Διάλεξη επικ.καθ. Εμμανουήλ Γιαννοπούλου "Λόγος και Μέλος: το συναμφότερον της ψαλτικής έκφρασης"

[Panagiotis Chovardas]

Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι καλό φθινόπωρο!
Στο πλαίσιο των επιμορφωτικών σεμιναρίων που διοργανώνει το Σωματείο Ιεροψαλτών Θεσσαλονίκης "Ιωάννης ο Δαμασκηνός", το Διοικητικό Συμβούλιο σας προσκαλεί στη διάλεξη του κ. Εμμανουήλ Γιαννοπούλου, Επίκουρου Καθηγητή στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., με θέμα: "Λόγος και Μέλος: το συναμφότερον της ψαλτικής έκφρασης", η οποία θα λάβει χώρα την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018 και ώρα 20:00, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά (Αγίας Σοφίας 3, 1ος όροφος). Μετά τη διάλεξη θα ακολουθήσει συζήτηση.

Εκ μέρους του Δ.Σ.
Παναγιώτης Χοβαρδάς
Πρόεδρος

 

[Beatle]

Η πολύ σημαντική αυτή διάλεξη βρίσκεται διαθέσιμη εδώ

https://www.pemptousia.gr/video/logos-ke-melos-to-sinamfoteron-tis-psaltikis-ekfrasis/

 

[petrosgrc]

Καταστρέψτε ελεύθερα τα μέτρα και τους ρυθμούς της Υμνογραφίας για να ικανοποιηθεί η σχολαστική σας συντακτικομανία.

 

[pransot]

Καταστρέψτε ελεύθερα τα μέτρα και τους ρυθμούς της Υμνογραφίας για να ικανοποιηθεί η σχολαστική σας συντακτικομανία.

Επειδή παρακολουθώ αρκετά χρόνια αυτή τη συλλογιστική και άκουσα τη διάλεξη, οι περιπτώσεις που προτείνεται από τον ομιλητή δραματική μελοποιητικη αλλαγή και "καταστροφή των μέτρων" είναι ένα μικρό κομμάτι των συνολικών του παρατηρήσεων, που είναι όλες δοσμένες με παραδείγματα από την πλούσια παραδοσιακή μελοποιητικη μας παραδοση.
Νομίζω πως η δυσκολία και διαφωνία υπάρχει κυρίως για τα ειρμολογικα μέλη, τα οποία συνεγραφησαν βάσει της γνωστής ήδη μελωδίας, στα οποία είμαι κι εγώ επιφυλακτικός σε δομικές αλλαγές, τα υπόλοιπα όμως (κυρίως στιχηραρικα ή παρατονισμοι στα ειρμολογικα) δεν προσκρούουν σε καμία λογική παράδοσης και συντήρησης. νομίζω.

 

[petrosgrc]

Επειδή παρακολουθώ αρκετά χρόνια αυτή τη συλλογιστική και άκουσα τη διάλεξη, οι περιπτώσεις που προτείνεται από τον ομιλητή δραματική μελοποιητικη αλλαγή και "καταστροφή των μέτρων" είναι ένα μικρό κομμάτι των συνολικών του παρατηρήσεων, που είναι όλες δοσμένες με παραδείγματα από την πλούσια παραδοσιακή μελοποιητικη μας παραδοση.
Νομίζω πως η δυσκολία και διαφωνία υπάρχει κυρίως για τα ειρμολογικα μέλη, τα οποία συνεγραφησαν βάσει της γνωστής ήδη μελωδίας, στα οποία είμαι κι εγώ επιφυλακτικός σε δομικές αλλαγές, τα υπόλοιπα όμως (κυρίως στιχηραρικα ή παρατονισμοι στα ειρμολογικα) δεν προσκρούουν σε καμία λογική παράδοσης και συντήρησης. νομίζω.

Όλα τα μέλη και τα στιχηραρικά και τα ειρμολογικά έχουν μέτρο. Απλώς τα στιχηραρικά έχουν ως επί το πλείστον δικό τους μέτρο εξ ου λέγονται και ιδιόμελα. Ακούσαμε και τον αείμνηστο Θ. Στανίτσα να κατακρεουργεί (ναι, να κατακρεουργεί) το πασίγνωστο «Σε τον αναβαλλόμενον» για να «πιασει» τον διασκελισμό στο τέλος «ὑμνολογῶ καὶ τὴν ταφήν σου/σὺν τῇ Ἀναστάσει». Μιλούμε για έλλειψη αισθητικού κριτηρίου και κυριαρχία του πεζού λόγου έναντι του ποιητικού. Οι ποιητές δεν έγραψαν ποιητικά μέλη για να εκτελούνται μουσικά ως πεζές αναγνώσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους παρατονισμούς και πραγματικά οικτίρω αυτούς οι οποίοι επίσης κατακρεουργούν το «Άξιος» της χειροτονίας επειδή τούς χαλάει να πέφτει ο μουσικός τόνος στο όμικρον διότι ο σχολαστικισμός τους δεν τους αφήνει να σκεφθούν ποιητικά και μουσικά. Η απόλυτη αποθέωση της νοησιαρχίας εφαρμοσμένη στα καθ' ημάς.