτησεις και θαθελα ειλικρινη απαντηση :
1η : Αν υποθεσουμε οτι απο αυριο επαυαν οι εκκλησιες να πληρωνουν τους ψαλτες τους , ποσοι ψαλτες νομιζεις θα συνεχιζαν να ψαλλουν στις εκκλησιες τους ; (Εννοω βεβαια με κανονικες παρουσιες και υποχρεωσεις και οχι να επιλεγουν το που και ποτε για να κανουν το κεφι τους) .
2η : Αν υποθεσουμε οτι απο αυριο επαυε η πολλιτεια να μισθοδοτει τους ιερεις
και επανερχωμεθα στο παλιο καθεστως των αμισθων κληρικων , ποσοι ιερεις νομιζεις οτι θα συνεχιζαν και ποσοι νεοι θα επελεγαν την ιερωσυνη ;
Καλη Χρονια .
 
Last edited:

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
Αδερφέ Ευθύμη, διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ μαζί σου.

Συνηθίζεται στο Ψαλτολόγιον :D

...καλά, καλά, πλάκα κάνω.

Αλίμονό μας αν χάσουμε τη νοοτροπία της διακονίας.

Αλλοίμονο αν ζητώντας δικαιοσύνη χάναμε την αίσθηση της διακονίας.

Δηλαδή, ο δίκαιος δεν είναι διάκονος? :eek:

Ο ιερέας δεν πρέπει να καταχράται της εξουσίας του ως ποιμένος, αλλά δεν είναι υπεύθυνος ο ψάλτης για να τον ελέγξει. Στον ψάλτη όμως ισχύει το αντίθετο.

Ειλικρινής απορία: όταν ο υπεύθυνος για τον έλεγχο αυτό καθεύδει, ΤΟΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ???

...Και τέλος πάνω από όλου εμάς εννοείται πως υπεύθυνος για όλα αυτά είναι ο επίσκοπος.

Αλήθεια? Αυτό το διάβασες;

http://www.analogion.com/forum/showpost.php?p=21814&postcount=65

Ο υπεύθυνος λοιπόν "αφιερώνει", διάβασε προσεκτικά.

...επικεφαλής και υπεύθυνος της κάθε τοπικής εκκλησίας είναι ο επίσκοπος (ανώτερή του είναι μόνο η σύνοδος των επισκόπων) που για πρακτικούς λόγους διανέμει τις ποιμαντικές ή μη διακονίες πρώτα στους πρεσβυτέρους και στη συνέχεια και σε κάποιους λαϊκούς.

Ορθώς πράτει, δεν μιλάμε εδώ για την διανομή αυτή (ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ) αλλά για κάποια πράγματα που ξεφεύγουν και από ψάλτες και από ιερείς.

Ανεξαρτήτως του αν και πώς πληρωνόμαστε, δεν μπορεί να πέσουμε σε επαγγελματική-συνδικαλιστική νοοτροπία.
Όλα αυτά αν έχουμε τη συναίσθηση ότι δεν υμνούμε για τον εαυτό μας, τους παπάδες, τον κόσμο ή την παράδοση αλλά για το Θεό.

Δηλαδή δεν μπορείς να υμνείς τον Θεό έχοντας ένα μισθό που θα σε στηρίξει κάπως καλύτερα.

Υπάρχουν Ιεροψάλτες που είναι ΜΟΝΟ ιεροψάλτες και έχουν και κανα δυο παιδάκια. Ο επίσκοπος τα βλέπει αυτά; ΟΧΙ και αν μπορεί κανείς να το διαψεύσει με στοιχεία. Προσοχή, γιατί τα εναντίον στοιχεία είναι πολλά, πάρα πολλά και θα εκθέσουν πολύ κόσμο έτσι και φανερωθούν.

Φιλικά
Κ.Ε.
 

Νίκος Κ.

Παλαιό Μέλος
Είδα το θέμα αυτό και ομολογώ ότι με ενδιαφέρει. Έτσι, αποφάσισα να εμπλακώ και εγώ σε αυτή τη συζήτηση, εκφράζοντας την ταπεινή μου άποψη. Πιστεύω πως όταν επιλέγουμε να ψάλλουμε κάποιο αργό χερουβικό, πρέπει να το ψάλλουμε με γρήγορο ρυθμό, έτσι ώστε η διάρκειά του να είναι (ας μην πω παρόμοια) λίγο μεγαλύτερη από αυτή ενός αργοσύντομου χερουβικού. Βέβαια, συμβαίνει και το αντίθετο: μπορούμε να ψάλλουμε ένα σύντομο χερουβικό (π.χ. τα χερουβικά της εβδομάδας του Πέτρου Λαμπαδαρίου) με πολύ αργό ρυθμό, κάτι που έχει κάνει ο πρωτοψάλτης του ναού που πηγαίνω και βοηθάω τις Κυριακές και πιστέψτε με, ακόμη και αυτά τα σύντομα χερουβικά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα αργά.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλα τα μέλη του φόρουμ!!!!!
 

petrosgrc

Πέτρος Γαλάνης
Αν και νομίζω ότι δεν έχω πολλά να προσθέσω επ' αυτού του θέματος, αναφέρω μια παρόμοια εμπειρία που είχα και την είχα καταθέσει στο θέμα για την ψαλμωδία των λειτουργικών:

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία: Φέτος στην Ανάσταση, είχα πάει σε ένα χωριό να ψάλλω. Ο όρθρος έγινε με συνοπτικές διαδικασίες φυσικά, ώσπου μπαίνουμε στη Θεία Λειτουργία. Πάω λοιπόν να πω Χερουβικό (το σύντομο του Καραμάνη σε ήχο α΄) και δεν πρόλαβα να πω ούτε το μισό! Όταν δε μπήκε παλι ο ιερέας στό άγιο βήμα, άρχισε με περίτεχνη μουσικότητα να εκφωνεί σε ἠχο πρώτο δίφωνο χρωματικό (σαμπάχ, νάο, παθητικό πείτε το όπως θέλετε). Πασχαλιάτικα σαμπάχ!...

Πράγματι κάποιες φορές η κατάσταση είναι τελείως απαράδεκτη! Ούτε ένα σύντομο χερουβικό του Πέτρου δεν προλαβαίνεις να πεις ολόκληρο και με το σωστό χρόνο. Αν βέβαια φτάσουμε στο σημείο να λέμε το χερουβικό σε χρόνο στιχηρού ιδιόμελου ή το χειρότερο σε χρόνο κανόνα... (ναι το έχω ακούσει κι έτσι!), τότε εγώ νίπτω τας χείρας μου! Πραγματικά λυπάμαι τό τί γίνεται για μερικά λεπτά της ώρας. Τελικά είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα αν την Κυριακή αντί να τελειώσουμε στις 9.30, τελειώνουμε στις 9.40. Όσον αφορά πάντως τους ψάλτες, εμένα δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου ψάλτης να τραβάει υπερβολικά το χερουβικό, τουλάχιστον στην περιοχή μου. Εκτός αν θεωρείται υπερβολή το να πηγαίνει κάποιος να πει Κυριακάτικα το χερουβικό του Θ. Φωκαέα σε έναν κανονικό χρόνο! Ας μου πει κάποιος, είναι αυτό υπερβολή;
 
Top